कथेत एक आई आणि तिचा एकुलता एक मुलगा उदय यांचे जीवन दर्शविण्यात आले आहे. आई एक विधवा असून अत्यंत गरीब आहे, तरी ती आपल्या मुलावर खूप प्रेम करते आणि त्याच्या उज्ज्वल भविष्याची आशा धरते. उदयच्या जन्मानंतर त्याचा पिता लवकरच गेला आणि आईने एकटीने त्याला वाढवले. उदयला त्याच्या पित्याबद्दल फारशी माहिती नाही, पण त्याचे डोळे त्यांच्या सारखे आहेत असे आईने त्याला सांगितले आहे. कथा नाशिकच्या पार्श्वभूमीवर आहे, जिथे आई एका छोट्या खोलीत राहत आहे आणि काही कामे करून उदयला वाढवते. उदयच्या मामा त्र्यंबकेश्वरच्या यात्रेसाठी आले असताना, उदय त्यांच्यासोबत जाण्याची इच्छा व्यक्त करतो, पण आई त्याला मना करते. उदय रडतो, ज्यामुळे मामी चिंतेत असते, परंतु आई त्याच्या रडण्याला महत्त्व देत नाही. कथेतील एक महत्त्वाचा भाग म्हणजे उदयची शाळा, जिथे तो शाळेच्या कामामुळे दमून येतो. एकदा, उदयच्या वयाच्या दुसऱ्या मुलाने स्वयंपाक करणे आणि घरगुती कामे करणे सुरू केले आणि त्यामुळे उदयच्या आईने त्याला अधिक मेहनतीसाठी प्रेरित केले. आई त्याला जास्त काम करण्याची अपेक्षा करते, कारण तो शाळेत जातो आणि दुसरे मुलं घरातील कामे करतात. कथा मातृत्वाच्या बलिदान, प्रेम आणि संघर्षाचे चित्रण करते, ज्यामध्ये आई आपल्या मुलासाठी सर्व काही करते, तरीही तिच्या अपेक्षा आणि समाजाची अपेक्षा यांच्यात संघर्ष आहे.

by Sane Guruji in Marathi Moral Stories

Writen by Sane Guruji

Category Moral Stories