The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Download App
Get a link to download app
👉 QR કોડ શું છે અને તેની શોધ હકીકતમાં શેના માટે થઈ હતી ? QR કોડના કારણે આજે જીવન ખૂબજ સરળ બની ગયું છે. QR કોડનો વિસ્તૃત અર્થ ક્વિક રિસ્પોન્સ કોડ છે, જે એક 2D કોડ છે, જે મેટ્રિક્સના રૂપમાં માહિતી સ્ટોર કરે છે. એક QR કોડમાં જાણકારીને હોરીઝોન્ટલની સાથે સાથે વર્ટિકલ રીતે પણ દાખલ કરવામાં આવે છે. આ રીતે તે બારકોડથી પણ વધુ જાણકારી એકત્ર કરે છે, જેથી તેને બારકોડથી પણ વધારે ઉપયોગી માનવામાં આવે છે. QR કોડની શોધ 1994માં જાપાની કંપની ડેન્સો વેવ દ્વારા ઓટોમોબાઈલ ભાગોને લેબલ કરવા માટે કરવામાં આવી હતી. તે સફેદ પૃષ્ઠભૂમિ પર ફિડ્યુશિયલ માર્કર સાથે કાળા ચોરસ દર્શાવે છે, જેને કેમેરા જેવા ઇમેજિંગ ઉપકરણો દ્વારા વાંચી શકાય છે અને જ્યાં સુધી ઇમેજનું યોગ્ય અર્થઘટન ન થાય ત્યાં સુધી રીડ-સોલોમન ભૂલ સુધારણાનો ઉપયોગ કરીને પ્રક્રિયા કરવામાં આવે છે. જરૂરી ડેટા પછી પેટર્નમાંથી કાઢવામાં આવે છે જે QR ઇમેજના આડા અને વર્ટિકલ બંને ઘટકોમાં હાજર હોય છે. QR કોડ લોકેટર, ઓળખકર્તા અને વેબ-ટ્રેકિંગ માટેનો ડેટા ધરાવે છે. ડેટાને કાર્યક્ષમ રીતે સંગ્રહિત કરવા માટે QR કોડ એન્કોડિંગના ચાર પ્રમાણિત મોડનો ઉપયોગ કરે છે : (૧) આંકડાકીય , (૨) આલ્ફાન્યૂમેરિક , (૩) બાઈટ અથવા બાઈનરી અને (૪) કાંજી. સપ્ટેમ્બર 2016માં ભારતીય રિઝર્વ બેંક (RBI) એ ભારત QR નામથી એક સામાન્ય QR કોડ લોન્ચ કર્યો હતો, જે ચાર મુખ્ય કાર્ડ પેમેન્ટ કંપનીઓ - નેશનલ પેમેન્ટ્સ કોર્પોરેશન ઓફ ઈન્ડિયા દ્વારા સંયુક્ત રીતે વિકસિત એક સામાન્ય QR કોડ છે જે માસ્ટરકાર્ડ, વિઝા અને અમેરિકન એકસપ્રેસ સાથે રૂપે કાર્ડ ચલાવે છે. જ્યારે કોઈ વ્યક્તિ QR કોડને સ્કેન કરે છે ત્યારે કેમેરામાં મોજૂદ સ્કેનર તેને ડીકોડ કરે છે. એક QR કોડમાં મોટેભાગે ઈ મેલ, ફોન નંબર, URL અને ટેકસ જેવી વિભિન્ન જાણકારીઓ સામેલ કરી શકાય છે. ઉપરાંત, QR કોડમાં ડિજિટલ પેમેન્ટ સંબંધિત બેંકની જાણકારી, UPI ID, વર્ચ્યુઅલ પેમેન્ટ એડ્રેસ જેવી માહિતીઓ પણ ઉપલબ્ધ હોય છે. QR કોડનો ઉપયોગ માત્ર પેમેન્ટ માટેજ નહીં પરંતુ કોઈ પ્રોડકટની જાણકારી મેળવવા અથવા રજીસ્ટ્રેશન માટે પણ કરવામાં આવે છે.
ઓચિંતો વિચાર આવ્યો. બ્રાહ્મણો અને અમુક ઉચ્ચ વર્ણો જનોઈ પહેરે છે. અગાઉના વખતમાં જનોઈનો ઉપયોગ સ્વ રક્ષણ માટે પણ થતો. કહે છે જંગલમાં પિંઢારા કે લૂંટારા આવે તો એ જનોઈ એના ગળા પર વીંટી બે હાથે ઝડપથી ફેરવી ગળું એકદમ 90 અંશ ઉપર ફેરવી નાખવાનું, ડોક મરડવાની. અથવા જનોઈ ની છ સાત દોરી હુમલાખોર સામે ધરી દેવાની જે મીની ઢાલ જેવું કામ કરતી . જનોઈ ભરાવી ખેંચીને પાડી હુમલાખોરને નાકામ કરવાની પણ રીત હતી. 1969 નાં હુલ્લડો માં મેં લોકોની લાશ જોયેલી, તોફાની વિધર્મી લોકો એનેસ્થેશિયા માટેના જેવા પદાર્થનું ટીપુ બ્લેડ પર લગાવી જ્યાં સ્વરપેટી કે હડિયો હોય ત્યાં બ્લેડ મારી ભાગી જતા. ભોગ બનનાર વ્યક્તિ સ્કૂટર કે સાઇકલ પર એકાદ કિલોમીટર જાય એટલે ઢળી પડે. એ ટ્રિક જનોઈને ચાયનીઝ દોરી ની જેમ મીણ પાઈને આપણે પણ અપનાવી શકીએ. એ રીતે જનોઇનો સ્વ બચાવ માટેનાં હાજર હથિયાર તરીકે ઉપયોગ શીખી લેવો જોઈએ. સેલ્ફ ડિફેન્સ માટે. કદાચ બહુ જલદી જરૂર પડશે, ગુજરાતની બહાર. ચાર પાંચ પેઢી અગાઉ જે જંગલમાં કરવું પડતું એ સરિયામ રસ્તે તમારી રક્ષા માટે શીખવું પડશે. આરએસએસ વાળા લાઠી દાવ શીખવે છે એ જ્યાં શીખવા મળે ત્યાં શીખી લેવી . પ્રથમ તો વખત આવે સામનો કરવાની હિંમત હવે દરેકે કેળવવી પડશે.
ધર્મ, એમાં પણ હિન્દુ ધર્મ આપણાં લોહીમાં વણાઈ ગયો છે. આપણે સહુ ધાર્મિક છીએ, એની માત્ર વધુ ઓછી આપણા સંજોગો અને શ્રધ્ધા મુજબ હોઈ શકે. કોઈ રોજ મંદિર જાય, કોઈ એક પાઠ નિત્ય કરે એટલે કરે જેમ કે વિષ્ણુ સહસ્ત્ર નામ. પૂજાવિધિ અને ઉપવાસ વગેરેમાં પણ આપણા લોકોમાં વિવિધતા જોવા મળે છે. સમયેસમયે એમાં પણ ઘણાં પરિવર્તનો આવ્યાં છે અને આવતાં રહે છે, રહેશે. યાદ છે? એક વખત ગીતાજીના પ્રચારનો જુવાળ ઉમટેલો. દરેક નાના મોટા આશ્રમ કે જાહેર જગ્યાએ ગીતા પ્રવચનો યોજાતાં અને ખૂબ લોકો હાજરી આપતા. કોઈએ ગતકડું કાઢ્યું ઘેર ઘેર ગીતા પહોંચતી કરવા આપણને સાગમટે વીસેક કોપી ખરીદાવવાનું. પછી લોકો જે આવે એને ગીતાનું પુસ્તક આપતા. મને યાદ છે, નવરંગ સ્કૂલ સર્કલ પાસેથી રાતે ઑફિસેથી ઘેર આવતો ત્યારે શિક્ષકોને એવા લોકો સર્કલ પાસે હાથ કરી સ્કૂટર ઊભું રખાવી ગીતા લેવાગ્રહ કરતા. બિચારાને પોતાની એક કોપી ઉપરાંત ઓગણીસ કોપી વધી હોય એ નાખે ક્યાં? પછી ઓચિંતું, 1999 થી એક દસકો ગાયત્રીનું ચાલ્યું. જ્યાં ગીતાપાઠ થતા ત્યાં હવે પીળાં વસ્ત્રો પહેરી પુરુષ સ્ત્રીઓ ગાયત્રી હવનો કરતી. લોકો વાસ્તુ વખતે પણ ગાયત્રી પાઠ રાખતા એમાં હું પણ આવી ગયો. નાની મોટી ગાયત્રી સાધના વિધિઓ, એની બુક્સ વેંચતા સ્ટોલ પર પુસ્તકમેળામાં ભીડ દેખાતી. ગાયત્રી સાધના દ્વારા મળતી ભૌતિક સિદ્ધિઓની વાત કાનોકાન ફેલાવા લાગી અને ઘેર ઘેર બેલ મારી ગાયત્રી માળા, બુક, કેલેન્ડર વગેરે વેચતી, સાથે રોજ ગાયત્રી મંત્ર અમુક વિધિ સાથે કરવા સમજાવતી ટીમો ફરવા લાગેલી. આ ફોટો મારાં જૂના ઘર પાસે પારસનગરનાં ગ્રાઉન્ડમાં લાગેલ ગાયત્રી મેળામાંથી એ વખતે માત્ર કદાચ 5 રૂ. માં લીધેલી છબીનો છે. આશરે 2002 માં. હવે રોજ નહાઈને પહેલાં આ છબી સામે ગાયત્રી પાઠ કરું છું. પણ હવે એ ગીતાજી પ્રવચનો, ગાયત્રી યજ્ઞો એ બધું એકદમ ઓછું થઈ ગયું દેખાય છે.ખાસ દેખાતું નથી. વચ્ચે સત્યનારાયણ કથા અને રાજસ્થાનથી આયાત કરેલ સુંદરકાંડ પાઠ વચ્ચે હરીફાઈ જામેલી પણ સુંદરકાંડ ઉત્તર ભારતીયો સિવાય અહીં લાંબો ચાલ્યો નહીં. મને લોકો ગાયત્રી યજ્ઞો કરાવતા એ યાદ છે. સુંદરકાંડ પણ યાદ છે. હવે નવી પેઢીની ધાર્મિક માન્યતાઓ બદલી ગઈ છે. શ્રદ્ધા તો છે પણ સમય નથી. છતાં જ્યાં સુધી શ્રધ્ધા છે ત્યાં સુધી ધર્મ જીવિત રહેશે. કાલે એમેઝોન પર નવી નક્કોર હવન કુંડીની જાહેરાત પણ જોયેલી. ખેર, આજે તો મનોમન ગાયત્રી મંત્ર બોલી આ છબી નાં દર્શન કરો.
હેવમોર : ગુજરાતમાં આઈસ્ક્રીમ ની પા-પા પગલી કરાવનાર. 1960નું વર્ષ, ભાવનગર આધુનિક બનતું જતું હતું તેવા અરસામાં ઘોઘા દરવાજા પાસેની ગંગાજળીયા દેરી અને આજની શાક માર્કેટ પાસે એક રેસ્તુંરા શરૂ થયું. નામ: હેવમોર. આમાં મસ્ત મજાના આઈસક્રીમનું વેચાણ કરવામાં આવતું. ટેબલ અને બાંકડા હતા જેથી બેસીને આઈસ્ક્રીમ નો લુફ્ત માણી શકાય. ભાવનગરવાસીઓ માટે સૌથી પ્રિય સ્વાદ વેનિલા આઈસ્ક્રીમ, ટૂટીફ્રૂટી અને કસાટા નો હતો. સહેજ આધુનિક કુટુમ્બો ખાસ કરીને પતિ-પત્નિ સાંજ પડે હેવમોર માં આઈસ્ક્રીમ ખાવા આવતા. હેવમોરે સ્ત્રીઓમાં લાજ કાઢવાનું ચલણ ઓછુ કરી દીધું થઈ હતું. રેસ્તુંરાના માલિક ચોના કુટુમ્બ ના સભ્ય હતા અને નીલમબાગ પેલેસની સામેથી વિદ્યાનગરમાં જતં રસ્તા ઉપર ડો. અરવિંદ મહેતાના બંગલાની બાજુમાં બે માળનો બંગલો આ ચૌનાનું નિવાસસ્થાન હતું. હેવમોર આઈસ્ક્રીમના માલિકોએ 1960 પછી ગુજરાતમાં કેટલાક શહેરો માં આઈસ્ક્રીમનું વેચાણ શરૂ કરેલું જેમાં ભાવનગર પણ હતું. આ તો ભાવનગરમાં હેવમોરનું આગમન થયું તેની વાત પણ દિલચસ્પ વાત તો ગુજરાતમાં હેવમોર ક્યાંથી આવ્યું તેની છે. કરાંચીમાં એક વિમાની કંપનીમાં સતિષચંદ ચૌના નામના એક ઈજનેર કામ કરતા હતા. વધારા ની આવક થાય તે હેતુથી કરાંચી ના રસ્તા ઉપર રોજ સાંજે ઘરે હાથ બનાવટનો આઈસ્ક્રીમ લારીમાં રાખી વેચતા હતા. બહુ ટૂંકા ગાળામાં તેમનો આઈસ્ક્રીમ કરાંચીમાં લોકપ્રિય થઈ ગયો પણ ઓટની શરૂઆત ત્યારે થઈ જ્યારે 1947 માં દેશના ભાગલા પડ્યા અને આખું ચૌના કુટુમ્બ ભાગીને દિલ્હી આવ્યું. પણ ત્યાં ફાવ્યું નહી એટલે દહેરાદૂન ગયા પણ ધંધો જામ્યો નહી એટલે ઈંદોર આવ્યા, ત્યાં પણ અપેક્ષા મુજબ નશીબ સાથ ન આપતું હતું ત્યારે કોઈએ સલાહ આપીકે આ રઝળપાટ બંધ કરો અને અમદાવાદ જાવ. ગુજરાતીઓની જીભ સ્વાદ માણવામાં અને બોલવામાં બહૂ મીઠી હોય છે, તમને અનુકૂળ થઈ જશે. અમદાવાદમાં તે સમયે અરવિંદ મીલના માલિક કસ્તુરભાઈ લાલભાઈની બોલબાલા હતી. સતીષ ચૌના કસ્તુરભાઈને મળ્યા. કસ્તુર ભાઈએ બધી જ મદદ કરી અને રિલીફ રોડ ઉપર કલ્યાણ ભવન માં હેવમોર નામના આઈસ્ક્રીમનો શુભારંભ થયો. અમદાવાદીઓને આઈસ્ક્રીમનો સ્વાદ દાઢમાં બરોબર બેસી ગયો. 1960 માં કુટુમ્બના સભ્યોની સંખ્યા વધતા ધંધાના વિસ્તરણ ની જરૂર પડી એટલે આઈસ્ક્રીમ ની સાથે રેસ્તુંરા ચાલુ કર્યું. ચૌના તો પંજાબી એટલે પંજાબી સમોસા, વેજીટેબલ કટલેટ્સ અને ચણાપૂરીથી શરૂઆત કરી. આઈસ્ક્રીમની માફક આ આઈટમોએ પણ પલકવારમાં અમદાવાદીઓને ઘેલા કરી દીધા. અમદાવાદમાં મળેલી સફળતાથી ચૌના કુટુમ્બનો જુસ્સો વધ્યો અને રાજકોટ, ભાવનગર વડોદરામાં હેવમોર રેસ્તુંરા શરૂ કર્યા. આજે સમયના બદલાવમાં હેવમોરના 20 રેસ્તુંરા, 60 ઈટરી હાઉસ અને 200 આઈસ્ક્રીમના પાર્લર દેશભરમાં પથરાયેલા છે. રેસ્તુંરાના નામ પણ કેવા, અમદાવાદ, મુંબઈ અને હૈદ્રાબાદમાં ‘હબર અને હોલી’, માઈટી મિડાસ નામની તેમની એક ડેઝર્ટ ડીશ રૂ. 1000/ની છે તેમાં આઈસ્ક્રીમ ની એટલી વરાયટી ભરેલી હોય છે કે તમને બધા જ સ્વાદનો અનુભવ કરાવે. અમદાવાદીઓ હેવમોરના આઈસ્ક્રીમને પછી ખાય પણ એ પહેલા હવે તેમની સ્પેશિઅલ આઈટમો સમોસા ચાટ, ચણા કૂલચા, પાવભાજી, ગ્રીલ્ડ સેંડવીચ, માર્ગેરીટા, તબાસ્કો પિત્ઝા, આલૂ ટીકી, પનીર ટીકા બિરયાની અને આ સ્નેક્સની સાથે એસ્પ્રેસો, અમેરિકાનો, કેપુચિનો, મોકાસિનો, કાફે લેત્તી જેવી કોફીનો આસ્વાદ માણે. ચૌનાની ત્રણ પેઢી સતિષચંદ, તેમના પુત્ર પ્રદીપ અને તેમનો પુત્ર અંકિતે હેવમોર નામને જગપ્રસિધ્ધ કરી દીધું. અંકિતે અમેરિકાની નામાંકિત પર્ડ્યુ યુનિવર્સિટીમાંથી ડિગ્રી લીધેલી છે. વ્યવસાયમાં તે દાખલ થતાં જ ઘણાં ફેરફાર કર્યા. આજે રૂ 500 કરોડનું ટર્ન ઓવર ધરાવતી હેવમોરની આઈસ્ક્રીમ બ્રાંડને તેણે દક્ષિણ કોરીયાની આઈસ્ક્રીમ કંપની લોત્તીને રૂ 1100 કરોડમાં વેચીને રોકડી કરી લીધી અને આ નાણાથી નવી રેસ્તુંરાઓ ખોલવાનું આયોજન કરી લીધું. ચૌનાને 90% આવક તો રેસ્તુંરા બિઝનેસથી થાય છે અને ફકત 10% જ આઈસ્ક્રીમ પાર્લર માંથી મળે છે. અને તાજેતરમાં જ ચૌના કુટુમ્બે હોક્કો (HOCCO અર્થાત હાઉસ ઑવ ચૌનાસ કોલાબોરેટિવ) નામથી ઈટરી હાઉસ ઊભા કર્યા છે. જેમા જુનું વાગોળવાની તક મળે સાથોસાથ કંઈક જુદો જ નાવિન્યસભર સ્વાદની નવતર અનુભૂતિ થાય તેવી થીમ સાથે વાનગીઓ આપવામાં આવે છે. આને જ કહેવાતું હશે કે, ‘તમે જોઈ શકો એ દીર્ધ દ્રષ્ટી જે તમને સફળતાની કેડી તરફ દોરી જાય..!’
અંતિમ ક્ષણો સમજી જે કર્યું પછી શું થયું? હસો અને હસાવો
ફોટો 1. રંગોળી 2014 માં. ગેરુ લિંપીને, હાથેથી સફેદ ચિરોડી દ્વારા આઉટલાઈન બનાવી રંગો પૂરેલી. ફોટો 2. રંગોળી 2024. સીધી બીબાં દ્વારા. હવે સહુની જીવનશૈલી બદલાઈ ગઈ છે. એ પહેલાં ટપકાં કરી એ જોડી ડીઝાઈન બનતી, એનાં ટપકાં વાળાં પાનાં મળતાં, રંગોળીની મોટે ભાગે મરાઠીમાં ચોપડીઓ મળતી અને લોકો ચાર ચાર કલાક દિવાળીની રાતે રંગોળી કરતા! મેં પોતે શીખ્યો ત્યારથી ટપકાં રંગોળી 90ઝ માં કરી છે. નાગર કુટુંબોમાં રંગોળી કરે એ જોવા ખાસ જતો. તેમની ચાર ચાર ફૂટ મોટી રંગોળીઓ જોઈ છે. નવા વર્ષે બેંકની ઝોનલ ઓફિસ સ્નેહમિલનમાં હાજરી પુરાવવા ( કહેવાય સ્નેહમિલન, લગભગ કંપલ્સરી જેવું હતું,) જઈએ તો ત્યાં પ્રાંગણમાં વિશાળ, મોટે ભાગે અક્ષયમ તે ભવિષ્યતિ વાળા સિમ્બોલ ની રહેતી પણ ઘણી વાર ફૂલોની પણ મોટી રંગોળી થતી. ક્યાંક શિવજી કે રાધા કૃષ્ણ, ક્યાંક અદ્ભુત ડીઝાઈન ખાસ જોવાની મઝા પડતી. એ સમય ગયો. હવે એ કાણાં વાળા પેપર દેખાતાં નથી. ગેરુ લીંપેલી ફ્લોર પર ટપકાં થી કરેલ રંગોળીઓ બહુ ઓછી દેખાય છે. સમય સમય બલવાન હૈ.
જૂના વખતમાં કેટલાક સગા, મુલાકાતીઓ કેવી અતિશયોક્તિ ભરી વાતો 'ફેંકતા' ? અમુક યાદ આવી. બધી એક જ વ્યક્તિએ અલગ અલગ માણસો, જામનગર તરફના હાલારી નાગરો વિશે કહી છે. 1. અરે એ વડીલ રોજ સવારે દંડ બેઠક કરે એટલે? હજાર દંડ અને હજાર બેઠક રોજ. પછી તાંસળું ભરી દૂધ ગટગટાવી જાય. એ પણ લોટો અધ્ધર રાખીને ધાર કરીને. બોલો! 2. અરે એ ભાઈમાં તો એટલું જોર! આમ ભણ્યા ખાસ નહોતા. જામનગરના રાજાની નોકરીમાં. શું, ખબર છે? રાજા ઘોડે બેસવા જાય એટલે એમણે મુઠી ધરી રાખવાની ને નીચા થવાનું. રાજા એની મુઠી પર પગ મૂકે ને ઘોડે ચડે. રાજાને ઉતરવું હોય તો તેઓ દોડતા આગળ આવી મુઠી ધરે, રાજા એની મુઠી પર પગ મૂકી ઉતરે. પણ રાજા (જામ સાહેબ?) ને એની ઉપર માન એવું કે રાજા દરબારીઓ સાથે જમવા બેસે તો પહેલો પાટલો રાજાનો, બાજુમાં બીજો એમનો. (ભલા રાજા પાટલે બેસીને જમે?) 3. એ ભાઈ ખૂબ હિંમતવાન. રોજ સવારે આઠેક વાગે પૂજા પાઠ પતાવી કાશી વિશ્વનાથ દર્શને જાય. વચ્ચે એક પુલ આવે. એકવાર કોઈ ગુંડો કોઈને લૂંટી, છરી મારી ભાગતો આવ્યો પાછળ પોલીસ અને ટોળું. આમણે પેલા ગુંડાને ખાલી છાતીમાં ગોદો માર્યો. સાવ હથેળી પોલી કરીને ધક્કો. પેલો પડી ગયો ને આ ભાઈ તો કાઈં બન્યું નથી એમ ચાલતા! (પેલી ખુલ્લી છરી વચ્ચે ન આવી?) 4. એમની પૂજા બધી સત વાળી. અરે એક વાર પૂજા કરવા બેઠા , દીવો કર્યો ને જ્યાં પ્રાણાયમ કરે ત્યાં સામે પૂજાનું તરભાણું ધ્રુજતું ગોળગોળ ફરવા લાગ્યું! એક વાર તો દીવો એકદમ મોટી જ્યોત થઈ એક ક્ષણ માતાજીની આકૃતિમાં ફેરવાઈ ગયો! બોલો, એ વખતે, 60 વર્ષ પહેલાં લોકો આવી વાત કરતા ને બીજા લોકો રસપૂર્વક સાંભળતા પણ ખરા!
ગુડગાંવ દિલ્હીથી 40 કિમી દૂર છે. ત્યાં આ લેપાર્ડ ટ્રેઇલ આવેલી છે. બેય બાજુ લીલાં જંગલથી આચ્છાદિત ટેકરીઓ વચ્ચેથી સર્પાકાર રસ્તે. ટેકરી ચડી સૂર્યાસ્ત પણ જોઈ શકાય છે. જો કે ચડવાનો રસ્તો સાવ નાની કેડી અને એકદમ સીધો ઢાળ છે.
અયોધ્યાધામ સ્ટેશન પર પ્રભુ રામની પ્રિય ખિસકોલી નું શિલ્પ
અમે તો ટ્રેનની મુસાફરી એટલે ટ્રેન આવે એટલે ધક્કા મૂકી કરી કોઈ ખાખી બિસ્તરો બિછાવી દે, કોઈ ઉપર પાટીયે બેસી જાય , 'aa તો પંખીનો માળો' કહી હળવેથી ખસતાં માજી આપણને દબાવીને પહોળાં થઈ બેસે , એ બધું નાની ઉંમરે જોયું. પછી લાઈનમાં ઊભી, ફોર્મ ભરી ટિકિટ લેવા ઊભા. બાળકોને મોસાળ જવું હોય ત્યારે ત્રણ મહિના અગાઉ સવારે 5 વાગે એલીસબ્રીજ સ્ટેશને લાઈનમાં ઊભી 8 વાગે કાઉન્ટર ખૂલે એટલે ટિકિટ લીધી છે. ચા માટે ચિનાઈ માટી ના કપ , ' અડાળી ' કે '' માં ચા પીધી છે. પછી લાલુ છાપ કુલડીઓ અને પછી પેપર કપ. હવે ઓનલાઇન રિઝર્વેશન ઉપરાંત irctc ની જ કંફરમ ટિકિટ સાઈટ, જો વેઇટિંગ હોય તો કેટલા ટકા ચાન્સ કંફરમ થવાના એ બધું પણ જોયું. લાલ ડબ્બા અને પીળા રંગેલાં પાટિયાં પછી મધુ દંડવતે ને આભારી ગાદી વાળા સ્લીપર કોચ અને શતાબ્દી, તેજસ, રાજધાની અને હવે 127 ની ઝડપે જાય તો પણ પાણીનો ગ્લાસ ન છલકાય અને સહેજે પણ ધડ ખડ અવાજ ન આવે એવી વંદે ભારતની મુસાફરી, ઓલમોસ્ટ પ્લેન જેવી કરી. ચા માટે પણ એલ્યુ. ની કિટલીમાંથી કાચના ગ્લાસમાં રેડે એ પછી ટી બેગો અને ડીપ ડીપ, સ્યુગર અને વ્હાઈટનર ની પડીકીઓ અને હવે ડાયરેક્ટ મસાલા ચાય પેકેટ ખોલીને ગરમ પાણીમાં રેડો એટલે સીધી લાલ કેસરી મસાલા ચાય, પૂરતી કડક. સાથે અમે તો બિસ્કીટ એટલે પાર્લે ગ્લુકોઝ, બહુ બહુ તો મોનેકો વાળી પેઢી. અહીં તો ઓટ બિસ્કીટ, એ પણ ફ્લેવર વાળાં એવી રેલવેની જર્નીના જમાનામાં પહોંચ્યા. એક જ ભવમાં. આનંદ છે રેલવે ની આ એ વખત થી આજની જર્ની નો. હા. કોઈ ચાર પાંચ જણને વ્રત હતું તેથી આપેલ આલુ મટર માં કાંદા હતા એ ખાઈ શકે એમ ન હતાં. એમને અને કોઈને પરોઠા જાડા લાગ્યા એને ઉપમા પણ ચેન્જ કરી આપી. આવા ઓપ્શન હોય છે એનો મને ખ્યાલ ન હતો. બસ, ગરમ પાણીમાં સીધી મસાલા ચાયની પડીકી ઠાલવી જીરા વાળું ઓટ બિસ્કીટ ખાતાં, મોટી બારીમાંથી દુનિયા જોતાં વંદે ભારતમાંથી આ પોસ્ટ લખું છું . સાથે બ્રેકફાસ્ટ ની ટ્રે ખાસ બતાવવા મૂકી છે, ગિરનાર ચા નું સેચેટ સીધું ફોડીને પાણીમાં નાખતાં સરસ ચા થઈ જાય. ડીપ બેગ , સ્યુગર બેગ, વ્હાઈટનર કશું નહીં. હા, સાથે મૂક્યો છે ગંગા ઉપરના વિશાળ પુલ અને નીચે મોજાંઓ સાથે વહેતી અફાટ ગંગાનો વિડિયો. પ્રયાગરાજ આવવાની 5 મિનિટ પહેલાં. વારાણસી થી દિલ્હી.
Copyright © 2024, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
