ಅಮಿತ್ ಒಬ್ಬ ವನ್ಯಜೀವಿ ಛಾಯಾಗ್ರಾಹಕ. ಆತ ಪ್ರಪಂಚದ ಅತಿ ಅಪಾಯಕಾರಿ ಕಾಡುಗಳೊಳಗೆ ನುಗ್ಗಿ, ಅಪರೂಪದ ಪ್ರಾಣಿ-ಪಕ್ಷಿಗಳ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಸೆರೆಹಿಡಿಯುವ ಸಾಹಸಿ. ಈ ಬಾರಿ ಅವನ ಯೋಜನೆ ಬೇರೆಯಾಗಿತ್ತು – ಪಶ್ಚಿಮ ಘಟ್ಟಗಳ ಮೌನ ಆವರಿಸಿದ, ಅತಿ ದಟ್ಟವಾದ ಕಾಡೊಂದರಲ್ಲಿ, ಮಾನವ ಸ್ಪರ್ಶವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಕೃತಿ ಎಂಬ ಡಾಕ್ಯುಮೆಂಟರಿ ಚಿತ್ರೀಕರಿಸುವುದು. ಅವನು ತನ್ನ ಬೃಹತ್ SUV ವಾಹನದಿಂದ ಇಳಿದು, ತನ್ನ ಬೃಹತ್ ಕ್ಯಾಮೆರಾ, ಡ್ರೋನ್, ಟೆಂಟ್, ನೀರಿನ ಬಾಟಲಿಗಳು ಮತ್ತು ಕೆಲವು ದಿನಗಳಿಗಾಗುವಷ್ಟು ಆಹಾರವನ್ನು ಹೊತ್ತುಕೊಂಡು ಕಾಡಿನೊಳಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟನು. ಸಮಯ ಮುಂಜಾನೆ 6:30. ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣಗಳು ಮರದ ದಟ್ಟ ಎಲೆಗಳ ಮೂಲಕ ಭೂಮಿಗೆ ಇಳಿಯಲು ಹೋರಾಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಅವನು ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಹಾದಿ ಕಾಡಿನ ಮಧ್ಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿ, ತೀರಾ ಕಿರಿದಾಗಿತ್ತು. ಎರಡೂ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ದೈತ್ಯಾಕಾರದ ಮರಗಳು ಆಕಾಶವನ್ನು ಮುಚ್ಚಿದ್ದವು. ಕಾಡಿನೊಳಗೆ ಆಳವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಮರಗಳ ಬುಡದಲ್ಲಿ ಹಳೆಯ ಕಲ್ಲುಗಳು, ಪಾಚಿ ಆವರಿಸಿದ ಕಾಡುಬಳ್ಳಿಗಳು, ಮತ್ತು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಒಣಗಿದ ಎಲೆಗಳ ರಾಶಿಗಳು ಕಂಡವು. ಸುಮಾರು ಐದು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ನಡೆದು, ಅಮಿತ್ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ನದಿಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಟೆಂಟ್ ಹಾಕಿದನು. ಟೆಂಟ್ನಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಬಂಡೆಯಿತ್ತು. ಅಮಿತ್ ಅಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ತನ್ನ ಕ್ಯಾಮೆರಾವನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅವನಿಗೆ ಕಾಡಿನ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಅನುಭವವಾಯಿತು.
ಅವನ ಮೊಬೈಲ್ನಲ್ಲಿ ನೆಟ್ವರ್ಕ್ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇದು ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡನು. ಆದರೆ, ಅವನ ಜಿಪಿಎಸ್ ಸಾಧನವೂ ಕೂಡ 'ಸಿಗ್ನಲ್ ಇಲ್ಲ' ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ಹತ್ತಿರ ರೇಡಿಯೋ ಇತ್ತು, ಆದರೆ ಅದೂ ಸಹ ಯಾವುದೇ ಸಿಗ್ನಲ್ ಪಡೆಯಲು ವಿಫಲವಾಯಿತು. ಅಮಿತ್ಗೆ ಆತಂಕ ಶುರುವಾಯಿತು. 'ಇದು ತೀರಾ ವಿಚಿತ್ರ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜಿಪಿಎಸ್ ಸಿಗ್ನಲ್ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಸಿಗುತ್ತದೆ' ಎಂದುಕೊಂಡನು. ಹೊರಗಿನ ಜಗತ್ತಿನೊಂದಿಗಿನ ಸಂಪರ್ಕ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಕಡಿತಗೊಂಡಿತ್ತು. ಅವನು ಇಡೀ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಒಂಟಿ.
ಅಮಿತ್ ಟೆಂಟ್ನ ಬಳಿ ತನ್ನ ಉಪಕರಣಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟು, ನದಿಯ ಬಳಿ ಮುಖ ತೊಳೆದು ಬರಲು ಹೋದನು. ನದಿಯ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಅತಿ ತಂಪು ಇತ್ತು. ಅವನು ನೀರು ಕುಡಿದು ಮುಖ ತೊಳೆದು, ಬಂಡೆಯ ಬಳಿ ಬಂದನು. ಅವನು ಟೆಂಟ್ ಕಡೆಗೆ ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿ ಬಂದು ಅವನ ಕಾಲುಗಳ ಬಳಿ ಬಿದ್ದ ಒಂದು ಹಳೆಯ, ಹಳದಿ ಬಣ್ಣದ ಕಾಗದ ಕಂಡಿತು. ಕಾಗದವು ಮಡಚಿತ್ತು. ಅದು ಪತ್ರದಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಅದರ ಮೇಲೆ ಧೂಳು, ಮತ್ತು ಕಾಡಿನ ಮಣ್ಣು ಅಂಟಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಅದು ತೀರಾ ಹಳೆಯದಾಗಿ ಕಂಡಿತು. ಅಮಿತ್ ಪತ್ರವನ್ನು ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡನು.
ಪತ್ರದ ಮೇಲೆ, ಹಳೆಯ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ, ಕೈಬರಹದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಾಲು ಬರೆದಿತ್ತು. ಈ ಮೌನದ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ, ನೀನೊಬ್ಬನೇ ಅಲ್ಲ. ಅಮಿತ್ಗೆ ಬೆನ್ನುಮೂಳೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಭಾವನೆ ಹಾದುಹೋಯಿತು. ಯಾರು ಈ ಪತ್ರ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ? ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು? ಈ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹೊರತಾಗಿ ಬೇರೊಬ್ಬರೂ ಇದ್ದಾರೆಯೇ? ಅವನು ಪತ್ರವನ್ನು ತೆರೆದನು. ಅದರ ಒಳಗೆ, ಒಂದು ಸಣ್ಣ, ಆದರೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ನಕ್ಷೆ ಇತ್ತು. ನಕ್ಷೆಯು ಅವನ ಟೆಂಟ್ನಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿತ್ತು. ಆ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ "ನಿಗೂಢ ಪರ್ವತ" ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಲಾಗಿತ್ತು.
ನಕ್ಷೆಯ ಕೆಳಗೆ, ಮತ್ತೊಂದು ಸಾಲು ಬರೆದಿತ್ತು. ಸತ್ಯವು ಅಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದೆ. ಆದರೆ, ಮೌನವನ್ನು ಮುರಿಯಬೇಡ. ಅಮಿತ್ಗೆ ಇದೊಂದು ತಮಾಷೆಯಂತೆ ಕಾಣಿಸಿತು. 'ಬಹುಶಃ ಬೇರೆ ಟ್ರೆಕ್ಕರ್ಗಳು ಬಿಟ್ಟುಹೋದ ಪತ್ರ ಇರಬಹುದು' ಎಂದುಕೊಂಡನು. ಆದರೆ, ಪತ್ರದ ಶೈಲಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಒಳಗೆ ಅಡಗಿದ್ದ ಭೀತಿ, ಅವನನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಪ್ರಭಾವಿಸಿತು.
ಅಮಿತ್ ಪತ್ರವನ್ನು ಜೇಬಿನಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು, ನಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿದ ನಿಗೂಢ ಪರ್ವತದತ್ತ ಸಾಗಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದನು. ಅವನ ಜಿಪಿಎಸ್ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ, ಅವನು ತನ್ನ ಕಂಪಾಸ್ ಮತ್ತು ನಕ್ಷೆಯನ್ನೇ ನೆಚ್ಚಿಕೊಂಡನು.
ಅವನು ಕಾಡಿನೊಳಗೆ ಆಳವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಮರಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ದಟ್ಟವಾದವು. ಸೂರ್ಯನ ಬೆಳಕು ನೆಲವನ್ನು ತಲುಪುವುದೇ ಇಲ್ಲ ಎಂಬಂತೆ ಕತ್ತಲು ಆವರಿಸಿತ್ತು. ಹಗಲಿನಲ್ಲೂ ಇರುಳಿನ ವಾತಾವರಣ. ಸುಮಾರು ಎರಡು ಗಂಟೆಗಳ ನಂತರ, ಅವನು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ, ಕಡಿದಾದ ಪರ್ವತದ ಬುಡವನ್ನು ತಲುಪಿದನು. ಅದು ನಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಗುರುತಿಸಿದ ಪರ್ವತವೇ ಇತ್ತು. ಅದರ ಸುತ್ತಲೂ ಬೃಹತ್ ಬಂಡೆಗಳು ಮತ್ತು ದಟ್ಟವಾದ ಪೊದೆಗಳು.
ಪರ್ವತದ ಬುಡದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಸಣ್ಣ, ಕಿರಿದಾದ ಗುಹೆಯ ಪ್ರವೇಶದ್ವಾರವಿತ್ತು. ಗುಹೆಯ ಬಾಯಿಯ ಸುತ್ತಲೂ ಬಳ್ಳಿಗಳು ಹಬ್ಬಿದ್ದವು. ಅಮಿತ್ ತನ್ನ ಟಾರ್ಚ್ ಆನ್ ಮಾಡಿ, ಗುಹೆಯೊಳಗೆ ಇಣುಕಿದನು. ಒಳಗೆ ತೀರಾ ಕತ್ತಲಿತ್ತು, ಮತ್ತು ಮಣ್ಣಿನ ವಾಸನೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಗುಹೆಯ ಗೋಡೆಗಳ ಮೇಲೆ, ಹಳೆಯ ಕಾಲದ ಚಿತ್ರಗಳು, ಸಂಕೇತಗಳು ಕೆತ್ತಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದವು.
ಅಮಿತ್ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಗುಹೆಯೊಳಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟನು. ಒಳಗೆ ಹೋದಂತೆ, ನೆಲವು ಜಾರುತ್ತಿತ್ತು. ಗುಹೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ, ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲು ಇತ್ತು. ಆ ಕಲ್ಲಿನ ಹಿಂದೆ, ಅಮಿತ್ಗೆ ಏನೋ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿರುವುದು ಕಂಡಿತು. ಅವನು ಕಲ್ಲಿನ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಿದಾಗ, ಅದು ಒಂದು ಸಣ್ಣ, ಕಿರಿದಾದ ಕಬ್ಬಿಣದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಾಗಿತ್ತು. ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಮೇಲೆ, ಅದೇ ಹಳೆಯ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ, ಕೆತ್ತಿದ ಒಂದು ಪದವಿತ್ತು.
ಧ್ವನಿ.
ಅಮಿತ್ ಕಬ್ಬಿಣದ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯನ್ನು ತೆರೆದನು. ಅದರೊಳಗೆ, ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ, ಆದರೆ ಬೃಹತ್ ಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಬಾಕ್ಸ್ ಆಕಾರದ ಸಾಧನ ಇತ್ತು. ಅದು ತೀರಾ ಪ್ರಾಚೀನವಾಗಿತ್ತು. ಅದರ ಮೇಲೆ, ಯಾವುದೇ ಬಟನ್ಗಳಿರಲಿಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ರಂಧ್ರವಿತ್ತು. ಅದು ಮೈಕ್ರೊಫೋನ್ನಂತಿತ್ತು.
ಅಮಿತ್ ಸಾಧನವನ್ನು ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡನು. ಅದು ತೀರಾ ತಣ್ಣಗಿತ್ತು. ಅದರ ರಂಧ್ರದ ಮೂಲಕ, ಅಮಿತ್ಗೆ ಒಂದು ಮೃದುವಾದ, ಆದರೆ ಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಪಿಸುಮಾತು ಕೇಳಿಸಿತು.
ನಾನು ನಿನ್ನನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಅಮಿತ್ ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಸಾಧನವನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಹಾಕಿದನು. ಅದು ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದಾಗ, ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಕಂಪಿಸಿತು. ಆ ಸಾಧನವು ಯಾವುದೋ ಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳದ್ದಾಗಿತ್ತು. ಅವನು ಆ ಸಾಧನವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಕೈಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡನು. ಈ ಬಾರಿ, ಅವನು ಜಾಗರೂಕನಾಗಿದ್ದ. ಅವನು ಮೈಕ್ರೊಫೋನ್ನಂತಹ ರಂಧ್ರದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿ ನೋಡಿದನು. ನೀವು ಯಾರು? ಎಂದು ಕೇಳಿದನು.
ಅವನ ಮಾತಿಗೆ ಯಾವುದೇ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಸಾಧನದಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ಪಿಸುಮಾತು ಹೊರಬಂದಿತು.
ನೀನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಹುಡುಕು.
ಅಮಿತ್ಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಧ್ವನಿ ಯಾವುದು? ಅವನು ಸಾಧನವನ್ನು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಗುಹೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದನು. ಹೊರಗೆ, ಮಧ್ಯಾಹ್ನವಾಗುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಕಾಡು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕತ್ತಲಾಗಿ ಕಂಡಿತು. ಅವನ ಮೊಬೈಲ್ನಲ್ಲಿ ನೆಟ್ವರ್ಕ್ ಇನ್ನೂ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ.
ಅವನು ತನ್ನ ಟೆಂಟ್ನ ಕಡೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಲು ಹೊರಟನು. ಆದರೆ, ಅವನು ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಿದಾಗ, ಗುಹೆಯ ಪ್ರವೇಶದ್ವಾರ ಮಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ದಟ್ಟ ಪೊದೆಗಳು ಮತ್ತು ಬೃಹತ್ ಬಂಡೆಗಳು ಮಾತ್ರ ಇದ್ದವು. ಗುಹೆಯು ಇದ್ದ ಜಾಗವೇ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಮಾಯವಾಗಿತ್ತು.
ಅಮಿತ್ಗೆ ತನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ನಂಬಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಗುಹೆಯು ಇತ್ತು, ಅದು ಮಾಯವಾಯಿತು. ಅವನ ಕೈಯಲ್ಲಿರುವ ಸಾಧನ ಮಾತ್ರ ನಿಜ. ಅವನು ಟೆಂಟ್ನ ಬಳಿ ಬಂದನು. ಟೆಂಟ್ನಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರದಲ್ಲಿ, ಅವನಿಗೆ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ದೃಶ್ಯ ಕಂಡಿತು.
ಅವನು ಕಾಡಿಗೆ ಬರುವಾಗ ತಂದಿದ್ದ ತನ್ನ SUV ವಾಹನ, ಈಗ ಅಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಅದರಿದ್ದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ, ಕೇವಲ ಹಳೆಯ, ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದ ಬೈಕ್ನ ಭಾಗಗಳು, ಮತ್ತು ಪಾಚಿ ಆವರಿಸಿದ ಟೈರ್ ಒಂದಿತ್ತು.ಅಮಿತ್ಗೆ ತಲೆ ಸುತ್ತಿದಂತಾಯಿತು. ಅವನು ತನ್ನ ಕ್ಯಾಮೆರಾವನ್ನು ನೋಡಿದನು. ಅದರಲ್ಲಿ ತೆಗೆದ ಚಿತ್ರಗಳು ಮಾಯವಾಗಿದ್ದವು. ಅವನ ಬಳಿ ಇದ್ದ ಡ್ರೋನ್ ಕೂಡ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಅವನ ಜೇಬಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಪತ್ರ ಹೊರಗೆ ತೆಗೆದು ನೋಡಿದನು. ಅದರಲ್ಲಿ ಬರೆದಿದ್ದ ಸಾಲು ಈ ಮೌನದ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ, ನೀನೊಬ್ಬನೇ ಅಲ್ಲ.ಈಗ ಅದು ಬದಲಾಗಿತ್ತು.
ಈ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ, ನೀನೇ ಇತಿಹಾಸ.
ಅಮಿತ್ ತನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದನು. ಅವನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಅಮಿತ್ ಆಗಿದ್ದಾನೆಯೇ? ಅವನು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಈ ಕಾಡಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾನೆಯೇ?
ಅವನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸಾಧನದಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ಪಿಸುಮಾತು ಹೊರಬಂದಿತು ನಿನ್ನ ಧ್ವನಿ, ನಿನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವ, ಎಲ್ಲವೂ ಈ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತದೆ. ಅಮಿತ್ಗೆ ಆಗ ಅರಿವಾಯಿತು. ಈ ಕಾಡು, ಈ ಸಾಧನ, ಈ ಪತ್ರ, ಎಲ್ಲವೂ ಕಾಲದೊಂದಿಗೆ ಆಟವಾಡುವ ಶಕ್ತಿ ಹೊಂದಿವೆ. ಅವನು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ದಾಖಲಿಸಲು ಬಂದಿದ್ದವನು, ಈಗ ಇತಿಹಾಸದ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗುತ್ತಿದ್ದನು. ಅವನು ತನ್ನ ಕೊನೆಯ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ, ಸಾಧನವನ್ನು ಎದುರು ಹಿಡಿದು, ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕೂಗಿದನು.
ನಾನು ಯಾರು? ನಾನು ಅಮಿತ್ ನನ್ನ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಹಿಂತಿರುಗಿಸು.
ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಅವನ ಧ್ವನಿ ಮಾರ್ದನಿಸಿತು. ಆ ಧ್ವನಿಯು ಮರಗಳ ಎಲೆಗಳ ನಡುವೆ ಸೀಳಿ, ಆಕಾಶವನ್ನು ತಲುಪಿತು. ಆದರೆ, ಕಾಡಿನ ಮೌನವನ್ನು ಮುರಿಯಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಿಗೆ, ಅದು ಕಾಡಿನೊಂದಿಗೆ ಲೀನವಾಯಿತು. ಅಮಿತ್ನ ದೇಹವೂ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಪಾರದರ್ಶಕವಾಗತೊಡಗಿತು. ಅವನು ಕಾಡಿನ ಮರಗಳಲ್ಲಿ, ಬಂಡೆಗಳಲ್ಲಿ, ನೀರಿನ ಹನಿಗಳಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಲಾರಂಭಿಸಿದನು. ಅವನ ಅಸ್ತಿತ್ವ ಮಾಯವಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಅವನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸಾಧನವು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿತು.
ಸಾಧನದಿಂದ ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಒಂದು ಧ್ವನಿ ಕೇಳಿಸಿತು.
ಹೊಸ ಇತಿಹಾಸ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗಿದೆ. ಹೊಸ ಅಮಿತ್ ಸೃಷ್ಟಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ.
ಅಮಿತ್ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮಾಯವಾದನು. ಅವನಿದ್ದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ, ಕೇವಲ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಆ ಪ್ರಾಚೀನ ಸಾಧನ, ಮತ್ತು ಅದರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ, ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ತೇಲಿ ಬಂದು ಬಿದ್ದ ಇನ್ನೊಂದು ಹೊಸ ಪತ್ರ.
ಆ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಬರೆದಿತ್ತು.
ಈ ಮೌನದ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ, ನೀನೊಬ್ಬನೇ ಅಲ್ಲ.
ಇತಿಹಾಸವು ಪುನರಾವೃತ್ತಿಯಾಯಿತು, ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಇದೇ ವೃತ್ತದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬೀಳಲು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು.
ಈ ಕಥೆ ನಿಮಗೆ ಇಷ್ಟವಾಯಿತೇ? ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವೇನು?
