નજર
(ક્યાંક જોયેલું છે તે તમારી સામે મુકું છું)
સૂર્યાસ્તનો સમય હતો. બે મિત્રો, રસ્તાની એક બાજુએ ઊભા રહીને વાતો કરી રહ્યા હતા. ત્યાંથી એક યુવતી પસાર થઈ. તેમાંથી એક મિત્ર તેને એકીટશે જોઈ રહ્યો હતો. યુવતી આગળ વધીને નજરથી અદ્રશ્ય થઈ ગઈ.
"કેમ, પેલી છોકરીને કેમ એવી રીતે જોઈ રહ્યો હતો?" બીજા મિત્રે પૂછ્યું.
"એમ જ," પહેલા મિત્રએ સહજતાથી જવાબ આપ્યો.
તે રાત્રે તેને ઊંઘ ન આવી. વિચિત્ર સપનાઓ આવવા લાગ્યા.
સપનામાં તે એક ચાની દુકાને બેઠો હતો. ચાવાળો તેને સતત ઘૂરી રહ્યો હતો, જાણે કંઈક કહેવા માંગતો હોય. તેને અકળામણ થવા લાગી. ત્યાંથી તે બસ સ્ટોપ પર ગયો. બાજુમાં ઊભેલો એક અજાણ્યો માણસ તેને ઘૂરીને જોઈ રહ્યો હતો. તેને તે બિલકુલ ગમ્યું નહીં.
બસમાંથી ઉતરીને તે પાનની દુકાને ગયો અને પાણીની બોટલ માંગી. પાનવાળો પણ તેને ઘૂરી રહ્યો હતો. હવે તે સહન ન કરી શક્યો અને ગુસ્સામાં પૂછ્યું, "શું જુએ છે?"
"એમ જ," પાનવાળાએ પણ એ જ જવાબ આપ્યો.
તે ત્યાંથી નીકળીને સ્ટેશન તરફ જવા લાગ્યો. રસ્તામાં એક ભિખારી બેઠો હતો. તેણે પણ તેને ઘૂરીને જોયો. તે ટ્રેનમાં ચડ્યો. તેની સામેની સીટ પર બેઠેલો એક યુવાન છોકરો પણ તેને જ ઘૂરી રહ્યો હતો. હવે તેની ધીરજ ખૂટી રહી હતી અને શ્વાસ લેવામાં પણ મુશ્કેલી થવા લાગી.
છેવટે, તેનું સ્ટેશન આવ્યું અને તે નીચે ઉતર્યો. સ્ટેશનની બહાર નીકળતા જ એક રિક્ષાવાળો તેને એકીટશે જોઈ રહ્યો હતો. તે ગુસ્સાથી ચીડાઈને બોલ્યો, "મને કેમ ઘૂરીને જુએ છે?"
રિક્ષાવાળાએ પણ શાંતિથી જવાબ આપ્યો, "એમ જ."
વાર્તાનો બોધપાઠ
આ વારંવાર બનતી ઘટનાથી તેને સમજાયું કે જે વર્તન તે બીજા સાથે કરે છે, તે જ વર્તનનો અનુભવ તેને થઈ રહ્યો છે. એક યુવતી જ્યારે ઘરની બહાર નીકળે છે, ત્યારે તેને આખો દિવસ આવી હજારો આંખોનો સામનો કરવો પડે છે, જે તેને કોઈ કારણ વગર ઘૂરીને જોતી હોય છે. આ વાર્તા પરથી એ પાઠ શીખવા મળે છે કે કોઈપણ વ્યક્તિને તેની મરજી વિરુદ્ધ ઘૂરવું એ તેના માટે કેટલી અકળામણ અને અસુરક્ષાનું કારણ બની શકે છે. આપણે બીજા પ્રત્યે સંવેદનશીલ બનીને જ સભ્ય સમાજનું નિર્માણ કરી શકીએ છીએ.
(અને એ જ પુરુષ પ્રાર્થના કરે છે
મારે તો ઢીંગલી જેવી દીકરી જોઈએ છે)
કડવું છે પણ સાચું છે
