? ક્ષણ ?
???
ઘુઘવાતો સાગર એટલે દરિયો
એવું લાગે જાણે ખોબો ભરીભરીને મારામાં સમાવી લઉં. અંતે હથેળીમાં ખાલી ભીનાશ રહી જાય છે .
આપણા જીવનમાં આવતી દરેક ક્ષણોનું પણ કૈક આવું જ છે .
બસ આપણને પલાળીને નીકળી જાય છે . ક્યાં અને ક્યારે હાથ ભીના કરીને નીકળી જાય છે ખબર જ નથી પડતી .
એ ક્ષણને મુઠ્ઠીમાં બંધ કરી દેવી કે છોડી દેવી ..????
એ બધું જ સમય અને સંજોગોને આધીન છે.
ઘણીવાર આર્થિક સંજોગોને કારણે હાથમાં આવેલી ક્ષણને એક હળવી ફૂંક મારી ઉડાડી દેવી પડે છે .
અને જેના આંગણે આવી કેટલી ક્ષણો રમતી રહેતી હોય છે .અને આમથી તેમ ટહલતી રહેતી હોય છે . છતા મુખોટા પર પહેરેલ અભિમાનના આવરણને કારણે દેખાતી નથી .
દરિયામાં આવતી ભરતીના પાણીમાં કોને ભીના થવું ન ગમે . હથેળીમાં એટલું જ આવશે જે આપણું હશે અને આપણા
નસીબમાં હશે ...
એક કિલોના જારમાં જેટલી જગ્યા હશે એટલુ જ ભરાશે ..બાકી ....વેસ્ટેજ....?
આપણી ક્ષમતાનું આપણને મળશે જ ...
?પુરુષાર્થમાં પીછેહઠ સારી નહીં અને આગળ વધવામાં ઇર્ષ્યાભાવ.. સારો નહીં ......?
...
