"સમાનતા"
આજનો દિવસ એટલે કે, 26 ઓગષ્ટને 'મહિલા સમાનતા દિવસ' તરીકે મનાવવામાં આવે છે. 1920માં સંયુક્ત રાજ્ય અમેરિકાના બંધારણમાં ઓગણીસમો સુધારો સ્વીકારવામાં આવ્યો હતો. આ દિવસ સ્ત્રીઓ અને પુરુષોને સમાન ગણવા તરફનું એક પહેલું ડગલું હતું. દેશભરમાં કેટલાય મહિલા સંગઠન 'મહિલા સમાનતા દિવસને' ખૂબ જ ઉત્સાહથી મનાવે છે તો બીજી બાજુ ઘણા લોકો સ્ત્રી- પુરુષ સમાનતાના કટ્ટર વિરોધીઓ પણ હોય છે. આવા વિરોધ થવા પાછળનું એક સત્ય એવું પણ છે કે, મોટા ભાગના પુરુષો સ્ત્રીને આગળ વધતી જોવા તો માંગે છે પણ સ્ત્રી જ્યારે પુરુષ કરતા પણ આગળ વધી જાય છે ત્યારે ઘણાને એ વાત હજમ નથી થતી. દરેક પુરુષ એવું જ ઈચ્છતો હોય છે કે, એની સાથે જોડાયેલી સ્ત્રી એના .પગલાંની પાછળ ચાલે. કોઈ માને કે ના માને પણ આ વાત સ્વીકારવી જ પડે કે, "આપણો સમાજ હજુ એટલો પાછળ છે કે, સ્ત્રીનું મુખ્ય કામ ઘરની જવાબદારીઓ જ છે એવુ સમજે છે. આમાં પણ વાંક ખરેખર સ્ત્રીનો જ છે. સ્ત્રી પોતે પણ એવું જ માને છે કે, ઘર સાચવવું એ એની ફસ્ટ પ્રાયોરિટી છે. સપના, શોખ, પોતાનું જીવન એ બધી વાતોને મિથ્યા માનનારી સ્ત્રી ધરાવતાં સમાજમાં 'વુમેન્સ ઇકવાલીટી ડે' જેવા દિવસોનું કોઈ મહત્વ હોતું નથી.
આ દિવસની ઉજવણી સાચા અર્થમાં ત્યારે જ સાર્થક બને જ્યારે સ્ત્રી પોતે જાણતી હોય કે, આવા પણ દિવસો હોય છે ઉજવણી માટેના, પોતે સ્ત્રી છે એ વાત પર ગર્વ મહેસુસ કરવાના અને પુરુષની પાછળ નહીં પણ એની સાથે, એની લગોલગ ડગલાં માંડવાના. આખેઆખા સમાજની વિચારધારાને રાતો રાત બદલી નાખવી શક્ય નથી પણ શરૂઆત કરવી શક્ય છે. દરેક સ્ત્રીએ પોતના દીકરાને વારસામાં સંપત્તિની સાથે સાથે અમુક સંસ્કાર આપવા જોઈએ. જેમ કે, નાનપણથી જ એને શીખવવું જોઈએ કે, સ્ત્રી અને પુરુષ બંને સમાન છે. દીકરીને સાસરે મોકલવાની છે માટે ઘરના કામ શીખવાડવામાં આવે છે. એ જ રીતે દીકરાને પણ નાના મોટા કામ શીખવવા જોઈએ. એને પણ એ વાતની શીખ આપવી જોઈએ કે, દરેક કામ સ્ત્રી અને પુરુષ બંને માટે સમાન છે. ખરેખર તો આપણી પાસે એવી સ્ત્રીઓની જ કમી છે જે દીકરા અને દીકરીને સમાન વિચારધારા અને સમાન સંસ્કારો આપીને ઉછેરી શકે.
એવું પણ નથી કે સ્ત્રી ઘણી પાછળ છે. આજની એકવીસમી સદીની સ્ત્રીઓ તો ખૂબ ઊંચી ઉડાન ભરવા માટે તૈયાર જ છે પણ ઊંચી ઉડાન ભરવી એ આસન નથી. જો ઉડવા માટેનું આકાશ સમાન મળે તો સ્ત્રી અને પુરુષ બંને પોતપોતાની આવડત પ્રમાણે ઊંચા ઉડવાના જ છે. જરૂર માત્ર આકાશની જ હોય છે. બંધન વગરના ખુલ્લા આકાશની. આકાશ મળે એટલે ઉડવા માટેની પાંખો આપમેળે વિકાસ પામતી હોય છે. તો તમે તૈયાર છો ને સમાજને એક નવું આકાશ આપવા માટે??
છેલ્લે દિલથી કહું તો એક ગીત યાદ આવે છે:
ઓ રી ચિરૈયા, ન્નહીં સી ચિડિયા
અંગના મેં ફિર આજા રે....
અંધિયારા હૈ ઘના ઓર લહુ સે સના
કિરણો કે તિનકે અંબર સે ચુન કે
અંગના મેં ફિર આજા રે...
- SHILPA PARMAR "SHILU"
