બારીમાંથી મારી નજર આકાશ પર ગઈ. આકાશની પહોળાઈને જોઈને, એક પંખી મુક્તપણે ઉડી રહ્યો હતો. તેની પાંખોની હળવી લહેરાતી અસર અને હવામાં તેનુ નિર્ભય રીતે ઉડાન ભરવી. આ જોઈને મને મનમાં અજાણી શાંતી અને એક અનોખી ઊર્જાવાન આવિષ્કાર આપી રહી હતી. પંખી જ્યાં જાય ત્યાં કોઈ બાધા નહીં, કોઈ મર્યાદા નહીં. તે સંપૂર્ણ રીતે પોતાના ઈચ્છાથી ઉડે છે.
મારા મનમાં એક સુંદર આશા જાગી કે, ક્યારેક હું પણ એમ મુક્તપણે, મારા સપનાના આકાશમાં, પોતાની મર્યાદાઓને ભૂલી જઇને, નિઃશંક અને નિર્ભય રીતે ઉડી શકું. આ વિચાર મારી અંદર એક અનોખો ઉત્સાહ જગાવતો રહ્યો, જે મને જીવનની નવી ઊંચાઇઓ અને નવા રસ્તાઓ શોધવાની પ્રેરણા આપતો રહ્યો.
