सिंहासनावरची राणी
१. नवा पहाट, नवी जबाबदारी
राज्याभिषेकाच्या दिवशी, संपूर्ण राज्य आनंदाने न्हालं होतं. राजवाड्याच्या प्रांगणात हजारो प्रजाजन जमले होते. सुवर्ण-सिंहासनाच्या समोर राणी एलियाना उभी होती. आजपासून ती केवळ राजकन्या नव्हती, तर आपल्या राज्याची खरी राणी होती.
तिच्या डोक्यावर मुकुट ठेवताच, तिने डोळे मिटले आणि वडिलांचे शब्द आठवले—"सिंहासनावर बसणं सोपं असतं, पण त्याचा भार पेलणं खऱ्या नेतृत्वाचं लक्षण असतं."
आज तिला त्याचा खरा अर्थ उमगला.
२. संकटांची सावली
राज्याला समृद्ध करण्याची जबाबदारी तिच्यावर होती, पण सत्तेच्या मार्गावर अडथळे हमखास येतात. काही मंत्र्यांना ती तरुण आणि अनुभवहीन वाटत होती. तिच्या निर्णयांवर वारंवार प्रश्न उठवले जात होते.
एके दिवशी, दक्षिण सीमांवरुन एक धोक्याचा निरोप आला. शेजारील राज्याच्या राजा ड्रेव्हनने आक्रमणाच्या तयारीला सुरुवात केली होती. राजदरबारात चर्चा सुरू झाली. काहींनी युद्धाची तयारी करावी, तर काहींनी शांततेच्या वाटाघाटी कराव्यात, असे मत मांडले.
राणी एलियानाने गहन विचार केला. युद्ध टाळता येईल का? की हे राज्य वाचवण्यासाठी तिला तलवारीला धार द्यावी लागेल?
३. शांततेचा मार्ग
राणीने एक धाडसी निर्णय घेतला—ती स्वतः राजा ड्रेव्हनला भेटायला जाणार होती. दरबारींना हा निर्णय वेडसर वाटला. "शत्रूवर विश्वास ठेवणं धोकादायक ठरेल," असा इशारा प्रधानाने दिला.
पण एलियानाला माहीत होतं की एक खरी राणी आपल्या लोकांना संकटात टाकत नाही.
ती थेट शत्रूच्या राजवाड्यात पोहोचली. ड्रेव्हन तिला पाहून हसला आणि म्हणाला, "माझ्या राज्याला तुझ्या सोन्यासारख्या जमिनींची गरज आहे. तू स्वखुशीने ती सोडून द्यायची का, की तलवार उचलायची?"
एलियानाने त्याच्या डोळ्यात बघितलं आणि शांतपणे उत्तर दिलं, "युद्धात दोन्ही बाजूंचे सैनिक मरतात, पण खरा राजा तोच जो आपल्या लोकांचं रक्षण करतो. चल, आपण दुसरा मार्ग शोधू."
त्या चर्चेमध्ये एलियानाने त्याला एक प्रस्ताव दिला—त्यांच्या दोन्ही राज्यांमधून एक व्यापारी मार्ग निर्माण केला जाईल, ज्यामुळे दोन्ही देशांना भरभराटीला येता येईल.
ड्रेव्हन विचारात पडला. शेवटी, तो तिच्या धैर्याने प्रभावित झाला आणि युद्धाचा विचार सोडून शांततेचा करार मान्य केला.
४. खरी समृद्धी
राज्यात एलियानाच्या शहाणपणाची कीर्ती पसरली. ती केवळ तलवारीने नव्हे, तर आपल्या बुध्दीमत्तेने राज्य करत होती. तिच्या कारकिर्दीत व्यापार वाढला, लोक सुखी झाले आणि राज्य समृद्ध झालं.
एके दिवशी, तिच्या वडिलांचा जुना सल्ला तिला आठवला—"सिंहासनावर बसणं सोपं असतं, पण त्याचा भार पेलणं खऱ्या नेतृत्वाचं लक्षण असतं."
आज तिला समजलं होतं की सिंहासनावर बसण्यासाठी ताकद लागत नाही, तर एक मोठं हृदय लागतं.
कठोर निर्णय
राणी एलियाना सिंहासनावर बसली होती, पण तिच्या मनात विचारांचं वादळ होतं. राजसभेत युद्ध किंवा शांततेचा निर्णय घ्यायचा होता. तिच्या समोर दोन पर्याय होते—शेजारील राज्याशी युद्ध करून सत्ता प्रस्थापित करायची, की चर्चेच्या माध्यमातून शांतता प्रस्थापित करायची?
तिने प्रजेसाठी विचार केला. युद्ध रक्तपात आणेल, पण शांततेच्या वाटाघाटींमध्ये धोका होता. ती स्वतः राजा ड्रेव्हनला भेटायला गेली. तिथे तिने शहाणपणाने शांततेचा करार घडवून आणला.
त्या दिवसापासून लोकांनी तिला फक्त एक राणी म्हणून नाही, तर शांततेची देवता मानायला सुरुवात केली. सिंहासनावर बसणं सोपं होतं, पण त्याचा भार उचलणं तिच्या धैर्याचं प्रतिक होतं.
शांततेचा विजय
राणी एलियाना एका आदर्श नेत्या होती. तिच्या राज्यावर संकट आलं तेव्हा अनेकांनी युद्धाचा आग्रह धरला, पण तिने संयमाने निर्णय घेतला. ती स्वतः राजा ड्रेव्हनला भेटण्यासाठी निघाली, हे ऐकून दरबारी चिंतेत पडले.
शत्रूच्या राजवाड्यात पोहोचल्यावर तिने आत्मविश्वासाने शांततेचा प्रस्ताव मांडला. "युद्धाने दोन्ही बाजूंचं नुकसान होईल, पण आपण एकत्र येऊन समृद्धी वाढवू शकतो."
ड्रेव्हन तिच्या शब्दांनी प्रभावित झाला आणि युद्ध टाळून व्यापारी करार केला. हा निर्णय इतिहासात सुवर्णाक्षरांनी नोंदवला गेला.
एलियानाने सिद्ध केलं की खरा विजय तलवारीने नव्हे, तर बुद्धीने आणि शांततेच्या ध्येयाने मिळतो. तिच्या राज्यात सुख-समृद्धी नांदू लागली, आणि ती महान राणी म्हणून ओळखली जाऊ लागली.
दीपांजली
दीपाबेन शिंपी
