જીવનનું એક જ સબક, દરેક પળમાં શીખતાં રહીએ,
સત્યનો સંગાથ થાય તો, હૃદય ખીલી ઊઠે .
ભૂલથી શરૂઆત થાય, પણ અંત શાણપણમા આવે,
દુઃખની શાળામાં મળે, જીવનનું આગમન મધુરું.
સમયની સોબત શીખવે, ધીરજ કેરાં મૂલ,
કઠણાઈની કસોટીએ જ, બને મજબૂત પાળ.
જે ગયું, તે ગયું, પણ શીખ આપતું જાય,
હર પગલે જીવનની, નવી પાઠશાળનુ આગમન થાય.
આશા અને નિરાશા, બંને શિક્ષક ખરા અર્થના,
સંઘર્ષની લીલીમાં મા, ખીલે જ્ઞાનના ઝરણાં.
પ્રેમની એક ઝલકથી, શીખે માનવી બધું,
કરુણાના પાઠ વિના, ના સમજાય જગની કિંમત.
હર ઘટના બને એક ગુરુ, જો નજર રાખીએ ખુલ્લી,
જીવનના સબક વણે, સફળતાની ચાદર વેદનાં.
