5.
ગામના એ ધૂળિયા રસ્તે થઈ નજીકનાં શહેરમાં હટાણું કરવા લોકો એક માત્ર, કસમયે આવતી બસમાં જતા. કેટલાક ખચ્ચર પર. કેટલાયે પગપાળા લાકડી લઈને જતા જેથી પહાડી કેડીઓ ચડવી ઉતરવી શકય બને. ચાલતા આવતા કે ખચ્ચર પરના લોકો આ નાજુકડી ભૂરી છત્રી સામે વિસ્મયપૂર્વક જોઈ રહેતા.
એક જગ્યાએ વિસામો ખાવા બિંદિયા પાઇનનાં ઊંચાં વૃક્ષ નીચે બેઠી. તેણે છત્રી ખુલ્લી ને ખુલ્લી એક ખૂણે કોઈ જમીનમાં ખૂંપેલા નાના પથ્થરને ટેકે મૂકી. આસપાસથી ઠંડી હવા આવી રહી હતી. બિંદિયાએ પોતાનું મોં બે હાથની હથેળીમાં રાખ્યું, હાથો ગોઠણ પર રાખ્યા અને થોડી વારમાં એ ઝોકે ચડી ગઈ.
એ બેઠીબેઠી જ સૂતી હતી ત્યાં જોરદાર પવન ફૂંકાયો. વૃક્ષોમાં જાણે જીવનનો સંચાર થયો. તેઓ ડોલવા લાગ્યાં. પવનના ઝપાટાઓ વૃક્ષો વચ્ચેથી જાણે મોટી વાંસળી વગાડવા લાગ્યા. પવનની ગતિ થોડી વાર માટે વધી અને એમાં બિંદિયાની છત્રી ઘાસ પર આમથી તેમ ખસવા લાગી.
પવનમાં સૂકાં પાંદડાં આમથી તેમ ઊડવા લાગ્યાં. પવન વંટોળમાં ફેરવાઈ બધું ગોળગોળ ફેરવવા લાગ્યો. એમાં હાલકડોલક થતી બિંદિયાની ભૂરી છત્રી સહેજ ઢસડાઈ, ઊંચકાઈ અને બિંદિયાથી ખાલી છએક ફૂટ દૂરથી પસાર થઈ. ઓચિંતા ફફડાટથી બિંદિયા ઝબકીને જાગી ગઈ. એણે પોતાની પ્રાણપ્યારી છત્રી હવામાં સહેજ જ ઉપર ઊડતી જોઈ. એ છત્રી પાછળ દોડી. છત્રી સહેજ નીચે તરફ ઢોળાવ પર ખેંચાઈ, પવનમાં સહેજ ઊડી અને વધુ નીચે તરફ જતી રહી. બિંદિયાએ એની પાછળ દોટ મૂકી.
બિંદિયા દોડતી છત્રી પાછળ ટેકરીનો ઢાળ ઉતરવા લાગી. ઢાળ ખૂબ સીધો હતો. થોડી વારમાં બિંદિયા છત્રીની લગોલગ પહોંચી ગઈ પણ જ્યાં હાથ લંબાવે ત્યાં છત્રી ફરી દૂર ઉડી ગઈ. પવન જાણે રમત કરવાના મૂડમાં હતો. થોડી વાર થંભી જાય એટલે છત્રી એકલીઅટૂલી પડી રહે અને જેવી બિંદિયા એની પાસે પહોંચવા આવે કે છત્રી પવનમાં નાચતી, ઉછળતી, હવામાં તરતી ટેકરી ઉતરવા માંડે. હવે એકદમ સીધો ઢાળ આવ્યો. બિંદિયા સમજી ગઈ કે બસ, વીસેક ફૂટ પછી છત્રી ઊંડા ખાડામાં પડશે.
એ થાય એટલી ઝડપથી દોડી પણ પવને જાણે છત્રી લઈ જવા રેસ લગાવી! હવે જાણે પવન એ છત્રી ઓઢીને જતો હોય એમ છત્રી હવામાં ઊડતી આગળ જવા લાગી.
થોડી જ વારમાં છત્રી ઉડી અને ટેકરીની ધારે પહોંચી સ્થિર થઈ ગઈ. હવે એ ઉડીને નીચે તરફ ગઈ અને દેખાતી બંધ થઈ ગઈ.
બિંદિયા કશું પણ વિચાર્યા વગર ટેકરીની ધાર સુધી પહોંચી ઘૂંટણીએ પડી. નીચે ઊંડી ખીણ હતી. એણે ચાર પગે થઈ નીચે તરફ ડોકિયું કર્યું. નીચે ખાસ્સા સોએક ફૂટ નીચે એક ઝરણું બે ખડકો વચ્ચે થઈ વહેતું હતું. ટેકરીની ધારે, ખીણ તરફના રસ્તે કાંટાળું ઘાસ ઊગેલું અને એક ચેરી નું વૃક્ષ હતું. છત્રી કાંટાળાં ઘાસ પર ઘસડાતી ચેરીના ઝાડ પર અટકી ગઈ.
બિંદિયા જરા પણ અચકાઈ નહીં. અજાણી વ્યક્તિઓ સાથે કામ પાડતાં ડરતી બિંદિયા આખરે પહાડની દીકરી હતી. એ ખીણની ઊંડાઈથી ડરી નહીં.
એણે પોતાના ઉઘાડા પગ ખીણની ધારે ટેકવ્યા અને ધીમે ધીમે એક એક પથ્થરની અણી પકડી નીચે ખડકની નકકર જમીન પર પગ મૂકતી જવા લાગી. એણે ડર ન લાગે એટલે પોતાનો ચહેરો ટેકરીના પથ્થરો તરફ રાખ્યો અને જ્યારે એમ લાગે કે પગ નીચેની જમીન નક્કર છે ત્યારે જ પથ્થર પરની પક્કડ છોડવાનું રાખ્યું.
ક્યારેક એ કરમદા જેવાં ફળના કાંટાળા છોડને વળગી નીચે ઉતરતી હતી. એ જાણતી હતી કે બીજા છોડ તૂટી શકે, આ તેનું વજન ઝીલી શકશે.
ખીણની ધાર પરથી કાંકરા જેવા છૂટા પથ્થરો ખખડતા પડવા લાગ્યા. નીચે છેક ખીણનાં તળિયાં સુધી ગબડતા રહ્યા. બિંદિયા એકદમ રોકાઈ ગઈ. થોડું પણ ખોટું જોર લેન્ડ સ્લાઇડ એટલે કે ભૂ પ્રપાત સર્જી શકે.
પહાડી બકરીની જેમ તે પાંચ જ મિનિટમાં એ સો ફૂટ જેવું નીચે, ચેરીનાં વૃક્ષમાં ફસાયેલી છત્રી નજીક પહોંચી ગઇ.
