# **అధ్యాయం – 14
“కుటుంబాల ముందు నిలిచిన ప్రేమ…”**
రాధా, కృష్ణతో కొత్త ప్రారంభానికి సిద్ధమై ఉద్యోగం వదిలిన తర్వాత
జీవితం ఒక్కసారిగా మారిపోయింది.
కానీ అసలు పరీక్ష మాత్రం ఇంకా మొదలైంది—
**కుటుంబాల ఒప్పుకోలు.**
---
## **1. మొదటిగా రాధా కుటుంబం**
రాధా ఇంట్లో ప్రేమ గురించి మాట్లాడటమే పెద్ద విషయం.
అమ్మ – భావోద్వేగాలు,
నాన్న – క్రమశిక్షణ,
కుటుంబం – సంప్రదాయాలు.
అందుకే కృష్ణను ఇంటికి తీసుకువెళ్లే రోజున
ఆమె చేతులు వణికాయి.
కానీ తలుపు తీయగానే కృష్ణ చూపు
ఒక అబ్బాయి కాదు—
ఒక బాధ్యతగల మనిషిగా కనిపించాడు.
అతను మెల్లగా నమస్కరించాడు.
ఆత్మీయంగా మాట్లాడాడు.
తన కుటుంబాన్ని, బాధ్యతలను, జీవితం చేసిన గాయాలను
నిజాయితీగా వివరించాడు.
రాధా తల్లిదండ్రులు ఒక్కరి ముఖం ఒకరు చూసుకున్నారు.
ఇది సాధారణ ప్రేమ కాదు…
రాధా కోసం ప్రాణం పెట్టే ప్రేమ అని వారికి అర్థమైంది.
సాయంత్రం ముగిసే సమయానికి
ఆమె అమ్మ మృదువుగా అడిగింది—
**“రాధాకు నిజంగా నువ్వే అవసరమా?”**
కృష్ణ సమాధానం ఒక చిన్న చిరునవ్వు.
అదే అన్నీ చెప్పేసింది.
అమ్మ కన్నీళ్లు తుడుచుకుని ఆమెను ఆలింగనం చేసుకుంది—
**“సరే… నీ నిర్ణయం మీద మా నమ్మకం ఉంది.”**
రాధా హృదయం భారంగా ఉన్న చోట
ఎవడో పువ్వుల వర్షం కురిపించినట్టుగా తేలికపడింది.
---
## **2. తరువాత కృష్ణ కుటుంబం**
కృష్ణ కుటుంబం రాధా గురించి విని ఆనందపడ్డారు.
అమ్మ గుండె నిండా మమతతో చెప్పింది—
**“నీ జీవితంలో ఇన్ని బాధలు చూశాం రా నాన్నా…
నీ నవ్వును తిరిగి తెచ్చే అమ్మాయి వస్తే
మేమెందుకు తిరస్కరిస్తాం?”**
అన్న రామ్ కూడా హత్తుకొని చెప్పాడు—
**“జీవితానికి నువ్వు అర్హుడివి… ఇప్పుడు ప్రేమకు కూడా.”**
అలా రెండు కుటుంబాలు
గత గాయాలను మర్చిపోయి
కొత్త ఆనందాల కోసం కలిశాయి.
---
# **అధ్యాయం – 15
“ప్రేమకు ముగింపు కాదు… కొత్త ఆరంభం”**
రోజులు గడుస్తూ పెళ్లి ఏర్పాట్లు మొదలయ్యాయి.
పెళ్లి ఇంటి సందడి,
చీరలు, ఆభరణాలు,
పిలుపులు, నవ్వులు…
రాధా తమ్ముడు కృష్ణను చూసి నవ్వుతూ అన్నాడు—
**“అక్కను జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలి రా అన్నయ్యా…”**
కృష్ణ సమాధానం—
**“ఆమె కోసం నేను జీవితం మొత్తం సిద్ధం.”**
పెళ్లి రోజున రాధా మంగళసూత్రం ధరించిన క్షణం
కృష్ణ కళ్లల్లో భావోద్వేగాలు తడిసిపోయాయి.
ఎన్ని కష్టాలు, ఎన్ని బాధలు చూసినా—
ఈ ఒక క్షణం వాటన్నింటినీ జయించింది.
ముహూర్తం ముగిసినపుడు
రాధా మృదువుగా అతని చేతిని పట్టుకుంది.
**“నా ప్రపంచం ఇప్పటి నుంచి నువ్వే.”**
కృష్ణ చిరునవ్వుతో ఆమె నుదిటిపై ముద్దు పెట్టాడు—
**“ఇదే నా కొత్త జీవితం… నీతో.”**
---
## **ఎపిలోగ్ – శాశ్వత ప్రేమ**
పెళ్లి తర్వాత ఇద్దరూ కలిసి
పెద్దగా ఏం మార్పులు చేయలేదు…
కానీ ఒక చిన్న విషయం మాత్రం మారింది—
**ఇప్పుడవాళ్లు ఇద్దరు కాదు… ఒకరికొకరు శక్తి.**
కృష్ణ గతం ఇక బాధ కాదు.
రాధా భయాలు ఇక అడ్డంకి కాదు.
ఇద్దరూ చేతులు పట్టుకుని
హృదయాలు కలిపి జీవితం సాగించారు.
వాళ్ల ప్రేమ కథ ఇలా ముగిసింది కాదు…
**ఇక్కడే మొదలైంది.**
💞 **“మనసు పగిలిపోవడం ప్రేమను ఆపదు…
మనసును కుదిపే వ్యక్తి దొరికితే, ప్రేమ మళ్లీ పూస్తుంది.”**
🌿 **“కుటుంబం అంగీకారం ప్రేమను సంపూర్ణం చేస్తుంది.”**
---
# **అధ్యాయం – 16
“కలిసిన ఇద్దరి కలలు… కొత్త ఇంటి మొదటి వెలుగు”**
పెళ్లి తర్వాత కృష్ణ–రాధా జీవితంలో ప్రతీ ఉదయం
కొత్త రుచితో, కొత్త ఆశతో, కొత్త శాంతితో ప్రారంభమైంది.
ఇద్దరూ కలిసి జీవించడం అనేది
ఒక పెద్ద మార్పు కాదు…
కానీ చిన్న చిన్న అందాల జాబిలి.
---
## **1. మొదటి ఉదయం – కొత్త ఊపిరి**
పెళ్లి తర్వాత మొదటి ఉదయం
రాధా నిద్రలేచి కృష్ణను చూసి నవ్వుకుంది.
అతను కిటికీ తెరిచి ఆమెను చూస్తూ చెప్పాడు—
**“ఇది నా జీవితంలోనే అత్యంత అందమైన ఉదయం.”**
రాధా స్వల్పంగా ఎర్రబడింది.
అలా వారు మొదటి రోజునే ఒకరికొకరు
మనసులోని సత్వరములను చూపించారు.
ఆమె చాయ్ చేస్తే
అతను చక్కెర తగ్గించాలనుకుని మార్చేవాడు.
అతను పూలు తెస్తే
ఆమె వాటిని జాగ్రత్తగా పుస్తకాల్లో దాచేది.
ప్రేమలో ఉన్న ఇద్దరికి
జీవితం ఎంత సరళంగా అనిపిస్తుందో
వాళ్లిద్దరూ అనుభవిస్తూ ఉన్నారు.
---
## **2. కలిసి చేసిన మొదటి నిర్ణయం – కొత్త ఇల్లు**
ఒక రోజు రాధా అలా అనుకోకుండా చెప్పింది—
**“మనకు మన గుర్తుగా ఒక చిన్న ఇల్లు ఉండాలి కదా?”**
కృష్ణ వెంటనే అంగీకరించాడు.
తన జీవితంలో ఎంతోమంది కలలను చూసి సాగిన అతనికి,
మొదటిసారి తనకోసం, రాధాకోసం,
ఒక స్వంత స్థలం కావాలనిపించింది.
వారు కలిసి ప్రాంతాలు చూశారు.
రాధా చిన్న బాల్కనీ ఉన్న ఇంటిని ఇష్టపడింది.
కృష్ణ కిచెన్ దగ్గర కిటికీ ఉండాలని కోరుకున్నాడు.
ఇలా ఇద్దరి కలలు కలసి
ఒక అందమైన చిన్న ఇల్లు ఎంపిక అయ్యింది.
ఆ రోజు రాధా చేతిని పట్టుకుని కృష్ణ చెప్పాడు—
**“ఇది మన ఆశలు పెరిగే స్థలం…
మన ప్రేమ నిలిచే స్థలం.”**
ఆమె ఊపిరి ఆగినట్టు అయింది.
అతన్ని చూసి చెప్పింది—
**“నా ఆనందం నువ్వే కృష్ణ…
ఇల్లు కాదు,
మన ఇద్దరం ఉన్న చోటే నా ఇల్లు.”**
---
# **అధ్యాయం – 17
“జీవితపు చిన్న చిన్న క్షణాల్లో… శాశ్వత ప్రేమ”**
కొన్ని నెలలు గడిచాయి.
వారి చిన్న ఇల్లు ఇప్పుడు
సంతోషంతో, నవ్వులతో, జ్ఞాపకాలతో నిండి ఉంది.
---
## **1. చిన్న చిన్న తగవులు… పెద్ద పెద్ద ప్రేమలు**
కొన్నిసార్లు రాధా కోపంగా ఉంటుంది.
అవసరంలేకుండానే హడావుడి చేస్తుంది.
కృష్ణ నవ్వుకుంటూ ఆమె కాఫీ ఇస్తాడు.
“ఇది తాగితే కోపం పోతుందట.”
రాధా కోపంగా నటిస్తూ—
**“ఎవరు చెప్పారు?”**
కృష్ణ చిరునవ్వు—
**“నీ గుండే చెప్పింది.”**
అలా చిన్న చిన్న తగవులు
వారి ప్రేమను మరింత లోతుగా చేశాయి.
---
## **2. రాత్రి చివర్లో చెప్పుకున్న మాటలు**
రాత్రి నిద్రపోయే ముందు
ఇద్దరూ ఒకరికొకరు రోజు చెప్పుకునేవారు.
రాధా తన ఆఫీసు కథలు,
కృష్ణ తన పనిలో ఎదురైన సమస్యలు…
కానీ ప్రతి రాత్రి చివరి మాట మాత్రం ఒకటే—
**“మనకు ఏమి జరిగినా… మనం ఇద్దరం ఉంటే చాలు.”**
వారి కళ్లలో, వారి స్పర్శలో,
వారి నిశ్శబ్దంలో మాటలేని ప్రేమ ఉందే ఉంది.
---
## **3. కొత్త ఆశ – కొత్త జీవితం**
ఒక రోజు రాధా కృష్ణను పిలిచి
తన చేతిని అతని చేతిలో పెట్టింది.
ఆమె కళ్లలో ఆనందం తాకి పారింది.
**“కృష్ణ… నేను అమ్మ అవుతున్నా.”**
అతను ఏ మాటా మాట్లాడలేకపోయాడు.
కన్నీళ్లు జారిపోయాయి.
తను ఎన్నో బాధలు, ఎన్నో కోల్పోయిన ప్రేమలు,
ఎన్నో రాత్రులు ఒంటరిగా గడిపిన రోజుల తర్వాత—
ఈ వార్త అతనికి దేవుడిచ్చిన వరం.
అతను మృదువుగా రాధాను కౌగిలించుకుని చెప్పాడు—
**“ఇది నా జీవితంలో అందమైన క్షణం…
నువ్వు ఇచ్చిన చిన్న అద్భుతం.”**
ఆమె నవ్వింది—
**“మన ప్రేమకు మనమే ఇచ్చిన కొత్త రూపం ఇది.”**
💛 **“ప్రేమ అనేది పెద్ద పెద్ద సంఘటనల్లో కాదు;
చిన్న చిన్న రోజువారీ ఆచారాల్లో ఉంది.”**
💛 **“కుటుంబం అంటే మనకు శ్వాసలాగే అవసరమైన మనుషులు.”**
💛 **“జీవితం మనల్ని పరీక్షిస్తుంది…
కాని ప్రేమ మనల్ని పునరుద్ధరిస్తుంది.”**
💛 **“ఇద్దరు కలిసి నిర్మించిన ఇల్లు కాదు…
ఇద్దరు కలిసి నిర్మించిన కలలే నిజమైన ఇల్లు.”**
Happy ending 💞♾️💞
