લવ રિવેન્જ
Spin Off Season-2
પ્રકરણ-૧૯
“TRUST ME…..!”
“TRUST ME…..!”
લાવણ્યાને મેસેજમાં સિદ્ધાર્થે માત્ર બે જ શબ્દો લખીને મોકલ્યા હતાં. જોકે મેસેજ મોકલ્યા પછી સિદ્ધાર્થ શૂન્યમનસ્ક વિચારે ચઢી ગયો હતો. નેહાનો ઈરાદો જાણ્યાં પછી શા માટે તેને પોતાને લાવણ્યાની એટલી ચિંતા થઈ આવી અને તેણે શા માટે લાવણ્યાને એ મેસેજ કર્યો? એ સવાલ હવે તેનાં મનમાં ઉઠી રહ્યો હતો. આરવની બાબતમાં લાવણ્યા સાવ નિર્દોષ નહોતી એ સિદ્ધાર્થ જાણતો હોવાં છતાં, અને નેહાએ આજે જે કર્યું એ કઈંક અંશે ખોટું ના હોવાં છતાંય સિદ્ધાર્થે એક અજાણી ફીલિંગને અનુસરીને લાવણ્યાને મેસેજ કરી દીધો.
“TRUST ME…..!” તેનાં મનમાં પોતે કરેલાં મેસેજના એ શબ્દો પડઘાઈ રહ્યાં.
સિદ્ધાર્થ મૂંઝાઇ ગયો. પોતે શા માટે લાવણ્યાને આવો મેસેજ કર્યો એ પ્રશ્ન વારંવાર તેણે પોતાને પુછવા માંડ્યો.
“હજી ભાજી પાઉં આયુ નઈ...!?” ત્યાંજ વૉશરૂમ ગયેલી નેહાએ પાછાં આવીને સિદ્ધાર્થના વિચારોને ભંગ કરતાં કહ્યું.
“વૂઉઉ....!” સ્ટેજ ઉપર સોંગ ગાઈ રહેલાં છોકરાને ફૂડ ટ્રક પાર્કમાં હાજર પબ્લિકે ચીયર કરતાં ચેયરમાં બેઠેલાં સિદ્ધાર્થનું અને તેની જોડે ઊભેલી નેહાનું ધ્યાન એ તરફ ગયું.
“થેન્ક યુ સો મચ....!” પોતાનું સિંગિંગ પૂરું કરી એ છોકરાએ સ્મિત સાથે બધાનું અભિવાદન કરતાં કહ્યું.
“ચલ...! જઈએ....!” સ્ટેજ પર ઉભેલાં એ છોકરાં સામે જોઈ રહેલી નેહાએ અચાનક જ સિદ્ધાર્થ સામે જોઈને સપાટ સ્વરમાં કહ્યું અને પોતાનું હેન્ડબેગ ચેયરમાંથી ઉઠાવી લઈ ચાલવા લાગ્યું.
“તો પાઉંભાજી....!?” સિદ્ધાર્થે પણ ઊભા થઈ તેણીની પાછળ ચાલતાં-ચાલતાં પૂછ્યું.
જોકે તે સમજી ગયો હતો કે સિંગિંગ કરનાર એ છોકરાંને જોઈને નેહાને આરવ યાદ આવી ગયો હતો કેમકે સિદ્ધાર્થને પોતાને પણ એક ક્ષણ માટે ત્યાં એ સ્ટેજ ઉપર આરવ “દેખાયો” હતો. કશું જવાબ આપ્યાં વગર નેહા ચાલતી રહી.
“પાર્કિંગ પાછળની બાજુ છે....!” ફૂડ ટ્રક પાર્કનાં આગળનાં ગેટ તરફ જઈ રહેલી નેહાને સિદ્ધાર્થે પાછળ ચાલતાં-ચાલતાં કહ્યું.
“હું આગળનાં ગેટે ઊભી છું....!” પાછું જોયાં વિનાજ નેહા ભાવિવિહીન સ્વરમાં બોલી અને ચાલતીજ રહી.
ઝડપથી ચાલતાં જઈ રહેલી નેહાની પીઠ તાકી રહી સિદ્ધાર્થ કેટલીક ક્ષણો સુધી ત્યાંજ ઊભો રહ્યો પછી પાછું ફરી પાર્કિંગ તરફ જવા લાગ્યો.
પાર્કિંગ તરફ જતાં-જતાં તેની નજર પાછી સ્ટેજ ઉપર પડી. ત્યાં અત્યારે માઇક, ચેયર અને ચેયરનાં ટેકે પડેલું ગિટાર જ હતાં.
નજર ફેરવીને સિદ્ધાર્થ પાર્કિંગ તરફ ચાલ્યો ગયો.
ફરી એકવાર આરવનાં વિચારો તેને ઘેરી વળ્યાં.
****
“હું ઘેર નઈ આવતો....!” સોસાયટીના ગેટ આગળ એન્ફિલ્ડ ધીમું કરી ઊભું રાખતાં સિદ્ધાર્થે પાછળ બેઠેલી નેહાને કહ્યું.
“સારું....!” નેહા પણ નીરસ સ્વરમાં બોલી અને પાછલી સીટ પરથી નીચે ઉતરી.
“કાલે મલીએ...કૉલેજમાં....!” સ્ટિયરિંગ પાસે એકાદ ક્ષણ અટકીને નેહાએ એવાજ સ્વરમાં કહ્યું સોસાયટીના તરફ ચાલવા માંડ્યુ.
કોર્નર ઉપરજ આવેલાં પોતાનાં ઘર તરફ જઈ રહેલી નેહાની પીઠ તરફ સિદ્ધાર્થ કેટલીક ક્ષણો જોઈ રહ્યો પછી એજ લાઇનમાં થોડાં ઘર છોડીને આવેલાં લાવણ્યાના ઘર તરફ જોયું.
સોસાયટીના રોડની પેવમેન્ટ ઉપર લાગેલાં સ્ટ્રીટ લાઇટના અજવાળામાં દૂરથી લાવણ્યાના ઘરનો આગળનો ભાગ દેખાતો હતો.
લાવણ્યાના ઘર તરફ જોઈ રહેલાં સિદ્ધાર્થને તે યાદ આવી ગઈ. માથું દુ:ખતું હોવાનું લાગતાં સિદ્ધાર્થને હવે તેણીનાં હાથની ચ્હા પણ યાદ આવી ગઈ.
“ચ્હા પીવી પડશે...!” મનમાં વિચારી સિદ્ધાર્થે બાઇક પાછું ઘુમાવી લીધું અને એસજી હાઇવે ખેતલાપા તરફ જવાં મારી મૂક્યું.
***
“TRUST ME…..!”
સિદ્ધાર્થનો મેસેજ વાંચીને જાણે બધીજ ચિંતાઓ અને વિચારો હવાં થઈ ગ્યાં હોય એમ લાવણ્યા હળવીફૂલ થઈ ગઈ.
“હાશ.....!” લાવણ્યાને જાણે પોતાનો બધોજ ભાર હળવો થઈ ગ્યો હોય એમ લાવણ્યાને હાશ થઈ.
કેટલીક ક્ષણો હાશકારો અનુભવ્યા બાદ તેણીનું મન હવે શાંત થયું અને ધબકારા પણ હળવાં થયાં.
થોડી વધુવાર પછી લાવણ્યા એકદમ નોર્મલ થઈ ગઈ અને પેવમેંન્ટ પરથી ઊભી થઈને ચાલવા લાગી.
“અમ્મ....સિડને કૉલ કરું....!?” ચાલતાં-ચાલતાં લાવણ્યાએ વિચાર્યું.
“ના.....! એણે કીધુંને ટ્રસ્ટ કરવાનો....તો કરવાનો...!” હોંઠ આમતેમ મચકોડી લાવણ્યા જાતેજ બબડી “એમ પણ નેહા જોડેજ હોય...તો એ પછી એને ટોર્ચર કરે.... મારો કૉલ જોઈને....!”
ચાલતાં-ચાલતાં લાવણ્યા હવે પોતાની સાથેજ વાતો કરવા લાગી.
“ઘેર સુધી ચાલીજ નાંખું ....! હવે બે-ત્રણ કિલોમીટરજ તો બચ્યું છે....!” લાવણ્યા બબડી.
સિદ્ધાર્થના વિચારોમાં ખોવાયેલી લાવણ્યા ખેતલાપાથી ચાલતા જ નીકળી હતી. વિચારોનાં વાવાઝોડામાં ખોવાયેલી લાવણ્યાને એ ખ્યાલજ નાં રહ્યો કે તેણે ચાલતાં-ચાલતા પોતાનાં ઘર સુધીનું મોટાભાગનું અંતર કાપી નાંખ્યું હતું.
“એમ પણ રોજ મસ્કાબન ખાઈ-ખાઈને જાડી થઈ ગઈ છે તું....!હુંહ...!” ચાલતાં-ચાલતાં પોતાની કમર ઉપર નજર નાંખીને લાવણ્યાએ પોતાનીજ મજાક કરીને હસી પડી.
“નવરાત્રીમાં આવી કમર થોડી ચાલે કઈં...!” હળવું ફીલ કરતી લાવણ્યા હવે એકલાં-એકલાં મજાક કરતાં-કરતાં જવાં લાગી.
****
ખેતલાપા જતાં-જતાં સિદ્ધાર્થનું મન આરવ, લાવણ્યા વગેરે વિચારોથી ઘેરાયેલું હતું. નેહાએ શા માટે આખો દિવસ વેસ્ટ કરાઇ દીધો એ જાણ્યા પછી સિદ્ધાર્થને ખરેખર નેહા વિષે આશ્ચર્ય થયું હતું.
“લાવણ્યા.....!” વિચારોમાં ખોવાયેલાં સિદ્ધાર્થે ખેતલાપા જવાં હજી તો સર્વિસ રોડ ઉપર બાઇક વળાવીને થોડું આગળજ ચલાવ્યું હતું ત્યાંજ તેણે સર્વિસ રૉડની એક બાજુએ લાવણ્યાને ચાલતાં-ચાલતાં આવતી જોઈને ચોંકી ગયો અને બોલી પડ્યો.
લાવણ્યાને જોતાં સિદ્ધાર્થે તરત જ એન્ફિલ્ડની બ્રેક મારી. ઓછી ઝડપને લીધે એંડફિલ્ડ તરત જ અટક્યું. જોકે ઓછી છતાં સ્પીડમાં હોવાને લીધે બ્રેક મારવાથી થયેલાં ટાયર ઘસાવાના અવાજ થયો અને લાવણ્યાનું ધ્યાન પણ એ તરત ખેંચાયું.
"સિદ ....!" એન્ફિલ્ડ એ બાજુ જ સ્ટેન્ડ કરીને સીટ પરથી નીચે ઉતરી રહેલાં સિદ્ધાર્થને જોતાં જ લાવણ્યા ખુશ થઇ ગઈ અને તરત જ તેની તરફ દોડી.
"લાવણ્યા ...!" રૉડ ક્રોસ કરીને સિદ્ધાર્થ પણ આવીજ રહ્યો હતો પણ તેણે રૉડ પર બીજી દિશામાંથી પૂરપાટ આવી રહેલાં બાઈકની ફ્લેશ જોતાં જ લાવણ્યાને રોકવાં હાથ કરીને બૂમ પાડી.
"ચીંઈઈઈ ...!" ઓલા બાઈક સવારે શોર્ટ બ્રેક મારી.
"આ....!" એકદમ આવી ગયેલાં બાઈક સવારને જોઈ લાવણ્યા ગભરાઈ ગઈ અને ચીસ પાડીને આંખ બંધ કરી એકદમજ જડ થઈને ત્યાંજ ઉભી થઇ.
ઓલા બાઈક સવારે જેમ -તેમ બાઈકની ઝડપ કંટ્રોલ કરી અને કટ મારીને લાવણ્યાની સાઈડમાંથી બાઈક કાઢી લીધું.
"ઓ બેન…. જોવો તો ખરાં ....!" ઓલો બાઈક સવાર મોટેથી બરાડીને બોલ્યો અને પાછું ઝડપથી બાઈક ચલાવીને આગળ નીકળી ગયો.
ડરી ગયેલી લાવણ્યાનાં ધબકારા વધી જતાં પોતાનાં બંને હાથની હથેળીઓ વડે મોઢું ઢાંકીને ઉભી-ઉભી ધ્રુજી રહી. સિદ્ધાર્થે તેણી પાસે દોડી જઈને પોતાનાં આલિંગનમાં જકડી લીધી.
ધ્રુજી રહેલી લાવણ્યાના માથે તે હળવેથી હાથ ફેરવવા લાગ્યો.
"પાગલ થઇ ગઈ છે તું....!?" થોડીવાર પછી તેણે લાવણ્યાને ધમકાવવાં માંડ્યું "જોયાં વગર દોડી આવે છે...!"
"ત....તને જોયો તો....મારાથી દોડી જવાયું....!” લાવણ્યા સહેજ ગળગળા સ્વરમાં બોલી.
“પણ હું તારી બાજુ જ તો આવતો’તોને....!” સિદ્ધાર્થ મોટેથી લાવણ્યાને ખખડાવતો હોય એમ બોલ્યો.
“સોરીઇઇઇ....!” રડું-રડું થઈ ગયેલી લાવણ્યાએ બાળકની જેમ સિદ્ધાર્થની છાતીમાં માથું ભરાવી દીધું.
થોડીવાર સુધી મૌન થઈને તે સિદ્ધાર્થને વળગી રહી.
“ત...તું...આખો દિવસ....ન...નેહા જોડેજ હતોને....!?” ખચકાતાં સ્વરમાં લાવણ્યાએ પૂછ્યું.
તેણીના સ્વરમાં રહેલાં નારાજગી અને થોડી પઝેસિવનેસના ભાવ સિદ્ધાર્થ પારખી ગયો અને મનમાં મલકાઈ ઉઠ્યો.
“હમ્મ....!” માથું હલાવી સિદ્ધાર્થ હળવાં સ્મિત સાથે બોલ્યો “એને બુક્સ લેવી ‘તી....તો એ મને ગાંધી રોડ લઈ ગઈ’તી....!”
“બાપરે...ગાંધી રોડ....!?” લાવણ્યા આંખો મોટી કરીને બોલી “ત...તને તો ટ્રાફિકથી સખત એલર્જી છે....! તોય તું ગ્યો ‘તો....!?”
“મને ન’તી ખબર કે ત્યાં આટલો બધો ટ્રાફિક હોય છે....!” સિદ્ધાર્થ માથું ધૂણાવીને બોલ્યો “અને તને કેમની ખબર કે મને ટ્રાફિકથી એલર્જી છે....!? હમ્મ...!?”
“કેમ વળી...!? તે પે’લ્લીવાર મને કારમાં બેસાડી ‘તી...ત્યારે પાંજરાપોળનો ટ્રાફિક જોઈને તે તરતજ કાર પાછીવાળી લીધી’તી....! અને એવું તો તું ઘણીવાર કરે છે....! ટ્રાફિક દેખાય...કે તરતજ રસ્તો બદલી નાંખે છે....!”
“તું આટલું બધુ યાદ રાખે છે....!?” લાવણ્યાએ જૂની વાત કહેતા સિદ્ધાર્થે સહેજ આશ્ચર્યથી પૂછ્યું.
“તારી સાથે વિતયેલી એક-એક સેકન્ડ હું આખી જિંદગી યાદ રાખીશ...!” સિદ્ધાર્થના ગાલ ઉપર હાથ મૂકી લાવણ્યા સહેજ ઈમોશનલ સ્વરમાં બોલી.
કેટલીક ક્ષણો સુધી સિદ્ધાર્થ લાવણ્યાના ચેહરા પરના એ મુગ્ઘ ભાવો જોઈ રહ્યો.
“મને ટ્રાફિકથી સખ્ખત એલર્જી છે....!” વાત બદલતો હોય એમ સિદ્ધાર્થ માથું ધૂણાવીને બોલ્યો.
“આટલી બધી શું એલર્જી છે તને ટ્રાફિકથી....!?” લાવણ્યા મીઠો છણકો કરીને બોલી “બરોડામાં ટ્રાફિકજ નઈ હોતો કઈં....!?”
“હોય છે ને....!” સિદ્ધાર્થ બોલ્યો પછી ટોંન્ટ મારવા લાગ્યો “પણ અમે બરોડાવાળા તમારાં અમદાવાદીઓની જેમ એટલાં બધાં સેન્સલેસ નઈ હોતા...કે આગળ ટ્રાફિક સિગ્નલ બંધ હોય તોય હોર્ન મારતાં જ જઈએ....! પેં...પેં...પેં....! આ શું વળી...!?”
મોઢું બગાડીને બોલી રહેલાં સિદ્ધાર્થને લાવણ્યા મલકાતી-મલકાતી જોઈ રહી.
“તમને લોકોને એટલી બધીજ ઉતાવળ હોય....તો પછી કાર કે ટુ વ્હીલરની જગ્યાએ હેલીકોપ્ટર જ લઈ લેવું જોઈને...!”
“હાં...હાં.....હાં.....!” સિદ્ધાર્થની વાત સાંભળી લાવણ્યા ખડખડાટ હસી પડી “Aww..તું કેવો ક્યૂટ છે યાર...!”
લાવણ્યાએ જોરથી સિદ્ધાર્થનો ગાલ ખેંચ્યો.
“ઓય....!” સિદ્ધાર્થે માંડ પોતાનો ગાલ છોડાવ્યો “તું બવ જબરી છે....!”
પોતાનો ગાલ રબ કરતાં-કરતાં સિદ્ધાર્થ બોલ્યો. લાવણ્યા ફરીવાર મુગ્ધ નજરે તેની સામે જોઈ રહી.
“કઈં પૂછવું છે તારે....!?” નેહા સાથે આખો દિવસ સ્પેન્ડ કર્યા વિષે લાવણ્યાને કઈં પૂછવું હશે એમ માની સિદ્ધાર્થ બોલ્યો.
“ના....!” સ્મિત કરીને લાવણ્યા મલકાતાં-મલકાતાં માથું ધૂણાવીને બોલી “ટ્રસ્ટ છે તારી ઉપર....!”
સિદ્ધાર્થ બે ઘડી લાવણ્યાના એ નિર્દોષ ચેહરા સામે જોઈ રહ્યો. તેણીનાં ચેહરા ઉપર ફરિયાદના કોઈ ભાવ નહોતાં.
“ચલ....! મારું માથું દુ:ખે છે....!” લાવણ્યાનો હાથ પકડીને સિદ્ધાર્થે એનફિલ્ડ તરફ ચાલવા માંડ્યુ “ચ્હા પીવી છે....!”
“તો ચલને ઘેર....હું પીવડાવું....!” લાવણ્યા વ્હાલથી બોલી.
“ઈચ્છા તો એવીજ હતી....!” સિદ્ધાર્થ સ્મિત કરીને બોલ્યો અને એન્ફિલ્ડ ઉપર બેસી સેલ મારવા લાગ્યો.
“વ્રૂમ....વ્રૂમ....!”
“પણ આટલાં મોડાં હવે તારાં ઘેર આઈને ચ્હાની ડિમાન્ડ ના કરાય...!” એન્ફિલ્ડનું એક્સિલેટર ફેરવી સિદ્ધાર્થે બાઇકને રેસ આપી.
ઘોડો કરીને લાવણ્યા તેની પાછળ દર વખતની જેમ ચિપકીને બેસી ગઈ.
“અરે એમાં ડિમાન્ડ શું...!?” લાવણ્યા સ્વાભાવિક સ્વરમાં બોલી “મને તો બઉ ગમે....!”
“તો પણ...! આટલાં લેટ ના ચાલે....!” સિદ્ધાર્થે બાઇક ખેતલાપા ટી-સ્ટૉલની દિશામાં ઘુમાવી લીધું.
“ટ્રીન...ટ્રીન....ટ્રીન....!” તેઓ હજી તો થોડે જ આગળ ગયાં હતાં ત્યાંજ લાવણ્યાના મોબાઈલની રિંગ વાગી.
“હાં મમ્મી....!?” લાવણ્યાએ તરતજ કૉલ ઉઠાવ્યો.
બાઇક ચલાવતાં-ચલાવતાં સિદ્ધાર્થ તેણીને સાંભળી રહ્યો.
“કેટલું મોડું થઈ ગ્યું બેટાં....હવે તો ઘેર આય....!” સહેજ મોટેથી સુભદ્રાબેન બોલી રહ્યાં હતાં.
“હ...હાં મમ્મી આવુંજ છું...!” લાવણ્યા જેમતેમ બોલી.
સુભદ્રાબેન મોટેથી બોલી રહ્યાં હોવાથી સિદ્ધાર્થને પણ તેમનો અવાજ સંભળાયો.
“ઓકે મમ્મી....બાય....!” બોલીને લાવણ્યાએ કૉલ કટ કર્યો.
“ચલ....! ઘેર જઈએ....!” લાવણ્યા કૉલ કટ કરે ત્યાં સુધી સિદ્ધાર્થે બાઇકની સ્પીડ સહેજ ધીમી કરી દીધી હતી અને બાઇક વળવતાં બોલ્યો.
“નઈ...નઈ....! ઘેર નઈ જવું...!” સિદ્ધાર્થને ચિપકી જઈને લાવણ્યા નાના બાળકની જેમ જિદ્દ કરીને બોલી “તું..તું...ખેતલાપા જવા દેને...!”
“ના...આંટીએ કીધું...એટ્લે જવુંજ પડે....!” લાવણ્યાની ના છતાય સિદ્ધાર્થે બાઇક પાછું ઘુમાવી લીધું.
“મમ્મીને હું સમજાઈ લઇશ જાન....!” લાવણ્યા એવાજ સ્વરમાં સિદ્ધાર્થને કચકચાવીને પકડીબોલી “તું ચલને....!”
“ના એટ્લે ના..!”
“આવું શું કરે છે યાર...! આખાં દિવસમાં તું અત્યારે જ તો મને મલ્યો....!”
“ના....! ઘેર જ જવાનું....આપડે કાલે કૉલેજમાં મલશુ…!”
“પણ....!”
“કીધુંને....!”
“જા કઈં…..!” સિદ્ધાર્થની પીઠ ઉપર હળવો ધબ્બો મારીને લાવણ્યા તેને ચિપકી બેસી ગઈ.
નારાજ હોવાનો ડોળ કરતી હોય એમ તે મોઢું ફુલાવીને બેસી ગઈ.
લાવણ્યાની બાળક જેવી જિદ્દને જોઈ સિદ્ધાર્થ હળવું સ્મિત કરતો-કરતો બાઇક ચલાવી રહ્યો. લાવણ્યાને સોસાયટીના નાકે ડ્રોપ કરી તે ઘરે જવા નીકળી ગયો.
****
“ચલ...ચલ...લવ....!” મિરરમાં જોઈને તૈયાર થઈ રહેલી લાવણ્યા બબડી “નવરાત્રિ નજીક આઈ ગઈ હવે તારે સિદને તારી નજીક લાવવાનો છે...!”
વિશાલે લાવણ્યને સિદ્ધાર્થની શક્ય એટલી નજીક જવા માટે કહ્યું હતું. સિદ્ધાર્થ નેહાને છોડીને લાવણ્યાને અપનાવે એ માટે “સેક્સ” એજ બ્રહ્માસ્ત્ર છે વિશાળનું માનવું અને કહેવું હતું. લાવણ્યાને વિશાળનો આઇડિયા પૂરેપૂરો તો નહીં, પણ અમુક અંશે સાચો પણ લાગ્યો હતો. કેમકે આખરે તો તે પોતે પણ સિદ્ધાર્થ સાથે એ પળો માણવા માંગતી હતી.
“...જે ઉન્માદ અને ઉત્તેજના તું સિદ્ધાર્થને જોઈને ફીલ કરે છે એ બધુજ એને પણ ફીલ કરાવ....! એને તારાં પ્રેમની ઉત્કટતા મેહસૂસ કરાવ....! જેમ એ તારાં શરીરના રોમેરોમમાં વસી ગયો છે એમ તું પણ એનાં રોમેરોમમાં વસીજા...!
ખેતલાપા ટી-સ્ટૉલ પર વિશાલે કહેલાં શબ્દો લાવણ્યાને યાદ આવવાં લાગ્યાં.
"ધોધમાર વરસાદની જેમ તું પણ એની ઉપર વરસી પડ...! તારો પ્રેમથી એને ભીંજવી દે....!એ એક પળ સુધી...! જ્યારે તમારાં બંનેનું શરીર આગ બની ગયું હોય...! અને તમારાં બેમાંથી એકપણ વ્યક્તિ એ ક્ષણથી પાછાં ફરીજ ના શકો....! પોતાની ઉપર કંટ્રોલ રાખીજ ના શકો અને છેવટે બંને એકમેકમાં સમાઈને ઓગળી જાઓ...!"
સિદ્ધાર્થ સાથે એ ક્ષણો માણવાના કાલ્પનિક દ્રશ્યો યાદ આવી જતાં લાવણ્યાના ગાલ લાલ થઈ ગયા અને તેણીના શરીરમાં ઉત્તેજનાની હળવી લહેર આવી ગઈ.
“એને બ્લેક કલર બવ ગમે છે...!” સિદ્ધાર્થના ગમતાં બ્લેક કલરનો ડ્રેસ પહેરી લાવણ્યા મિરરમાં પોતાને જોઈને મલકાઈ રહી.
“ચલ...ચલ જલ્દી....! લેટ થાય છે....!” બબડતી-બબડતી લાવણ્યા કોલેજ જવા ભાગી.
"નવરાત્રિ આવી રહી છે....! એ પહેલાંના દિવસોમાં તું એની જોડે શક્ય હોય એટલો સમય સાથે વિતાવ...! એની સાથે વાતો કર્યા કર..! એને તારાંમાંથી ફુરસદજ નાં મળે એવું કર...! એની જોડે ઓપન ફ્લર્ટ કર્યા કર..! એક પઝેસિવ પ્રેમિકાની જેમ એની ઉપર હક જતાવ....! જીદ કર...! એને સ્પર્શ કર...! એની છેડતી કર....! એવીરીતે જેથી એને તારાં પ્રેમનો અને તારાં મનની ફીલિંગ્સનો અહેસાસ થાય....!”
છેક કૉલેજ જતાં સુધી લાવણ્યાને વિશાલના એ શબ્દો યાદ આવતાં રહેવાના હતા અને એ મુજબ આગળ વધવા શું કરવું એજ વિચારો પણ
****
"તારાં ભૂતકાળની સ્ટોરીઝ...! શક્ય હોયતો એને ઈમોશનલ કરવાં માટે એને તારી ઉપર દયા આવે એવી વાતો કર....! જેમકે તારી ઉપર કોઈએ જબરદસ્તી કરી હોય વગેરે વગેરે....! એવી સ્ટોરી ના હોય તો પણ બનાવ...!"
સિદ્ધાર્થનો પ્રેમ સહાનુભૂતિના રસ્તે જીતવા વિશાલે લાવણ્યાને જુઠ્ઠું બોલવાની પણ સલાહ આપી હતી. જોકે લાવણ્યાએ સ્પષ્ટ શબ્દોમાં એવું કઈં કરવાની ના પાડી દીધી હતી.
"સિદ્ધાર્થ મારો ફર્સ્ટ લવ છે....! અને હું મારાં પ્રેમને જીતવામાં જૂઠનો સહારો નઈ લઉં..!"
પાર્કિંગમાં ઊભા-ઊભાં વિચારી રહેલી લાવણ્યા બબડી. સિદ્ધાર્થના અવવાની તે હજી સુધી રાહ જોઈ રહી હતી.
ત્યાંજ સિદ્ધાર્થના એન્ફિલ્ડનો અવાજ સંભળાયો. અવાજ સાંભળીને લાવણ્યએ ખુશ થઈને ગેટ તરફ જોયું. એ સિદ્ધાર્થજ હતો. સિદ્ધાર્થને જોતાંજ લાવણ્યા વધારે ખુશ થઈ ગઈ.
લાવણ્યાની જોડે જ શેડ નીચે બાઇક લાવીને સિદ્ધાર્થ પાર્ક કરવા લાગ્યો.
"ચલ જલ્દી કેન્ટીનમાં....!" એન્ફિલ્ડ ઉપરથી ઉતરતાં-ઉતરતાં સિદ્ધાર્થ ઉતાવળાં સ્વરમાં બોલ્યો "મને બવ ભયંકર ભૂખ લાગી છે....!"
મસ્ત મજાનાં બ્લેક ડ્રેસમાં તૈયાર થયેલી જોઈને સિદ્ધાર્થ ખુશ થઈને કઈંક કહેશે એવી આશા રાખીને બેઠેલી લાવણ્યા મોઢું ફુલાવીને બાળકોની જેમ અદબવાળીને ઉભી રહી ગઈ. સિદ્ધાર્થે બેધ્યાન પણે કૉલેજ બિલ્ડીંગ તરફ ચાલવા લાગ્યો.
"શું થ્યું...?" પાછુંવળીને સિદ્ધાર્થે પોતાનાં બાઈક પાસે અદબવાળીને ઉભેલી લાવણ્યાને નવાઈપૂર્વક પૂછ્યું "ચલને યાર અવે ...!"
"નઈ ખાવું મારે.....! તારે ખાવું હોય તો જા ....!" મોઢું મચકોડીને લાવણ્યાએ નાના બાળકની જેમ મોઢું ફેરવી લીધું.
"અરે તું કેમ આમ મોઢું ફુલાવે છે....!" સિદ્ધાર્થ પાછો લાવણ્યાની જોડે આવ્યો "મને ભયંકર ભૂખ લાગી છે યાર...હું જીમમાં જઈને સીધો આયો છું ....!"
"મારે કેન્ટીનમાં નઈ ખાવું ...!" લાવણ્યા એવાજ નારાજ ચેહરે બોલી.
"હાં તો ક્યાંક બા'ર જઈએ ચલ ....!" ભૂખથી કંટાળેલો સિદ્ધાર્થ માથું ધુણાવીને પાછો બાઈક ઉપર બેઠો ચાવી ભરાવી બાઈક સ્ટાર્ટ કર્યું.
"ચલ બેસ અવે જલ્દી ....!" સિદ્ધાર્થના બાઈક ઉપર બેસ્યાં પછી પણ લાવણ્યા મોઢું ફુલાવીને અદબવાળીને ઊભીજ રહી અને સિદ્ધાર્થ સામે ઘુરકીને જોઈ રહી.
"તને શું થયું છે યાર ....!?" સિદ્ધાર્થે સાવ દયામણું મોઢું કરીને પૂછ્યું "મને બવ ભૂખ લાગી છે ચલને બેસ ....!"
સિદ્ધાર્થનું એવું મોઢું જોઈને લાવણ્યાનો ગુસ્સો ઓગળી ગયો. છતાંય નારાજ લાવણ્યા મોઢું ફુલાવીને સિદ્ધાર્થની પાછળ બેઠી.
ઘોડો કરીને લાવણ્યા ચીપકીને બેસી ગઈ. સિદ્ધાર્થે બાઈક કૉલેજ કેમ્પસની બહાર મારી મૂક્યું.
"હવે મને કઇશ શું તકલીફ છે...!?" સિદ્ધાર્થે બાઈક ચલાવતાં-ચલાવતાં પૂછ્યું.
"નઈ કે'વું જા ....!" માથું સિદ્ધાર્થનાં ખભે ઢાળીને ચીપકીને બેઠેલી લાવણ્યા છણકો કરીને બોલી.
"પણ મેં શું કર્યું તો તું નારાજ છે આવી ....!?" સિદ્ધાર્થે સહેજ પરેશાન સ્વરમાં પૂછ્યું.
"તું કઈં કરતો નઈ....એજ તો તકલીફ છે....!" મનમાં બબડી લાવણ્યાએ જવાબ આપ્યા વિના સિદ્ધાર્થની કમર ફરતે પોતાની પકડ વધુ કસી અને તેની ગરદન ઉપર પોતાનું નાક અને ગાલ રબ કરવાં લાગી.
લાવણ્યાની એવી હરકતથી સિદ્ધાર્થને સહેજ સંકોચ થયો છતાં તે દર વખતની જેમ મૌન રહ્યો. હળવું સ્મિત કરીને તે બાઈક ચલાવતો રહ્યો.
*****
"હવે તો કે'....શું વાતે નારાજ છે....!?" શંભુમાં નાસ્તો કરી બહાર નીકળ્યાં પછી પાર્ક કરેલા એન્ફિલ્ડ પાસે આવીને સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાને પૂછ્યું.
“ઉં...હુ....! નઈ કે’વું મારે....!” રમતિયાળ સ્મિત કરીને લાવણ્યા બોલી અને સિદ્ધાર્થનું ધ્યાન ખેંચવા આમ-તેમ ફરી ડ્રેસ બતાવવા લાગી.
“હાં તો ના કઈશ જા....!” નકલી ગુસ્સો કરીને સિદ્ધાર્થ બોલ્યો અને બાઇક ઉપર બેઠો “ચલ તને કોલેજ મૂકી જાઉં....પછી હુંય ઘેર જતો રઉ..!”
“ના....તું ઘેર જા.....! હું જાતે કૉલેજ જતી રઉ....!” સિદ્ધાર્થ છેડતી હોય એમ લાવણ્યા બોલી અને મલકાતી-મલકાતી રોડ તરફ ચાલવા લાગી.
“શું યાર તું પણ હેરાન કરે છે....!” સિદ્ધાર્થે તેણીનો હાથ પકડીને હળવેથી ખેંચી “ચલને અવે....!”
“હાં..હાં...હાં.....!” લાવણ્યા હસી પડી અને વ્હાલથી સિદ્ધાર્થનો ગાલ પકડી લીધો “નાના બાબુ જેવો છે તું....!”
“તું નઈ કે’ ....કેમ નારાજ છે એ....!?” સિદ્ધાર્થ બાળક જેવુ મોઢું બનાવીને પૂછ્યું.
“અરે બાપા....! હવે હું નારાજ નઈ તારાથી...!” સિદ્ધાર્થનો ગાલ ખેંચીને લાવણ્યા બોલી “તારાથી બવ નારાજ થવાતું જ નઈને....!”
“તું બવ જબરી છે....!” સ્મિત કરીને માથું ધૂણાવતા-ધૂણાવતા સિદ્ધાર્થ બોલ્યો અને બાઇક ઉપર બેઠો “હવે બોલ...ક્યાં જવું છે...!?”
“અમ્મ....! મારે થોડી શોપિંગ કરવી છે....!” લાવણ્યા થોડું વિચારીને બોલી.
“હું ગાંધી રોડ નઈ લઈ જાવ હોં....!” સિદ્ધાર્થ મોઢું બગાડીને ચિડાઈને બોલ્યો.
“હા હા હા.....!” લાવણ્યા હસી પડી અને સિદ્ધાર્થનો ગાલ ખેંચવા લાગી “aww…..! આટલું બધુ બિવે કોઈ...!? સારું...સારું...બાપા....! મારે મોલમાં જવું છે....! થોડા કપડાં લેવા છે....! ચલ...!”
“હમ્મ....! બેસ પાછળ...!” સિદ્ધાર્થે બાઇકનો સેલ મારતા કહ્યું.
લાવણ્યા તેની પાછળ દર વખતની જેમ ચીપકીને બેસી ગઈ.
****
શોપિંગ મોલમાં લગભગ અડધો દિવસ અને મોડી બપોરે લંચ અને ત્યારપછી લૉ ગાર્ડન વગેરે જગ્યાએ આમતેમ તેઓ સાંજ ઢળતા સુધી રખડયાં હતાં.
“હવે ઘેર જવું છે બોલ ……?” સિદ્ધાર્થે પૂછ્યું.
“ના.....!” લાવણ્યા છણકો કરીને બોલી.
“તો ક્યાં ....!?”
“ચલ....રિવરફ્રન્ટ જઈએ.....! મારે તને કઈંક કે’વું છે....!” લાવણ્યા બોલી અને તેની પાછળ બાઇકની સીટ પર બેઠી.
બંને રિવરફ્રન્ટ જવા નીકળી ગયાં.
***
“આપડે આજે આખો રિવરફ્રન્ટ ચાલીને ફરવાનો છે....!?” રિવરફ્રન્ટના લોઅર વૉક વે ઉપર ખાસું ચાલ્યા પછી સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાને પૂછ્યું “કે પછી તારે તારી વાત કે’વી છે....!?”
“મને નઈ સમજાતું....! કે....કેવી રીતે કવ.....!?” સહેજ ઈમોશનલ સ્વરમાં લાવણ્યા બોલી.
“મોઢેથી કે’…..!” સિદ્ધાર્થ મજાક કરતાં બોલ્યો.
ઘૂરકીને લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થ સામે જોયું અને તેનો ગાલ જોરથી પકડીને ખેંચ્યો.
“આહ.....! ધીમે....!” સિદ્ધાર્થે માંડ પોતાનો ગાલ છોડાવ્યો.
બંને થોડીવાર સુધી મૌન રહ્યા અને ચાલતાં રહ્યાં.
“તને જે રીતે ઠીક લાગે...એ રીતે કે’….!” લાવણ્યાનો મૂંઝાયેલો ચેહરો જોઈને સિદ્ધાર્થ પ્રેમથી બોલ્યો.
લાવણ્યા સહેજ ઊંડા-ઊંડા શ્વાસ લેવા લાગી. તેણીના ઉરજોની વધી ગયેલી ગતિને સિદ્ધાર્થે નોટિસ કરી.
“લવ....!” સિદ્ધાર્થે સહાનુભૂતિપૂર્વક તેણીના ખભે હાથ મૂક્યો અને ચાલતા-ચાલતા અટક્યો.
“મ્મ....મારાં લીધે.....મારા લીધે એક છોકરાના પગ....પ...પગ...!” લાવણ્યા અત્યંત ગભરાઈ ગઈ “ક...કપાઈ ગ્યાં....!”
“સિડ.....મ્મ...મારાં લીધે એવું થયું....! સ...સોરી....!” લાવણ્યા ગભરાતી-ગભરાતી બોલી રહી હતી.
સિદ્ધાર્થે દયામણું મોઢું કરીને તેણી સામે જોયે રાખ્યું.
“સોરી..સોરી...!” લાવણ્યાના ધબકારા અતિશય વધી જતાં તે માંડ-માંડ બોલી.
“ઈટ્સ ઓકે લવ....!” સિદ્ધાર્થથી બોલી જવાયું અને તેણે તરતજ લાવણ્યાને પોતાના આલિંગનમાં જકડી લીધી.
ઘણીવાર પછી લાવણ્યા માંડ શાંત થઈ.
-----
“મેં એને કેટલીયવાર ના પાડી’તી....!” શાંત થયા પછી લાવણ્યા સિદ્ધાર્થને કહી રહી હતી “કે હું એની ટાઈપની નઈ....હું...હું...અલગ છું....! પ..પણ....!”
સિદ્ધાર્થ સામે શૂન્યમનસ્ક જોઈને લાવણ્યા શ્વાસ લેવા અટકી પછી બોલી-
“એ ના માન્યો....!” લાવણ્યા બોલી અને સામેની બાજુ જોઈ રહી “મેં એને સમજાયો ‘તો....પે’લ્લાજ કીધું ‘તું....કે...કે કદી ફ્રેંડશિપથી આગળ ના વધતો...! પ...પણ એ બવ આગળ વધી ગ્યો....!”
“મ....મારી કોઈ વાત ના સાંભળી એણે....! બસ...આગળ વધતોજ ગ્યો...!”
“એ બવ ઇનોસન્ટ હતો....!” લાવણ્યા બોલી અને સ્મિત કરીને સિદ્ધાર્થ સામે જોયું “તારા જેવો...એકદમ બાળક જેવો માસૂમ....!”
સિદ્ધાર્થે નજર ફેરવીને સામેની બાજુ જોયું. આરવ યાદ આવી જતાં તેના ચેહરાના ભાવો બદલાઈ ગયાં. અત્યાર સુધી લાવણ્યા માટેના સહાનુભૂતિના ભાવોનું સ્થાન હવે સહેજ આક્રોશ અને ગુસ્સાએ લીધું. લાવણ્યાનું ધ્યાન જોકે આરવની વાત ઉપર જ હતું. તેણીની નજર સામે હવે આરવ સાથેના એ ભૂતકાળના દ્રશ્યો તરવરી ઉઠ્યા.
“અને બાળક જેવો જિદ્દી પણ ....!” લાવણ્યા શૂન્યમનસ્ક જોઈ રહી “એની જિદ્દ ઉપર એ....અડેલો જ રહ્યો.....!”
“હાં....એ જિદ્દી તો હતો જ....!” સિદ્ધાર્થ મનમાં બબડ્યો.
તેનાં હોંઠ ઉપર હળવું સ્મિત આવી ગયું.
“માન્યો જ નઈ....!” લાવણ્યા બોલી.
થોડીવાર બંને વચ્ચે મૌન પથરાઈ ગયું.
“સિદ....!” લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થ સામે ભીની આંખે જોયું “આઈ સ્વેર....મેં બવ ટ્રાય કર્યો’તો...એને સમજાવાનો....! પણ...!”
“ઇટ્સ ઓકે લવ.....!” સિદ્ધાર્થ સહાનુભૂતિપૂર્વક બોલ્યો.
લાવણ્યાના મનનો બધોજ ભાર હળવો થઈ ગયો. પોતાના ભૂતકાળ વિષે લાવણ્યાએ આજે છેલ્લું સત્ય પણ કહી દીધું હતું. હવે એવું કશુંજ નહોતું, જે સિદ્ધાર્થ ના જાણતો હોય.
થોડીવાર સુધી મૌન રહીને બંને નદી તરફ તાકતાં રહ્યાં. લાવણ્યાએ વારેઘડીએ સિદ્ધાર્થ સામે જોતી. નદીના પાણી સામે જોતાં-જોતાં તે વિચારોમાં ખોવાયેલો હતો.
“ચલ....! હવે જઈએ....!” સિદ્ધાર્થ બોલ્યો પછી આકાશ સામે જોયું “વાદળો ઘેરાયા છે....ગમે ત્યારે વરસાદ પડશે....!”
“હમ્મ....! નવરાત્રિ નજીક આવે છે....!” લાવણ્યા પણ ઉપર જોઈને બોલી “હવે વરસાદ જાય તો સારું....! નઈ તો નવરાત્રિ બગાડશે....!”
“મનેય નવરાત્રિ તો બવ ગમે...!” સિદ્ધાર્થ હવે ઉપર જવા માટે સીડીઓ તરફ ચાલતા-ચાલતા બોલ્યો.
“તને ગરબા આવડે છે....!?” ખુશ થઈને લાવણ્યા જોડે-જોડે ચાલતા-ચાલતા બોલી.
“ના...! પણ મને જોવું ગમે....!” સિદ્ધાર્થ બોલ્યો.
“સિદ....!” ચાલતાં-ચાલતાં લાવણ્યા સિદ્ધાર્થની સામે આવીને ઊભી થઈ ગઈ.
સિદ્ધાર્થે આશ્ચર્યપૂર્વક તેની સામે જોયું અને ઊભો રહ્યો.
“થેંક્સ....!” લાવણ્યા બોલી “મારો બધો પાસ્ટ તે સાંભળ્યો....અને મને એકસેપ્ટ પણ કરી લીધી...!”
પ્રતીભાવમાં સિદ્ધાર્થે હળવું સ્મિત કર્યું.
લાવણ્યા સિદ્ધાર્થને વળગી પડી.
ઠંડા વાઇ રહેલાં પવનની વાછટોથી બચવા લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થ ફરતે પોતાની પકડ વધુ કસી અને પોતાના ગાલ સિદ્ધાર્થની ગરદન ઉપર રબ કરવા લાગી.
“લવ....!” સિદ્ધાર્થને સંકોચ થતાં તેણે લાવણ્યાએ હળવેથી આલિંગનમાં મુક્ત કરવા તેણીના બાવડે હાથ મૂક્યા.
“સિદ....!” આંખોમાં સહેજ માદકતાના ભાવો સાથે લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થ સામે જોયું અને પોતાના પંજા ઉપર ઊંચી થઈ.
પોતાનાથી ઊંચા સિદ્ધાર્થના હોંઠ ચૂમવા તે પોતાના હોંઠ સિદ્ધાર્થની નજીક લઈ ગઈ.
“અરે....!” લાવણ્યાના એવા વર્તનથી આશ્ચર્ય પામી સિદ્ધાર્થ તેણીથી સહેજ દૂર ખસી ગયો “શું કરે છે...!?”
“ક..કેમ......!?” લાવણ્યા સહેજ ઢીલી થઈ ગઈ અને નાના બાળકની જેમ ફરિયાદ કરતી હોય એમ બોલી “હું...ત...તને ક...કિસ ના કરી શકું....!?”
“કિસ....!?” સિદ્ધાર્થને વધુ આશ્ચર્ય થયું “અચાનક કિસ ક્યાંથી આઈ ગઈ....!?”
“આપડે આટલાં ક્લોઝ તો થઈ ગ્યાં....!” લાવણ્યા એવાજ બાળક જેવા સ્વરમાં બોલી.
“તું શું બોલે છે યાર....!?” સિદ્ધાર્થને વધુ આશ્ચર્યથી બોલ્યો “આપડે ક્લોઝ છીએ....! પણ કિસ....!?”
“તો...તો....હું તને બચકાં ભરું....! છેડું...તોય તું ક્યાં ના પાડે છે....!?” લાવણ્યા બાળકની જેમ દલીલ કરવા લાગી.
“હાં તો અવેથી ના કરતી...બસ....!” સિદ્ધાર્થ બોલ્યો અને ચાલવા લાગ્યો.
“એવું ના ચાલે કઈં....!” લાવણ્યા તેની પાછળ-પાછળ એવી દલીલો કરતાં-કરતાં ચાલી.
“તું અચાનક કેમ આવી જીદ કરે છે યાર....!?” સિદ્ધાર્થ થોડું ચિડાયો “તને શરમ પણ નઈ આવતી...!?”
“ના નઈ આવતી....!” લાવણ્યા છણકો કરીને નારાજ સૂરમાં બોલી.
“મને આવે છે પણ....!” સિદ્ધાર્થ પણ સામે એવો જ છણકો કરીને બોલ્યો અને ઉપર જવા રિવરફ્રન્ટના પગથિયાં ચડવા લાગ્યો.
“હું છોકરી છું....તોય મને શરમ નઈ આવતી.....! તું છોકરો છે તો તને શેની આવે કઈં....!?”
“આજે તારું ચસકી ગ્યું લાગે છે....!” સિદ્ધાર્થ માથું ધૂણાવી હસતાં-હસતાં બોલ્યો અને ઝડપથી સીડીઓ ચઢવા લાગ્યો.
“સિદ...સિદ....! આવું શું કરે છે યાર...! ઊભો તો રે પણ....!” લાવણ્યા પણ ઝડપથી સીડીઓ ચઢવા લાગી.
સિદ્ધાર્થ કશું સાંભળ્યા વગર સીડીઓ ચઢી ગયો. લાવણ્યાના વર્તન ઉપર તેને આશ્ચર્ય પણ થતું હતું અને હસવું પણ આવતું હતું.
“હું તારી ગમે તેવી જીદ ચલવી લવ છું....!” એનીફિલ્ડની સીટ ઉપર બેસીને સિદ્ધાર્થ બોલ્યો “પણ આ જિદ્દ તો નઈજ ચાલે હોં...!”
લાવણ્યા દયામણું મોઢું કરીને સિદ્ધાર્થ સામે જોઈ રહી.
“હાં..હાં...હાં.....આવો ફેસ ના બનાય તું....!” સિદ્ધાર્થ હસી પડ્યો.
એને હસતાં જોઈને લાવણ્યાથી પણ પહેલાં થોડું હસાયુ પછી પરાણે તે પણ ખખડીને હસી પડી. હસતાં-હસતાં તે પણ સિદ્ધાર્થને માથું ધૂણાવી સ્માઇલ કરતો જોઈ રહી. સિદ્ધાર્થના ચેહરા ઉપર તેણી માટે કોઈ બીજા ભાવ નહોતાં. જ્યારે પણ લાવણ્યા સિદ્ધાર્થને ગરદન ઉપર, કાન ઉપર કે બીજે ક્યાંય બચકાં ભરતી, ફ્લર્ટ કરતી કે છેડતી, દર વખતે સિદ્ધાર્થ તેણીનું વર્તન હળવાશથી લેતો. એ દર વખતની જેમજ અત્યારે પણ સિદ્ધાર્થના ચેહરા ઉપર એવાજ હળવાશના ભાવ હતાં.
“હું પણ કેવી પાગલ છું....!” સિદ્ધાર્થના ચેહરા ઉપર એવાજ ભાવો જોઈને લાવણ્યા મનમાં બબડી “એનાં મનમાં હજી મારાં માટે એવી કોઈજ ફીલિંગ નઈ....! ઉતાવળી.....હુંહ....!”
હસતાં-હસતાં લાવણ્યા સિદ્ધાર્થની પાછળ બેઠી અને તેણી કમર ફરતે હાથ વીંટાળી લીધાં. રિવરફ્રન્ટથી મેઈન રોડ ઉપર લેવા સિદ્ધાર્થે બાઇક સીધું જવા દીધું.
“પણ હું શું કરું....!? કે તને પણ મારાં માટે એવી ફીલિંગ થાય....!”
સિદ્ધાર્થની પાછળ બેઠાં-બેઠાં લાવણ્યાએ વિચારવા લાગી.
“તું મારાથી નારાજ કેમ હતી....એ તો કે’….!?” સિદ્ધાર્થે યાદ અપાવીને પૂછ્યું.
“હું તારા ફેવરિટ કલરનો બ્લેક ડ્રેસ પે’રીને આઈ ‘તી....!” લાવણ્યા નકલી ગુસ્સો કરીને બોલી “અને તે એકવાર સરખું જોયું પણ નઈ.....!”
“ઓહ....હી...હી...સોરી હોં...પણ મને બવ ભયંકર ભૂખ લાગી’તી....!” સિદ્ધાર્થ બોલ્યો.
“તું ઘેરથી નાસ્તો કરીને ન’તો આયો.....!?” લાવણ્યાએ સહેજ આશ્ચર્યથી પૂછ્યું.
કેટલીક ક્ષણો સુધી સિદ્ધાર્થ મૌન રહ્યો. છેલ્લાં કેટલાક દિવસોથી નેહા સાથે ચાલતી માથાકૂટોને લીધે ક્યારેક સુરેશસિંઘ તો ક્યારેક સરગુન મામી કોઈને કોઈ વાતે સિદ્ધાર્થ સાથે એ ટોપીક ઉપર ચર્ચા છેડતા કે એ વિષે કઈંકનું કઈંક પૂછ્યા કરતાં, ખાસ કરીને જ્યારે સિદ્ધાર્થ સુરેશસિંઘ સાથે ચ્હા-નાસ્તો કરવા બેઠો હોય ત્યારે સુરેશસિંઘ અને સરગુનબેન કોઈને કોઈ ચર્ચા છેડતા અને છેવટે તો સિદ્ધાર્થને જ જતું કરવાની સલાહ આપતાં. નેહા અંગેની ચર્ચા ટાળવા સિદ્ધાર્થ વહેલી સવારે જીમ જતો રહેતો અને જીમમાંજ શાવર લઈને તૈયાર થઈ સીધોજ કૉલેજ આવી જતો.
“ના.....!” સહેજ વિચારીને સિદ્ધાર્થ એટલુંજ બોલ્યો.
સિદ્ધાર્થ જે રીતે બોલ્યો, લાવણ્યા સમજી ગઈ, કે ઘરે કોઈક ને કોઈ તો પ્રોબ્લેમ હોવીજ જોઈએ.
લાવણ્યાને ઘરે ડ્રોપ કરીને સિદ્ધાર્થ ઘરે આવી ગયો. નેહા સાથે વાત કરવાનું તેણે ટાળ્યું. લાવણ્યાએ છેવટે આરવ વિષે પણ બધુજ કહી દીધું હતું. આખી રાત સિદ્ધાર્થ એ બધુજ વિચારતો રહ્યો અને છેવટે વહેલી સવારે આંખ ઘેરાતા ઊંઘ્યો હતો.
બે અઠવાડિયાં પછી.......
ત્યાર પછીના દિવસોમાં નેહાનો કકળાટ વધતોજ ગયો. એક્બઆજુ નેહા સિદ્ધાર્થને લાવણ્યા સાથે બદલો લેવા માટે તેણી તરફ ધકેલતી તો બીજી બાજુ જેલસ થઈ સિદ્ધાર્થ ઉપર શંકા કરતી. નેહાના એવાં “બે મોઢાના” વર્તનથી સિદ્ધાર્થ ગૂંગળામણ અનુભવતો અને દિવસેને દિવસે લાવણ્યાની વધુ નજીક ખેંચતો ગયો. નેહાથી કંટાળીને સિદ્ધાર્થ તેણીથી રીતસર દૂર ભાગતો અને લગભગ આખો-આખો દિવસ લાવણ્યા સાથે સ્પેન્ડ કરતો. મોડી રાત સુધી લાવણ્યા સાથે ફર્યા કરવું હવે તેને પોતાને ગમી ગયું હતું. લાવણ્યા તરફથી એને એ બધુજ મળતું જે નેહા પાસે તે ઝંખતો. નેહાના કકળાટથી કંટાળેલા સિદ્ધાર્થને હવે લાવણ્યાનું આલિંગન પણ એટલુંજ વ્હાલું લાગતું. જેમ લાવણ્યા તેને વળગીને રિલેક્સ થતી એ રીતે હવે સિદ્ધાર્થ પણ પોતાનો બધો થાક ઉતારવા તેણીને કોઈ-કોઈવાર વળગી પડતો. જોકે સામેથી સિદ્ધાર્થ ભાગ્યેજ લાવણ્યાને વળગતો. મોટેભાગે જ્યારે લાવણ્યા સિદ્ધાર્થને વળગતી, સિદ્ધાર્થ ત્યારેજ પોતાનો થાક હળવો થતો ફીલ કરી લેતો.
વિશાલ સાથે વાત થયાબાદ લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થને પોતાની તરફ ખેંચવાં માટે પોતાનાં પ્રયત્નો વધુ "સઘન" કર્યા હતા. લાવણ્યા હવે પહેલાં કરતાં વધારે છૂટથી સિદ્ધાર્થ જોડે ફ્લર્ટ કરતી તેમજ સિદ્ધાર્થને છેડવામાં વધારે શારીરિક છૂટછાટ લેતી. તે સિદ્ધાર્થને પહેલાં કરતાં વધુ છેડતી, અડપલાં કરતી. શરૂઆતમાં સિદ્ધાર્થ ઘણીવાર તેનાથી ચીડાતો. છતાંપણ એ વાતની પરવા કર્યાવિના લાવણ્યા હકથી તેને છેડતી, ફ્લર્ટ કરતી, અડપલાં કરતી. ધીરે-ધીરે સિદ્ધાર્થને લાવણ્યાનાં એવાં વર્તનની આદત પડી ગઈ. લાવણ્યાનાં વર્તનને તે હવે હળવાશથી લેતો. લાવણ્યા પોતે જેવુ વર્તન તેની જોડે કરતી તેવોજ પ્રતીભાવ તે સિદ્ધાર્થ તરફથી પણ ઝંખતી. જોકે સિદ્ધાર્થ તરફથી મોટેભાગે પ્રતીભાવ "સ્માઇલ" પૂરતોજ રહેતો. ફ્લર્ટ હોય કે બીજા કોઈપણ શારીરિક અડપલાં કે મસ્તી, સિદ્ધાર્થ કાયમ લાવણ્યાને પ્રતીભાવમાં માત્ર એક ક્યૂટ સ્માઇલજ આપતો કે હસીને મોઢું ફેરવી લેતો. તેનું વર્તન હમેશાં લાવણ્યા જોડે શાલીન અને મર્યાદાથી ભરેલું રહેતું. ફ્લર્ટ કે શારીરિક અડપલાં તો દૂરની વાત, સિદ્ધાર્થ ભાગ્યેજ લાવણ્યા જોડે છૂટથી બિહેવ કરતો, એમાંય તે ઘણીવાર એવું બિહેવ કરતાં-કરતાં અટકી પણ જતો. લાવણ્યા જાણતી હતી કે નેહાને લીધેજ સિદ્ધાર્થ પોતાને રોકી લેતો હતો.
લાવણ્યા ડરતી હતી કે સિદ્ધાર્થ ભલે મોઢે નહોતો કહેતો, પણ હજીપણ તેનાં મનમાં નેહા માટે ક્યાંકતો લાગણી હતીજ. છતાંપણ ધીરજપૂર્વક સિદ્ધાર્થનું મન અને હ્રદય જીતવાનો લાવણ્યા પ્રયત્ન કરેજ જતી હતી.
"હાય સિદ્ધાર્થ....!" કોલેજના પાર્કિંગમાં રાહ જોઈ રહેલી લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થનાં આવતાંજ કહ્યું.
તે પોતાનું બાઇક પાર્ક કરી રહ્યો હતો.
"હાય...!" સિદ્ધાર્થ બાઇકને ડબલ સ્ટેન્ડ કરતાં બોલ્યો "તું કેન્ટીનમાં કેમ નઇ ગઈ..!?"
"બસ....! તારી રાહ જોતી'તી....!" લાવણ્યા તેનાં ખભાં નચાવતાં બોલી.
બ્લેક શર્ટમાં સિદ્ધાર્થ એકદમ ગોરોચિટ્ટો લાગી રહ્યો હતો. એમાંય એણે શર્ટની બાંયો તેનાં કોણી સુધી વાળેલી હતી. જેથી તેનાં કસાયેલાં હાથની ફાટફાટ થતી નસો દેખાઈ રહી હતી. શર્ટનું ઉપરનું એક બટન તેણે ખુલ્લું રાખેલું હોવાથી તેનાં ચેસ્ટની લાઇન પણ દેખાઈ રહી હતી. વધુમાં તેણે નાનાં રુદ્રાક્ષની માળાં પહેરેલી હતી જે તેનાં લૂકને એકદમ રફ એન્ડ ટફ બનાવતી હતી.
લાવણ્યા પણ લાંબા વ્હાઇટ ચાઇનીઝ ગળાવાળાં ડ્રેસમાં એકદમ હોટ લાગી રહી હતી. તેનો ડ્રેસ તેનાં ઘાટીલા ફિગરને ચોંટી જાય તેવો એકદમ ટાઈટ હતો. જેમાં તેનાં શરીરના દરેક વળાંક અને ઊભારો સ્પષ્ટ દેખાઈ આવતાં હતાં.
સિદ્ધાર્થે પોતાનાં ગોગલ્સ કાઢીને શર્ટના ઉપરના ખીસ્સાંમાં મૂક્યાં. લાવણ્યા મુગ્ધપણે સિદ્ધાર્થના કસાયેલાં હાથ જોઈ રહી.
"તું વરસાદની સિઝનમાં સફેદ ડ્રેસ શું કામ પહેરે છે...!?" સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાને ઉપરથી નીચે સુધી જોતાં પૂછ્યું.
વરસાદમાં સહેજ પલળેલી લાવણ્યાના શરીર ઉપર વ્હાઇટ ડ્રેસનું આવરણ જગ્યા-જગ્યાએ ટ્રાન્સપરન્ટ થઈ ગયું હતું. પહેલી નજરે સિદ્ધાર્થને લાવણ્યા એવાં સ્વરૂપમાં સાક્ષાત કામની દેવી જેવી આકર્ષક લાગી હતી. એમેય સિદ્ધાર્થ ખાસ્સા સમયથી લાવણ્યા બાજુ અનહદ ખેંચાણ અનુભવી રહ્યો હતો. ખાસ કરીને નેહાએ જ્યારથી સિદ્ધાર્થને “ટોર્ચર” કરવાનું ચાલુ કર્યું હતું, ત્યારથી લાવણ્યાના ઈમોશનલ સપોર્ટને લીધે તે તેણી તરફ વધારે આકર્ષાયો હતો. વધુમાં લાવણ્યાનું અપ્સરા જેવુ રૂપ અને લાવણ્યા દ્વારા સિદ્ધાર્થને કરાતા શારીરિક અડપલાં, ફ્લર્ટ વગેરે. ઘણીવાર લાવણ્યાને કચકચાવીને જકડી લેવાની પોતાની ઈચ્છાને સિદ્ધાર્થ માંડ-માંડ કાબૂ કરતો. એવું નહોતું કે નેહા સુંદર નહોતી. પરંતુ બદલો લેવાની આગમાં કાયમ સળગતી તે સિદ્ધાર્થને રીતસરનો ટોર્ચર કરી રહી હતી અને અજાણતાં સિદ્ધાર્થને દૂર ધકેલી રહી હતી.
"હાયે....! તને મારી બહુ ચિંતા થાય છે...!?" લાવણ્યા રોમેન્ટીક સ્વરમાં તેની નજીક જતાં બોલી. લાવણ્યા આવીજ રીતે કોઈને કોઈ વાતે સિદ્ધાર્થ જોડે આજરીતે ફ્લર્ટ કર્યા કરતી.
"જો હાં કહું તો...!?" સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાને તેની નાજુક કમરમાંથી પકડીને તેની નજીક એક ઝટકાથી પોતાની તરફ ખેંચી.
લાવણ્યા માટે તો આ એક "Happy Unexpected Surprise" હતું. કેમકે સિદ્ધાર્થ તરફથી જે પ્રતીભાવની તે અત્યારસુધી ઝંખના કરી રહી હતી તેવું વર્તન આજે પ્રથમવાર તેણે તેની જોડે કર્યું હતું. લાવણ્યાનું મોઢું સિદ્ધાર્થની એકદમ નજીક આવી ગયું. તેનાં ધબકારા પણ વધી ગયા. તે થોડીવાર સિદ્ધાર્થની આંખોમાં જોઈ રહી.
"તો તો હું રોજે આવાજ કપડાં પહેરીને આવીશ...!" લાવણ્યા ધીમા માદક સ્વરમાં બોલી "જેથી તું રોજે મારી આવીજ રીતે ચિંતા કર્યા કરે....! અને મને આજરીતે પોતાની તરફ ખેંચ્યાં કરે....!"
લાવણ્યાએ હવે સિદ્ધાર્થના હોંઠ ઉપર હળવેથી તેની આંગળીઓ ફેરવી. લાવણ્યાએ આવું અનેકવાર કર્યું હતું. શરૂઆતમાં સિદ્ધાર્થ લાવણ્યાને ટોકતો પણ હવે ધીરે-ધીરે લાવણ્યાનું એવું વધુ પડતું મુક્ત બિહેવિયર પણ તેને ગમવા લાગ્યું હતું. કોઈ પણ જાતના બંધન વિના લાવણ્યા જે રીતે બિહેવ કરતી, સિદ્ધાર્થને કાયમ આશ્ચર્ય થતું.
"ચાલ હવે...! જઈએ...!" સિદ્ધાર્થે હળવેથી લાવણ્યાને મુક્ત કરતાં કહ્યું.
"ના...ના....!" લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થના હાથ પકડીને તેની કમર ફરતે ફરી મૂકતાં કહ્યું "સારી એવી રોમેન્ટીક મોમેન્ટને ના બગાડ....!"
"અરે યાર હજી આપણી જોડે ઘણો સમય છે રોમેન્ટીક થવા માટે...!" સિદ્ધાર્થ પોતાનાં હાથ છોડાવતાં બોલ્યો.
"Sid....! Sid...! પ્લીઝ......પ્લીઝ...!એક કિસી....! બસ એક કિસી...!" લાવણ્યાએ તેનાં બંને હાથવડે સિદ્ધાર્થનું મોઢું પકડી તેને જબરજસ્તી કિસ કરવાંનો પ્રયત્ન કરવાં માંડ્યો.
"લાવણ્યા....! શું કરે છે હવે તું પણ...!" સિદ્ધાર્થ હસી પડ્યો અને પોતાનું મોઢું ફેરવતો રહ્યો.
"તાલાં હોંઠ એકદમ મસ્ત છે....!" લાવણ્યા સાવ નાનાં બાળકની માફક કાલી ભાષાંમાં બોલી "પ્લીઝ......! પ્લીઝ.....! એક કિસ...! પ્લીઝ...પ્લીઝ જાનું...પ્લીઝ એક...!"
"ચાલ હવે...! ડોબી....!" સિદ્ધાર્થે આખરે તેનું મોઢું ફેરવી લીધું અને ચાલવા લાગ્યો.
"Sid...!આવું ના કરને યાર...! હું કેટલાં દિવસથી મથું છું....!" લાવણ્યા ફરી એજરીતે બોલી "એક કિસ તો કરવાં દે....!"
"પાગલ....!" સિદ્ધાર્થે ફરીવાર હસીને તેની વાત ટાળી "ચલ હવે....!કેટલીવાર કીધું અંહિયા બધે CCTV લાગેલાં છે...!"
સિદ્ધાર્થ આગળ ચાલવાં લાગ્યો. લાવણ્યા થોડી નાસીપાસ થઈને ત્યાંજ ઊભી રહી ગઈ. લાવણ્યા છેલ્લાં ઘણાં દિવસોથી સિદ્ધાર્થને કિસ કરવાની જિદ્દ કરી રહી હતી. સિદ્ધાર્થ દર વખતે તેની જિદ્દને હસીને ટાળી દેતો. ઢીલી થઈ ગયેલી લાવણ્યા હજીપણ ત્યાંજ ઊભી હતી.
"ચલ હવે....!" સિદ્ધાર્થે પાછાં ફરીને તેને બોલાવી.
"તું મને ઊંચકીને લઈજા....!" લાવણ્યા દોડી અને કૂદીને સિદ્ધાર્થની પીઠ ઉપર વાંદરાની જેમ લટકી ગઈ.
"તને શું થઈ ગયું છે....!? " સિદ્ધાર્થ તેની પીઠે લટકેલી લાવણ્યાને લઈને ચાલવા લાગ્યો "આપણે કોલેજમાં છે.....! ઉતર....!"
"ના...ના...! નઇ ઊતરું જા...!" લાવણ્યા ફરી બાળકની જેમ જિદ્દ કરવાં લાગી.
"અરે અહીંયા બધે CCTV લાગેલાં છે....!" સિદ્ધાર્થ આજુબાજુ માથું ફેરવતાં બોલ્યો "ટ્રસ્ટી સાહેબ મારાં મામા છે...! જોઈ જશે તો મારી આઈ બનશે યાર...!"
"ok...! બાબા...!" લાવણ્યા આખરે નીચે ઉતરી અને તેની જોડે-જોડે ચાલવા લાગી "હાથતો પકડી શકુંને ....!?"
લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થનો હાથ પકડી લીધો અને તેનાં કાંધે તેનું માથું અડાડી ચાલવા લાગી.
***
"Sid...! પાર્ટી માટે ટ્રસ્ટી સાહેબની મંજૂરી મળી ગઈ...!?" સિદ્ધાર્થની સામે બેઠેલાં પ્રેમે પૂછ્યું.
ગ્રૂપનાં બધાં મિત્રો રોજની જેમ કેન્ટીનમાં ટેબલની ફરતે બેઠાં હતાં.
"હાં....! મળી ગઈ...!" સિદ્ધાર્થે ફોનમાંથી નજર હટાવીને કહ્યું.
"તો મારાં મમ્મી-પપ્પાને મળવા ક્યારે આવીશ...!?" ત્રિશાએ ઉત્સાહપૂર્વક પૂછ્યું.
સિદ્ધાર્થે પ્રોમિસ કર્યું હતું કે લેટ નાઈટ પાર્ટીમાટે ગ્રૂપની બધી છોકરીઓના પેરેન્ટ્સને તે પોતે મનાવશે.
"બસ તમે લોકો નક્કી કરો....! હું એક સાથે બધાંનાં ઘેર એકજ રાઉન્ડમાં કામ પૂરું કરી લઇશ...!" સિદ્ધાર્થ બોલ્યો.
"મારી મમ્મીને તો તું બહુ ગમે છે...!" સિદ્ધાર્થને અડીને બેઠેલી લાવણ્યા બોલી "એટ્લે તારે એને મનાવવાની કોઈ જરૂર નથી...!"
લાવણ્યાની વાત સાંભળી નેહા તેની સામે જોઈ રહી. લાવણ્યાની નજર પણ નેહા ઉપર પડી. લાવણ્યાના શરીરમાંથી ભયનું એક લખલખું પસાર થઈ ગયું. તેણે નેહાને અવગણીને ગ્રૂપની વાતોમાં પોતાનું ધ્યાન પરોવ્યું.
"સિદ્ધાર્થ....! તું આજેજ આવજે..!" અંકિતા બોલી "તું મારાં મોમ-ડેડને તારી ટ્રસ્ટીના ખાસ માણસ તરીકેની ઓળખાણ આપી મનાવી લેજે...!"
"અને બદલામાં મારી કિસ યાદ છેને...!?" સિદ્ધાર્થે મજાક કરતાં થોડાં દિવસ પહેલાં અંકિતાએ કહેલી વાત યાદ દેવડાવી અને લાવણ્યા સામે જોયું.
"હાં....! બિલકુલ...!" અંકિતા પણ ખુશ થઈને આંખો નચાવતી લાવણ્યા સામે જોઈને તેને ચીડવવા લાગી.
"હું કેટલાં દિવસથી કિસ માંગુ છું તો મને નથી કરવાં દેતો...!"લાવણ્યાને લાગી આવતાં અચાનકજ ઈમોશનલ થઈ ગઈ અને રડમસ સ્વરમાં બોલી "અને અંહિયાં બધાંને યાદ કરી કરીને આપતાં ફરવું છે....!"
"કિસ....!?" લાવણ્યાની વાત સાંભળી નેહાએ ભારે આશ્ચર્ય અને આંચકાથી પહેલાં લાવણ્યા સામે પછી સિદ્ધાર્થ સામે જોઈને બોલી પડી "તો વાત કિસ સુધી પહોંચી ગઈ છે એમ....!?મને ન’તી ખબર કે તું આટલું જલ્દી કોઈ બીજી જોડે કિસ સુધી પહોંચી જઈશ...!?"
" કોઈ બીજી જોડે એટ્લે...!?" નેહાએ વેધક સ્વરમાં કટાક્ષ કરતાં લાવણ્યાની પાંપણો ભીની થઈ ગઈ "તું કે'વા શું માંગે છે...!?"
"તું છોડને લવ...!" સિદ્ધાર્થ કતરાઇને નેહાની સામે જોઈ રહેતાં બોલ્યો "એને આદત પડી ગઈ છે...!"
"પણ નેહા...!" હવે અંકિતા બોલી "તું શા માટે લાવણ્યાને આ રીતે બોલે છે...!?અને Sidને પણ ટોર્ચર કર્યા કરે છે....!"
"તું જેને લવ કરે છે એની પાછળ ટાઈમ વેસ્ટ કરને...!" લાવણ્યા રડમસ સ્વરમાં બોલી "sidને શું કામ હેરાન કરે છે...! તે ના પાડી દીધીને હવે....!"
"અરે તમે લોકો ફરી શરૂ થઈ ગયાં....!" મામલો ઠંડો પાડવા રોનક વચ્ચે બોલ્યો "યાર sid...! જબરું તારું નસીબ તો...! છોકરીઓ તારાં માટે ઝઘડે છે...!"
સિદ્ધાર્થે કોઈ પ્રતીભાવ ના આપ્યો અને નેહા સામે એજરીતે જોઈએ રાખ્યું. બાકીનાએ પણ રોનકની મજાકનો કોઈ પ્રતીભાવ ના આપ્યો.
"તું આ રીતે સિદ્ધાર્થને હેરાન ના કર...!" રોનકને અવગણીને લાવણ્યા બોલી. તેને હવે શ્વાસ ચડતો હોય એમ તેનાં ધબકારા વધી ગયાં.
આજુબાજુના ટેબલ ઉપર બેઠેલાં લોકોનું ધ્યાનપણ હવે તેમનાં ગ્રૂપ તરફ ગયું.
"સિદ્ધાર્થ....! તું પાર્ટીનું કેન્સલ કર યાર..!"રોનક હજીપણ મામલો ઠંડો કરવાં મથી રહ્યો હતો "જ્યારે જ્યારે આપણે પાર્ટીની વાત કરીએ છે....! ત્યારે ત્યારે આ લોકો ઝઘડો શરૂ કરીદે છે...!"
"યાં તો તું અંહિયાંથી જતી રેહ....!" સિદ્ધાર્થ નેહાને સપાટ સ્વરમાં કહેવા લાગ્યો "યા તો અમે જતાં રહીએ...!"
સિદ્ધાર્થના એવાં બિહેવિયરથી નેહાને આંચકો લાગ્યો અને તે સમસમી ગઈ. સિદ્ધાર્થ સામે તે ભયંકર આગ ઝરતી આંખે જોઈ રહી. અંકિતા, ત્રિશા, રોનક, લાવણ્યા બધા નેહા સામે જોઈ રહ્યાં.
"ફાઇન...!" નેહા ગરમ થઈને ઊભી થઈ અને પોતાની બેગ વગેરે ઉતાવળે લઈને ત્યાંથી બહાર સડસડાટ નીકળી ગઈ.
બધાં તેને જતાં જોઈ રહ્યાં. તેનાં ગયાં પછીપણ ક્યાંય સુધી બધાં ચૂપ બેસી રહ્યાં.
કેન્ટીનવાળો બચ્ચન બધાં માટે ચ્હા-મસકબન લઈ આવ્યો. બધાંએ વારાફરતી ચ્હા-નાસ્તો કરવાં માંડ્યો.
"પાર્ટી કેન્સલ...!?" અંકિતાએ ચ્હા પીતાં-પીતાં વીલાં મોઢે રોનક સામે જોયું.
"હમ્મ...!" રોનકે પણ બોલ્યાં વગર હામી ભરી.
"મારી કિસ ગઈ...!" અંકિતાએ કાલાં સ્વરમાં સિદ્ધાર્થ સામે જોઈને બોલી પછી તરતજ તેણે લાવણ્યા સામે જોયું.
"કિસ વાળી...!" લાવણ્યા ચિડાઈ ગઈ. બધાં હસી પડ્યાં.
"its ok લવ....!" સિદ્ધર્થે હસતાં-હસતાં તેનાં ખભે હાથ મૂક્યો "એ મસ્તી કરે છે...!"
લાવણ્યા છતાંપણ ચિડાયેલાં ચેહરે તેની સામે જોઈ રહી.
***
"ચાલ હવે ઘરે જવું છે....!"સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાને કહ્યું.
સાંજના પાંચ વાગ્યા હતાં. લંચ પછી બંને જણાં રિવરફ્રંટ આવ્યાં હતાં. સવારે નેહાએ કરેલી માથાકૂટને લીધે લાવણ્યાનું મૂડ ઓફ થઈ ગયું હતું. રિવરફ્રંટ આવ્યાં પછી પણ તે ઢીલી થઈને સિદ્ધાર્થના ખભે માથું ઢાળીને બેસી રહી હતી.
"હમ્મ...!" લાવણ્યાએ ફક્ત હુંકારો ભર્યો. બંને ઊભાં થયાં અને સિદ્ધાર્થની બાઇક તરફ ચાલવાં લાગ્યાં.
"બહુ જલ્દી માની ગઈ તું ઘરે જવા....!?" ચાલતાં-ચાલતાં સિદ્ધાર્ટ મજાકીયા સ્વરમાં બોલ્યો "મને તો એમ કે મારે બહુ ટ્રાય કરવો પડશે ત્યારે તું ઘરે જવાં માનીશ...!"
લાવણ્યાએ જવાબ આપ્યાં વિના તેની સામે પ્રેમથી જોયું.
"તારી સાથે સમય ક્યાં પૂરો થઈ જાય છે ખબરજ નથી પડતી....!" લાવણ્યા ભીનાં મૃદુ સ્વરમાં બોલી "એમ થાય છે બસ તારી જોડે આજરીતે માથું ઢાળીને બેસીજ રહું....!"
"તો પછી કેમ ઊભી થઈ ગઈ...!?" સિદ્ધાર્થે હવે લાવણ્યાને કમરમાંથી બંનેબાજુ પકડી અને પ્રેમથી પૂછ્યું. લાવણ્યાએ કઈંપણ બોલ્યાં વગર ઢીલી થઈને સિદ્ધાર્થની ચેસ્ટ ઉપર માથું ઢાળી દીધું.
"લવ.....!" સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાને પ્રેમથી તેનાં પેટ નેમથી બોલાવી.
લાવણ્યાએ હસીને સિદ્ધાર્થ સામે જોયું.
"તું જ્યારે મને 'લવ' કહીને બોલાવે છેને ત્યારે મને બહુજ ગમે છે...!" લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થના બંને ગાલ ખેંચ્યાં "નાનાં બાબુ જેવો ક્યૂટ છે તું....!"
લાવણ્યા મુગ્ધતાપૂર્વક સિદ્ધાર્થના ચેહરા સામે જોઈ રહી અને તેનાં ગાલ ઉપર હાથ ફેરવ્યો. થોડીવાર સુધી લાવણ્યા સિદ્ધાર્થના ગાલ ઉપર હાથ ફેરવી રહી. તેણે હવે સિદ્ધાર્થના હોંઠ ઉપર હાથ ફેરવ્યો.
"એક કિસ...!" લાવણ્યા તરતજ તેનાં હોંઠ તરફ તેને કિસ કરવાં ગઈ.
"ના...!" સિદ્ધાર્થ હસીને ખસી ગયો અને બાઇક તરફ દોડવાં લાગ્યો.
"સિદ્ધાર્થ....!" લાવણ્યા અધિરી થઈ તેની પાછળ દોડી "આવું ના કર યાર....! પ્લીઝ ....!"
"ચાલ હવે ડોબી...!" સિદ્ધાર્થ બાઇક ઉપર બેસીને બોલ્યો.
લાવણ્યા હવે તેનાં સ્ટિયરિંગ પાસે ઊભી આવીને ઊભી રહી અને તેનાં ચેહરાંને પકડીને ફરીવાર જબરદસ્તી કિસ કરવનો પ્રયત્ન કરવાં લાગી.
"તું દર વખતે આવું કેમ કરે છે....!" લાવણ્યા અધિર્યા સ્વરમાં બોલી.
"લાવણ્યા....!" સિદ્ધાર્થે તેની સામે જોયું.
"ok બાબા....!" લાવણ્યા આખરે થાકીને તેની બાઇક પાછળ બેસી ગઈ. સિદ્ધાર્થે બાઇક રિવરફ્રંટથી આશ્રમ રોડનાં રસ્તે થઈને લાવણ્યાનાં ઘર તરફ લઈ લીધી.
***
“ટ્રીન...ટ્રીન...!” સિદ્ધાર્થનો મોબાઈલ રણક્યો.
સ્ક્રીન ઉપર સિદ્ધાર્થે નંબર જોયો. કૉલ નેહાનો હતો. સવારે કૉલેજમાં “કિસ”વાળી વાતથી શરૂ થયેલી બબાલ પછી નેહાનો આખા દિવસમાં આ લગભગ સત્તરમો કૉલ હતો. એ સિવાય મેસેજ અલગથી. આખો દિવસ સિદ્ધાર્થ લાવણ્યા સાથે હોવાથી તેણે નેહાનો એકેય ફોન નહોતો ઉપાડયો.
આખી રિંગ વાગી જવા છતાંય સિદ્ધાર્થે નેહાનો કૉલ રિસીવ ના કર્યો. ઊલટાનું પોતાનો વાઇબ્રેટ મોડ ઉપર રાખેલો ફોન સાઇલેટ કરીને સૂઈ ગયો.
****
"હું શું કરું યાર....!" લાવણ્યા વિશાલ જોડે વાત કરી રહી હતી.
બંને મોડી સાંજે ખેતલાપા મળ્યાં હતાં. લાવણ્યા તેનાં બાઇક ઉપર બેઠી હતી.
"એ તો એક કિસ પણ નથી કરવાં દેતો....!" લાવણ્યા રડમસ સ્વરમાં બોલી.
"તું આમ ઢીલી નાં થઈ જાઈશ યાર...!" વિશાલને પણ હવે લાવણ્યા જોડે સહાનુભૂતિ થઈ ગઈ હતી "મેં તને કીધું'તુંને...! you are goddess of sex....! તું બસ ટ્રાય ચાલુ રાખ....!"
બંને થોડીવાર ચૂપ રહ્યાં.
"એનો ફેવરિટ કલર કયો છે....!?" થોડીવાર પછી વિશાલે પૂછ્યું.
"બ્લેક ....! કદાચ...! એ મોટેભાગે બ્લેક શર્ટ, બ્લેક ટીશર્ટજ પહેરતો હોય છે....!" લાવણ્યા બોલી "કેમ...!?"
"તું એનો ગમતાં કલરનો ડ્રેસ પહેરને....!" વિશાલે સજેશન કર્યું "એકદમ હોટ તૈયાર થા...! વરસાદની સિઝન છે....! ડ્રેસનું ફીટીંગ એકદમ ટાઈટ રાખજે...! તું પલળે એટ્લે તારાં હોટ ફિગરને ચોંટી જાય એવું...! એ સિડ્યુસ થાય એવું કઇંક પે’ર...!"
"એવો તો હું પેહેરુંજ છું...! વ્હાઇટ ડ્રેસ...! એને ગમે છે છતાંપણ એ seduce નથી થતો...!" લાવણ્યા બોલ્યો.
"અરે તું સમજતી નથી....! છોકરાંઓને એમનાં ફેવરિટ કલરનાં કપડાંમાં છોકરી વધુ હોટ લાગે ....!" વિશાલ સ્મિત સાથે બોલ્યો.
લાવણ્યાએ એક ઊંડો શ્વાસ લીધો. સતત પ્રયત્નો કરીને થાકેલી લાવણ્યા હવે થોડી નાસીપાસ થઈ હતી. ડૂબતો માણસ જેમ તણખલો પકડે એમ તેને વિશાલની વાતમાં તણખલાં જેવો સહારો દેખાયો.
"સારું....!" લાવણ્યા શૂન્યમનસ્ક જોઈ રહેતાં બોલી "કાલે એપણ કરી જોઈશ...!"
"એ ખરેખર તારા માટે એટલો જરૂરી છે...!?" વિશાલે નાં સમજાય તેવાં ખિન્ન સ્વરમાં પૂછ્યું.
"જાન છે એ મારી....!" લાવણ્યા રડમસ સ્વરમાં બોલી "હું નહીં જીવી શકું એનાં વગર...!"
વિશાલ તેની સામે જોઈ રહ્યો. એક વર્ષ પહેલાં જે રખડેલ લાવણ્યાને તે ઓળખતો હતો તેનાથી તદ્દન જુદીજ લાવણ્યાને તે જોઈ રહ્યો હતો. એક એ લાવણ્યા હતી જે કોઈ કપડાંની જેમ છોકરાં બદલતી હતી, જેને પ્રેમ શું એ ખબર પણ નહોતી અને એક આ લાવણ્યા આજે તેની સામે બેઠી હતી જે કોઈ પતિવ્રતાં પત્નીની જેમ સિદ્ધાર્થને પામવાંનું વ્રત કરી રહી હતી.
"લાવણ્યા....!" વિશાલે તેનાં ખભાં ઉપર સહાનુભૂતિથી હાથ મૂક્યો "એ તારોજ થશે....! નેહા ભલે ગમે તે કરે....! તું જોજે....! એ છેવટેતો તારોજ થવાનો...!"
ઢીલી થઈ ગયેલી લાવણ્યાના ચેહરાં ઉપર હળવું સ્મિત આવી ગયું. જોકે તે સ્મિત ઉદાસીભર્યુંજ હતું. કેમકે કોણ જાણે કેમ લાવણ્યાને હવે એવું લાગી રહ્યું હતું કે પોતે સિદ્ધાર્થ માટે ગમેતે કરશે, નેહા અચાનક મેરેજ માટે હા પાડી દેશે અને સિદ્ધાર્થને તેનાથી છીનવી લેશે.
વિશાલની વાત સાંભળીને જોકે તેનામાં આશાનો નવો સંચાર થયો અને આવતી કાલે શું કરવું એ વિચારી રહી. ઘેર આવીને પણ લાવણ્યા એજ વિષે વિચારતી રહી. છેવટે કઈંક સૂઝતા તે ઘરેથી બહાર જવા નીકળી. ઘરેથી બહાર જતી વખતે તે પોતાની સાથે સિદ્ધાર્થનો ફેવરિટ બ્લેક કલરનો પંજાબી ડ્રેસ પણ લેતી ગઈ.
***
આજ સવારથીજ આકાશમાં ઘનઘોર કાળાં વાદળો છવાઈ ગયાં હતાં. સતત વરસી રહેલાં વરસાદને લીધે વાતાવરણ ઠંડુ થઈ ગયું હતું. એમાંય ઓકોટોબર મહિનો શરૂ થઈ ગયો હતો. નવરાત્રિને હવે થોડાં દિવસોજ બાકી હતાં. આથી વરસાદની સાથે સાથે શિયાળાની ઠંડી હવાએ પણ જોર પકડ્યું હતું. ઠંડી વધવાની સાથે-સાથે હવામાન ખાતાંએ આગાહી કરી હતી કે નવરાત્રિમાં પણ વરસાદ પડવાની વકી હતી. શિયાળો અને ચોમાસાંનું મિક્સ વાતાવરણ હોવાથી યુવાનો માટે સ્વેટર/જેકેટ પહેરવું કે રેઇનકોટ પહેરવો એ મૂંઝવણનો વિષય બની ગયો હતો.
મસ્ત બ્લેક ડ્રેસમાં તૈયાર થઈને નીકળેલી લાવણ્યા મનમાં વરસાદ નાં પડે એની પ્રાર્થના કરી રહી હતી.
વિશાલે કહ્યું હતું એ પ્રમાણે આજે લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થના ફેવરિટ બ્લેક કલરનો પંજાબી ડ્રેસ પહેર્યો હતો. આગલી સાંજે નાકે બેસતાં દરજી પાસે તેણે પોતાનાં બ્લેક ડ્રેસને વધુ ટાઈટ ફીટીંગવાળો કરાવ્યો હતો અને ડ્રેસનું ગળું પણ કપાવીને થોડું વધુ નીચું કરાવ્યુ હતું.
વધુ નીચા ગળાને લીધે લાવણ્યાના હિમાલયના શિખરો જેવાં ઉત્તુંગ ઉરજોનો ઊભાર વધુ દેખાઈ રહ્યો હતો. લાવણ્યાએ જાણીજોઇને પોતાની પુશઅપ બ્રાને થોડી વધુ એડજસ્ટ કરી હતી જેથી તેની બ્રેસ્ટલાઇન થોડીવધુ વિઝિબલ થાય. આમ કરવાનું ખાસ કારણ એ હતું કે લાવણ્યાએ આગલી સાંજે એક ટેટૂ આર્ટિસ્ટ પાસે જઈને તેનાં ડાબી બાજુનાં (હ્રદયના ભાગનાં) ઉરજોના ઊભાર ઉપરજ રેડ કલરનું નાનાં હાર્ટશેપનું ટેટૂ બનાવડાવ્યું હતું. હાર્ટશેપની અંદર તેણે સિદ્ધાર્થનાં સ્પેલિંગનો કેપિટલ "S" ટ્રોફાવ્યો હતો. આ ટેટૂ દેખાય એટલેજ લાવણ્યાએ દરજી પાસેથી તેનાં બ્લેક ડ્રેસનું ગળું વધુ નીચું કરાવ્યું હતું.
"એકવાર સિદ્ધાર્થ મને તૈયાર થયેલી જોઈલે...! પછી ભલેને પલળી જવાતું....!" કોલેજનાં ગેટ સુધી "હેમખેમ" આવી ગયેલી લાવણ્યા મનમાં બબડી રહી હતી.
"હાશ....!" છેવટે લાવણ્યા કોલેજનાં પાર્કિંગ શેડમાં પહોંચી ગઈ "થેન્ક યૂ ભગવાન...!" પાર્કિંગમાં સ્ટેન્ડ કરેલી એક બાઇક ઉપર પોતાની બેગ મૂકતાં લાવણ્યા બબડી. બેગમાંથી તેણે પોતાનો મોબાઈલ કાઢીને સિદ્ધાર્થનો નંબર ડાયલ કર્યો.
"બોલને લવ....!" થોડીવાર રિંગ વાગ્યાં પછી સિદ્ધાર્થે ફોન ઉઠાવ્યો.
"ઓયે હોયે....!" સિદ્ધાર્થે જેરીતે 'લવ' કહ્યું લાવણ્યા ખુશ થઈ ગઈ "ક્યાં છે જાન....!?"
"બસજો....! આવી ગયો....!" સિદ્ધાર્થ બોલ્યો અને લાવણ્યાએ કોલેજનાં ગેટ તરફ જોયું.
એટલાંમાંજ સિદ્ધાર્થ તેનાં બાઇક ઉપર અંદર પ્રવેશ્યો. લાવણ્યા સ્માઇલ કરતીકરતી તેની તરફ બાઇક લઈને આવી રહેલાં સિદ્ધાર્થને જોઈ રહી. સિદ્ધાર્થે રેટ્રો સ્ટાઈલનું બ્લેક લેધર જેકેટ પહેર્યું હતું. તેનાં લાંબા બ્રાઉન વાળ હવામાં લહેરાઈ રહ્યાં હતાં. ગોરો ચિટ્ટો તેનો ચેહરો બ્લેક જેકેટમાં વધુ બ્રાઇટ દેખાઈ રહ્યો હતો.
સિદ્ધાર્થે બાઇક પાર્કિંગ શેડમાં લાવણ્યાથી થોડે દૂર લાવીને ઊભી રાખી.
મસ્ત મજાનાં બ્લેક જેકેટમાં પોતાની તરફ આવતા સિદ્ધાર્થને જોઈને તેની પલક સુદ્ધાં ઝપકાવાની ભૂલી ગઈ.
"આ તો મારાં કરતાં પણ કાતિલ દેખાય છે...!"સ્માઇલ કરતાં પોતાની તરફ આવી રહેલાં સિદ્ધાર્થને જોઈને લાવણ્યા મનમાં બબડી.
"તું તો જો...! આવું કોઈ તૈયાર થાય...!?" સિદ્ધાર્થને જોઈને લાવણ્યાનાં હ્રદયની ગતિ વધી ગઈ "આજે તો અડધી છોકરીઓ પાગલ થઈ જવાની....!"
"તૈયાર...!?" સિદ્ધાર્થને નવાઈ લાગી "ઠંડીને લીધે મેંતો ખાલી જેકેટજ પહેર્યું છે....!"
સિદ્ધાર્થે ફક્ત વ્હાઇટ ટીશર્ટની ઉપર જેમ-તેમ જેકેટ ચડાવી દીધું હતું. છતાંપણ લાવણ્યાની નજર તેનાં ઉપરથી હટતી નહોતી.
"પણ તું વરસાદમાં આવાં ડ્રેસ કેમ પહેરેછે...!?" સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાને ઉપરથી નીચે સુધી જોઈ. તેણે પહેરેલાં ટાઈટ ડ્રેસમાં તે માદક લાગી રહી હતી.
લાવણ્યા ખુશ થઈ ગઈ કે સિદ્ધાર્થ એક પઝેસિવ પ્રેમીની જેમ તેની ચિંતા કરી રહ્યો હોતો.
"મે કીધું'તુંને....! કે તું મારી ચિંતા કરે એટ્લે હું આવાંજ ડ્રેસ પહેરીશ....!" લાવણ્યા તેની ભ્રમરો નચાવતાં બોલી. લાવણ્યા સિદ્ધાર્થની વધુ નજીક સરકી. તે હમેંશની જેમ સિદ્ધાર્થનાં હોંઠને મુગ્ધાતાંપૂર્વક જોઈ રહી.
"જોકે તું જબરી હોટ લાગી રહી છું....!" સિદ્ધાર્થથી બોલી જવાયું.
લાવણ્યા શરમાઈ ગઈ.
"તું શરમાય પણ છે એમ...!?" સિદ્ધાર્થે ટીખળ કરી.
"તને હું ગમી ...!? આ કપડાંમાં...!?" લાવણ્યાએ ઉત્સાહપૂર્વક પૂછ્યું.
સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાની કમરમાં હાથ ભરાવીને તેને પોતાની વધુ નજીક ખેંચી "સાચું કહું....! આજે તું સાક્ષાત કામની દેવી લાગી રહી છે....!" સિદ્ધાર્થની હરકતથી લાવણ્યાનાં ઉરજોની ગતિ વધી ગઈ.
"તો પછી તારી આ કામની દેવીની આટલાં દિવસોની પ્યાસ બુઝાવી દે...!" લાવણ્યા માદક સ્વરમાં બોલી અને તેનો ચેહરો સિદ્ધાર્થની એકદમ નજીક લઈ ગઈ "એક કિસ....!"
સિદ્ધાર્થ તેની સામે થોડીવાર જોઈ રહ્યો. લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થની ખામોશીને તેની 'હાં' સમજી લીધી. સિદ્ધાર્થ ઊંચો હતો આથી લાવણ્યા તેને કિસ કરવા પોતાનાં પંજા ઉપર ઊંચી થઈ. તેનાં હોંઠ લગભગ સિદ્ધાર્થનાં હોંઠની નજીક આવી ગયાં હતાં. લાવણ્યાનાં ધબકારાં વધી ગયાં.
"ટ્રિંગ ટ્રિંગ...ટ્રિંગ ટ્રિંગ.....!" સિદ્ધાર્થનાં ફોનની રિંગ વાગી.
"ફોન આવ્યો....!" સિદ્ધાર્થ હળવેથી બોલ્યો અને લાવણ્યાથી સહેજ દૂર હટયો.
"દર વખતે....!?" લાવણ્યા રડમસ થઈ ગઈ.
"એક સેકંડ હો...!" સિદ્ધાર્થ વાત કરવાં માટે થોડો આઘો જતો રહ્યો.
રડું-રડું થઈ રહેલી લાવણ્યા સિદ્ધાર્થને જોઈ રહી. થોડીવાર સુધી લાવણ્યા તેને જોઈ રહી. પછી પોતાની ભીની થયેલી આંખને લૂંછી અને સ્વસ્થ થઈ.
“ફાલતું કંપનીવાળા....! સવાર-સવારમાં કોઈ ક્રેડિટ કાર્ડ લેવા માટે કૉલ કરે...” ફોન કટ કરીને બબડતાં-બબડતાં સિદ્ધાર્થ લાવણ્યા તરફ ફર્યો .
"ક્યાંક ફરવા જઈએ....!" લાવણ્યા બોલી.
"સવાર-સવારમાં ?" સિદ્ધાર્થ બોલ્યો.
"હાં ...! ચાલને...!" લાવણ્યા ભારપૂર્વક બોલી "એમપણ લેકચરમાં શું કરશું...!?"
"પણ....!"
"પ્લીઝ....!" સિદ્ધાર્થ બોલવા જતાં હતો ત્યાં લાવણ્યા તેનો હાથ પકડીને વચ્ચે બોલી "ચાલને....!"
"ok બાબા ચાલ....!"
બંને ત્યારબાદ કોલેજથી નીકળીને અડાલજ ફરવા ગ્યાં. અડાલજની વાવ થોડું રોકાઈ બપોરે તેઓ પાછાં કોલેજ આવવાં નીકળ્યાં. રસ્તામાં ધોધમાર વરસાદ તૂટી પડ્યો. લાવણ્યાને તો જાણે મજા પડી ગઈ. એકતો ઠંડી અને ઉપરથી ધોધમાર વરસાદ. લાવણ્યા ઠંડીને લીધે ધ્રુજી ઉઠી. તે સિદ્ધાર્થને મજબૂતીથી પકડીને ચીપકી ગઈ. તેણે સિદ્ધાર્થના ખભાં ઉપર તેની દાઢી મૂકી અને તેનાં કાન ઉપર પોતાનાં ગાલ હળવેથી સ્પર્શ કરવા લાગી.
તેણે સિદ્ધાર્થના કાન ઉપર હળવું બચકું ભર્યું.
"અરે .....!" સિદ્ધાર્થ લાવણ્યએ અચાનક કરેલી હરકતથી હતપ્રભ થઈ ગયો "આ શું કરે છે...!? હમણાં મારુ બેલેન્સ જતું રહ્યું હોત...!"
"અમ્મ....! તારી સ્કીનનો ટેસ્ટ કેટલો મસ્ત છે....!" લાવણ્યાએ ટીખળ કરી.
સિદ્ધાર્થ હળવું હસ્યો "તું ગાંડી થઈ ગઈ છે....!"
"હાં....!તારી પાછળ....!" લાવણ્યા બોલી અને ફરીવાર તેણે સિદ્ધાર્થના કાન ઉપર બાઇટ કરી.
આખા રસ્તે લાવણ્યા સિદ્ધાર્થને કોઈવાર કાનઉપર તો કોઈવાર તેની ગરદન ઉપર બચકાં ભરતી રહી. સિદ્ધાર્થ દર વખતે હસીને તેની હરકતો ટાળતો.
બંને કોલેજ પહોંચતાં-પહોંચતાં આખાં પલળી ગયાં. લંચ બ્રેક હોવાથી બંને સીધાં કેન્ટીન તરફ ચાલ્યાં. હોટ બ્લેક ડ્રેસમાં પલળી ગયેલી લાવણ્યાના શરીરના દરેક ઘાટ અને વળાંકો એકદમ સ્પષ્ટ દેખાઈ રહ્યાં હતાં. આવતાં-જતાં બધાંજ છોકરાંઓ લાવણ્યાને વળી-વળીને જોઈ રહ્યાં હતાં. લાવણ્યા અને સિદ્ધાર્થ બંનેએ એ વાત નોટિસ કરી.
"મેં તને કેટલીવાર કીધું કે વરસાદમાં આવાં હોટ કપડાં ના પહેરીશ....!" સિદ્ધાર્થ અકળાઈને બોલ્યો.
"ઓયે હોયે....!" લાવણ્યા ખુશ થઈ ગઈ અને તેણે સિદ્ધાર્થનો હાથ પકડી લીધો અને તેનાં કાંધે માથું ઢાળી દીધું "મારાં જાનુડાં....!"
"તું નહીં સુધરે.....! નઈ...!?" સિદ્ધાર્થે ફરીવાર હસીને તેનું વર્તન ટાળ્યું.
તેઓ કેન્ટીનમાં પ્રવેશ્યા અને તેમના ગ્રૂપના ટેબલ તરફ ચાલવા લાગ્યાં. કેન્ટીનમાં બેઠેલાં અન્ય છોકરાં-છોકરીઓ ભીનાં કપડે કેન્ટીનમાં આવેલાં બંનેને જોઈ રહ્યાં.
છોકરાંઓ જેરીતે લાવણ્યાને ઘૂરી રહ્યાં હતાં તે જોઈને સિદ્ધાર્થ વધુ અકળાયો અને લાવણ્યા તરફ જોઈ રહ્યો.
લાવણ્યા ટીખળ ભર્યું હસી અને ખુશ થઈ. પછી ધીમેથી પોતાનાં કાન પકડી અવાજ કર્યા વગર સોરી બોલી. બંને ટેબલ ઉપર પહોંચીને ચેયરમાં બેઠાં. રોનક, પ્રેમ, ત્રિશા, અંકિતા સહિત બધાં નવાઈપૂર્વક પલળી ગયેલાં બંનેને જોઈ રહ્યાં. નેહા પણ પ્રશ્નાસૂચક નજરે તેમની સામે જોઈ રહી. સિદ્ધાર્થ અને લાવણ્યાએ તેની તરફ નજર નાંખી ફેરવી લીધી.
"ચ્હા-નાસ્તો મંગાવી લીધો છે....!" પ્રેમ બોલ્યો.
"ક્યાં.....!? તમે બેય...!?" નેહાએ બંનેની સામે જોઈને વેધક સ્વરમાં પૂછ્યું.
નેહાએ જેરીતે પૂછ્યું એનાથી લાવણ્યા ધ્રુજી ગઈ. સિદ્ધાર્થે કઈ કિધાં વિના તેનાં ફોનમાં જોઈએ રાખ્યું.
"લાવણ્યા....!" અંકિતા હસતાં ચેહરે બોલી "આજે તમે બેય જણાં જબરાં હોટ લાગો છો....!"
લાવણ્યા ખુશ થઈ ગઈ. નેહાનું મોઢું બગડી ગયું.
લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થ સામે જોયું. તેણે અંકિતા સામે હસીને જોયું અને પાછો મોબાઇલમાં જોવા લાગ્યો. વરસાદમાં પલળીને વધુ હોટ દેખાઈ રહેલાં સિદ્ધાર્થના લાંબા ભીનાં વાળને અને ગોરાં ચેહરાને લાવણ્યા ભાન ભૂલીને મુગ્ધતાપૂર્વક જોઈ રહી. નેહા ગુસ્સાંથી લાવણ્યાને જોઈ રહી હતી.
લાવણ્યાને અચાનક કઈંક સૂઝતાં તેણે સહેજ નમીને ટેબલ નીચે સિદ્ધાર્થના પગ જોયાં. વરસાદને લીધે તેણે પેહરેલી ચપ્પલ કાઢી નાંખી હતી. લાવણ્યાએ પોતાની સેન્ડલ ઉતારી અને તેનાં પગ સિદ્ધાર્થના પગ સુધી લઈ ગઈ. તેણે હળવેથી સિદ્ધાર્થની જીન્સની મ્હોરીમાંથી તેનાં પગનો અંગુઠો અંદર નાંખ્યો અને સિદ્ધાર્થના પગને સ્પર્શ કરી ઘસવાં લાગી.
"ઓહ તારી....!" સિદ્ધાર્થે તેનાં પગમાં થતો સળવળાટ અનુભવ્યો અને ચોંકીને ટેબલ નીચે જોયું. સિદ્ધાર્થે નીચે લાવણ્યાનો પગ જોઈને પ્રશ્નસૂચક નજરે હસીને તેની સામે જોયું. લાવણ્યાએ ટીખળ ભર્યું સ્મિત તેની સામે કર્યું અને પોતાનાં હોંઠ અને આઈબ્રો નચાવ્યા. .
લાવણ્યાની સ્માઇલ જોઈને નેહાએ પણ સહેજ ઝૂકીને ટેબલ નીચે જોયું. લાવણ્યા હજીપણ તેનો પગ સિદ્ધાર્થના પગને ઘસી રહી હતી અને તેની સામે શરારત ભર્યું સ્મિત કરી રહી હતી.
"શું કરે છે તું....!?" લાવણ્યાની હરકતથી અકળાયેલી નેહા ઊંચાં સ્વરમાં ક્રોધે ભરાઈને કહ્યું.
નેહા એટલૂ જોરથી બોલી કે બધાં લાવણ્યા સામે જોઈ રહ્યાં. લાવણ્યા ગભરાઈ ગઈ અને હેબતાઈને તેનો પગ પાછો ખેંચી લીધો. તેનાં ધબકારાં વધી ગયાં.
"ક....ક..કઈં નહીં ...!" નેહાના તમતમી ગયેલાં ચેહરાને જોઈને લાવણ્યા વધુ ડરી ગઈ.
"કઈં નહીં વાળી....!" નેહા હવે વધુ જોરથી બોલી અને પોતાની જગ્યાએ ઊભી થઈ ગઈ "વલ્ગર સાલી....! શરમ નથી આવતી તને....!?"
"વ..વલ્ગર....!" લાવણ્યા હવે વધુ ડરી. ડરના માર્યા તેણે બાજુમાં બેઠેલાં સિદ્ધાર્થના પગ ઉપર હાથ મૂકી દીધો.
"નેહા....!" સિદ્ધાર્થ ઠંડા સ્વરમાં બોલ્યો "ઇનફ....!"
ગુસ્સામાં આવીને નેહા ભાન ભૂલી હતી અને વધારે પડતું બોલી ગઈ હતી. સિદ્ધાર્થે આગલી રાતે ફૉન ના ઉપાડતાં નેહા બરાબરની ગુસ્સે ભરાઈ હતી.
"તું વચમાં ના બોલ...!" નેહાએ તેની સામે આંગળી કરીને કીધું "અને તું....!" નેહાએ હવે લાવણ્યા સામે હાથ કર્યો. લાવણ્યા હવે ઊભી થઈ ગઈ અને ધ્રુજી રહી હતી "હલકટ...તું ક્યાં બેઠી છે એતો જો....! આ કોલેજ છે....!"
"સ્ટોપ ધીસ નોનસેન્સ નેહા....!" સિદ્ધાર્થ ઊભો થયો અને ચિડાઈને વચ્ચે બોલ્યો "તારી પ્રોબ્લેમ શું છે...!?"
"તું...તું....ઓવર રીએક્ટ કેમ કરે છે....!?" લાવણ્યા હવે ડૂસકાં લેતી-લેતી રડી રહી હતી. તેને શ્વાસ ચઢવાં લાગ્યો. બધાને નવાઈ લાગી કે કોઈનો પણ સામનો કરી શકવા સક્ષમ એવી લાવણ્યાને નેહાનો આટલો બધો ડર કેમ લાગી રહ્યો હતો.
ગ્રૂપના અન્ય મિત્રો પણ તેમની જગ્યાએ ઊભાં થઈ ગયાં. કેન્ટીનમાં આસપાસના ટેબલ ઉપર બેઠેલાં છોકરાં-છોકરીઓ પણ હવે તમાશો જોઈ રહ્યાં.
"નેહા...! હવે શું થયું યાર....!?" નેહાની રોજરોજની આવી કચકચથી હવે કંટાળેલી અંકિતા બોલી.
"અરે ક....કઈં નથી થયું....!" વાત ટાળવા લાવણ્યા ડૂસકાં લેતી-લેતી બોલી.
"કેમ કઈં નથી થયું....!?" નેહા હજીપણ ઉગ્ર સ્વરમાં બોલી રહી હતી.
"નેહા....!" સિદ્ધાર્થ હવે અકળાયો "તું બંધથા હવે....!"
"નહીં થાઉં....!તું આને કે'.....!" નેહાએ લાવણ્યા તરફ આંગળી કરી "આવી વલ્ગર હરકતો કરતાં એને શરમ નથી આવતી....!"
"પણ...પણ... તને શું પ્રોબ્લેમ છે...!" લાવણ્યા હવે રડવા લાગી અને તેની આંખોમાંથી વહી રહેલાં આંસુઓ લૂંછી રહી "તારે ....! તારે શું લેવાંદેવાં....! તને તો એ નઈ ગ....ગમતોને...!?"
"એટ્લે તું જાહેરમાં એની જોડે આવી વલ્ગર હરકતો કરીશ....! એમ...!?" નેહા આંખો મોટી કરીને બોલી “ઓહ વેટ....તું તો છેજ આવી ચિપ...નઈ....? પૈસાવાળા છોકરાઓને ખુશ કરવા તો તું ગમે તેવી વલ્ગર હરકતો કરીશજ ને....!? નઈ....!?”
"હું એવી ન......!"
"લવ....!" લાવણ્યા બોલવા જતી હતી ત્યાં વચ્ચે સિદ્ધાર્થ બોલ્યો "તું ચાલ....! આપણે અહીંથી જઈએ....!" સિદ્ધાર્થે હવે નેહા સામે જોઈને વેધક સ્વરમાં કહ્યું "એની જોડે લમણા લેવાનો કોઈ અર્થ નથી....!"
સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાનો હાથ પકડીને ચાલવા માંડ્યુ. લાવણ્યા તેની પાછળ દોરવાઈ. નેહા સમસમીને બંનેને જઈ રહેલાં જોઈ રહી.
***
"I am sorry જાન....!" લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થને કહ્યું "મારાં લીધે દરવખતે નેહા તને ટોર્ચર કરે છે...!"
બંને રિવરફ્રંટ ઉપર બેઠાં હતાં. ઢીલી થઈ ગયેલી લાવણ્યા સિદ્ધાર્થના ખભા ઉપર માથું ઢાળીને નીચે દેખાઈ રહેલાં સાબરમતી નદીનાં પાણી સામે તાકી રહી હતી.
"તારો કોઈ વાંક નઈ...!" સિદ્ધાર્થ તેને સાંત્વના આપતાં બોલ્યો અને શૂન્યમનસ્ક જોઈ વિચારી રહ્યો"એ છેજ એવી....!"
સિદ્ધાર્થ ક્યાંય સુધી લાવણ્યાને સમજાવતો રહ્યો. તેણે મૂડ સારું થાય એ માટે તેણે લાવણ્યા જોડે ફ્લર્ટ પણ કર્યું.
"આજે આટલું હોટ તૈયાર થવાનું કોઈ ખાસ કારણ...!?" સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાની કમર ફરતે હાથ વીંટાળીને કહ્યું.
"તારાં માટે જાન....!" લાવણ્યા મૃદુ સ્વરમાં તેની સામે જોઈને બોલી. તેનું મૂડ હવે ઠીક થયું હતું. એમાંય સિદ્ધાર્થ તેની જોડે ફ્લર્ટ કરી રહ્યો હતો એટ્લે તે બધુ ભૂલીને ધીરે-ધીરે ઉત્સાહમાં આવી ગઈ.
"આ જો....!" લાવણ્યાએ દુપટ્ટો હટાવીને તેનાં ડાબાં બ્રેસ્ટ ઉપર ત્રોફવેલું ટેટૂ બતાવ્યું.
"ઓહ ગોડ....!" સિદ્ધાર્થ નવાઈ પામીને તેનાં ટેટૂ સામે જોઈ રહ્યો "આ શું કર્યું તે...!?"
"ટ....ટેટૂ બનાવ્યું....!" સિદ્ધાર્થનાં એક્સપ્રેશન જોઈ લાવણ્યા ફરી ઢીલી થઈ ગઈ "ક...કેમ...! તને નાં ગમ્યું....!?"
"અરે....! એવું નથી....!" સિદ્ધાર્થ તેને મનાવતાં બોલ્યો "તું ઓલરેડી એટલી હોટ છેને...! તારે આવું બધુ કરવાની કોઈ જરૂર નહોતી....!"
સિદ્ધાર્થને હજીપણ આશ્ચર્ય લાગી રહ્યું હતું.
"તો પણ ....! કે'ને...! તને ના ગમ્યું...!?"
નાનાં બાળક જેવો દયામણો ચેહરો કરીને તેની સામે જોઈ રહેલી લાવણ્યા ઉપર સિદ્ધાર્થને દયા આવી ગઈ. સિદ્ધાર્થ દયામણી નજરે તેની સામે જોઈ રહ્યો.
"લવ....! એકતો તું આટલી હોટ....! અને એમાય તે એવી જગ્યાએ આ ટેટૂ બનાવ્યું છે કે ભલભલાં લોકો ઘાયલ પણ થશે અને બળી પણ મરશે....!" સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાનો મૂડ ઠીક કરવાં કહ્યું.
"ભલે....!" લાવણ્યા તેને ચોંટી પડી "બસ મારેતો તારી ખુશી જોઈએ ...!તું ખુશ તો હું ખુશ...!"
લાવણ્યા ક્યાંય સુધી એમજ એને વળગી રહી. કાળાં ડિબાંગ વાદળોને લીધે અંધારું ઘેરાઈ રહ્યું હતું. વરસાદને લીધે વાતાવરણ વધુ ઠંડુ થઈ ગયું હતું. આખો દિવસ ભીનાં કપડે બંને ફર્યા હતાં. સિદ્ધાર્થ જોકે શરીરે મજબૂત હોવાને લીધે અને તેણે જેકેટ પહેર્યું હોવાને લીધે તેને ઠંડી નહોતી વર્તાતી. જોકે ખાલી ડ્રેસ પહેર્યો હોવાને લીધે સિદ્ધાર્થને વળગી રહેલી લાવણ્યા હવે ધ્રૂજવા લાગી.
"અરે તું કેમ ધ્રુજી રહી છે...!?" સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાનાં ચેહરાને પકડીને ઊંચો કર્યો.
લાવણ્યાએ તરતજ તેનાં પંજા ઉપર ઊંચાં થઈને સિદ્ધાર્થનાં હોંઠ ચૂમવા પ્રયત્ન કર્યો. સિદ્ધાર્થે તેનું મોઢું ખસેડી લીધું.
"પ્લીઝ...! sid...! એકવાર...!" લાવણ્યા સાવ દયામણા સ્વરમાં બોલી "એક વખત તો કરવાં દે...!"
સિદ્ધાર્થ તેને ટાળવાં મથી રહ્યો.
"લાવણ્યા....! લાવણ્યા...!" સિદ્ધાર્થ થોડું ચીડાયો. જોકે તેનો સ્વર મૃદુ હતો "લાવણ્યા સ્ટોપ....!"
લાવણ્યા સિદ્ધાર્થના ચેહરા ઉપર એક ક્ષણ માટે આવી ગયેલાં અણગમાંને જોઈને અટકી અને ઢીલી થઈ ગઈ. લાવણ્યા સમજી ગઈ સિદ્ધાર્થ હજીપણ નેહાને લીધે પોતાની જાતને રોકી રહ્યો હતો. તે સિદ્ધાર્થ સામે જોઈ રહી.
"કદાચ...!તું હજીપણ એની રાહ જોવે છે....!" લાવણ્યા તેની સામે જોઈને મનમાં બબડી. જોકે સિદ્ધાર્થને એ પૂછવાની તેની હિમ્મત ના થઈ.
સિદ્ધાર્થે તેનું જેકેટ કાઢીને લાવણ્યાને ઓઢાળ્યું.
"ચાલ....! તને ઘરે મૂકી આવું....!" સિદ્ધાર્થે લાવણ્યાથી નજર ચૂરાંવતાં કહ્યું અને બાઇક તરફ ચાલવા લાગ્યો.
લાવણ્યા તેનાં વર્તનનું કારણ જાણતી હતી. જોકે કઈં પૂછ્યા બોલ્યાં વગર તે બાઇક પાછળ સિદ્ધાર્થને ચીપકીને બેસી ગઈ અને તેની મજબૂત પીઠ ઉપર પોતાનું માથું ઢાળી દીધું.
સિદ્ધાર્થે કઈંપણ બોલ્યાં વગર લાવણ્યાનાં ઘર તરફ બાઇક હંકારી દીધી.
સિદ્ધાર્થને પોતાની તરફ ખેંચવાંનાં બધાંજ પ્રયત્નો કરીને નાસીપાસ થયેલી લાવણ્યાની આંખો ભીંજાયેલી હતી.
"હું જાણું છું sid....!" સિદ્ધાર્થની પીઠ ઉપર માથું ઢાળીને લાવણ્યા મનમાં વિચારી રહી હતી "તને હજીપણ એની 'હાં' નો ઇંતેજાર છે....! એટલેજ તું મારાંથી હજીપણ દૂર રે' છે...!"
"હું બસ તને ઈચ્છું છું....! બસ તને ઝંખું છું...! પણ ખબર નહીં કેમ.....! તારાં મળવાની આશાઓ ધૂંધળી થતી જાય છે...!"
વિચારી રહેલી લાવણ્યાએ તેનું માથું બીજી સાઈડ ફેરવ્યું.
"હવે બસ નવરાત્રિજ મારી છેલ્લી ઉમ્મીદ છે....!" લાવણ્યા હજીપણ મનમાં વિચારી રહી હતી "નવરાત્રિજ છેલ્લી આશા છે...!"
વિશાલે કહ્યાં મુજબ લાવણ્યા સિદ્ધાર્થને પામવાં તેની જોડે શારીરક સંબંધ બાંધવાનું નક્કી કરી ચૂકી હતી. જેના માટે વિશાલે કહ્યાં પ્રમાણે નવરાત્રિ સૌથી બેસ્ટ ટાઈમ હતો. નવરાત્રિ પહેલાં લાવણ્યાએ સિદ્ધાર્થની એટલાં નજીક તો જવાનુંજ હતું કે જેથી સિદ્ધાર્થ "એ ક્ષણે" પોતાને રોકીનાં શકે. જોકે નવરાત્રિને હવે માત્ર દસ દીવસજ બાકી રહ્યાં હતાં અને સિદ્ધાર્થ હજીપણ લાવણ્યા તરફ જોઈએ તેટલો ઝૂકયો નહોતો. તે લાવણ્યાને એક કિસ સુદ્ધાં આપવાં માટે તરસાવી રહ્યો હતો. એવામાં એને "એ ક્ષણ" માટે કેવીરીતે તૈયાર કરવો...!? એ પણ માત્ર દસ દિવસમાં.
"જે હોય તે...!" હતાશ લાવણ્યા મનમાં વિચારી રહી "હું એ છેલ્લી ક્ષણ સુધી હાર નહીં માનું...! નહીં માનું...!"
****
“બસ...બસ....! અહિયાંજ.....! નાકે ઊભી રાખ...!” સોસાયટીના નાકે સિદ્ધાર્થને બાઇક ઊભું રાખવા પાછળ બેઠેલી લાવણ્યાએ કહ્યું.
“કેમ...!? અહિયાં....!? હું ઘેર આવું છું ને મૂકવા....!” સિદ્ધાર્થ ભારપૂર્વક બોલ્યો અને બાઇક ધીમું કરી સોસાયટીના નાકે સહેજ આગળ ઊભું રાખ્યું.
“ના....આજે ચાલશે...!” લાવણ્યા બોલી અને નીચે ઉતરી આગળ સ્ટિયરિંગ પાસે આવી.
“કેમ....!?” સિદ્ધાર્થને આશ્ચર્ય થતાં તેણે ફરીવાર પૂછ્યું.
“મારે વાત કરવી છે....!” લાવણ્યા બોલી અને ખભે ભરાવેલાં પોતાના હેન્ડબેગમાંથી કઈંક કાઢવા લાગી.
“આ લે....!” બેગમાંથી લાવણ્યાએ બે હજાર રૂપિયાની એક નોટ કાઢીને પહેલા સિદ્ધાર્થ સામે ધરી અને પછી બાઇક ઉપર બેઠેલા સિદ્ધાર્થના જીન્સના આગળના પોકેટમાં મૂકવા લાગી.
“આ શું કરે છે તું....!?” સિદ્ધાર્થ સહેજ ચિડાયો અને બાઇકનું સ્ટેન્ડ કરી નીચે ઉતરવા લાગ્યો.
સહેજ ગભરાઈને લાવણ્યા બે ડગલાં પાછી ખસી ગઈ.
“શેના પૈસા છે આ....!?” લાવણ્યાએ ખિસ્સામાં મૂકેલી બે હજારની નોટ સિદ્ધાર્થ પાછી ખેંચવા લાગ્યો.
“સિદ....જ....જાન....મ્મ...મારી વાત તો સાંભળ....!પ્લીઝ.....!” સિદ્ધાર્થનો હાથ પકડી લઈ લાવણ્યા આજીજીભર્યા સ્વરમાં દયામણા ચેહરે બોલી.
આશ્ચર્ય અને પ્રશ્નભાવે સિદ્ધાર્થ તેણી સામે જોઈ રહ્યો.
“કૉલેજમાં બ...બધા એવું કે’ છે....ક..કે...હું....હું....!” લાવણ્યા બોલવા મથી રહી અને સિદ્ધાર્થ સામે જોઈ રહી.
સિદ્ધાર્થ એવાજ ચેહરે તેણી સામે જોઈ રહ્યો.
“બધાને એવું છે...કે...હું પ...પૈસા માટે અમીર છોકરાઓ જોડે જાવ છું....!” લાવણ્યા બોલી અને તેણીની આંખ ભીની થઈ ગઈ “નેહાબી આજે એવુંજ કે’તી’તી....ક..કે હું એવીજ છું.....એવી ચિપ છું....! પ...પણ સિદ...હું...હું એવી ચિપ નઈ....હું એવી નઈ...! પ્લીઝ મારાં માટે એવું ના વિચારતો....!”
“લાવણ્યા હું એવું નઇ...!” સિદ્ધાર્થને તેણી ઉપર દયા આવી ગઈ.
લાવણ્યા સાથે ફ્લર્ટ કર્યા પછી લાવણ્યાનું મૂડ સારું થતાં સિદ્ધાર્થને એવું લાગ્યું હતું કે તેણીનું મન એ બધી વાતોમાંથી ડાયવર્ટ થઈ ગયું હશે. પણ એવું નહોતું થયું.
“સિદ....બધાં ભલે મને એવી ગણે...પ...પણ તું..તું મને એવી ગણીશ...તો..તો મારાથી સહન નઈ થાય....! નઈ થાય....!”
માંડ કાબૂ કરી રાખેલી લાવણ્યાની આંખમાંથી આંસુ વહી રહ્યા.
“તું મને જે રીતે જોવે છે...! તારી આંખોમાં મારી જે રિસ્પેક્ટ છે...હું...હું...એ ખોવા નઈ માંગતી....પ્લીઝ સિદ મને એવી ના ગણતો...! પ્લીઝ...!”
“લાવણ્યા હું એવું ....!”
“સિદ પ્લીઝ....મારી વાત સાંભળ....!” લાવણ્યા વચ્ચે બોલી “કૉલેજમાં બધાને એવુંજ લાગશે...કે....કે....ત....તું...તું મ્મ...મને પૈસા આપતો હોઈશ....! એટ્લે હું તારી જોડે.....!”
“....હ...હું નઇ ઇચ્છતી....કે બધા તારા વિષે એવું વિચારે....! તો...તો..તું...તું મારી પાછળ પૈસા ના ખરચતો પ્લીઝ...!”
“પણ લાવણ્યા....!”
“સિદ પ્લીઝ....મારી વાત સમજને જાન.....!” લાવણ્યા આજીજીપૂર્વક બોલી પડી “ત...તું મારી પાછળ પૈસા ખર્ચીશ તો..તો બધાને એવુંજ લાગશે....કે હું...હું...તને પૈસાના બદલામાં સેક્સ......!”
બોલતાં-બોલતાં લાવણ્યાને ડૂસકું આવી ગયું. તે માંડ પોતાની ઉપર કાબૂ કરી શકી.
“આઈ નો...ક....કે તું અલગ છે...! આ રીતે પૈસા લેવા એ તારી નેચરની અગેન્સ્ટ છે...પ...પણ..પ્લીઝ મને સમજવાનો ટ્રાય કર....! તું મારી પાછળ પૈસા ના ખરચતો પ્લીઝ....! સિદ....પ્લીઝ....!”
સિદ્ધાર્થ કશું પણ બોલ્યા વગર લાવણ્યા સામે દયમાણું મોઢું કરીને જોઈ રહ્યો.
“પ્રોમિસ મી....! તું ...તું મારી પાછળ પૈસા નઈ ખર્ચે....! આપડે જ્યાં પણ જઈએ....કઈં પણ ખાઈએ-પીએ...કે લઈએ...તું હવે કદી મારી પાછળ પૈસા નઈ ખર્ચે....!”
“તો....હવે તું મને મેન્ટેન કરીશ...એમને....!?” નારાજ સૂરમાં સિદ્ધાર્થ પરાણે મજાક કરીને બોલી પડ્યો.
“હી..હી....!” રડતી આંખે લાવણ્યા પરાણે હસી પડી અને સિદ્ધાર્થને વળગી પડી તેની છાતીમાં માથું ભરાવી દીધું.
“તો એવું થોડી હોય....કે...કે...છોકરાઓજ છોકરીઓને મેન્ટેન કરે....!?” સિદ્ધાર્થને વળગી રહીને લાવણ્યા પરાણે મજાક કરતાં બોલી.
“લવ....! આ મ...મને....અ....ન....નઈ ફાવે યાર.....!” નાના બાળકની જેમ નારાજ થઈ માથું ધૂણાવીને સિદ્ધાર્થ બોલ્યો.
“પ્લીઝ સિદ...મારા માટે....! પ્લીઝ....!” સિદ્ધાર્થના ગાલ હળવેથી ખેંચીને લાવણ્યા કાલાં સ્વરમાં બોલી.
“પણ લવ....!” સિદ્ધાર્થ પરેશાન ચેહરે બોલ્યો.
“સિદ....! આઈ પ્રોમિસ....!” લાવણ્યા વચ્ચે બોલી અને ભારપૂર્વક સિદ્ધાર્થની ચેસ્ટ ઉપર હ્રદયના ભાગે હાથ દબાવ્યો “મારે જરૂર હશે....તો હું માંગીશ...પ્રોમસી...! હમ્મ...!”
સિદ્ધાર્થ પરેશાન ચેહરે આમતેમ માથું ધૂણાવી જોઈ રહ્યો.
“તું બવ ક્યૂટ છે હોં જાન....!” લાવણ્યાએ વ્હાલથી સિદ્ધાર્થનો ગાલ ખેંચ્યો અને ફરીવાર તેને આલિંગનમાં જકડી લીધો.
તે સમજી ગઈ કે તેણીએ સિદ્ધાર્થ પાસે પોતાની વાત મનાવી લીધી હતી.
“ગૂડ નાઈટ જાન....!” સિદ્ધાર્થના ગાલે વ્હાલથી હાથ ફેરવી લાવણ્યા પાછી ફરી અને સોસાયટીના ગેટ તરફ ચાલવા લાગી.
સિદ્ધાર્થ તેણીને જતાં જોઈ રહ્યો. સોસાયટીના ગેટના થાંભલામાં લાગેલા બલ્બ સિવાય આખી સોસાયટીના સ્ટ્રીટ લેમ્પમાથી મોટાભાગના લેમ્પ બંધ હોવાથી સોસાયટીમાં મોટેભાગે અંધારું હતું. એમાંય પહેલાં બે-ત્રણ ઘર પછી તો એકેય લેમ્પ ચાલુ ના હોવાથી લાવણ્યાના ઘર સુધી સહેજેય પ્રકાશ નહોતો.
નેહાનું ઘર વટાવીને જઈ રહેલી લાવણ્યાની પીઠ સિદ્ધાર્થ હજીપણ તાકી રહ્યો.
“હું એવી ચિપ નઈ....હું એવી નઈ...! પ્લીઝ મારાં માટે એવું ના વિચારતો....! એવું ના વિચારતો....!”
લાવણ્યાના એ આજીજીપૂર્વક બોલાયેલા શબ્દો સિદ્ધાર્થના કાનમાં પડઘાઈ રહ્યા અને તે દયાપૂર્વક લાવણ્યાની પીઠ તાકી રહ્યો.
નેહાના ઘર પછીના બે-ત્રણ ઘર વાટાવતાં જ લાવણ્યા છેક તેણીના ઘર સુધી ફેલાયેલા અંધકારમાં અલોપ થઈ ગઈ. સિદ્ધાર્થે એ અંધકારમાં ખોવાતી તેણીની આકૃતિ જોઈ અને ત્યાંજ ઊભા રહીને તેણીને પોતાના ઘર તરફ જતી કલ્પી રહ્યો.
આજે નેહાએ કેન્ટીનમાં લાવણ્યાને જે કહ્યું, બધાની વચ્ચે જે શબ્દોમાં તેણીની ઇન્સ્લ્ટ કરી, એનાથી લાવણ્યા કેટલી હદે હર્ટ થઈ હશે એ સિદ્ધાર્થ એ સારી રીતે સમજાયું કેમકે લાવણ્યાએ એકેયવાર સિદ્ધાર્થ તરફ પાછું ફરીને નહોતું જોયું કે ઘરે જવા માટે કોઈ આનાકાની નહોતી કરી.
■■■■
“S I D D H A R T H”
Jignesh
instagram@siddharth_01082014
