શીર્ષક: અંધારા ની ગલીઓમાં લાગણીઓ - 2
- હિરેન પરમાર
જીનલ રોજ રાત્રે પ્રદીપ સાથે ચેટ કરતી.
તેના શબ્દોમાં હંમેશા થોડી આશા અને થોડી વ્યથા છુપાયેલી રહેતી.
એક રાતે તેણે પ્રદીપને લખ્યું –
“પ્રદીપ… આપણો આ સંબંધ ક્યારેય સાચા જીવનમાં સાકાર થશે?
કે પછી ફક્ત આ ચેટમાં જ સીમિત રહી જશું?”
જીનલની આ વાત વાંચીને પ્રદીપ થોડું મૌન રહ્યો.
પણ પછી તેણે લખ્યું –
“જીનલ… હજી હાર્યો નથી. ટૂંક સમયમાં હું કમબેક કરીશ.
તુ ચિંતા ન કર, બસ વિશ્વાસ રાખ.”
---
જૂની કંપનીમાંથી બહાર આવ્યા પછી, પ્રદીપ ખાલી હાથ નહોતો બેઠો.
તેના દિલમાં એક અગ્નિ હતી – સાબિત કરવાનો જ્વાળંત જુસ્સો.
તેના બે જુના મિત્રો, જેમણે કંપનીમાં તેની ઈમાનદારી જોઈ હતી, તેને મળ્યા.
ત્રણે મળીને નાની નવી કંપનીની શરૂઆત કરી.
સાધનો ઓછા, મૂડી ઓછી… પણ વિશ્વાસ અને મહેનત વધારે.
દિવસે રાત કામ કરીને, પ્રદીપ ધીમે ધીમે પોતાની કંપની ઉભી કરવા લાગ્યો.
તેની કાર્યશૈલી, નિષ્ઠા અને દૂરંદેશી કારણે ગ્રાહકોનો વિશ્વાસ વધવા લાગ્યો.
---
સમય જતા પ્રદીપની કંપની બજારમાં ઓળખ પામવા લાગી.
એટલું જ નહીં, ધીમે ધીમે એ કંપની એટલી મજબૂત બની ગઈ
કે તેની જૂની કંપની – જ્યાંથી તેને બહાર કાઢી મૂકાયો હતો –
તેની સામે ટક્કર ખાતી જોવા મળી.
કંપની રાજકારણના ખેલાડી નીતિન માટે આ મોટો ઝટકો હતો.
જે પ્રદીપને એક દિવસ “અસફળ” કહી હાંકી કાઢવામાં આવ્યો હતો,
એજ હવે તેમની સામે ટક્કર આપવા ઊભો હતો.
રૂમમાં એક ક્ષણ માટે મૌન છવાઈ ગયું.
ટીમના સભ્યો પણ આશ્ચર્યથી એકબીજાને જોતા હતા.
પ્રદીપ થોડું મૌન રહ્યો, પછી શાંતિથી બોલ્યો –
“નીતિન,
તારા શબ્દોમાં આજે નમ્રતા દેખાય છે,
પણ એ પાછળ હજી પણ કંપની પોલિટિક્સ નો ભય છુપાયેલો છે.
જે દિવસ તું મને કાઢી મૂક્યો હતો, એ દિવસ મારી માટે સૌથી મોટો પાઠ હતો.
હવે મારી પોતાની દુનિયા છે, મારી પોતાની કંપની છે.
હું પાછો વળી નથી શકતો.”
પ્રદીપની આંખોમાં એક નવી ચમક હતી.
તેના અવાજમાં દૃઢતા હતી –
“હું તારી માફી સ્વીકારું છું…
પણ તારી સાથે ફરી કામ કરવાનું નહીં.”
નીતિનના ચહેરા પર એક અસમંજસ હતું –
અપમાન અને અફસોસ બંને સાથે.
પ્રદીપની નવી કંપનીના સમાચાર હવે જીનલ સુધી પણ પહોંચવા લાગ્યા.
સોશિયલ મીડિયા પર, બિઝનેસ મેગેઝીનમાં અને મિત્રોની વાતોમાં વારંવાર પ્રદીપનું નામ આવવા લાગ્યું.
એક સાંજ જીનલ પોતાના રૂમમાં એકલી હતી.
હાથમાં મોબાઇલ લઈને એણે પ્રદીપનો નંબર જોયો…
ઘણાં દિવસોથી વાત નહોતી થઈ.
મનમાં એક શંકા હતી –
“શું હવે એને મારી યાદ પણ આવે છે?
કે હવે એની જિંદગીમાં મારી જગ્યા રહી નથી?”
થોડી હિંમત કરી જીનલએ વોટ્સએપ પર મેસેજ ટાઈપ કર્યો –
👉 “અભિનંદન, પ્રદીપ… તું હવે ખરેખર કમબેક કરી ગયો છે.”
મેસેજ મોકલતા જ તેનું દિલ ધડકવા લાગ્યું.
થોડીવાર પછી પ્રદીપનો જવાબ આવ્યો –
👉 “આભાર જીનલ… તું હજી પણ મારી સફળતાનો સૌથી મોટો હિસ્સો છે.”
આ વાંચીને જીનલની આંખોમાં અજાણી ભીની ચમક આવી ગઈ.
એણે તરત જવાબ આપ્યો –
👉 “મારો તો તારા પર હંમેશા વિશ્વાસ હતો, પ્રદીપ.
પણ એક વાત સાચી કહું?
મને તારો ખૂબ અભાવ અનુભવાતો હતો.”
પ્રદીપ થોડો મૌન રહ્યો.
પછી લખ્યો –
👉 “હું પણ તને બહુ યાદ કરતો હતો.
પણ કદાચ સમય જ આપણને પરખી રહ્યો હતો.”
તે રાત્રે બંને વચ્ચે લાંબી ચેટ થઈ.
જૂના દિવસોની યાદો, હાસ્ય, સપના…
બધું પાછું જીવંત થવા લાગ્યું.
પ્રદીપએ અંતમાં એક લાઈન લખી –
👉 “જીનલ, હવે ફરીથી તને દૂર થવા નહીં દઉં.”
જીનલના હૃદયમાં એક અજાણી શાંતિ આવી ગઈ.
એણે ફોન હૃદય પાસે રાખ્યો અને આંખો મીંચી લીધી.
કેટલાક અંતરાલો હવે ધીમે ધીમે ઓગળવા લાગ્યા હતા.
---
જીનલના હૃદયમાં એક અજાણી શાંતિ આવી ગઈ.
એણે ફોન હૃદય પાસે રાખ્યો અને આંખો મીંચી લીધી.
કેટલાક અંતરાલો હવે ધીમે ધીમે ઓગળવા લાગ્યા હતા.
📍 થોડા દિવસો પછી…
જીનલ પહેલીવાર પ્રદીપની નવી કંપનીની મુલાકાતે ગઈ.
પ્રદીપે ખુદ દરવાજા પર ઉભો રહી તેને આવકાર્યો.
કર્મચારીઓએ જ્યારે જોયું કે બોસ એટલો ખુશ છે, ત્યારે બધાએ હળવા સ્મિત સાથે જીનલનું સ્વાગત કર્યું.
પ્રદીપે જીનલને પોતાની ટીમ, ઓફિસ અને નવા પ્રોજેક્ટ્સ વિશે બતાવ્યું.
જીનલની આંખોમાં ગર્વની ચમક હતી –
“જેને એક વખત કંપનીમાંથી કાઢી મુકાયો હતો, એ આજે પોતાનું સામ્રાજ્ય ઊભું કરી ચૂક્યો છે.”
ટીમ સામે ઉભી જીનલના મનમાં એક જ વિચાર આવ્યો.
“આ માણસ માત્ર મારા દિલનો જ નહીં, પણ સાચા અર્થમાં લાયકાતનો હકદાર છે.”
પ્રદીપએ શાંતિથી કહ્યું –
👉 “આજે જે કંઈ છે, એ તારા વિશ્વાસના કારણે જ છે.”
જીનલ થોડું શરમાઈ ગઈ, પરંતુ અંદરથી ખુશ હતી.
બન્ને વચ્ચેનું અંતર હવે ઝડપથી ઘટવા લાગ્યું.
જીનલની આંખોમાં છેલ્લા થોડા દિવસોથી નવી ચમક આવી ગઈ હતી.
ઘરનાં લોકો માટે એ બદલાવ અજીબ લાગતો હતો.
ખાસ કરીને તેના પપ્પા – મહેન્દ્રસિંહ.
એક સાંજ જ્યારે બધા ડાઇનિંગ ટેબલ પર ભોજન લઈ રહ્યા હતા, ત્યારે મહેન્દ્રસિંહે ધ્યાન આપ્યું કે જીનલ વારંવાર ફોન ચેક કરતી રહે છે, ચહેરા પર સ્મિત ફેલાતું રહે છે.
એણે સીધો પ્રશ્ન કર્યો –
👉 “જીનલ, આજકાલ બહુ ખુશ દેખાય છે. કંઈ ખાસ કારણ છે?”
જીનલ થોડું ગભરાઈ ગઈ, પણ તરત જ કહ્યું –
👉 “ના પપ્પા, બસ કંપનીનાં નવા પ્રોજેક્ટ્સને લઈને ઉત્સાહ છે.”
મહેન્દ્રસિંહે ભોળા ચહેરાથી હા માં હા ભરી, પણ અંદરથી શંકા થવા લાગી.
કેમ કે નીતિન પાસેથી તેને થોડા અફવા પહેલેથી સાંભળવા મળ્યાં હતાં –
કે જીનલ ફરીથી પ્રદીપ સાથે સંપર્કમાં છે.
બીજે દિવસે ઓફિસમાં, મહેન્દ્રસિંહે નીતિનને બોલાવ્યો.
નીતિનએ અવસર જોઈ તરત જ કહ્યું –
👉 “સાહેબ, મને તો ખાતરી છે… જીનલ મેમ ફરીથી પ્રદીપ સાથે જોડાઈ ગઈ છે.
પ્રદીપે પોતાની નવી કંપની ઊભી કરી છે અને બજારમાં અમારી સામે ટક્કર આપી રહ્યો છે.
આ જો ચાલશે તો… કંપની માટે જોખમ થશે.”
આ સાંભળીને મહેન્દ્રસિંહ ગંભીર બની ગયા.
ઘરે પાછા જઈએ ત્યારે જીનલને સીધી વાત કરી –
👉 “સાચું કહેજે દીકરી… શું તું ફરીથી એ પ્રદીપ સાથે મળી રહી છે?”
જીનલના હાથમાંથી પાણીનો ગ્લાસ છૂટી જતો રહ્યો.
એણે શાંતિથી નજર નીચે કરી.
👉 “હા પપ્પા… હું પ્રદીપ સાથે વાત કરી રહી છું.
પણ એમાં ખોટું શું છે? એ હવે બદલાઈ ગયો છે. પોતાની મહેનતથી ઊભો થયો છે.
અને હું તેને ભૂલી શકતી નથી.”
આ સાંભળીને મહેન્દ્રસિંહનો ચહેરો ગુસ્સાથી લાલ થઈ ગયો.
👉 “જીનલ! તું સમજે છે કે નહીં? એ છોકરો ક્યારેક અમારી કંપનીને ખોટમાં નાખી ચૂક્યો છે.
એજ કારણ છે કે મને તેને દૂર કરવો પડ્યો.
અને આજે એ આપણો જ સ્પર્ધક બની બેઠો છે!
તું કેવી રીતે એને સહારો આપી શકે?”
જીનલની આંખોમાં આંસુ આવી ગયા.
👉 “પપ્પા, એ સમયે ભૂલ થઈ હતી, પણ એનો અર્થ એ નથી કે પ્રદીપ લાયક નથી.
એ હૃદયથી સાફ છે. હું એને વિશ્વાસથી ઓળખું છું.”
મહેન્દ્રસિંહે કડક અવાજમાં કહ્યું –
👉 “તું મારી દીકરી છે, કંપનીના વારસાની હકદાર છે.
તું જો એ છોકરાને ફરીથી જીવનમાં લાવશે, તો એ મારી સખત અવગણના ગણાશે.”
જીનલને લાગ્યું કે એનું હૃદય તૂટી ગયું.
એણે પોતાને રૂમમાં બંધ કરી દીધું અને રાતભર રડતી રહી.
પરંતુ અંદરથી એક વાત નક્કી કરી –
👉 “હવે હું ડરીશ નહીં. પ્રેમ અને સત્ય માટે લડવું જ પડશે.”
