નિતુ : ૧૧૨ (પુનરાગમન)
"વિદ્યાને છોડવી એ મારી ઈચ્છા નહોતી, પણ મજબૂરી હતી. હું એને જણાવ્યા વિના જ ટાઈમ્સને છોડવાની તૈય્યારી કરી રહ્યો હતો."
"એને જણાવ્યા વિના?" નિતુએ થોડી જીણી આંખો કરતાં પૂછ્યું.
"હા..." નિકુંજે આગળની વાત શરૂ કરી. કહ્યું, "કોર્ટ કેસ પત્યા પછી ઓફિસમાં એક લેટર આવ્યો. રોનીએ જતા જતા વિદ્યા માટે જે.સી.ના રૂપમાં એક મુસીબત છોડી હતી. તેમણે અવિશ્વાસ બતાવ્યો હતો અને એનું મોટું નુકસાન ટાઈમ્સને ભોગવવું પડ્યું હતું. એના આમ કરવા પાછળનું મોટું કારણ હતું ટાઈમ્સને તોડવાનું."
અસમંજસતાથી નિતુએ પૂછ્યું, "એ કઈ રીતે?"
"નિતુ, તું થોડા દિવસ પહેલા શર્મા પાસે ગઈ ત્યારે એણે શું મુદ્દો રજૂ કર્યો હતો ડીલ કેન્સલ કરવા?"
યાદ કરતા એ બોલી, "એણે પણ જે.સી. નું જ નામ લીધું હતું."
"હા... હુડસને રોનીના કહેવાથી આ ડીલ માત્ર કેન્સલ કરવાના ઈરાદે જ કરી હતી. એની ડીલ કેન્સલ થયા બાદ ટાઇમ્સની ખાસ્સી એવી બદનામી થવા લાગી હતી. ઘણાં ક્લાઇંટ્સ પોતાનો કોંટ્રાક્ટ કેન્સલ કરવા લાગ્યા હતા. મને એ વખતે વિદ્યા પર વિશ્વાસ હતો કે એ બધું સંભાળી લેશે. બન્યું પણ એવું જ. એ ટાઈમ્સને સંભાળવામાં લાગી ગઈ. એ વખતે મેં જોયું કે વિદ્યાના મનમાં ગુસ્સો તો હજુ એટલો જ છે, પણ એ પોતાનું કામ બખૂબી કરી રહી છે. હું મિહિર સાથે મળી પોતાનું કાફે ઉભું કરવામાં લાગી ગયો હતો. વિદ્યાને એમ જ લાગતું હતું કે એ કાફે મીહીરનું છે એટલે એણે કંઈ જાણવાનો પ્રયત્ન ના કર્યો."
વિદ્યા ટાઈમ્સને બચાવવા શક્ય એ બધા પ્રયત્ન કરી રહી હતી. પોતાની કેબિનમાં બેસીને એ અને શાહ દરેક ક્લાઈન્ટ સાથે આ અંગે ફોન પર કે વેબમિટિંગ દ્વારા ચર્ચાઓ કરતા હતા. એણે ફોન રાખ્યો કે નિકુંજ અંદર પ્રવેશ્યો.
તે આખો દિવસ બધાને ફરીથી પોતાના વિશ્વાસમાં લેતા થાકી ગયેલી હતી. નિકુંજ સામે એક નજર કરી એ પોતાની ખુરશી પર અઢેલીને બેસી ગઈ. શાહે જોયું કે નિકુંજના હાથમાં કોઈ પેપર છે. તેણે પૂછ્યું, "શું લઈને આવ્યા છો નિકુંજભાઈ?"
નિકુંજ થોડો પ્રક્ષોભમાં હતો. જાણે કે હિમ્મત કરી એ આવ્યો હોય એવું લાગી રહ્યું હતું. થોડીવાર એ હાથમાં રહેલા પેપર સામે જોઈ રહ્યો અને કશું ના બોલ્યો. એની ચૂપ્પીથી વિદ્યા બોલી, "શું થયું નિકુંજ?"
એણે એક ઊંડો શ્વાસ લીધો અને પેપર ટેબલ પર મૂક્યું. થાકીને વિદ્યા આરામથી બેઠી હતી એટલે એને તસ્દી ન દેતા શાહે એ પેપર લીધું અને ખોલી વાંચવા લાગ્યા. વાંચીને શાહને ધક્કો લાગ્યો. અચકાતા એ બોલ્યો, "નિકુંજભાઈ! આ..."
એના શબ્દો સાંભળી વિદ્યા કોઈ અનુચિત અનુભવમાં આવી. ખુરશીનો ટેકો છોડતા એ બોલી, "શેનું પેપર છે? તમે આમ અચંબામાં કેમ આવી ગયા?"
કંઈ કહેવાને બદલે શાહે એ પેપર એના હાથમાં આપ્યો. વિદ્યાએ પણ એ વાંચ્યું અને નિકુંજ સામે આશ્વર્યથી જોતા બોલી, "નિકુંજ! શું છે આ? તું આવી મજાક ન કર."
તે સહજતાથી બોલ્યો, "આ મજાક નથી વિદ્યા. મારો રિઝાઈન લેટર છે. આઈ એમ સોરી, પણ હવે હું ટાઈમ્સ છોડી રહ્યો છું."
વિદ્યા ઉભી થઈ ગઈ. "પણ કેમ? છોડવાનો વિચાર શું કામ કરે છે?"
"વિદ્યા... અત્યાર સુધી મને લાગ્યું કે તને મારા સાથની જરૂર છે. રોનીના લીધે હું તારી સાથે આ ઓફિસમાં, ઈવન ઘરમાં પણ આપણે સાથે જ રહ્યા છીએ. હું હવે મારી રીતે જીવવા માંગુ છું."
"મને માન્યામાં નથી આવતું કે નિકુંજ તું આ પ્રકારે વાત કરી રહ્યો છે. મારી રીતે એટલે શું?"
નિકુંજે શાહની સામે જોયું. એ સમજી ગયા અને ઉભા થઈ બહાર જતા રહ્યા. નિકુંજ તેની નજીક ગયો અને બંને હાથ પકડી કહેવા લાગ્યો, "સી વિદ્યા, આઈ નો કે તને કેવું લાગતું હશે! કદાચ અત્યારે તને આ માઠું લાગશે અને મારું જવું પસંદ પણ નહીં આવે. બટ સી, મેં બહુ સમજી વિચારીને જ નિર્ણય લીધો છે."
"નિકુંજ, મને નથી સમજાતું કે તે શું સમજી વિચારીને નિર્ણય લીધો છે! આપણે બંનેએ આટલું મોટું બિઝનેસ સેટઅપ ઉભું કર્યું અને હવે તું એ બધું છોડીને જતો રહેવા માંગે છે? તું રિઝાઈન લેટર કઈ રીતે આપી શકે. આ ઓફિસ તારી છે."
એક કરમાયેલી હસી બતાવતા એ બોલ્યો, "કેવી વાત કરે છે? હું અહીં નોકરી કરતો હતો અને હવે એ છોડી પોતાની રીતે કંઈક કરવાની ઈચ્છા છે. તું એટલી સ્વાર્થી થઈ જઈશ! કે મને રોકવા તું મારા સપનાઓની આડે આવે?"
"સવાલ સ્વાર્થ કે નિઃસ્વાર્થનો રહ્યો જ નથી. તું તારી જાતને અલગ માની શકે છે, હું નહિ. ટાઈમ્સ પર એટલો જ હક તારો છે જેટલો મારો. શું તારા વિના અહીં સુધી પહોંચવું સહેલું હોત?"
"એ તો એક દોસ્ત તરીકે કરેલી મદદ હતી. તું એને એટલું માન ન આપ. જેમ દિશાએ તને સાથ આપ્યો એમ મેં તને સાથ આપ્યો. હવે તારું બધું સેટ થઈ ગયું છે. તો મને થયું કે હું પણ થોડી મારુ કરું."
"નિકુંજ... તું મને અને ટાઈમ્સને છોડી બીજી જગ્યાએ જોબ કરે એ..."
એ વધારે બોલે એ પહેલા એના ગાલ પર હાથ રાખી નિકુંજે કહ્યું, "વિદ્યા! ઘણા સમયથી આ વાત હું તારી સાથે કરવા ઈચ્છતો હતો પણ વચ્ચે રોની અને આ જે.સી.ની મેટર આવી ગઈ. કદાચ હવે હું આ શહેરમાં જ નહિ રહુ. હું ક્યાં જઈશ એ તો અત્યારે ડિસાઈડ નથી કર્યું. પણ તને જરૂર જણાવીશ. તું થાકી ગઈ હોઈશ. હવે આરામ કરી લે. ઘણું લેટ થઈ ગયું છે."
એ કોઈ પ્રકારના ભાવને પ્રગટ કર્યા વિના, પાછળ ફરી કેબિનની બહાર નીકળી ગયો. વિદ્યા નમ આંખે એને જતા માત્ર જોઈ રહી. ઘરમાં આવી વિદ્યાને માત્ર એના જ વિચારો આવી રહ્યા હતા. એને નિકુંજ સાથે વિતાવેલી એ દરેક ખુશનુમા પળો યાદ આવતી હતી. પોતાની મદદ કરવા એક દોસ્ત તરીકે એણે આટલા વર્ષો સુધી એક ઓછાયાની જેમ સાથ આપ્યો, એ હવે વિખૂટો પડે તો એના દુઃખની સીમા કઈ રીતે વર્ણવી શકાય?
વિદ્યા અને નિકુંજ વચ્ચે અપ્રગટ પ્રેમ હતો. એકબીજાને પસંદ તો કરતા હતા, પણ આજ સુધી લાગણી દર્શાવી નહોતા શક્યા. વિદ્યાએ પોતાની રૂમમાં આવી, એક અલમારીમાંથી એક નાનકડું બેગ કાઢ્યું. એમાં રહેલું એક બોક્સ કાઢ્યું અને વર્ષો પહેલા એના માટે ખરીદેલી એ રિંગ પોતાના હાથમાં લઈ બેડને ટેકવી ક્યાંય સુધી આંસુ સારતી એ રિંગ સામે જોઈ બેસી રહી.
પરિસ્થિતિ સાથે એ એટલી બદલાઈ ગઈ હતી કે કોઈને પણ પોતાના મનની વાત નહોતી કરતી. એણે આજ દિન સુધી બધું જ પોતાના મનમાં સંગ્રહીને રાખ્યું. એના અમાપ ગુસ્સાનું એક કારણ એ પણ ખરું કે એનો આજ સુધીનો ડૂમો અંદર દબાયેલો હતો. પણ આજે એનામાં હિમ્મત આવી કે નિકુંજ માટે રહેલી લાગણી એ વ્યક્ત કરે. જો આજે નહિ કરે તો એ સદાને માટે જતો રહેશે. એ મિહિરના ઘર તરફ દોડી.
મિહિર પોતાના કામથી બહાર જઈ રહ્યો હતો. એ સમયે નિકુંજ પોતાની બેગ પેક કરી રહ્યો હતો. મિહિર નિકુંજની દરેક વાતનો જાણકાર હતો. એણે નિકુંજને કહ્યું, "યાર એકવાર વિચારી લે. તારા પેરેન્ટ્સ વિદ્યાને સ્વીકારવા તૈય્યાર નથી તો એની સજા તું વિદ્યા શું કામ આપે છે? તું ટ્રાય કર એને મનવવાની. કદાચ માની જાય."
ધીર સ્વભાવે એ બોલ્યો, "તે ટ્રાય કરી હતી ને! મારા વતી તું ગયો હતોને મારા પેરેન્ટ્સને મળવા. શું પરિણામ આવ્યું? મિહિર એ લોકો ક્યારેય નહિ માને. આ નાત- જાતના વિચારોથી ઘેરાયેલા એ લોકો અનાથ વિદ્યાને કઈ રીતે સ્વીકારશે?"
"નિકુંજ, એકવાર માટે તારા પેરેન્ટ્સની વાતને સાઈડમાં મૂક અને પોતાની સામે જો. શું આટલી વાત માટે તું તારા પ્રેમને ભૂલી, વિદ્યાને આ રીતે એકલી મૂકી ચાલ્યો જઈશ? એક જ શહેરમાં એનાથી સંતાયને કઈ રીતે રહી શકીશ?"
તે જાણે થાક્યો હોય એમ બેગ પેક કરવાનું એકબાજુ મૂકી, ઉભો થયો અને મિહિરને કહેવા લાગ્યો, "નહીં મિહિર! આ એટલું સહેલું તો નહીં થાય. પણ વિદ્યા હવે ઘણી મોટી વ્યક્તિ બની ગઈ છે. એની પાસે એની આખી લાઈફ છે. એકવાર હું હિમ્મત કરી એનાથી દૂર ચાલ્યો જઈશ એ બાદ એ પોતાની રીતે જીવતા શીખી જશે. કદાચને કોઈ સારું પાત્ર મળશે તો સેટલ પણ થઈ જશે."
"ને તું એ બધું જોઈ શકીશ?"
"હું એનું ભલું થતા જરૂર જોઈ શકીશ. એને મારો પરિવાર સ્વીકારવા તૈય્યાર નથી અને એ આટલી મોટી હસ્તી થઈ ગઈ છે. ક્યાં એ અને ક્યાં હું! આ સંબંધને સ્થાન જ નથી."
એક ફિક્કી મુસ્કાન આપી એ પોતાના કામમાં પરોવાય ગયો. મિહિરે થોડો વિચાર કર્યો અને પછી બોલ્યો, "ઠીક છે. તને જે યોગ્ય લાગે છે એ કર. હું તારી સાથે સહમત તો નથી, છતાં કહીશ કે જો વિચાર બદલાય તો તુરંત એની પાસે જતો રહેજે."
નિકુંજે કોઈ ઉત્તર ન વાળ્યો અને મિહિર પોતાના કામે જતો રહ્યો. એના બહાર નીકળ્યા બાદ નિકુંજ નિરાશ બની બેસી ગયો. થોડીવાર પછી એ સભાન થયો અને પોતાનો બધો સામાન લેતા એ બહાર નીકળ્યો. લિવિંગ રૂમમાં આવી એણે સામે નજર કરી તો વિદ્યા એના ઘરમાં પ્રવેશ કરી રહી હતી.
