વેર...દુશ્મની જેવા શબ્દોનો કોઇ જ અંતનો છેડો ના હોય, સીવાય કે તે તેની વસુલાત ના કરે અથવા તો તેનો બદલો ના લઇ લે ત્યાં સુધી તે વેર વધતું જ જાય છે
પરંતું પછી તેનો અંત પણ બહું ભયાનક જ હોયછે.
સગાં સગાંની માર કાપ થતી હોયછે...!
મોરબી શહેરની બાજુમાં કયાંક એક પ્રસંગ આવો જ બન્યો હતો કે...
એક સગા સાઢુભાઈને તેમની સગી સાળી સાથે ઘણા સમયથી આળા સંબંધો હતા પણ એ એવા સંબંધો કે તે કદી જાહેર થતા ના હતા.
સાળી પરણેલા હતા એટલે તેમને પણ પોતાના પતિ દેવ હતા છતાંય ઇલુ ઇલુ પોતાના સગા બનેવી જોડે કર્યા કરતા હતા!
બહાર સાથે ફરવા જવું, સાથે એકાંતમાં ફિલ્મ જોવી, હોટલમાં સાથે જમવા જવું..આ બધું બંન્ને સાળી ને બનેવી છુપા..છુપી રીતે કરતા હતા...
પણ આમનું ઘુટુર ઘુ બહું લાંબો સમય ચાલ્યુ નહી,
એક દિવસ સાળીના પતિ દેવ ને આ વાતની જાણ થઈ ગઈ...કે મારી પત્નીને મારા સગા સાઢુ સાથે કંઇક લફરું ચાલે છે!
બસ પછી તો પોતે બની ગયા એક સી આઇ ડી!
આ લોકો કયાં જાયછે! કયાં મળે છે! પછી તે શું કરેછે! બધી જ બાઝ નજર રાખવા લાગ્યા..આમેય તેમને ગુસ્સાનો પાર હતો નહિ..આ માટે શું કરવું એ વિચારતા રહયા!
પરંતું એક દિવસ તેમને એવો વિચાર આવ્યો કે હું કંઇક એવું કરું કે મારા સાઢુભાઈ મને કાયમ યાદ રાખે.
(ગુસ્સો બહુજ ખરાબ ચીજ છે...યાદ રાખજો પ્લીઝ)
એક દિવસ આમ વેર લેવા માંગતા સાઢુભાઈએ પોતાના સાઢુભાઈના જ બાળકનું અપહરણ કરીને તેને મોતને ઘાટ ઉતારી દીધું!
ને આવી રીતે કરી એક સાઢુભાઈએ બીજા સાઢુભાઈ સાથે પોતાની વેરની વસૂલાત!
હવે પછી ઈલુ ઈલુ તો બંધ થઇ ગયું પણ તે બંન્નેના આવા પરાક્રમે બિચારા એક નિર્દોષનો જીવ આમ ચાલ્યો ગયો!
બાળકને મારીને તેને બાળી નાખવાની પણ સાઢુભાઈએ કોશિષ કરી હતી પણ લાશ પુરી બળે તે પહેલાં આ ઘટનાની વાત આખા વગડે ફેલાઇ ગઇ હતી જેથી તેને પુરી બાળી નાખવાની કોશિષ જરાક અધુરી રહી ગઇ..અર્ધ બળેલી લાશ પછી પોલીસે કબજે કરી ને તેની વધું ચકાસણી કરવા પોસ્ટમોટમ માટે એક મોટી હોસ્પીટલમાં મોકલી આપેલ છે...આમ થઇ વેરની વસૂલાત, સાઢુ સાઢુ વચ્ચેની એક અનોખી દુશ્મની.
