એક સામાન્ય સ્ત્રી
**************
સતત કસોટીની એરણ પર,
ચઢવાનું અને પાર ઉતરવાનું !
ફરજિયાત પણે,
ઈચ્છા હોય કે ન હોય !
ક્યાંક દીકરી બનીને,
તો ક્યાંક વહુ બનીને,
ક્યારેક પત્ની, તો ક્યારેક મા !
ક્યાંક વ્હાલનો દરિયો છલકાવવાનો,
તો ક્યાંક કુળની મર્યાદા જાળવવાની !
આનો કોઈ અંત ખરો ?
હું માણસ છું એ યાદ રાખી,
મારી મર્યાદાઓ સ્વીકારી,
એક માનવીની જેમ,
મને ના મૂલવી શકે ?
મારાં જ સ્નેહીજનો !
નિયતી કાપડિયા.
