રગ રગે ફેલાયું છે હવે દર્દ,
તારા વિના ક્યાં છે કોઈ મારું હમદર્દ.
તારી સાથે વિતાવેલી પ્રત્યેક વસંત ની પળો,
પીડા આપે છે મુજને આ વિરહ ની સાંકળો.
તને ભેટીને રડવાનું કદાચ હવે નઈ બને,
આમ એકલા વિરહ માં રડવાનું કારણ આપી ગઈ મને.
ઢળતી સંધ્યાએ તારો ચહેરો ન જુએ હવે,
એ આંખો તારા દીદાર કાજે ચોધાર આંસુડે રુવે.
લિ.ભાવેશ એસ રાવલ
