રાત્રે ઘરે આવીને, તે ફરી તેના મૌન ફ્લેટમાં એકલો હતો. જૂની યાદો ફરી તેને ઘેરવા લાગી.
શિખર (મનમાં): "આ શું થઈ રહ્યું છે મને? હું ફરી શા માટે આ લાગણીઓનો અનુભવ કરી રહ્યો છું? મેં મારા હૃદયને સિમેન્ટની જેમ જામ કરી દીધું હતું. મને યાદ છે પ્રિયાએ શું કર્યું હતું... ખોટા આરોપો, જેલ, દિશાનું છૂટી જવું! જો શિખા પણ... જો તે પણ મને છોડી દેશે તો? હું બીજીવાર આટલું મોટું દુઃખ સહન નહીં કરી શકું. આકર્ષણ સારું છે, પણ પ્રેમ? ના, પ્રેમ મારા માટે નથી. આ ભૂલ ફરી ન થવી જોઈએ."
તેણે કોફીનો કપ હાથમાં લીધો. કપ પરથી વરાળ ઊડતી હતી, પણ તેના મનમાં ગુસ્સો અને ભયની ઠંડી હતી.
"પણ શિખા અલગ છે. તેની આંખોમાં મેં જૂઠ નથી જોયું. મેં તેમાં દર્દ જોયું છે. તે મારા જેવી જ છે, કોઈક ભારે બોજ લઈને જીવતી..."
તેના મનની અંદર જૂની યાદો અને શિખાની હાજરી વચ્ચેનો સંઘર્ષ હવે ઉગ્ર બની ગયો હતો.
શિખરે અચાનક ઊભા થઈને પોતાના ડેસ્ક પર પડેલા વ્યવસાયિક પુરસ્કારો અને ટ્રોફીઓને જોયા. તે ક્ષણે તેને લાગ્યું કે આ સફળતા ખોખલી છે. આ પુરસ્કારોએ તેને જેલમાંથી બહાર કાઢ્યો, પણ તેના હૃદયને શાંતિ આપી નહીં.
બીજી તરફ, શિખા પણ અસહજ હતી. તેને ખબર હતી કે શિખર સર રાહુલ સાથેની તેની વાતોને જોઈ રહ્યા છે.
શિખા (મનમાં): "શિખર સર શા માટે આટલા શાંત થઈ ગયા છે? તેઓ મારી સાથે આંખ મિલાવવાનું કેમ ટાળે છે? શું તેમને રાહુલ સાથેની મારી મૈત્રી પસંદ નથી? પણ અમે તો માત્ર કામની વાત કરીએ છીએ... અથવા... શું તેઓ ઈર્ષ્યા કરે છે?"
આ વિચારે તેના હૃદયમાં એક નાજુક મીઠી લાગણી જન્માવી.
શિખાને પણ પોતાનો ભૂતકાળ યાદ આવ્યો: વિશ્વાસઘાત અને આર્થિક ફસામણી.
શિખાના ભૂતકાળમાં, એક સમયે તેના પર તેના જ પાર્ટનર દ્વારા મોટો આર્થિક બોજ મૂકવામાં આવ્યો હતો, જેના કારણે તે લાંબા સમય સુધી માનસિક ત્રાસ અને બેંકના લોનના ચક્રમાં ફસાયેલી રહી. આ અનુભવે તેને પુરુષો અને સંબંધો પરથી વિશ્વાસ ગુમાવવા મજબૂર કરી હતી. તેના ચહેરા પરની સુંદરતાની નીચે છુપાયેલું આ દર્દ તેને દરેક પગલું ફૂંકી ફૂંકીને ભરવા માટે મજબૂર કરતું.
શિખા (આંતરિક સંવાદ): "શિખર સર સારા છે, હું જાણું છું. તેઓ કેમ આટલા એકલા છે, તે પણ હું અનુભવી શકું છું. પણ મારામાં ફરીથી કોઈ પર વિશ્વાસ મૂકવાની હિંમત નથી. ક્યાંક ફરીથી ભૂતકાળનું પુનરાવર્તન થયું તો? મારી આર્થિક સ્વતંત્રતા મારા માટે સૌથી મહત્વની છે, જેને મેં ખૂબ સંઘર્ષ કરીને પાછી મેળવી છે."
શિખાએ પોતાની જાતને સંભાળી. તેણે નક્કી કર્યું કે તે શિખરથી થોડું અંતર જાળવશે, ભલે તેનું દિલ ગમે તેટલું તેમની નજીક ખેંચાતું હોય.
બીજા દિવસે, લંચ બ્રેકમાં શિખર શિખાને કોફી માટે પૂછવા આવ્યો.
"મિસ શિખા, તું ફ્રી હોય તો... કોફી લઈએ?" શિખરના અવાજમાં સહેજ ખચકાટ હતો.
"ઓહ, સોરી સર," શિખાએ તરત જ જવાબ આપ્યો, "હું અત્યારે રાહુલ સાથે એક ટાસ્ક રિવાઇઝ કરી રહી હતી. અમને જરાય સમય નથી. કદાચ પછી ક્યારેક?"
શિખાના આ ઝડપી અને અચકાટભર્યા ઇનકારથી શિખરને દુઃખ થયું.
"ઓહ, રાઈટ. રાહુલની ટીમમાં છે તું. હા, કામ મહત્વનું છે," શિખરના અવાજમાં ખિન્નતા આવી ગઈ.
"એક્ચ્યુઅલી શિખા," શિખરે જતા જતા ઊભા રહીને ધીમેથી કહ્યું, "તારું કામ પ્રત્યેનું સમર્પણ... એ મને હંમેશા ગમે છે. બસ... ધ્યાન રાખજે. દુનિયામાં દરેક વ્યક્તિનો હેતુ એકસરખો નથી હોતો."
શિખરના આ અર્થસભર વાક્યે શિખાને ચોંકાવી દીધી. તે સમજી ગઈ કે શિખરનું મન વ્યથિત છે. તેને દુઃખ થયું કે તેણે જાણીજોઈને શિખરને ટાળ્યો હતો.
આમ, શિખાનો ઈરાદો ભલે આત્મરક્ષણનો હતો, પણ તેણે અજાણતા જ શિખરની ઈર્ષ્યા અને આંતરિક સંઘર્ષને વધુ તીવ્ર બનાવી દીધો.
શિખા દ્વારા કોફી માટેના સ્પષ્ટ ઇનકારથી શિખર પાછો ફર્યો, પણ તેના મનમાં લાગણીઓના વાવાઝોડાએ જોર પકડ્યું. તે કેબિનમાં પાછો ફર્યો, પણ તેનું ધ્યાન કામમાં નહોતું.
શિખરના ભૂતકાળના આઘાતને કારણે તેના મનમાં વિશ્વાસઘાતનો ડર એટલો ઊંડો બેસી ગયો હતો કે શિખાનો સામાન્ય ઇનકાર પણ તેને અસ્વીકાર અને છોડી દેવાશે એવી લાગણી તરફ ધકેલી ગયો.
શિખર (આંતરિક સંઘર્ષ): "તે ગઈ! એણે મને રાહુલ માટે ટાળ્યો. આ જ શરૂઆત હોય છે. પહેલાં વ્યક્તિ કામનું બહાનું આપે છે, પછી અંતર રાખે છે, અને પછી... પછી તે સંપૂર્ણપણે જીવનમાંથી નીકળી જાય છે. પ્રિયાએ પણ આમ જ કર્યું હતું. મારો તેના પર કોઈ અધિકાર નથી, હું જાણું છું, પણ હું ફરીવાર એકલો પડવા માટે તૈયાર નથી. આટલી નજીક આવીને, શિખા પણ દૂર જશે? શું મારો ભાગ્યલેખ જ એકાંત છે? ના, હું તેને મારાથી દૂર નહીં જવા દઉં."
શિખરના મનમાં એક તરફ શિખા માટે તીવ્ર લાગણી હતી, તો બીજી તરફ ભૂતકાળનો ભય તેને પાછળ ખેંચતો હતો. આ ભય જ તેને શિખા પર એક અધિકારની ભાવના અનુભવવા મજબૂર કરતો, જે તેના ભૂતકાળના અન્યાયનો પડઘો હતો.
શિખા: આત્મરક્ષણ અને મૂંઝવણ
બીજી તરફ, શિખાએ શિખરને ટાળી દીધા પછી તરત જ પસ્તાવો અનુભવ્યો.
શિખા (આંતરિક વ્યથા): "મેં આ શું કર્યું? શિખર સર કેટલા દુઃખી લાગતા હતા. પણ... મારે મજબૂત રહેવું પડશે. મારા ભૂતકાળના અનુભવે મને શીખવ્યું છે કે કોઈની પણ નજીક જવું એ જોખમી છે. મારા જીવનમાં ફરીથી કોઈ ભાવનાત્મક કે આર્થિક ગૂંચવણ ન થવી જોઈએ. શિખર સરની કાળજી મને ગમે છે, પણ હું તેમને ખોટી આશા આપી શકતી નથી. મારે મારા સંઘર્ષથી મેળવેલા આત્મસન્માન અને વ્યવસાયિક મર્યાદાનું રક્ષણ કરવું પડશે."
તેણે રાહુલ સાથે વાત કરતી વખતે હસવાનો પ્રયત્ન કર્યો, પણ તે હાસ્ય ખોખલું હતું.
બરાબર એ જ સમયે, રાહુલ શિખાને એક પ્રોજેક્ટ ફાઇલ સમજાવતી વખતે, તેના ખભા પર મિત્રતાપૂર્વક હળવો હાથ મૂકે છે અને હસીને કહે છે: "તને આ ટાસ્ક તો એક જ ઝાટકે આવડી જશે, તું તો ગોલ્ડન ગર્લ છો!"
આ એક સામાન્ય પ્રોત્સાહન આપવાની ક્રિયા હતી, પણ શિખરની કેબિનમાં કાચમાંથી આ દ્રશ્ય જોતા શિખરને પ્રિયાનો જૂનો મિત્ર યાદ આવ્યો, જે પ્રિયા સાથે હંમેશા ફ્લર્ટ કરતો હતો. શિખરના મનમાં ક્રોધ અને અસુરક્ષાનો ભાવ ઊભો થયો.
શિખર (મનમાં દર્દ): ખોટી આત્મીયતા... આ જ રીતે શરૂ થાય છે. મારા પીઠ પાછળ... મારી જ સામે... શું ભૂતકાળ ફરી પોતાને દોહરાવશે? તેના હાથની મુઠ્ઠીઓ વળી ગઈ. તેના ચહેરા પર કઠોરતા આવી ગઈ.
એ જ ક્ષણે, શિખાને રાહુલનો ખભા પરનો સ્પર્શ તેના ભૂતકાળના આઘાતની યાદ અપાવે છે. પહેલાં પણ તેના પાર્ટનર દ્વારા આ જ રીતે પ્રોત્સાહન આપીને તેને આર્થિક ભરોસો આપીને પછી છેતરપિંડી કરવામાં આવી હતી. રાહુલનો સ્પર્શ શિખાને અસહજ કરી ગયો, અને તે તરત જ થોડી પાછળ ખસી ગઈ.
શિખા (હૃદયનો ધબકાર): ના! કોઈને પણ મારા અંગત ક્ષેત્રમાં પ્રવેશવાની અનુમતિ નથી. મારે કોઈની સહાનુભૂતિ કે સહારો જોઈતો નથી. હું એકલી મજબૂત છું.
આમ, એક સામાન્ય સ્પર્શથી બંનેના જખમી ભૂતકાળના ઘાવ ફરી ઊઘડી ગયા, અને તેમના હૃદય એક જ ક્ષણમાં ડર અને અનિશ્ચિતતાથી ભરાઈ ગયા.
