આરાધના અનંતને સતત ફોન કરી રહી હતી પરંતુ અનંત ફોન ઉપાડી રહ્યો ન હતો. બધાની વચ્ચે આરાધનાની આંખો માત્ર અનંતને શોધી રહી હતી.પરંતુ અનંત ક્યાંય દેખાઈ રહ્યો ન હતો.આરાધનાના દિવસનો આ બેચેની માં જ પૂરો થઇ ગયો.
આજના દિવસની કસમકસે આરાધનાની અંદર તોફાન ઉભુ કર્યુ હતુ.આજના દિવસે અનંત અને અમનનુ વર્તન આરાધના માટે ખૂબજ અજુગતું હતું.આરાધના પોતાની જાતને દોરાહા(વિરુધ્ધ દિશામાં જતા બે રસ્તા) પર ઉભી હોય એવું અનુભવી રહી હતી.
આખી રાત આરાધનાએ બસ આજ કસમકસ માં કાઢી.એક બાજુ તેનો બાળપણનો દોસ્ત અનંત હતો જેની સાથે બાળપણથી લઈ યુવાની સુધીની સુખ દુઃખની રમતગમતની, સફર સાથે ખેડી મોટા થયા હતા.અને અનંત મારી ખુશી માટે કઈ પણ કરશે અને મારા અરમાનો ને નુકસાન થાય એવુ અનંત કદી કરે નહી એવો આરાધનાને ગળા સુધીનો વિશ્વાસ.બીજી બાજુ હતો અમન જેના પર આરાધનાએ આખ બંધ કરીને ભરોસો કરવો હતો પણ અમને અનંતને કાનમાં એવુ તે શું કહ્યુ કે અનંત અમનથી દૂર જતો રહ્યો અને આ સમયની શું વાત થઈ એ પણ આરાધનાને જાણવુ હતું. આ વિચારોના વાદળો આરાધનાના દિલ અને દિમાગ પર એવો ઘેરો કર્યો કે બિચારી આરાધના આંખ બંધ કરે તો પણ વિચારો બંધ થઇ રહ્યા ન હતા.
રાત આખી વિચારોના સમંદરમાં આરાધનાની નાવડી ગોથા ખાતી રહી અને સવારે જ્યારે ઉઠી ત્યારે માથા પર કોઈએ મોટો પથ્થર મૂકી દીધો હોય એવુ તેનુ માથુ તેને વજનદાર લાગી રહ્યુ હતુ, કારણ આખી રાત મગજમાં ઉઠેલા તોફાનને લીધે આખી રાત નીંદરે તેનુ કામ કર્યુ ન હતુ.
માણસને ક્યારેક અજાણતા જ પોતાના પર પોતાના જ લોકો દ્વારા જ પથ્થરો ની ભેટ મળતી હોય છે. પછી એ પથ્થરોનો ઘા દેખીતો હોતો નથી.દિલ, દિમાગ, લાગણી અને ,માણસ પથ્થર બનતો જાય છે.આ સમાજમાં ક્યારેક આ ભોળપણને આ આકરી પરીક્ષા આપવી પડતી હોય છે ,તો આરાધના ક્યાં રસ્તે જઈ રહી હતી એ રાહ એ પોતે પણ જાણતી ન હતી.
આગળ ભવિષ્યમાં શું થશે એ તો આપણે કોઈ જાણી શકતા નથી.હા,પરંતુ આપણને થતા અનુભવના આધારે અનુમાન જરૂર લગાવી શકીએ છીએ.અહીં પણ આરાધનાએ તો તેના અત્યાર સુધીના જીવનમાં આવી કસમકસ ક્યારેય અનુભવી ન હતી.મુંઝાયને મૌન થઈ ગયેલી આરાધના તેના અમન સાથેના સંબંધને લઈ હવે થોડી ચિંતિત અને ચિંતનાત્મક બની હતી.
આજ આરાધના માટે સવારનો સૂરજ કઈ ખાસ ઉત્સાહ સાથે ઉગ્યો ન હતો.હજું તો માંડ સવાર સવારમાં આરાધના પથારી માંથી ઉભા થઈ , ફ્રેશઅપ થઈ હાથમાં ચા નો કપ લીધો હતો ત્યાં અચાનક તેની આંખ સામે અંધકાર છવાઈ ગયો. ધડીભર તો આરાધના હેબતાઈ જ ગઈ કે,આ અચાનક મને દેખાવાનુ બંધ કેમ થઈ ગયું? તેણે હાથની મદદથી તેની આંખ ચેક કરી તો કોઈએ તેની આંખો હાથેથી દબાવી દીધી હતી પણ કોણે?
અરે,કોણ છે જે મને સવાર સવારમાં પરેશાન કરી રહ્યુ છે? એક તો મારો મૂડ સારો નથી એમાં આવી મસ્તી કોણ કરી રહ્યુ છે?આરાધના બરછટ અવાજે બોલી.
અરે,આરાધના હું છું, અનંત બોલ્યો
આરાધના અવાજ અને હાથના સ્પર્શથી અનંતને તરત જ ઓળખી ગઈ અને ખૂશ થતી થતી ઉછળી પડી.
અનંત, તુ ક્યાં ગાયબ થઈ ગયો હતો?
કાલ મે તને કેટલો શોધ્યો.મારી જ સગાઈમાં હું મારા દોસ્ત ને પાગલની જેમ શોધી રહી હતી અને આજ ફરી અહી મારા ઘરે જ મળ્યો મને.
તું આમ અચાનક ગાયબ ન થઈ જઈશ,હું ડરી જાઉ છું. આરાધનાએ અનંતની આંખમાં આંખ પરોવી કહ્યું.
અને કાલની મને એક વાત પરેશાન કરી રહી છે કે જ્યારથી તારી અને અમનની મુલાકાત થઈ છે,અમને કહેલી કોઈ વાતે તને પરેશાન કરી મુકી છે ને એ શું વાત છે એ જાણવા માટે હું પરેશાન થઇ રહી છું.
વાંચકમિત્રો અનંત,અને અમન વચ્ચે થયેલી આ કાનાફૂસી અત્યારે આરાધનાને પરેશાન કરી રહી છે.તો આરાધનાની પરેશાની દૂર કરવા તમે પણ જોડાયેલા રહો આગળના અંકમાં શ્યામ રંગ....લગ્ન ભંગ.....26
