અમદાવાદ શહેરના ધમધમાટથી થોડે દૂર, એક શાંત અને રમણીય વિસ્તારમાં આવેલી "સૂર્યમ રેસિડન્સી" માં, બ્લોક-બીના ત્રીજા માળે, આદિત્ય શાહનો હતો. સવારના સૂર્યના હૂંફાળા કિરણો બાલ્કનીમાંથી સીધા તેમના ડ્રોઈંગ રૂમમાં પ્રવેશી રહ્યા હતા, જે હંમેશા સકારાત્મક ઊર્જાનો સંચાર કરતા. તેમની વર્ષો જૂની, પણ આરામદાયક લાકડાની ખુરશી આજે બાલ્કનીમાં ગોઠવાયેલી હતી, જ્યાં આદિત્ય સવારની સુગંધિત ચાની ચૂસકી લેતા, દૈનિક સમાચારપત્રના પાના ફેરવી રહ્યા હતા. ગુજરાત પોલીસના ઇતિહાસમાં એક તેજસ્વી અને સન્માનિત જાસૂસ તરીકે તેમની ગણના થતી હતી. બે વર્ષ પહેલાં તેમણે પોલીસ સેવામાંથી નિવૃત્તિ લીધી હતી, અને ત્યારથી તેમનો સમય પુસ્તકોના પાને, તેમના નાના બગીચાની માવજતમાં, અને ક્યારેક નજીકની કલબમાં તેમના ...Read More

૧૫ જૂનની સવાર, આદિત્ય શાહ માટે કોઈ સામાન્ય સવાર નહોતી. તેમનો રૂટિન નાસ્તો, ગાયત્રી સાથેની સામાન્ય વાતો, કે સવારના પણ તેમના મનમાં સ્થાન પામી શક્યા નહોતા. તેમનું મન ફક્ત એક જ વિચાર પર કેન્દ્રિત હતું: તે રહસ્યમય પત્ર અને તેમાં લખેલી ૧૫ જૂનની આગાહી. ગાયત્રી તેમના ચહેરા પરની અસામાન્ય ગંભીરતા પારખી ગઈ હતી. "શું થયું છે તમને, આદિત્ય? આજે તમે કંઈક અલગ જ મૂડમાં લાગો છો," ગાયત્રીએ પ્રેમથી પૂછ્યું, તેના અવાજમાં ચિંતા હતી."કંઈ નહીં, ગાયત્રી. બસ, એક જૂના કેસની યાદ આવી ગઈ છે, જે મગજમાંથી જતી નથી," આદિત્યએ વાત ટાળી. તે ગાયત્રીને ચિંતામાં નાખવા માંગતા નહોતા, ...Read More