आजीच्या ‘फेसबुक लाईव्ह’ कथा
आमच्या घरातल्या आजी म्हणजे एक अफलातून व्यक्तिमत्त्व. वय वर्षे पंच्याहत्तर, पण उत्साह आणि उत्सुकता सत्त्याहत्तर टक्क्यांनी भरलेली! चालताना थोडंसं काठीवर अवलंबून असलं, तरी मन मात्र सोशल मीडियावर फडफडणाऱ्या तरुणासारखं होतं.
मागच्या महिन्यात घरातल्या लहान मुलाने आजीला विचारलं, “आजी, तुम्ही फेसबुकवर आहात का?”
आजीने डोळ्यांत चमक आणत उत्तर दिलं, “काय असतं ते?”
त्या वाक्यानंतर आमच्या घरात एक सोशल मिडिया क्रांती घडून आली. नातवाने त्याच्या जुन्या मोबाईलवर फेसबुक अॅप टाकून आजीचं अकाउंट तयार केलं – नाव: “शारदाबाई देशमुख – प्रेमळ आजी.”
प्रोफाइल फोटो म्हणून त्यांनी १९८५ मधलं एका लावण्यवतीसारखं साडी नेसलेलं, बूटपॉलिश केलेल्या केसांचं फोटो निवडलं. त्यावर कमेंट्सचा पाऊस सुरू झाला. "वाह! आजींचं स्टाईल भारीच आहे!", "लय भारी दिसता हो!" असं येऊन मुलांचं मित्रमंडळही फिदा झालं.
पण खरी गंमत तेव्हा सुरू झाली, जेव्हा आजीने ‘फेसबुक लाईव्ह’चं बटण चुकून दाबलं.
🎥 पहिलं ‘लाईव्ह’ – ग्रह-गोष्टी आणि पुरणपोळी
दुपारी साडेचार वाजता आजी हळूच मोबाईल हातात घेऊन गादीवर टेकल्या होत्या. मोबाईल हातात घेताच त्यांच्या हातून एक अनवधानाने ‘Go Live’ बटण दाबलं.
पटकन कॅमेरा ऑन झाला आणि समोर आजीचा चेहरा दिसू लागला.
“हं, तर सांगते... आज गुरुवार आहे. गुरूचा दिवस. चांगलं करावं, चांगलं बोलावं... आणि हो, उद्या शनिवारी अण्णांच्या कुंडलीत शनि वक्री चालतंय...”
समोर काहीही नसताना त्या बोलत राहिल्या. तिकडे फेसबुकवर लोक चॅट करत होते, “आज्जी लाईव्ह आहेत! काय भारी आहे!” “कुणी आजीला सांगायला नका का की लाईव्ह चालू आहे?” पण आजी आपल्या तंद्रीत.
“आज सकाळी मी पुरणपोळी केली. अगं फारच भारी झाली हं! पुरणसाखर एकदम बरोबर होती, नाहीतर पापडासारखी होते का काय...”
यावर एक कमेंट आली, “आजी, पुरणपोळीचा रेसिपी द्या!”
आजीनं डोळा मिचकावत म्हणाल्या, “अहो हे आमचं खास गुपित आहे, तुम्हाला नाही सांगायचं... हंहंहंहं...”
‘लाईव्ह’ थांबवायला काय करायचं हे न कळल्यामुळे आजी तशीच अर्धा तास ‘ऑन एअर’ होत्या. नंतर बाबांनी घाईघाईने मोबाईल घेतलं आणि ‘एंड’ केलं.
🌸 दुसरं ‘लाईव्ह’ – सासूबाई आणि लग्नाच्या गमती
एकदा आजीने मुद्दामच ‘लाईव्ह’ चालू केलं. यावेळी त्यांचा विषय होता – “माझं लग्न आणि सासूबाई.”
"१९६४ साली माझं लग्न झालं. अण्णा पहिल्यांदा भेटले तेव्हा त्यांनी काहीच बोललं नाही. मला वाटलं, ह्या माणसाला बोबखा आहे की काय!"
पुढे त्या म्हणाल्या, “सासूबाई मात्र खरी बॉस होत्या. सकाळी ५ वाजता उठून गडबड सुरू! मी जर ५:१० ला उठले, तर त्यांचं ते पाहणं... अगं वाटायचं, त्यांनी अंगणात बैल धरलाय की सुनेचा कंट्रोल!”
चॅटमध्ये लोक हसत होते. काही तर म्हणाले, “आजी, stand-up comedy सुरू करा!”
आजीने पुढे “सासू-सुन” विषयावर चार पंक्तीही म्हटल्या:
सासूबाई होत्या सिंहगर्जन,
सुनेची लाडकी होती वरण,
जेव्हा हसून एकत्र बसल्या,
तेव्हा वाटलं घरात भरलं चांदणं!
या लाईव्हवर ३.५k व्ह्यूज आणि ८०० कमेंट्स आल्या.
📣 तीसरा ‘लाईव्ह’ – "आजच्या तरुणांसाठी माझं एक सांगणं"
एका रविवारी दुपारी त्यांनी लाईव्ह सुरू करताच सांगितलं, “मी आजच्या पिढीसाठी बोलतेय. अहो, मोबाईलच्या खूप आहारी जाऊ नका. आमच्या वेळी प्रेम चिठ्ठ्यांमधून होतं... आताचं सगळं 'टिकटॉक'मधून होतं!"
"तुम्ही जेव्हा जेव्हा प्रेमात पडता, तेव्हा व्हॉट्सअॅपवर ‘मिस यू डार्लिंग’ पाठवता. पण तुमच्या आईला घरात ‘आई, मिस यू’ म्हणण्याचं वेळ नाही? आई म्हणजे इंटरनेट नाही हो... थोडं बफरिंग चालेल तिचं, पण प्रेम खूप असतं!”
या भाषणाने तरुण वर्गाचा अंतर्मन ढवळून निघाला (किंवा त्यांनी तरी असं लिहिलं चॅटमध्ये). पुढे काहीजणांनी आजीला "आजी, तुम्ही मोटिवेशनल स्पीकर व्हा" अशी विनंती केली.
🎬 ‘लाईव्ह’चा प्रेक्षकवर्ग
माणिक मावशी: रोज संध्याकाळी न चुकता बघते, बटण दाबून ‘❤️’ आणि ‘🙏’ पाठवते.
शेवग्याचा फड: त्यांच्या संपूर्ण बायका मंडळानं आजीचं लाईव्ह बघण्यासाठी रविवारचा “भजन गट” पुढे ढकलला.
शाळेची मुलं: आजींच्या जोक्सचे रील्स बनवून इंस्टाग्रामवर पोस्ट करत होती.
बाबा: “ही माझी आई आहे??” असं म्हणत थोडं बावरलेले.
📱 शेवटचा 'लाईव्ह' – "फेसबुकवरून फेमस झालेल्या आजींचा निरोप"
एका दिवशी आजीने लाईव्ह चालू करताच शांत आवाजात म्हटलं, “मित्रांनो, आज शेवटचं लाईव्ह. डोळे थकलेत. पण मन अजूनही भरलंय तुमच्या प्रेमानं. माझ्या छोट्याशा मोबाईलच्या स्क्रीनमध्ये तुमचं संपूर्ण जग सामावलं…”
पुढे म्हणाल्या – “प्रेम, हसू, आठवणी... या गोष्टी शेअर करायला वय लागत नाही. फक्त मन हवं लागतं."
हा लाईव्ह संपला तेव्हा १० हजार व्ह्यूज होते.
📜 निष्कर्ष (आजीनं दिलेला संदेश)
“तुमच्या आठवणी, अनुभव, कथा – या जपून ठेवा. त्या कधीतरी कोणाला तरी हसवतील, शिकवतील... आणि हो, चुकून ‘लाईव्ह’ जरी दाबलंत, तरी भीती नका बाळगू – आयुष्य हेच तर एक मोठ्ठं लाईव्ह आहे!"
– समाप्त –
