झोप येते ती, पावसाच्या सरींच्या ठिणग्यांतून,
टप-टप टिपर टिपर… जणू छतावरची वाद्यवृंद!
चहा उकळतोय स्वयंपाकघरात, आणि स्वप्नं उकळतात डोक्यात,
आईच्या पदरासारखं काहीसं मऊसं पांघरूण घेतलं जातं.
पावसाच्या त्या साजशुद्ध सुरांत, मन कुठं तरी लांब जातं,
शेजारच्या घरातली रेडिओवरची गझल पण थोडी ओलसर वाटते.
एका थेंबात बालपण सापडतं, दुसऱ्यात कॉलेजचे कट्टे,
ती म्हणायची – "बघ ना, पाऊस सुरू झाला..." आणि मग गप्प होई.
हे पावसाचं संगीत झोप देतं, पण आठवणी जागवून,
ही झोप म्हणजे निव्वळ विसावा नव्हे, ती एक भेट आहे... जुन्याची, आपल्या आतल्या आपल्याशी."
Fazal Esaf
