ધ લાસ્ટ યર
સ્ટોરી ઓફ એન્જીનીયરીંગ
~ હિરેન કવાડ ~
અર્પણ
મારા એન્જીનીયરીંગના મીત્રોને, જેમની લાઇફ જોઇને આ સ્ટોરી લખવાની ઇન્સ્પીરેશન મળી છે. મારા વાંચકોને જેમણે હંમેશા મારી સ્ટોરીઝને એપ્રીશીએટ કરી છે અને પ્રેમ આપ્યો છે.
પ્રસ્તાવના
ઘણીવાર સ્ટોરીઝ વાંચ્યા પછી રીડર્સ પુછતા હોય છે કે આ સ્ટોરી તમારી લાઇફની છે? એટલે પહેલા જ કહી દવ. ના આ સ્ટોરી મારી લાઇફની નથી. આ સ્ટોરી કમ્પ્લીટલી ફીક્શન છે.
બીજું મારે એક રીક્વેસ્ટ કરવી છે. આ સ્ટોરીમાં ઘણી એવી વસ્તુઓ છે ઘણાને ગમે ઘણાને ન પણ ગમે, એ તો રહેવાનુ જ. સ્ટોરીનો પ્લોટ પણ એવો જ બોલ્ડ છે. વિનંતી એ કે આ સ્ટોરી વાંચ્યા પછી, સ્ટોરી પરથી બસ મને જજ ન કરવો. દરેક લેખકને સ્ટોરી લખતી વખતે એને જીવવાની પણ હોય છે, એનો મતલબ એવો નથી કે પાત્રોના વિચારો એ જ લેખકના વિચારો છે. સો માય હમ્બલ રીક્વેસ્ટ ઇઝ ટુ નોટ ટુ જજ મી આફ્ટર રીડીંગ ધીઝ સ્ટોરી. કારણ કે સ્ટોરી ઘણી બોલ્ડ અને ઇરોટીક પણ હશે.
મારી લગભગ બધી સ્ટોરીઝ એન્જીનીયરીંગની હોય છે. એનુ એક જ કારણ છે, મેં એન્જીનીયરીંગને ખુબ એક્સપ્લોર કર્યુ છે. આ એન્જીનીયરીંગ સ્ટુડન્ટ્સની રીઆલીટી, ઇમેજીનેશન અને ફેન્ટાસીની વચ્ચે હીલોળા લેતી સ્ટોરી છે. આશા રાખુ છુ તમને ગમશે.
ચેપ્ટર-૧૫
લસ્ટ
આગળ આપણે જોયુ,
હર્ષની દ્રષ્ટિ સાથે વાત થાય છે. ત્રણેયે કરેલો પ્લાન કામ કરી રહ્યો હતો. હર્ષે નીતુને આ ખબર આપી. હર્ષને વિચિત્ર સપનાઓ આવે છે. નીતુ હર્ષને ૯.૩૦ વાગે કોલેજમાં ગરબા રમવા જવાનુ છે એ રીમાઇન્ડ કરાવે છે. સ્મિતમેમના આવેલા મીસકોલના કારણે હર્ષ મેમને કોલ કરે છે. મેમ બુક્સ અને ડી.વી.ડી આપવા આવવાનુ કહે છે. હર્ષ ઓછો ટાઇમ હોવાને કારણે તરત જ નીકળી જાય છે. હર્ષ ડોરબેલ મારીને બહાર ઉભો રહે છે. મેમ દરવાજો ખોલે છે. હર્ષનુ મન કેટલાંય વિચારોથી ઘેરાઇ જાય છે. હવે આગળ….
***
દરવાજો ધીમેંથી ખુલ્યો. જેવો દવાજો ખુલ્યો એવી માદક સુગંધ અંદરથી બહાર પ્રસરી આવી. મેડમે સ્કાય બ્લુ નાઇટી પહેરી હતી. એમના વાળ ખુલ્લા હતા. એમના હાથ બોડી લોશનને કારણે ચમકતા હતા. એમના ચહેરા પર એક અજીબ સ્માઇલ હતી, જે મેં આજ સુધી ક્યારેય નહોતી જોઇ. મારી ધડકનો ક્યારનીંય તેજ થઇ ચુકી હતી. આજે એવુ કંઇક બનવાનુ હતુ જે ક્યારેય નહોતુ બન્યુ….! હું પથ્થરની શીલાની જેમ બહાર જ ઉભો રહી ગયો હતો….! કોઇ રીએક્શન કે કોઇ એક્સપ્રેશન નહિ. હું કહી શકુ એક ક્ષણ માટે હું માદક સુગંધના લીધે કામુક થઇ ગયો હતો……
‘અંદર નહિ આવે…..?’, મેડમે મીઠ્ઠા શબ્દો કાઢ્યા. હું મારા વિચારોમાંથી બહાર આવ્યો. મને મારો ડર હતો ક્યાંક મારાથી એવુ કંઇ ના થઇ જાય જે મારે ન કરવુ જોઇએ. ત્યાંજ પેલા સપના વાળા બુઢ્ઢાના શબ્દોના ભણકારા વાગ્યા, ‘ડર- ઇચ્છાઓને સંતોષવાનો’. મને ડર લાગી રહ્યો હતો મેમની બોડીમાંથી આવી રહેલ માદક સુગંધનો, એમના ખભા પર આવી રહેલા ખુલ્લા વાળનો, એમની વિચિત્ર આંખોનો. આ સપનુ નહોતુ. આ હકીકતમાં બની રહ્યુ હતુ. મેં મારો ધ્રુજતો પગ મેમના ફ્લેટમાં મુક્યો.
ડ્રોઇંગ હોલની લાઇટ ડીમ હતી. એક ટેબલ પર મેમના હસબન્ડનો ફોટો મુકેલો હતો અને ત્યાં દીવો પ્રગટાવેલો હતો. મેમે મને સોફા પર બેસવા કહ્યુ. મેડમે આગળ આવેલા વાળ પાછળ કર્યા અને મારી બાજુમાં બેસ્યા.
‘મેમ….!’, મેં ફોટા તરફ આંગળી ચીંધતા કહ્યુ. મેડમે પોતાનો ચહેરો ફોટા તરફ ફેરવ્યો. એમનો ચહેરો અચાનક ઉદાસ થઇ ગયો. એ પોતાના ચહેરા આડો હાથ રાખીને રડવા લાગ્યા.
‘મેમ આઇ એમ સોરી…! શું થયુ..?’, મેમના રડવાના કારણે મેં પુછ્યુ. મેડમે ધીંમે ધીંમે ડુસકા ભરવાનુ શરૂ રાખ્યુ.
‘આજે એમની ડેથ એનીવર્સરી છે….!’,
‘મેમ કામ ડાઉન…!’, મેં મેમના ખભા પર ધ્રુજતા ધ્રુજતા હાથ મુક્યો. નો ડાઉટ મારો હાથ લસ્ટથી ભરેલો હતો. મેડમે તરત જ મારો હાથ પકડ્યો.
‘સોરી હું તારી સાથે આ બધુ શેર કરી રહી છુ….!’, મેમે ઉદાસ ચહેરે કહ્યુ. એમણે એમના આંસુ લુંછ્યા.
‘ઇટ્સ ઓકે મેમ…!’, મેં પણ મેમને સાંત્વના આપવા એમનો હાથ થપથપાવ્યો.
‘સંગિત પણ મારૂ માનતો નથી… એકતો એ મેન્ટલી ઇલ છે અને હું એને સંભાળી નથી શકતી. કાલે એના અને શ્રુતિના ઝઘડા વચ્ચે હું પડી ત્યારે એણે મારા પર હાથ ઉપાડી લીધો.’, મેડમે શેર કરવાનુ ચાલુ કર્યુ. એ મારા ખભા પર માથુ રાખીને રડવા લાગ્યા. આપણુ મન ખુબ જ ચાલાક હોય છે, મારૂ મન એ વિચારી રહ્યુ હતુ કે મેમ આ બધુ નાટક કરી રહ્યા છે. જેથી એ મારી વધારે નજીક આવી શકે. હું એમને સીમ્પથી આપુ અને એ મારો સાથે મેળવી શકે. એટલે જ મારૂ મન એ જ રીતે રીએક્ટ કરી રહ્યુ હતુ. મેં મેમના માથા પર હાથ ફેરવ્યો.
‘ડોન્ટ વરી, એવરીથીંગ વીલ બી ફાઇન…!’, મેં હાથ ફેરવતા કહ્યુ.
‘નો એવરીથીંગ વોન્ટ બી ફાઇન…!’, એ ઉભા થયા અને મને એમના રૂમ તરફ ખેંચી ગયા.
‘જો મારા રૂમની આ હાલત કરી છે સંગિતે…!’, મેમે મને તુટેલા પેઇન્ટીંગ્સ બતાવ્યા. મારા મનમાં તો હજુ એ જ ચાલી રહ્યુ હતુ કે આ બધુ મેડમે પ્લાન કરી રાખ્યુ હશે. મેમ એમના બેડ પર બેઠા.
‘હું કંટાળી ગઇ છુ હવે….!’, મેડમે ફરી એ જ ટોનમાં કહ્યુ.
‘મેમ બધુ ઠીક થઇ જશે….!’, મેં મેડમને સાંત્વના આપતા કહ્યુ.
‘કેન યુ હગ મી પ્લીઝ….?’, મે્ડમે એક જટકો આપ્યો. હું ‘ના’ ના કહી શક્યો. મેડમ મને બેઠા બેઠા જ ગળે વળગી ગયા. એમના રેશમી વાળા મારા ચહેરા પર આવી ગયા. એમની ગરદન પાસેથી આવતી સુગંધ વધારે તીવ્ર બની ગઇ. ખબર નહિં મેડમે ક્યો પરફ્યુમ છાંટ્યો હશે. ત્યાંજ મને પર્ફ્યુમ મુવીના કેટલાંક ઇરોટીક સીન યાદ આવી ગયા. અચાનક મેં મારી ગરદન પાસે કંઇક મહેસુસ કર્યુ. મેડમ મારી ગરદન પાસે કીસ કરી. મેં મેમની બાહોંમાંથી છુટવાની કોશીષ કરી.
‘હર્ષ પ્લીઝ….!’, ફરી એમણે મારી ગરદન પાસે કીસ કરી. આ વખતે મેમ ઇન્ટેન્સ હતા.
‘મેમ, આ ઠીક નથી…!’
‘ડોન્ટ કોલ મી મેમ. આઇ એમ નોટ યોર મેમ… કોલ મી સ્મિતા…!’, એમણે મારા ટી-શર્ટમાં હાથ નાખ્યો. હું વધારે કંટ્રોલ કરી શકુ એમ નહોતો.
‘મેમ…!’
‘ધીઝ ઇઝ જસ્ટ ફીઝીકન નીડ..! નથીંગ ઇઝ રોંગ હર્ષ, આઇ નીડ યુ.’
‘મેમ પ્લીઝ…’, મેં ફરી છુંટવાની કોશીષ કરી. કારણ કે મારી અંદરનો એક ભાગ નહોતો ચાહતો કે આ બને. મેડમે એમના સુંવાળા હાથ મારી પીઠ પર ફેરવ્યા. આઇ વોઝ સીડ્યુસ્ડ. એમણે મારી ગરદન પર કીસ કરવાનુ શરૂ રાખ્યુ અને મારી પીઠ પર હાથ ફેરવવા લાગ્યા. હું એમની બાહોં પાશમાં જકડાઇ રહ્યો એમના ફ્રેશ વાળ, એમની ગરદન પાસેની માદક સુગંધ. હું બધુ જ ભુલી ગયો. મેં મારા હાથ મેમની પીઠ પર ધીમેંથી ફેરવ્યા. એમની નાઇટી ખુબ જ સુંવાળી હતી. એમણે મારૂ ટી-શર્ટ ઉતારીને મને બેડમાં ધક્કો મારી દીધો. એ પણ બેડમાં આવી ગયા. એ મારી ચેસ્ટ પર કીસ કરવા લાગ્યા.
‘મેમ…’,
‘ડોન્ટ કોલ મી મેમ. કોલ મી સ્મિતા. આઇ એમ નોટ યોર મેમ..!’, એમણે ચુમવાનુ શરૂ રાખ્યુ. ખરેખર એ સ્મિતા મેમ નહોતા. એ કોઇ બીજી જ વ્યક્તિ હતી. મારા મને આ વિચાર્યુ. મનને તો બહાના જ જોઇતા હોય છે. મનને બહાનુ મળી ગયુ.
મેં મેમનો ચહેરો મારા હાથમાં લીધો. આઇ સ્ટાર્ટેડ કીસીંગ ઓન હર નેક…! એણે મારા હાથ એમની ચેસ્ટ પર મુકી દીધા. હવે હર્ષ હર્ષ નહોતો. એક કામી માણસ હતો. લસ્ટથી ભરેલો વ્યક્તિ હતો. એને એક સ્ત્રીના શરીર અને ઇંદ્રિયોની ઉતેજના સિવાય કંઇજ નહોતુ સુજતુ. સ્મિતાએ એની નાઇટીના બટન ખોલી દીધા….!
***
આઇ વોઝ ઇન બેડ ઓફ સ્મિતા, આઇ મીન સ્મિતામેમ. શી વોઝ કડલીંગ મી. વી હેડ અ સેક્સ…! અમે બન્ને નગ્ન અવસ્થામાં એક ચાદર નીચે હતા. મેમ મને પકડીને સુતા હતા. શી વોઝ રીલેક્સ્ડ. વી હેડ અ વાઇલ્ડ સેક્સ. મેં ક્યારેય એક્સપેક્ટ નહોતુ કર્યુ કે મેમ આટલા વાઇલ્ડ હશે…! હું એ.સીમાં પણ ગરમી મહેસુસ કરી શકતો હતો. મારી નજર સામેના એક પેઇંટીંગ પર હતી. ત્યારે જ ડોર બેલ વાગ્યો. મેમ તરત જ બેડમાંથી ઉભા થઇ ગયા. એમણે તરત જ નાઇટી પહેરી લીધી. મને ખબર નહોતી પડી રહી કે શું કરવુ…? શ્રુતિ હશે તો…? મેમનો સન સંગિત હશે તો…? મને આ ટાઇમે અહિં જોશે તો..? શું વિચારશે…? કંઇ થશે તો નહિ…? ડર સાથે કેટકેટલાંય વિચારો આવવા લાગ્યા. મેડમે મને કપડા પહેરી લેવાનો ઇશારો કર્યો. મેં તરત જ જીન્સ અને ટી-શર્ટ પહેરીને મારી હાલત ઠીક કરી. મેડમે એમના બેડરૂમની લાઇટ બંધ કરી દીધી અને બેડરૂમ બંધ કરી દીધો. ડ્રોઇંગ હોલની બધી જ લાઇટ મેમે તરત શરૂ કરી. હું સોફા પર બેસી ગયો. જાણે કંઇજ ના બન્યુ હોય. સ્મિતામેમે દરવાજો ખોલ્યો. શ્રુતિ હતી. હું ઉભો થયો. હું ખુબ જ નર્વસ હતો. મેડમે હજુ નાઇટી પહેરી હતી ક્યાંક એને ખબર તો નહિં પડી જાય ને….?
શ્રુતિ મારી સામે ગુસ્સાથી જોયુ. જ્યારે તમે ડરેલા હોવ ત્યારે તમારૂ મન એજ વિચારતુ હોય જેનાથી તમે ડરેલા હોવ.
‘સોરી શ્રુતિ…!’, હું બોલ્યો. મેમ મારી સામે આંખો ફાડીને જોઇ રહ્યા.
‘શેના માટે…?’, એ ગુસ્સામાં જ બોલી.
‘તને ખબર છે, યાર. આઇ ડીડન્ટ મીન ટુ હર્ટ યુ…!’, મેં મારો અને શ્રુતિનો જઘડો કાઢ્યો. તરત જ મને નીતુ યાદ આવી ગઇ. નીતુ યાદ આવી એટલે તરત એ પણ યાદ આવ્યુ કે મારે સાડા નવ વાગે એલ.ડી પહોંચવાનુ હતુ. ઓલમોસ્ટ બે કલાક વિતી ચુક્યા હતા. મેં મારો મોબાઇલ ખીસ્સામાંથી કાઢ્યો. મોબાઇલ બેટરીના કારણે સ્વીચ ઓફ થઇ ચુક્યો હતો. હવે હું બરાબરનો ફસાણો હતો. નીતુએ કેટલાય કોલ કર્યા હશે..! એ મારો વેઇટ કરતી હશે. એ વ્યક્તિ વેઇટ કરતી હશે જે તમને પ્રેમ કરે છે. અને હું ત્યાં મારો કામ સંતોષી રહ્યો હતો. સેક્સ પહેલા આપણે બધા અંધ હોઇએ છીએ, ઇચ્છા સંતોષવા કંઇ પણ કરી છુટતા હોઇએ છીએ. બટ સેક્સ પછી લોકો સેક્સને ધીક્કારવા લાગતા હોય છે. મને હવે ખુબ જ ગીલ્ટી ફીલ થઇ રહ્યુ હતુ. જે મારે નહોતુ કરવાનુ એ હું કરી ચુક્યો હતો. મેં ઘરની ઘડીયાળમાં જોયુ. પોણા અગિયાર વાગી ચુક્યા હતા.
‘બટ આ ટાઇમે સોરી…?’, શ્રુતિ બોલી. શું જવાબ આપવો એ મને ન સમજાણુ.
‘શ્રુતિ હર્ષે મને તારી આખી વાત કહી. એ તને હર્ટ કરવા નહોતો માંગતો…!’, સ્મિતામેમે અંદાજો મારીને કહ્યુ.
‘હર્ષ મેં તને કહી દીધુ છે, મને કોઇ ફરક નથી પડતો…!’, શ્રુતિ ગુસ્સામાં કિચન તરફ ગઇ. હું શ્રુતિ પાછળ ગયો.
‘શ્રુતિ જ્યાં સુધી તુ મને ફરગીવ નહિં કરે ત્યાં સુધી મને ચેન નહિં પડે…!’, મેં જુઠ્ઠુ બોલતા કહ્યુ.
‘હર્ષ આઇ ડોન્ટ કેર યાર…! મને કોઇ ફરક નથી પડતો કે તુ કોની સાથે રહે..! મેં તને કહી દીધુ છે કે હું શું ચાહતી હતી.’, એકતરફ અહિંથી હું જલદી થી જલદી નીકળવા માંગતો હતો અને બીજી તરફ મારે શ્રુતિ સાથે એવી રીતે વાત કરવાની હતી કે એને ખબર ના પડે કે મારા અને મેમ વચ્ચે કંઇ થયુ છે.
‘ઓકે…! જો તુ કહેતી હોય તો…’, હું આગળના બોલ્યો અને કિચનની બહાર તરફ વળ્યો. ત્યાંજ શ્રુતિએ મારો હાથ પકડ્યો. હું પાછળ ફર્યો.
‘આઇ હેડ ફીલીંગ્સ…..!’, એકાએક શ્રુતિ બોલી. એ મારી આંખોમાં જોઇ રહી હતી.
‘આઇ એમ સો સોરી શ્રુતિ…!’, મેં શ્રુતિનો હાથ પકડીને કહ્યુ.
‘જો આવુ કરવુ હતુ તો….’,
‘શ્રુતિ, આ બધુ એકાએક થયુ કે કંઇ ખબર જ ના રહી…! તને મારા કરતા પણ સારૂ કોઇ મળી જશે..!’, મેં કહ્યુ.
‘ડઝ શી લવ્સ યુ…?’, એણે ધીમેંથી પુછ્યુ.
‘યા લોટ…!’, મેં પણ પ્રેમથી કહ્યુ.
‘ધેન ડોટ હર્ટ હર…’, એ મને ગળે વળગી ગઇ. એ થોડી સેન્ટી થઇ ગઇ હતી. એનો ગુસ્સો પીગળી ગયો હતો. બટ મને થોડુ થોડુ બનાવટી જ લાગી રહ્યુ હતુ.
‘શી ઇઝ માય લાઇફ…! એન્ડ રીલેક્સ…!’, મેં એને કહ્યુ. એ મારા ગળેથી છુટી પડી. અમે બન્ને ડ્રોઇંગ રૂમમાં ગયા. શ્રુતિના ચહેરા પર થોડી સ્માઇલ આવી ગઇ હતી. એ સ્માઇલ એક અસત્યના પાયા પર ચણાયેલી હતી. મને પણ આશ્ચર્ય હતુ કે શ્રુતિના બીહેવીઅરમાં આટલો બધો સડન ચેન્જ આવી ગયો ? બટ મને એનાથી કોઇ ફરક નહોતો પડતો. હું બે કલાકમાં કેટલુ ખોટુ બોલ્યો હતો અને હજુ કેટલુ ખોટુ બોલવાનો હતો.
‘મમ્મી હર્ષે કંઇ લીધુ કે નહિ? કોલ્ડ્રીંક…?’, શ્રુતિ સ્મિતામેમ તરફ વળી.
‘હું બસ સુવાની તૈયારી કરતી હતી અને એ આવ્યો…!’, મેડમે પણ ખોટુ બોલતા કહ્યુ.
‘શું લઇશ બોલ….?’
‘ના કંઇ નહિં, બધા મારી રાહ જોતા હશે…!’
‘એમ થોડુ ચાલે હર્ષ…!’, શ્રુતિએ હસતા હસતા કહ્યુ. એ કિચનમાં જઇને કોક લઇ આવી. સ્મિતામેમે ત્રીજો ગ્લાસ ભરવાની ના કહી.
‘ટુ આવર ફ્રેન્ડશીપ…!’, શ્રુતિએ ગ્લાસ ઉંચો કરતા કહ્યુ.
‘ટુ આવર ફ્રેન્ડશીપ…!’, મેં ગ્લાસ ટકરાવતા કહ્યુ. સ્મિતામેમે મારી સામે જોઇને એવીલ સ્માઇલ કરી.
‘આઇ એમ બીઇંગ લેઇટ…! હું નીકળુ..?’,
‘બેસને’, શ્રુતિએ કહ્યુ.
‘ના મારે જવુ પડશે, ફ્રેન્ડ્સ રાહ જોઇ રહ્યા હશે…!’, મેં કહ્યુ. હું ખુબ જ અનકમ્ફર્ટેબલ ફીલ કરી રહ્યો હતો. હું ઉભો થયો. મારી નજર સ્મિતામેમ તરફ ગઇ. એમના ચહેરા એજ એવીલ સ્માઇલ હતી. જે મારા સમજમાં નહોતી આવી રહી. હું દરવાજા બહાર નીકળ્યો.
‘બાય…!’, મેં કહ્યુ. સ્મિતામેમ પોતાનો હાથ નાઇટીના બટન તરફ લઇ ગયા.
‘બાય સી યા…!’, શ્રુતિ બોલી.
‘બાય હર્ષ..!’, સ્મિતામેમ પણ બોલ્યા. હું ધ્રુજતા પગે અંદર આવ્યો હતો. ધ્રુજતા પગે જ બહાર નીકળ્યો. સાથે હું ગીલ્ટથી ભરેલો હતો.
***
મને સતત નીતુ યાદ આવી રહી હતી. એણે મને કેટલાય કોલ કર્યા હશે. મેં રૂમે પણ કોઇને નહોતુ કહ્યુ કે હું ક્યાં જઇ રહ્યો છુ એટલે નીતુને વધારે ચિંતા થઇ રહી હશે. મને ગીલ્ટ એ વાતની હતી કે મેં ભાન ભુલીને કોઇનો વિશ્વાસ તોડ્યો હતો. હું માત્ર ઇમેજીન જ કરી શકતો હતો કે જો નીતુને આ વાત ખબર પડશે તો શું થશે…?
મને વિશ્વાસ હતો કે નીતુ આ વાતને જીરવી નહિં જ શકે. હું બાઇક પર ટોપ સ્પીડમાં જઇ રહ્યો હતો. મારે જલદીથી જલદી કોલેજ પહોંચવુ હતુ. મારી આંખો સામે નીતુ સિવાય કોઇનો ચહેરો નહોતો. હું નીતુના વિચારોમાં એલ.ડી હોસ્ટેલના ગેટ થઇને ગરબા મૈદાન તરફ ગયો. મારો મોબાઇલ ડેડ હતો હું કોઇને કોલ કરી શકુ એમ નહોતો. હું કોઇ જાણીતાને શોધવા લાગ્યો. ગરબાની રમઝટ બરાબર જામેલી હતા. બહારથી હું જોઇ રહ્યો હતો કે ગરબા રમવામાં બધા જ ડુબેલા હતા.
‘હેય્ય….હેય..હેય…!’, હું મારા ક્લાસના એક છોકરાને જોઇ ગયો.
‘તેરે પાસ નીલકા નંબર હૈ..?’, મેં એને પુછ્યુ.
‘હા બોલના..!’,
‘મેરી બેટરી ડેડ હૈ, એક કોલ કરના હૈ..!’, એણે તરત ફોન કાઢીને કોલ લગાવી આપ્યો.
આખી રીંગ પુરી થઇ પણ કોઇએ ફોન રીસીવ ન કર્યો. મેં ફરી કોલ લગાવ્યો. આ વખતે કોઇએ કોલ રીસીવ કર્યો. બટ ગરબાના અવાજને કારણે કંઇ સંભળાઇ નહોતુ રહ્યુ. હું માત્ર ‘હેલો હેલો’ કરી રહ્યો હતો. ધીરે ધીરે અવાજ આવ્યો. પ્રિયાએ કોલ રીસીવ કર્યો.
‘હર્ષ બોલુ છુ…!’, મેં મોટેથી કહ્યુ.
‘હા બોલ..!’, સામેથી પણ ખેંચીને બોલેલો અવાજ આવ્યો.
‘ક્યાં છો તમે લોકો…?’, મેં ફરી મોટેથી કહ્યુ.
‘લા ગરબામાં… તુ?’,
‘બહાર છુ..!’,
‘બટ નીતુ ઘરે છે.’, એણે ચીલ્લાઇએ કહેતી હોય એમ કહ્યુ. બેકગ્રાઉન્ડમાં ગરબાનો ખુબ જ ધોધાંટ આવી રહ્યો હતો.
‘કોના…. આપડા કે એના…?’,
‘આપડા, જો ના હોય તો ચાવી રોહનના શુઝમાં હશે.’,
‘શું..?’
‘જો નીતુ ના હોય તો ચાવી રોહનના શુઝમાં હશે…!’
‘ઓકે, બાય…!’, મેં કોલ કટ કર્યો. ફરી હું પાર્કીંગમાં ગયો અને અમારા ફ્લેટ તરફ બાઇક ભગાવી. મને અત્યારે નીતુ સિવાય કોઇ જ યાદ નહોતુ આવી રહ્યુ. હું નહોતો આવ્યો એટલે નીતુ પણ નહોતી આવી. આટલી ફાસ્ટ બાઇક મેં ક્યારેય નહોતી ચલાવી. હું ત્રણ જ મિનિટમાં એલ.ડી કોલેજથી નહેરૂનહર સર્કલ હતો. મેં બાઇક મારા ફ્લેટ તરફ લીધી. નીચે પાર્કીંગ કરીને હું સી.ડીઓ ચડવા લાગ્યો. દરવાજો અંદરથી લોક્ડ હતો. મેં દરવાજો ખખડાવ્યો. બટ કોઇએ ખોલ્યો નહિં. ફરી મેં જોર જોરથી દરવાજો ખખડાવ્યો. બટ કોઇએ ખોલ્યો નહિ. ડરનુ કારણ અસત્ય જ હોય છે અને ડરનુ પરિણામ કેટકેટલાંય ખરાબ વિચારો. મને કેટલાંય વિચારો આવી રહ્યા હતા. મેં ફરી દરવાજો ખખડાવ્યો. નીતુએ ના ખોલ્યો. મેં રોહના શુઝમાં જોયુ. સદભાગ્યે ત્યાં ચાવી હતી. મેં એ ચાવીથી દરવાજાનો લોક ખોલ્યો. બધા જ રૂમની લાઇટ બંધ હતી. મેં મારા રૂમમાં જોયુ. ત્યાં કોઇ નહોતુ. હું પ્રિયાના રૂમમાં ગયો. લાઇટ શરૂ કરી. નીતુ ટુંટીયુ વાળીને ઉંઘી ગઇ હતી. એણે હજુ ચોલી પહેરેલી હતી. બધો જ મેકઅપ અને શણગાર સહિત એ સુઇ ગઇ હતી.
એક ક્ષણ માટે થયુ એને જગાડુ. બટ બીજી ક્ષણે જ વિચાર આવ્યો કે એને જગાડી હું કહીશ શુ…? બટ મારે કંઇક તો કહેવુ જ પડે એમ હતુ. કાંતો બધુ સાચુ અને કાંતો બધુ જ ખોટુ. ડરના કારણે મન તો એમ પણ કહેતુ હતુ કે ‘નીતુને ઉંઘમાંથી જગાડ નહિ.’ મેં લાઇટ બંધ કરીને ડીમ લાઇટ શરૂ કરી.
હું નીતુ પાસે બેઠો. મેં એના માથા પર ધીમે ધીમે હાથ ફેરવ્યો. એ થોડી સળવળી. મેં એના ચહેરા પર આવી ગયેલા વાળ વ્યવસ્થિત કર્યા.
‘નીતુ….?’, મેં ધીમેંથી એના કાન પાસે જઇને કહ્યુ.
‘ઉંઉઉઉઉઉ’, એ પડખુ ફેરવી ગઇ અને મારો હાથ દુર કર્યો.
‘નીતુ માય બેબી…?’, હું કાલુ કાલુ બોલ્યો.
‘ઉંઘ આવે છે, સુઇ જા..!’, એણે મારો હાથ ફરી દુર ખસેડ્યો.
‘મારૂ બેબી નારાઝ છે મારાથી…?’, મેં એના ગાલ પર ધીમેથી પપ્પી ભરીને કહ્યુ.
‘મારે વાત જ નહિં કરવી તારી સાથે…!’, એણે ફરી પડખુ ફેરવ્યુ.
‘માય બેબી…. જો હું તારા માટે શું લાવ્યો છુ.’, ખરેખર તો મારી પાસે એને આપવા માટે જુઠ સિવાય કંઇ જ નહોતુ.
‘મારે કંઇ જ નથી જોઇતુ.’, એ એની આંખો આડો હાથ કરીને સુઇ ગઇ.
‘સોલી, નીતુ…!’, મેં ફરી મનાવતા કહ્યુ.
‘તે પ્રોમીસ કર્યુ તુ હર્ષ….!’, એણે પોતાની આંખો આડેથી હાથ હટાવ્યા.
‘યસ આઇ નો…!’
‘એટલુ બધુ ઇમ્પોર્ટન્ટ ક્યુ કામ આવી ગ્યુ…?’, એની આંખો થોડી ભીની હતી. એ સીરીયસ હતી. પહેલીવાર મેં નીશાને રડાવી હતી. એની ઉદાસીનુ કારણ હું હતો. જે મને સ્હેજેય નહોતુ ગમી રહ્યુ.
‘તારાથી ઇમ્પોર્ટન્ટ મારા માટે કોઇ નથી. બટ ક્યારેક કેટલીક વસ્તુઓ આપડા હાથમાં નથી હોતી.’
‘આમ ગોળ ગોળ ફેરવમા શું થયુ એ કહે…!’
‘મને પણ ખબર નહોતી કે આવુ કંઇ થશે…!’ હું વિચારી રહ્યો હતો કે સાચુ કહુ કે નહિ. મારી હિમ્મત તો નહોતી જ થઇ રહી.
‘તો તુ શ્રુતિ પાસે ગયો હતો…?’, એણે પુછ્યુ.
‘ના…! હું સ્મિતામેમને એમની બુક્સ આપવા ગયો હતો.’, મારો અવાજ ધ્રુજી રહ્યો હતો. મારા હાથ ધ્રુજી રહ્યા હતા. મારાથી હવે આગળ બોલાય એમ નહોતુ.
‘તો… તારી પાસે બધી વસ્તો માટે ટાઇમ છે. મેં જસ્ટ તારી પાસે એક દિવસ માંગ્યો હતો.’
‘સોરી નીતુ. હું ત્યાં પહોંચ્યો, આવતો હતો ત્યાંજ શ્રુતિ ટપકી પડી. તને તો ખબર છે. હું એને સોરી કહેવા માંગતો હતો. એણે એના ચહેરા પર ગુસ્સો ચડાવીને રાખ્યો હતો. જે મને નહોતુ ગમતુ. હું એને આપડા બન્ને વિશે કહી રહ્યો હતો. એને સમજાવવામાં ને સમજાવવામાં ક્યારે કેટલો ટાઇમ ચાલ્યો ગયો એ ખબર જ ના પડી. છેલ્લે મેં એને બધુ સમજાવ્યુ તો એણે એમ પણ કહ્યુ કે તને હું હર્ટ ના કરૂ…! હવે તુ જ કહે કે મારે એને સમજાવવી જોઇએ એમ હતી કે નહિ…?’
‘બટ એટલીસ્ટ તારે મને કોલ તો કરવો જોઇએ યાર…! હું કેટલી ચિંતામાં હતી.’
‘ડાર્લીંગ મોબાઇલની બેટરી ડેડ થઇ ગઇ હતી.’, મેં એના વાળમાં આંગળીઓ પરોવતા કહ્યુ.
‘હર્ષ તને ખબર છે, મને તારી કેટલી ચિંતા થતી હોય છે. પ્લીઝ હવે ક્યાંય જા તો કોઇને કહીને જજે યાર…!’, એ ખુબ જ ચિંતામાં બોલી.
‘ઓક માય બેબી…! સો સોલી બસ…!’, મેં મારા કાન પકડીને કહ્યુ.
‘હ્મ્મ્મ….!’, એણે કહ્યુ.
‘એક સ્માઇલ નહિં મલે…?’, મેં સ્માઇલ કરતા કહ્યુ. એણે સ્હેજ ચહેરો મલકાવ્યો.
‘આવી નહિં…. મોટી સ્માઇલ. નીતુની સ્માઇલ…!’, મેં કાલુ કાલુ બોલીને કહ્યુ. નીતુએ વિશાળ સ્માઇલ કરી. એ દિવસે ન તો હું એને હગ કરી શક્યો કે નતો પ્રેમભર્યુ ચુંબન.
મેં અસત્યનો તકલાદી પહાડ રચીને એના પર પ્રેમનુ ઝુપડુ બનાવ્યુ હતુ.
***
શું નીતુને ખબર પડશે કે હર્ષે એ રાતે ક્યાં ગયો હતો? શું થશે જ્યારે નીતુને ખબર પડશે? શું શ્રુતિ જ મર્ડર કરતી હશે. જાણવા માટે વાંચતા રહો. મને ફેસબુક અથવા કમેન્ટમાં જણાવવાનુ ભુલતા નહિ facebook.com/iHirenKavad ….. વધુ આવતા શુક્રવારે…! ધ લાસ્ટ યરની પેપર બેક કોપી પ્રીબુક કરવા માટે 8000501652 વોટ્સએપ નંબર પર પીંગ કરો.
લેખક વિશે
હિરેન કવાડ એન્જીનીયર, ફીલોસોફર, રાઇટર, એક્ટર, ફીલ્મ એન્ડ પ્લે સ્ક્રીપ્ટ રાઇટર છે. પણ એમના મતે તે એક એન્ટરટેઇનરથી વધુ કંઇ જ નથી. હાલ એ ફુલ ટાઇમ આર્ટ્સ એન્ડ લીટરેચર સાથે સંકળાયેલ છે. એમને નાટકો જોવા ખુબ જ ગમે છે. એક્ટીંગ અને રાઇટીંગ પ્રત્યે એ ખુબ જ પેશનેટ છે. શોર્ટ સ્ટોરીઝ એ એમની પહેલી ગર્લફ્રેન્ડ છે. એ સિવાય એ મ્યુઝીક પણ જાણે છે. ક્લાસીકલ મ્યુઝીકના એ જબરા શૌખીન છે.
એમણે એમનુ એન્જીનીયરીંગ અમદાવાદની એક પ્રતિષ્ઠીત કોલેજમાંથી કર્યુ અને એન્જીનીયરીંગ પુરૂ કર્યાના બે વર્ષ પછી પોતાનો બધો જ સમય લીટરેચર અને આર્ટસમાં આપવાનુ નક્કિ કર્યુ. હાલ એ ‘એન્જીનીયરીંગ ગર્લ’ નામની એક નોવેલ, શોર્ટ સ્ટોરીઝ અને નાટકો પર કામ કરી રહ્યા છે.
આ સ્ટોરીઝના રીવ્યુઝ અને ફીડબેક આપવાનુ ભુલતા નહિ.
Facebook : www.facebook.com/Ihirenkavad
Google Plus : www.google.com/+hirenkavad
Twitter : www.twitter.com/hirenkavad
