Quotes by પરમાર ક્રિપાલ સિંહ in Bitesapp read free

પરમાર ક્રિપાલ સિંહ posted an update Gujarati Whatsapp-Status

ભક્તિ નો ઉપયોગ ઇચ્છાઓની પૂર્તિ માટે નથી થઈ શકતો, કારણકે તે પોતે તમામ ઇચ્છાઓનું વિરામ છે.જ્યારે તમામ વિચારો,તમામ કર્મ ઇશ્વર સમર્પિત કરી દેવામાં આવે છે, તો સમજી લો કે દિવ્ય ભક્તિ અને દિવ્ય પ્રેમ ની શરૂઆત થઈ ચૂકી છે.
..

4 others like this post.

પરમાર ક્રિપાલ સિંહ posted an update Gujarati Whatsapp-Status

1 year ago

.

તારે જો નિરંતર સુખી જીવન ગાળવું હોય તો, જગતના બધા વ્યવહાર તારી મરજી મુજબ ચાલે એવી ઈચ્છા કરીશ નહીં
ગીરનારી કૃપા🚩

-Parmarkripalsinh

4 others like this post.

પરમાર ક્રિપાલ સિંહ posted an update Gujarati Religious

1 year ago

#ભાગ્યે રે મળ્યો રે... અમને

167 Views

3 others like this post.

પરમાર ક્રિપાલ સિંહ posted an update Gujarati Folk

2 year ago

લગ્નગીતોમાં અશ્વ

વીરા રે શકન જોઈ જોઈ ઘોડે ચડજો‚ વરરાજા શકન જોઈ જોઈ ઘોડે ચડજો…

પાવઠડે પગ દઈ ચડો રે વરરાજા‚ બેની તે છેડલા સાહી રહ્યાં…

કુંવર ઘોડે ચડયા ને જગ જોવા મળ્યું‚ મારી શેરીમાં હાટ નો માય ; કુંવર ઘોડે ચડયા રે.

કેસરિયા ચડો વરઘોડે‚ ચડો વરઘોડે ને લાલ અંબોડે‚

મીઠડાં લઉં તારા માથાની મોળ્યે‚ ધન્ય તારી માતા મોડબંધી આવે‚

વાલો વીર ઘોડલડે ચડે ને‚ હું તો જોઈ રહી છું…

વાલા વીર જોયાં તમારાં પીતળિયાં પલાણ રે ; ભમરલો તો બહુ રમે રે…

વરરાજા એટલે ગામ સમસ્તે અંતરથી ઠાલવેલા રૂપનો‚ ઉમંગનો સરવાળો‚ ઢોલી‚ શરણાયો‚ ગામના ગલઢેરા‚ વરના ભાઈબંધ‚ જોડીદારો‚ ઘોડાં અને સૌ… વિશે સ્ત્રીસમુદાય… જાન વળાવતાં સુધી વરરાજામાં રૂપ ભર્યાં કરે છે. પછી વરરાજા થોડોકં કુરૂપ હોય તો પણ વરઘોડે ચડીને‚ પરણીને પાછો વળે ત્યાં સુધી રૂપાળો રૂપાળો જ લાગે. વળી પાછું વરરાજાનું રૂપ કાઢનાર ઘોડીને માઠું ન લાગી જાય એટલે ઘોડીના પણ ગુણગાન ગવાય.

ઘોડી ખાય ખારેક ચાવે ટોપરાં‚ ઘોડી વચલે ઓરડીએ બંધાય ઘોડી રે રાજા રામની…

ઘોડી કિયે તે ભાઈ એ મૂલવી‚ ઘોડી કિયે ભાઈએ ખરચ્યાં દામ ઘોડી રે રાજા રામની…

ઘોડીને લલવટ ગાલમશુરિયાં ‚ ઘોડી લાડડાના પગડે જાય ઘોડી રે રાજા રામની…

આ જગની ઘોડી‚ ચરણે ચરણે પગ દેજે રે ;

ધન ખરચે ને ખરચાવે‚ લાડડાના દાદા રે ;

લડસડતાં માતાજી‚ મોતીડે વધાવે રે…

ઘોડી હાલે ચાલે ને ઘોડી ચમકે છે.

ઘોડી રાખે મારા વીરાનાં જતન દલાલી ઘોડી ચમકે છે…

ઘોડી કિયો રે નાના વરનો દાદલો

ઘોડી લેજો રે માતા નાં નામ દલાલી ઘોડી ચમકે છે…

હરિયાળી ઘોડી દાદાનાં મન મો શે રે

દાદા અમરભાઈ આણી પેરે જોશે

લળી લળી મોઢા સામું જોશે રે હરિયાળી રે ઘોડી…

વરઘોડાની અપ્સરા જેવી રૂપાળી સાજ સાજેલી ઘોડી હોય‚ માથે લ્હેરખડો વરરાજા ઘોડીને ય શોભાવે એવો બેઠો હોય‚ ઢોલ શરણાયું એ ફૂલેકાના સૂર નાદે જરા પ્રલંબિત પણ મધુર સ્વરે વધાઈ દઈ રહી હોય ત્યારે એની સમજદારી સાથે ઘોડી ઠમકંતી ડગલાં માડે છે. વરઘોડાની ઘોડીની આ રૂપાળી મનમોહક ચાલ માથે મંગલ ગીતો ગાતી ઓળઘોળ થઈ જાય છે અને ઘોડીના જ ગીતો પ્રથમ ઉપાડયાં છે ગ્રામનારીએ. ઘોડીનું એક એક ધીરું ધીરું ડગલું એના પ્રત્યેક સૌષ્ઠવભર્યા સ્નાયુનાં નર્તન પેદા કરે છે. ઘોડીના આ ઠેકાથી ઉપર બેઠેલા વરરાજાનું અગપણ વિવિધ છટાભર્યાં થડકાથી સવારનું રૂપ ખડું કરે છે. આ દ્રશ્ય આકર્ષક અને મનમોહક હોય છે. કૃષ્ણ ને રૂક્ષ્મણીના વિવાહનું એક લગ્નગીત ગવાય છે.

કૃષ્ણની જાને રૂડા ઘોડલા શણગારો ઘોડલે પીતળિયાં પલાણ રે મારા ગણેશ દુંદાળા…

ઘોડી અગન ગગન પગ માંડ‚ કે ચાલ ઉતાવળી રે‚

ઘોડી અજલે ચાલે ને મજલે ડગ ભરે‚

ઘોડી જઈ ઊભી ગામને ચોક ; વિવા આવ્યા ઢુકડા…

લીલુડી ઘોડી પાતળિયો અસવાર આ હે ચૌદ રતનનો વીરને ચાબખો

ઘોડી તે બાંધી આંબલિયાની ડાળ આ હે ચાબખડો વળગાડયો આંબાડાળખી.

તમારા દાદાને ચાડણ ઘોડલાં તમારી માડીને માફા વેલ્યું ને હું વારી જાઉં…

મોકલાવું મારા ખવલ વછેરા‚ બેસી આવો મુજ પાસ…

અવલ વછેરા તો નાચે ને ખૂંદે‚ તેથી ડરું વરરાજ…

પરશાળેથી કેસર ડે‚ ઘોડવેલ્યું આવે રે ઉતાવળી

ઘોડવેલ્યે બેસી બેનીબા ચાલ્યાં દાદા તે રામભાઈ વળામણે…

2 others like this post.

પરમાર ક્રિપાલ સિંહ posted an update Gujarati Good Evening

2 year ago

જીવનનો આવો પણ રાગ હતો
પાંચ છ દાયકા પહેલા નુ ગામડું
➖➖➖➖➖🕉️➖➖➖➖➖
પાં ચ છ દાયકા પૂર્વે ગામમાં રેડિયો ભાગ્યે જ જોવા મળતો. સાયકલ પણ નહિ, દવાખાના માટે બીજે ગામ ચાલીને જવું પડતું. ઘંટી અને કરિયાણાની દુકાન પણ ના હોય, હટાણું કરવાય બીજે ગામ ચાલતા જતા. શહેરમાં ઘોડાગાડીનો જમાનો હતો- મુંબઇ ઉત્તર ગુજરાતીઓને પરદેશ જેવું લાગતું. મુંબઇમાં મજૂરી કરવા ગયેલા લોકો માળામાં રહે. એ માળામાં ઘણાં કુટુમ્બો સાથે રહેતા. કુટુમ્બમેળો જામે. બૈરાં ચાલીમાં ભેગાં થઇ ગામગપાટા મારે. શાક સમારે. ગાજ-બટન કરે કે ફાટેલાં કપડાં હાથથી સાંધે.

ગામમાંય મજૂરી જ કરવાની. વરસાદી ખેતી. બધો આધાર આકાશ ઉપર. શ્રમનો મહિમા. હાડકાં હલાવવાં પડે. મજૂરી કરવી પડે. નહિ તો રોટલો આઘો રહે. તાવ આવે તો તુલસીના ઉકાળે જતો રહેતો. હાથેપગે શરીરે નાનું મોટું વાગે તો હળદર ચોપડી દેવાતી. ગુવારનું પાન લસોટી ચોપડી દેવાતું. સ્ત્રીઓની સુવાવડો ઘરે જ થતી, સુવાવડ કરાવનારી દાયણને દૈયણ કહેવામાં આવતી.

મોટા ભાગે કેસ સફળ થઇ જતા. શાક પાંદડું દાણાથી ખરીદવાનું રહેતું. સાટે - હાટે મળે એટલે દાણાની તુલનામાં શાક બરાબર વેચાય... વજન શેર - બશેરમાં હતું. અડધી ના વેચાય તો અડધા દાણા કાઢી લે પછી શાક તોલાય.. ખાંડ-મોરસ કહેવાતી એનું ચલણ ઓછું. ગૉળ જ ઘરના કેન્દ્રમાં. ગૉળનું દડબું ચોકલેટ, બિસ્કીટ જે ગણો તે.. ગોળની કાંકરીથી રડતું છોકરું છાનું રહી જતું.

ગૉળની કાંકરીથી સારા સમાચાર સાંભળી મોં મીઠુ કરાવાતું. છોકરો પાસ થાય તો ગોળ વ્હેંચતા.. ધરમી માણસના મૃત્યુ પછી ગામ જમતું. નિશાળ જમાડાતી.. બ્રાહ્મણો જમતા.. નાત જમતી.. કોક જીવતચરાય કરતું... છોકરાને નિશાળે મૂકવા જવાનોય મહિમા. ગૉળધાણા વ્હેંચાય. નિશાળમાંય ગૉળ વ્હેંચાય.. તાર આવે તો ફાળ પડી જતી. ટપાલનુંય કુતૂહલ.

ત્યારે સરેરાશ માણસોની કમાણી ટૂંકી.. રૂપિયો ગાલ્લાના પૈડા જેવો લાગે. લોકો સાદુ જીવે.. સાદુ ખાય. જરૂરિયાતોય ઓછી. બે જોડ કપડાં તો ઘણાં ગણાય. કમાણી નહિવત હોય એટલે ખરચો કરવાની બધાની હિંમત નહિ. દેવું થવાનો ડર લાગે. મોજશોખ મર્યાદિત પણ દિલ મોટાં. રોજ સવાર પડે ને આંગણે અભ્યાગતો આવે. માગનારા હોય જ.

બ્રાહ્મણ આવે. પૂજારી આવે. ડોસાં ડગરાંય આવે.. છોકરાંને કૂખમાં લઇ બાઇઓય આવે. સાધુ બ્રાહ્મણ આવે સંન્યાસી પણ હોય. તિથિ વાર બોલે.. આશિષ આપે.. હાથની રેખાઓ જુએ.. સાચી પડે કે ના પડે બોલે રાખે.. ભાગ્યશાળીને બદલે ભાયગશાળી છે એમ જ કહે.. એકાદશી, પૂનમે ખાસ આવે.. પુણ્ય કમાવાની ટેલ નાખે.. ખભે ઝોળી હોય એ ઝોળીમાં આટો નાખે. બાજરી-ઘઉનો આટો જુદો રાખે. ક્યારેક ભૂલથી ભેગોય થઇ જાય. દાણા આપીએ તો અલગ રાખે. દર બુધવારે કરવા.. 'દીવો આપો' એમ કહે એટલે ઘી આપવાનું રહેતું. ક્યારેક ઘુઘરિયાળો બાવો ટન ટન ટન ટન ઘુઘરો વગાડતો આવે. પગ ઊંચા નીચા કર્યા કરે.. અવાજ ચાલુ ને ચાલુ રહે એમ એના પગ નર્તન કર્યા જ કરે- શરીર ઉપર રાખ ચોળી હોય એક પંચિયું હોય.

બસ ઘુઘરો કમરે બાંધી બે પગ વચ્ચે સરકે - ખખડે - રણકે. તેલિયો બાવો તેલ લઇ જાય. ટોકરિયો બાવો હાથમાં કમંડળ રાખતો. એ કમંડળમાં લોટ લઇ લેતો. કાવડ લઇને પણ કોઇ બાવો આવે.. કાવડ શ્રવણ લઇને ફરતો હતો.. એમાં માબાપને બેસાડી જાતરા કરાવેલી.. એ કાવડનો અર્થ એ બાવાની કાવડમાંથી જાણવા મળતો. કોઇક સાધુ સાકરિયા આપે. છોકરાં સાકરિયાની લાલચે તેની પાછળ પાછળ ગામમાં ફરે.

ઘરે ઘરે રોટલા ચૂલે થાય ત્યારે પ્રથમ ચાનકી તો કૂતરાની થતી. ગાય માટે 'ગૌગ્રાસ' કરવાનો - કાઢવાનો પણ રિવાજ. ખાધા પહેલાં ધૂપ કરવાનો.