The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Download App
Get a link to download app
"झोमॅटोवाल्याच्या बाईकवर, वडा पाव फॉर ऑल घाव!" हा फक्त वाक्य नाही… हे एक भावनांचं खाद्यपदार्थात रूपांतर आहे! ही ओळ आहे: 🔸 साहित्यिक दृष्टिकोनातून – एक दमदार उपमा! ‘घाव’ म्हणजे फक्त शरीरावरचे नाहीत, मनाचेही असतात. आणि ‘वडापाव’ इथे केवळ खाणं नाही, तो एक सांत्वन आहे. 🔸 जाहिरात दृष्टिकोनातून – थोड्या शब्दांत मोठा संदेश – emotional connect + regional pride. 🔸 मराठी अभिमानासाठी – वडा पाव हे महाराष्ट्राचं प्रतीक… आणि घावांवर तो म्हणजे "मराठी आत्म्याचं स्ट्रीट फूड औषध!" उदाहरण: If i would have created video, i would have done this complete video as below व्हिडीओ सीन: थकलेला डिलिव्हरी बॉय, पावसात भिजलेली शाळकरी मुलं, हारलेला खेळाडू, आणि मग… "झोमॅटोवाल्याच्या बाईकवर — वडा पाव फॉर ऑल घाव!"
"देवाक काळजी रे माझ्या, देवाक काळजी रे…" हे गाणं म्हणजे केवळ एक संगीत तुकडा नाही, तर मनाला उभारी देणारं, काळजाला स्पर्श करणारं एक जीवनगीत आहे. --- देवाक काळजी रे – एका आत्मिक प्रेरणेचं स्वरूप कोकणचं नितळ आकाश, लाल मातीचा गंध, डोंगरामागून उगवणारा सूर्य, आणि त्याच्या अंगणात उभा आहे एक शेतकरी – डोळ्यांत चिंता, पण चेहऱ्यावर श्रद्धा. आणि मग पार्श्वभूमीवर वाजतं... "देवाक काळजी रे माझ्या, देवाक काळजी रे…" हा सूर कोणत्याही शब्दांच्या पलिकडचा आहे. हा सूर म्हणजे जणू आईच्या उबदार पदराचा ओलावा, हा सूर म्हणजे विश्वासाचा नवा झरा. --- संगीत आणि गायकी गायक त्यांच्या आवाजात जी आत्मीयता आहे, ती ऐकणाऱ्याला अश्रूंनी भिजवून टाकते. आवाजात कोकणचा बाज, मातीचा गंध, आणि अंतःकरणातील श्रद्धा – सगळं ऐकताना दिसतं. संगीतकारांनी कोकणी मातीतील धून, हलकीशी मृदंगाची साथ, आणि शब्दांमधील भाव खोलवर उलगडले आहेत. --- दृश्य मांडणी – एक जीवनगाथा प्रत्येक फ्रेम... म्हणजे एक चित्रकथा. आई पाणवठ्यावर भिजवलेला पदर, लहान मुलगी देवासमोर हात जोडून उभी, आणि वडील धान्य मोजताना नजरेने आकाशाकडे पाहतात… हा सगळा संघर्ष, श्रद्धा आणि आशा यांचा जिवंत कोलाज आहे. --- कलाकार व अभिनय स्थानिक कलाकारांना संधी देऊन, त्यांच्या चेहऱ्यावरचे खरे भाव टिपले गेले. त्यांच्या संवादात कोकणी भाषेचा सुगंध आहे – नटून मांडलेली नाही, तर खऱ्या आयुष्याला स्पर्श करणारी. कोकणी भाषेचा वापर गाण्याला एक नैसर्गिक गोडवा देतो. .. देवाक काळजी असतेच!" --- कोरोना काळातील उमाळा कोरोनाच्या काळात जेव्हा सर्वत्र निराशा, वेदना, आणि अनिश्चितता होती, तेव्हा हे गाणं म्हणजे मानसिक उपचारासारखं वाटत होतं. " देवाक काळजी रे…" या एका वाक्याने कित्येक हृदयांना उभारी दिली, डोळ्यातलं पाणी थोपवलं, आणि नव्यानं चालायला शिकवलं. --- एक कालातीत प्रेरणा ही केवळ कला नाही, ही श्रद्धेची कविता आहे. हे गाणं मराठी सांस्कृतिक अमृताचा एक थेंब आहे, जे काळाला गवसणी घालणारं आहे. --- समाप्ती "देवाक काळजी रे माझ्या…" हे केवळ गाणं नाही. ते आपल्या आईसारखं आपल्याला मिठी मारणारं आहे. ते आपल्या दुःखांवर शांततेचं औषध लावणारं आहे. आणि ते आपल्या अंतर्मनातील देवाशी पुन्हा एकदा संवाद घडवणारं आहे.
To All Cancer Patient.... "केस गेले तरी, आत्म्याची चमक गेलेली नसते." आरशात वेगळं प्रतिबिंब दिसलं तरी, स्वतःच्या डोळ्यांतला प्रकाश मात्र तसाच असतो. तुमचं सौंदर्य कोणत्याही रूपात कमी होत नाही… कारण ते चेहऱ्यावर नाही, ते तुमच्या 'लढण्याच्या इच्छे'त आहे. मृत्यूचं भान आलं, की आयुष्य खरंच समजतं." आज तुमचं प्रत्येक श्वास मोलाचं आहे… प्रत्येक सकाळ नव्याने सूर्योदय घेऊन येते – तुमच्यासाठी, तुमच्यासारख्या अनेकांसाठी. जगायला शिका, अगदी लहानशा गोष्टींसाठीही हसून. कॅन्सर तुमचं जीवन संपवू शकत नाही, फक्त त्याचं परिमाण बदलतो." तुम्ही जेव्हा लढता, तेव्हा तुम्ही फक्त स्वतःसाठी नाही, तर हजारो अनाम योद्ध्यांसाठी उभं राहता
प्रेम म्हणजे तुझं नाव श्वासासोबत घेतलं की हृदय शांत होतं. - Fazal Esaf
सर्व मराठी मित्रांनो, कृपया या गीतावर तुमचा अभिप्राय आणि सूचना द्या." 🎵 "शेवटचं शेत राखलंय अजून" अंतरीची जळती वादळं, मनगटातली राख चालती, पोरं शिकती, माती विसरती, आईच्या डोळ्यात पाणी साचती… शेवटचं शेत राखलंय अजून, वादळातही उभं आहे जुनं, तुळशीच्या अंगणात आशेचं दिवा, तुटलेल्या स्वप्नांना लागे नवा रंगवा… खरं तर हातात काहीच नाही, तरीही देवाचं नाव घेतो, दिवस अंधारात गेले तरी, सत्याच्या वाटेवर चालत राहतो… शेवटचं शेत राखलंय अजून, बापाच्या घामाचं तोच जुनं जुनं, कळसाला नाही पण आधार आहे, ही मातीत अजूनही श्रध्देची चाहूल आहे… नशिब हे हसतं की रडतं, ते समजतं शेवटी श्रमावर, जिथं न्याय झोपलाय अंधारात, तिथं एक विश्वास जागा असतो पहाटवर… शेवटचं शेत राखलंय अजून, दिसतंय दूर पण वाटही चालू, कोणी घेतलं, कोणी विकलं, आपण मात्र शेवटपर्यंत नांगरलं… "सर्व मराठी मित्रांनो, कृपया या गीतावर तुमचा अभिप्राय आणि सूचना द्या."
जळत्या घरात मी दिवा लावतोय अजून, वादळं सांगतात, वेडं झालंय कुण! धुरामागे हरवलेली माझीच श्वासं शोधतो, पुस्तकं पेटली, पण शब्द अजून जळत नाहीत! भिंती तोंड उघडून बोलतात आता, ‘शांततेचा चेहरा’ किती काळ झाकणार? छप्पराच्या छिद्रांतून सत्य ओघळतंय, सत्तेच्या पायघड्या अजून स्वप्नं तुडवतात!
तू नसतानाही घरात सगळं असंच आहे… पण गंमत म्हणजे हास्याला कुणी हाक मारत नाही. तुझं नसणं म्हणजे जणू चहा असलेला कप… पण त्यात साखर टाकायची विसरून गेलोय.
(You… between my breaths) तेरे होने की आहट भी नहीं आती, फिर भी हर चीज़ में तू गूंजता है — कभी खिड़की से आती धूप में, कभी किताब के अधूरे पन्ने में। तू हवा की तरह पास है, और पानी की तरह छू भी नहीं सकता। मैं रोज़ थोड़ा सा टूटता हूं… तेरे थोड़ा और पास आने के लिए। कभी तुझसे बात नहीं होती, फिर भी तेरा जवाब रोज़ मिलता है — किसी चुप लम्हे में, या पुराने स्वेटर की जेब में रखे उस पुराने टिकट की तरह।
"काही जखमा काळाच्या ओघात भरून येत नाहीत. त्या जखमा नव्हेच — त्या तर दारं होतात, वेगळ्या वाटांवरची. एकदा का त्या उंबरठ्यावर पाय ठेवलात, मागचा रस्ता नेहमीसाठी हरवतो. मन वेगळं चालायला लागतं, शब्द वेगळं बोलायला लागतात. आणि अशा त्या जखमांमुळे माणूस पूर्णपणे नवा होतो..."
काही आत्म्यांची भेट टिकण्यासाठी नसते, ती होते एकमेकांना मुक्त करण्यासाठी. क्षणभराचं असतं त्यांचं नातं—अगदी गंधासारखं, सुगंध देऊन, शांतपणे विरून जाणारं...
Copyright © 2025, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
