त्यावेळी मी तीन वर्षांचा होतो, माझा मोठा भाऊ सुखेश पाच वर्षांचा होता आणि माझी धाकटी बहीण भाविका फक्त सहा महिन्यांची होती. माझ्या आईला एका गंभीर आजाराने ग्रासले होते. तिला कांदिवली स्टेशनबाहेर एका सेनेटोरियममध्ये ठेवण्यात आले होते. माझे वडील दररोज सकाळी ९ वाजता मुंबईला जाणारी लोकल ट्रेन पकडत असत. स्टेशन जवळच होते, त्यामुळे ट्रेन आल्याचे ऐकताच ते बाहेर पडून टीसी केबिनमध्ये चढत असत. आणि आम्ही दोघे भाऊ बाहेर पॅसेजमध्ये बसून खेळत माझ्या वडिलांना जाताना पाहत असू.
अविस्मरणीय यात्रा - रंजन कुमार देसाई - (1)
प्रकरण - 1 त्यावेळी मी तीन वर्षांचा होतो, माझा मोठा भाऊ सुखेश पाच वर्षांचा होता आणि धाकटी बहीण भाविका फक्त सहा महिन्यांची होती. माझ्या आईला एका गंभीर आजाराने ग्रासले होते. तिला कांदिवली स्टेशनबाहेर एका सेनेटोरियममध्ये ठेवण्यात आले होते. माझे वडील दररोज सकाळी ९ वाजता मुंबईला जाणारी लोकल ट्रेन पकडत असत. स्टेशन जवळच होते, त्यामुळे ट्रेन आल्याचे ऐकताच ते बाहेर पडून टीसी केबिनमध्ये चढत असत. आणि आम्ही दोघे भाऊ ...Read More