प्रकरण ७
दुसऱ्या दिवशी दुपारच्या आधी थोडा वेळ कनक ओजस ने पाणिनी च्या ऑफिस च्या दारावर विशिष्ट प्रकारे टकटक केली.सौम्या ने दार उघडून त्याला आत घेतले.
“ मला दोन-तीन गोष्टी सांगायच्या होत्या, म्हंटलं स्वतःच जाऊन सांगाव्यात.”-कनक
“ बोल ना.काय आहे?”पाणिनी नं विचारलं
“ पाहिली गोष्ट म्हणजे, मधुरा खरं बोलते आहे. तिने खरंच जनसत्ता बँकेतून तिच्या खात्यातून सहा हजार रुपये काढले आहेत.ती त्या खात्यात अधून मधून थोडे थोडे पैसे भरत असते.पैसे काढताना तिने करकरीत पाचशे आणि दोन हजार च्या नोटांची मागणी केली होती असं कळलंय.”
पाणिनी च्या कपाळावर आठ्या पडल्या.
“ पाणिनी याचा अर्थ चोरीचा कांगावा करायचा असा तिचा आधी पासूनच विचार होता.आणि चोरीची रक्कम ही तिच्या डोक्यात पक्की होती.दोन हजार रुपये.”
“ खुलासा म्हणून तुझा मुद्दा पटला मला. दुसरी काय माहिती आहे?” पाणिनी नं विचारलं
“ आता मी जे काही सांगणारे ते तुला कदाचित उपयोगी नसेल किंवा मी पूर्व गृह दूषित मत देतो आहे असे वाटेल.”
“ नाही वाटणार.बोल तू.”पाणिनी म्हणाला.
“ डेक्कन वरच्या ग्लॉसी कंपनीच्या रिसेप्शानिस्ट शी बोललो. ती चुकीचं सांगत नसावी अस मत माझ्या माणसाने दिलंय. म्हणजे त्याने दुजोरा दिलाय.”
“ काय ”
“ कंपनीच्या आवारात रोज पेन्सिल, गॉगल वगैरे विकणारी बाई रोज एकच नसते. ” कनक
“ काय !! ” पाणिनी आपल्या खुर्चीतून अर्धवट उठत उद्गारला.
“ तेच सांगतोय. तिचं म्हणणं आहे की त्या दोन वेगळ्या वेगळ्या बायका आहेत. कधी एक असते तर कधी दुसरी. त्या गडद रंगाचा गॉगल घालतात, काठी वापरून अंध असल्या सारखा अविर्भाव करतात. कपडे सारखेच असतात.हुबेहूब दिसतात. पण त्या दोघीताला एक फरक तिला जाणवला म्हणजे त्या दोन बायकांपैकी एकीच्या उजव्या पायातला बूट हा वेगळा करून घेतल्या सारखा वाटतो.त्या बुटाला अंगठ्याच्या जागी एक फुगवटा आहे, तो बाहेरून जाणवतो. दुसऱ्या बाईचे बूट मात्र नेहेमी सारखे साधेच आहेत. आमचा माणूस त्या रिसेप्शनिस्ट बाई एवढे निरीक्षण नाही करू शकला, त्याने दोन-तीन वेळा त्या बाईला पाहिलं पण बुटाचा मुद्दा त्याच्या लक्षात नाही आला.” कनक म्हणाला.
“ ठीक आहे. रिसेप्शनिस्ट रोजच बघते म्हणून तिला ते लक्षात आलं असेल.” पाणिनी म्हणाला.
“ ओळखण्यासाठी म्हणून तिने त्या बायकांना दोन वेगळी नावं दिली आहेत. फुगीर आणि सपाट ”
“ तिने हे तिला जे कळलंय ते कोणाला सांगितलेले नाही ना?” पाणिनी नं विचारलं
“ शेजारच्या टेलिफोन ऑपरेटर ला”
“ तू स्वतः ऑपरेटर शी बोलला आहेस?” पाणिनी नं विचारलं
“ नाही रे.ते जमलं नाही कारण त्यांची वार्षिक सभा आहे येत्या काही दिवसात त्यामुळे बरेच सभासद सारखे फोन करताहेत.त्यामुळे फोन ऑपरेटर खूप व्यस्त आहे.”
“ कनक, तुझा माणूस ग्लोसी कंपनीच्या आवारात पाठवून या दुसऱ्या बाई बद्दल माहिती काढ.एक आपल्याला माहितीच आहे, मधुरा आहे. दुसरी कोण आहे पहा. टॅक्सी ड्रायव्हर कडून नको काढू माहिती, कारण त्यांचे कडून त्या बाईला बातमी जायची शक्यता आहे,कारण प्रत्येकी ला तिचा वेगळा ड्रायव्हर ने-आण करत असेल. अशीही शक्यता आहे की एकच ड्रायव्हर दोघींना ने आण करत असेल.तुझ्या माणसाला टॅक्सी ड्रायव्हर चा पाठलाग करून घरी सोडताना तो ड्रायव्हर कुठे सोडतो ते शोधून काढायचंय.जर दोन बायका असतील तर दुसरी कुठे राहते ते समजलं पाहिजे. कनक हसतोयस का तू?”
“ कारण तुझ्या मनात आहे ते मी आधीच केलंय.” कनक म्हणाला.
“ कधी?”
“ इथे येण्यापूर्वी अर्धातास.”
“ छान काम केलसं कनक.”
“ माझ्या माणसाने एकीचा पाठलाग केला, म्हणजे टॅक्सी ड्रायव्हर चा. मला सांग, पाणिनी, क्षिती अलूरकर बरोबर रहात असलेली मधुरा महाजन तुझी अशील आहे?”
“ मधुरा महाजन बरोबर रहात असलेली क्षिती अलूरकर ही मदालसा हॉटेल मधे वेट्रेस म्हणून काम करते.ती माझी अशील आहे.”
“ छान आहे?”
“ एकदम.” पाणिनी ने उत्तर द्यायच्या आधी सौम्या उद्गारली.
“ याला नेहेमी चिकण्या अशील कशा मिळतात सौम्या?”-कनक
“ तुलाही मिळतील. कधीतरी. तू वकिली सुरू केल्यावर !” पाणिनी म्हणाला.
“ कधीतरी नाही अत्ताच मला तिच्याशी बोलायला लागणारे पाणिनी.वरकरणी दिसतंय तसं हे साधं नाहीये प्रकरण.” कनक म्हणाला.
“ बोल. पुढे काही विशेष घडलं तर.” पाणिनी म्हणाला.
कनक ओजस ऑफिसातून बाहेर पडला.
“ सौम्या. मदालसा मधे फोन लाव आणि क्षिती आहे का बघ.असेल तर मला जोडून दे फोन, नसेल तर तिला आपल्या ऑफिसात फोन करण्या बाबत निरोप देऊन ठेव.”
सौम्या ने लगेच फोन लावला. बराच वेळ फोन वर बोलली.पाणिनी तिचं बोलणं ऐकत होता.पण पलीकडून काय बोललं जातंय याचा अंदाज येत नव्हता.
“ सर, ती आहे हॉटेलात पण कामावर असतांना ते फोन घेऊ देत नाहीत आणि निरोपाची व्यवस्था ही नाही. फारच कडक नियम आहेत.”-सौम्या
“ सौम्या आपण आज त्या हॉटेलात जेवायला जाऊ पुन्हा. आणि हेड वेट्रेस ला सांगू की क्षिती ला आमचं टेबल दे. म्हणजे आपल्याला जरा बोलता येईल. आणखी एक काम कर, जुन्या कार ची विक्री करणाऱ्या आणि कार भाडयाने देणाऱ्या चक्रधर नावाच्या शो रूम ला फोन लाव. त्यांना म्हणावे आमच्या एका अशिलाला, या महिन्यात एक जुन्या गाडीची गरज आहे.पण ती घेण्यापूर्वी पाच सहा दिवसांसाठी भाडयाने कार हव्ये. क्षिती ला त्या हॉटेलातून रात्री अपरात्री बस साठी थांबायला लावणे धोकादायक आहे.”
“ आपण कनक ला पण न्यायचे का मदालसा हॉटेलात जेवायला.?”-सौम्या
“ नको.” पाणिनी म्हणाला.
“ का हो ? त्यांची नेहेमी तक्रार असते ना पाणिनी फक्त सौम्या ला फिरवतो आणि खाऊ पिऊ घालतो ऑफिस च्या खर्चाने म्हणून ?” –सौम्या
“ माझ्याशी पैज लावतेस सौम्या, क्षिती ला बघण्या साठी तो आपण बोलावण्याची वाट न बघता एव्हाना मदालसा वर पोचला असेल. ” पाणिनी म्हणाला.
“ पैज नाही लावत, त्या ऐवजी मी चक्रधर ला फोन लावते सर ! ” सौम्या म्हणाली.
मदालसा हॉटेलात आल्यावर पाणिनी ने मुख्य वेट्रेस ला विचारलं, “ जेवायचंय आम्हाला, तुमच्या कडे क्षिती अलूरकर नावाची वेट्रेस आहे ना, ती ज्या टेबल वर सर्विस देते ते टेबल दयाल का?”
“तिची सगळी टेबल्स अत्ता बिझी आहेत.थांबावं लागेल तुम्हाला.अरे, तुम्ही पाणिनी पटवर्धन तर नाही ? हो तुम्ही..”
“ बरोबर.”पाणिनी म्हणाला.
“ आमच्या मालकांचे मित्र आहात तुम्ही ! ” वेटर उद्गारली. “ काय करू मी तुमच्या साठी? अरे हो तुम्हाला क्षिती चं टेबल हवंय ना? काय आहे , पटवर्धन, आम्ही आमच्या वेट्रेस ला टेबल्स वाटून देतो. टेबल्स ना वेट्रेस नाही. नाहीतर काय होईल माहिती आहे? ग्राहकांची गर्दी आटोक्यातच नाही येणार.”
“ मी समजू शकतो. क्षिती ची टेबल्स रिकामी नाहीत? ” पाणिनी नं विचारलं
“ नाही, थोडया वेळेपूर्वी एक होत रिकामं पण एक माणूस आला आणि त्याने तिचंच टेबल मागून घेतलं.”
“ आम्ही थांबतो वेटिंग रूम मधे, आम्हाला कळवा, टेबल मोकळं झालं की. तिथे आम्हाला दोन लिम्का पाठव तो पर्यंत.” पाणिनी म्हणाला.
ते दोघे लिम्का चा आस्वाद घेत थांबले.पेय संपेपर्यंत त्यांना हवं असलेलं टेबल रिकामं झाल्याची सूचना लाऊड स्पीकर वरून झाली.दोघं हेड वेट्रेस ने दाखवलेल्या टेबल वर बसले.क्षिती आली. “ हॅलो सर, कशा आहात मॅडम?”
ती म्हणाली आणि मेनू कार्ड हातात दिले. तुमची ऑर्डर नक्की होई पर्यंत ग्रील्ड सँडविच आणू का?
“ चालेल.”
ती गेल्यावर सौम्या पाणिनी च्या कानात म्हणाली, “ तुम्हाला वेगळं काही जाणवलं का?”
“ नाही. काय नेमकं?”
“ बूट.”
“ बुटा चं काय?”पाणिनी नं विचारलं
“ तिने आता घातलेले उंटाच्या कातडीचे, पिवळ्या चामड्याचे आहेत.तुम्हाला आठवतय?, काल रात्री तिने काळ्या रंगाचे बूट घातले होते.आपण तिच्या वस्तू आणून तिला दिल्या तेव्हा ती म्हणाली होती मला की, तिचे पिवळया रंगाचे बूट मी का नाही आणले.ते तिचे कामावर वापरायचे बूट होते.मी म्हणाले तिला की माझ्या हातून राहून गेले ते आणायचे.इतर एवढया वस्तू आणल्या पण ते विसरले. त्यावर ती म्हणाली असू दे ठीक आहे.काळे बूट आहेत माझ्याकडे.त्यावर भागवीन मी, पण ते पिवळ्या बुटा एवढे आरामदायी नाहीत. आणि अत्ता तिच्या पायात पिवळे बूट आहेत.याचा अर्थ ती इथे कामावर हजर होण्यापूर्वी घरी गेली असावी बूट आणायला. ” सौम्या म्हणाली.
“ तसं असेल तर तिची आणि मधुरा ची भेट झाली असेल. या प्रकरणावर मोठाच परिणाम होईल या प्रसंगाचा.”पाणिनी म्हणाला.
“ तिला विचारूया?” –सौम्या
“ ती आपल्याला सांगेल याची वाट बघू आपण. ”पाणिनी म्हणाला.
दुसऱ्या टेबल वरची ऑर्डर घेऊन क्षिती त्यांच्या जवळून पुढे गेली, तेव्हा पाणिनी ने पटकन तिच्या बुटा कडे नजर टाकली.सौम्या चं निरीक्षण बरोबर होतं.
तेवढयात कनक त्यांना शोधत हॉटेलात आलेला दिसला.
“ बस कनक.जेवण झालंय?” पाणिनी नं विचारलं
“ नाही अजून.माझा अंदाज होताच तुम्ही इथे भेटाल म्हणून.”
“ काय विशेष? तपासात काही प्रगती?”
“ माझ्या माणसाचा निरोप आलाय की डेक्कन वरच्या ग्लोसी कंपनीच्या आवारात ती अंध पेन्सिल विक्रेती बसली आहे.मी त्याला सांगितलं होत की तिच्या पायाकडे नीट लक्ष दे.तो म्हणतोय की उजव्या अंगठ्याच्या ठिकाणी फुगवटा आहे या बाईच्या.”
“ मग ही वेगळी बाई आहे. मी काल नीट पाहिलंय , मधुरा ला, तिचे पाय साधे चार चौघांसारखे आहेत.” सौम्या म्हणाली.
“कनक, चक्रधर एजन्सी कडूनच तू गाड्या भाडयाने घेतोस ना? गरज लागेल तेव्हा? ” अचानक पाणिनी नं विचारलं
“ हो गेले कित्येक वर्षं.”
“ माझ्या अशीलासाठी मी त्यांच्याच कडून एक गाडी घ्यायचं म्हणतोय.”
कनक ने मोठा उसासा टाकला. “ आपल्या अशीलासाठी स्वतःला खुनात अडकवण्या पर्यंत तुझी मजल गेल्ये, आता त्यांना गाड्या घेऊन देई पर्यंत गेल्याच आजच कळलं”
“ हे फक्त तरुण स्त्री अशील असेल तरच !” सौम्या म्हणाली.
इतक्यात क्षिती त्यांचेसाठी ग्रील्ड सँडविच घेऊन आली. “क्षिती, मला या बरोबर तिखट ठेचा आण.” पाणिनी म्हणाला.
“ हा माझा मित्र,कनक ओजस. गुप्त हेर आहे खाजगी.आम्ही तिघेही म्हणजे मी, कनक आणि सौम्या वर्गमित्र आहोत.”
“ तुम्हाला काय आणू सर?” –क्षिती ने विचारलं.
“मला हेच आण.” कनक म्हणाला.
ती पाणिनी ने सांगितलेला ठेचा घेऊन पुन्हा आली तेव्हा पाणिनी तिला म्हणाला, “ माझ्या ओळखीत जुन्या गाड्या विकणारी एक शो रूम आहे, तुझ्या साठी मी एक जुनी गाडी घेणार आहे.रात्री अपरात्री तू त्या हॉटेल मधून नोकरीला बस ने जाने-येणे सुरक्षित नाही. तुझी गाडी असेल तर बर राहील.”
“ तुम्ही केवढं करताय माझ्यासाठी ! पण सॉरी, मला हा खर्च , गाडी घेण्याचा, नाही परवडणार ”
“ ती तुझ्या मालकीची गाडी नसेल.त्यात पूर्ण टाकी भरून पेट्रोल टाकून तुला वापरायला दिली जाईल.माझ्या कडून कर्ज आहे असे समज. तुला गाडी चालवता येते ,माझ्या अंदाजाप्रमाणे. ” पाणिनी म्हणाला.
“ हो येते, बाबा हयात असतांना आमची स्वतःची गाडी होती. ” बोलता बोलता तिचा स्वर दाटून आला आणि ती ऑर्डर आणण्याच्या निमित्ताने आत पळाली.
“ कनक, तुझा जो माणूस ग्लोसी कंपनीच्या परिसरात त्या अंध विक्रेत्या बाई वर नजर ठेऊन आहे, तो क्षणभर सुध्दा तिला दृष्टीआड नाही ना करत? आणि तो तिच्या पायावर नजर ठेऊन आहे ना? म्हणजे एक सपाट पाय आणि एक फुगीर पाय अशा दोघी जुळ्या सारख्या आहेत म्हणून विचारतोय.” पाणिनी नं विचारलं
“ तो दुर्भीण लावूनच बसलाय. पण एकटा माणूस किती वेळ पुरा पडणार? त्याला ही कधी तरी चहा-पाण्याला, टॉयलेटला जावच लागणार. ” कनक म्हणाला.
“ नेमक्या त्याचं वेळी बायकांची अडला बदल झाली तर?” पाणिनी नं विचारलं
“ तेवढी जोखीम आपण घेतलीच पाहिजे, नाहीतर दोन माणसे नेमावी लागतील. क्षिती ला गाडी घेऊन देणाऱ्या तुझ्या सारख्या गरिबाला ते परवडणार नाही.” –कनक
“ ठेव दोन माणसे कामावर. आज मी श्रीमंत झालोय. कनक ओजस नावाच्या माझ्या मित्राला बऱ्याच दिवसांनी मी खाऊ घालतोय.” पाणिनी म्हणाला.
“ अत्ता पर्यंत फक्त तुझ्या चिकण्या सेक्रेटरीला तू खायला घातलेस. त्याच्या बदल्यात सौम्या कडून काहीच मिळत नाही तुला,त्याच्या निम्या वेळा, तिला न नेता मला खाऊ घातले असतेस तर मी आता पेक्षा जास्त चांगले रिझल्ट दिले असते तुला. ”-कनक
त्यांच्या गप्प चालू असे पर्यंत क्षिती ने कनक ला त्याचे ग्रील्ड सँडविच आणले. तिघांनी आपले खाणे पिणे संपवल्यावर कनक लगेच आपल्या कामाला निघून गेला.पाणिनी आणि सौम्या आपल्या ऑफिसला गेले.
तासाभरात कनक ची विशिष्ट प्रकारे वाजवलेली दारावरची टकटक ऐकू आली.सौम्या ने त्याला दार उघडून आत घेतले.
“ पुला खालून बरंच पाणी वाहून गेलंय पाणिनी, आपण हॉटेलात जाऊन आल्यावर.”
“ काय घडलंय?” पाणिनी नं विचारलं
“ मधुरा महाजन यांना हॉस्पिटल मधे दाखल करावं लागलंय.तब्येत अचानक बिघडल्यामुळे.”
“काय झालं नेमकं?” पाणिनी नं विचारलं
“ मध्यरात्रीच्या सुमाराला कोणीतरी तिच्या घरात घुसलं.त्या व्यक्तीच्या हातात मोठी पाच सेल ची बॅटरी होती. त्याचा तडाखा त्याने तिला मारला.आणि बेशुद्ध केलं. अर्ध्या तासापूर्वी साहिर घरी गेला तेव्हा त्याला कळलं आणि त्याच्या कडून पोलिसांना समजलं.म्हणजे तो तिला भेटायला गेला होता, बेल वाजवल्यावरही दार उघडलं नाही तेव्हा तो मागच्या दाराने गेला.ते उघडंच होत.त्याला संशय आला म्हणून तो आत गेला तेव्हा त्याला बेडरूम च्या दारात मधुरा बेशुद्धावस्थेत दिसली.ज्या बॅटरी ने तिला डोक्यात मारलं होत ती बॅटरी बाजूलाच पडली होती.तिची काच फुटली होती. ”
“ मधुरा जीवंत आहे ?”
“ सुदैवाने आहे, पण कोमात आहे.”
“ तुला कसं कळलं हे सगळं कनक?”
“मी कबूल करतो पाणिनी, हॉटेलातून निघाल्यावर मी लगेच ग्लोसी कंपनीच्या परिसरात त्या अंध जुळ्या बाई वर नजर ठेवणाऱ्या माझ्या माणसाला फोन केला, आणि त्याला विचारलं की तू त्या बाई वर नजर ठेवल्येस ना? आणि ती बाई फुगीर पायाचीच आहे ना? तो हो म्हणाला तेव्हा माझ्या मनात आलं की तुझी सूचना धुडकावून लाऊन मी परस्पर निर्णय घेतला आणि त्या माझ्या माणसाला मी मधुराच्या घरी पाठवलं, मला पहायचं होतं की फुगीर पायाची बाई ग्लोसी कंपनीच्या आवारात असतांना मधुरा हीच सपाट पायाची असेल तर ती घरी आहे का? म्हणजे खरंच त्या दोघी वेगळ्या आहेत की एकच आहेत. मी माझ्या माणसाला सांगितलं की कोणीतरी विक्रेता आलंय अस भासवून तिच्या घरी जा.”
“ पण मध्यरात्रीच्या सुमाराला विक्रेता आला हे कसं पटलं असतं तिला?” पाणिनी नं विचारलं
“ त्याला सांगायला सांगितलं की तिने दिलेली ऑर्डर पोचवायला तो आला होता. आज बऱ्याच जणांच्या ऑर्डर होत्या त्यामळे उशीर झाला. तो तिथे गेला,त्याच्या आधीच थोडा वेळ तिला अँम्ब्युलन्स मधून नेलं होतं. माझ्या माणसाने मला हे सर्व सांगितलं आणि मी लगेच इथे आलो.” –कनक.
“ एकंदरित हे प्रकरण मला वाटलं होतं त्यापेक्षा गंभीर दिसतंय.मला आधीच कळायला हवं होत ,जेव्हा रोख रकमेत तूट आली तेव्हा.... ”
अचानक पाणिनी बोलायचा थांबला.
“ मला माहीत नसलेलं काही समजलय तुला?”-कनक
“ हो.तुला माहीत नाही असं काही. आणि ते तुला माहीत व्हावं असं मला वाटत नाही. माझं अंतर्मन मला सांगतंय, कनक, की आपल्याला नजिकच्या काळात काहीतरी मोठया संकटाला तोंड द्यावं लागणार आहे.” पाणिनी म्हणाला.
“ नेमकं काय?”-कनक
“ जाउ दे,कनक, ग्लोसी कंपनीच्या बाहेर च्या त्या पेन्सिली विक्रेतीची मुलाखत घेऊन येऊ आपण. ती तिथून गेल्याचं तुला कळवलं नाहीये ना तुझ्या माणसाने?”
कनक ओजस ने मानेने नकार दिला.
“ चल निघूया कनक, सौम्या, तू इथेच थांब आणि आम्ही येई पर्यंत चक्रधर शो रूम ला फोन करून आज संध्याकाळी साडेसात पर्यंत गाडी हव्ये, म्हणून सांग. बुटा बद्दल कोणालाच सांगू नकोस.” पाणिनी म्हणाला.
“ बूट? बुटाची काय भानगड आहे?” कनक ओजस ने गोंधळून विचारलं.
“ काही नाही.सांकेतिक भाषा आहे आमची.” पाणिनी म्हणाला. आणि कनक ला घेऊन बाहेर पडला.
( प्रकरण सात समाप्त)
