ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಕಾಲೋನಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಪತ್ನಿ ಕಮಲಾ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತ್ರ ದೊಡ್ಡ ಭಯವಿತ್ತು. ಅದೇ, ಗ್ರಾಮೀಣ ಸಂಬಂಧಿಕರು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡುವುದು.
ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿಯವರು ಒಬ್ಬ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಮ್ಯಾನೇಜರ್. ಅವರ ಜೀವನ ನಿಖರ ಮತ್ತು ಶಾಂತವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಆ ಬೇಸಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಅತಿಥಿಗಳ ಮಹಾಪೂರವೇ ಬಂತು. ಮೊದಲು ಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿಯವರ ಸೋದರಮಾವ ರಾಮಣ್ಣ ಮತ್ತು ಮಾವನ ಪತ್ನಿ ರತ್ನಮ್ಮ ಬಂದರು. ಅವರು ಒಂದು ವಾರ ಇರುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿ ಬಂದರು.
ರಾಮಣ್ಣನವರು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಚಿತ್ರ ಹವ್ಯಾಸಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ಬಂದ ಮೊದಲ ದಿನವೇ, ರಾತ್ರಿ ಊಟದ ನಂತರ, ರಾಮಣ್ಣ ಕಮಲಾ ಅವರ ಬಳಿ ಬಂದು, ಕಮಲಾ, ನಿನ್ನ ಅಡುಗೆ ಅದ್ಭುತವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ, ನನಗೊಂದು ಸಣ್ಣ ಬೇಡಿಕೆ. ನನಗೆ ರಾತ್ರಿ ಮಲಗುವಾಗ ಹಳ್ಳಿಯ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನ ಶಬ್ಧ ಬೇಕು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನಿದ್ರೆ ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ಆ ಡೀಸೆಲ್ ಬಸ್ಸಿನ 'ಢುಂ ಢುಂ' ಸದ್ದು, ಕಂಡಕ್ಟರ್ ಕೂಗುವ 'ಬಾಳೇಹೊನ್ನೂರು, ಕೊಪ್ಪ ಎಂಬ ದ್ವನಿ ಬೇಕು ಎಂದರು.
ಕಮಲಾ ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾದರು. ಮಾವ, ಇದು ಸಿಟಿಯ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟ್, ಇಲ್ಲಿ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡ್ ಸೌಂಡ್ ಎಲ್ಲಿಂದ ತರಲಿ?
ಏನೋ ಒಂದು ಮಾಡಿ ಕಮಲಾ. ನಿನ್ನ ಫೋನಿನಲ್ಲಿ ಯೂಟ್ಯೂಬ್ನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಕೊಡು ಎಂದು ರಾಮಣ್ಣ ಹಠ ಹಿಡಿದರು. ಅಂದಿನಿಂದ, ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿಯವರ ಮನೆಯ ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿಯೆಲ್ಲಾ, ಹಳೆಯ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನ ಆರ್ಭಟದ ಧ್ವನಿ ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಇನ್ನೂ ರಾಮಣ್ಣನ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನ ಶಬ್ಧಕ್ಕೆ ಕಮಲಾ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗಲೇ, ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿಯವರ ಅಕ್ಕ ವೆಂಕಟಮ್ಮ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಗಳು ಮಂಜುಳಾ ಆಗಮಿಸಿದರು. ವೆಂಕಟಮ್ಮನವರಿಗೆ ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿಯವರ ಸಿಟಿ ಮನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಸಣ್ಣ ಅಸೂಯೆ ಇತ್ತು, ಮತ್ತು ತಮ್ಮ 'ಗ್ರಾಮೀಣ ಶುದ್ಧತೆ'ಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸಲು ಅವರು ಯಾವಾಗಲೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ವೆಂಕಟಮ್ಮ ಬಂದ ಕೂಡಲೇ, ಮಲಗುವ ಕೋಣೆಯನ್ನು ಪರಿಶೀಲಿಸಿದರು. ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ, ಇಲ್ಲಿ ಗಾಳಿಯೇ ಇಲ್ಲ ಈ ನಗರದ ವಾಸನೆಯಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಮಲಗಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ನಮಗೆ ಮಲಗುವಾಗ ಶುದ್ಧವಾದ, ಬಯಲು ಜಮೀನಿನ ವಾಸನೆ ಬೇಕು. ಮಣ್ಣಿನ, ಹಸಿರು ಹುಲ್ಲಿನ ವಾಸನೆ ಅಕ್ಕಾ, ಅದಕ್ಕೆ ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿರಬೇಕು, ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ದಣಿದ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದರು.
ಹಾಗಲ್ಲಪ್ಪಾ, ನೀನು ಇಂಜಿನಿಯರಿಂಗ್ ಓದಿದ್ದೀಯಾ, ಏನಾದರೂ ಮಾಡು. ರಾತ್ರಿ ಮಲಗುವ ಮೊದಲು ನಮ್ಮ ಕೋಣೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಹಸಿರು ಹುಲ್ಲು, ತಾಜಾ ಮಣ್ಣು ಮತ್ತು ತೆಂಗಿನ ಗರಿಯನ್ನು ಹಾಕಿ ಎಂದು ವೆಂಕಟಮ್ಮ ಕಮಲಾ ಅವರತ್ತ ತಿರುಗಿದರು. ಕಮಲಾ ಏನು ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ತಿಳಿಯದೆ, ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿಯವರ ಬಳಿ, ನಾನು ಈಗ ಎಲ್ಲಿಂದ ಮಣ್ಣು ತರಲಿ? ಈ ಅಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟ್ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಜಮೀನು ಎಲ್ಲಿಂದ ಸಿಗುತ್ತದೆ? ಎಂದು ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದರು.
ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ, ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲ ಕಮಲಾ, ಪಕ್ಕದ ಪಾರ್ಕ್ನಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಮಣ್ಣು, ಹಸಿರು ಎಲೆಗಳನ್ನು ಕದ್ದು ತರಲೇಬೇಕು ಎಂದು ಹೇಳಿ, ರಾತ್ರಿ ಕಳ್ಳನಂತೆ ಪಾರ್ಕ್ಗೆ ಹೋಗಿ, ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಚೀಲದಲ್ಲಿ ಮಣ್ಣು, ತುಂಡರಿಸಿದ ಹುಲ್ಲು ಮತ್ತು ತೆಂಗಿನ ಗರಿಯನ್ನು ತಂದು ವೆಂಕಟಮ್ಮನವರ ಕೋಣೆಯ ಸುತ್ತಲೂ ಹರಡಿದರು. ಅಂದಿನಿಂದ, ಆ ಕೋಣೆ ರಾತ್ರಿಪೂರ್ತಿ ತೋಟದ ವಾಸನೆಯಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತಿತ್ತು.
ಕೇವಲ ಎರಡು ದಿನಗಳ ನಂತರ, ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿಯವರ ಅಳಿಯನ ಅತ್ತೆ, ಶಾರದಮ್ಮ, ತಮ್ಮ ಮಗನ ಮದುವೆ ವಿಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ಮೂರು ದಿನ ಉಳಿಯಲು ಬಂದರು. ಶಾರದಮ್ಮನವರು ಸ್ವಲ್ಪ ದುರಹಂಕಾರಿ ಸ್ವಭಾವದವರು. ಅವರ ಆಗಮನದಿಂದ, ಇಡೀ ಮನೆಯ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ತಲೆಕೆಳಗಾಯಿತು.
ಶಾರದಮ್ಮನವರು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಬಂದು ಕೂತ ಕೂಡಲೇ, ಬಂಗಾರದ ತಮ್ಮ ಕೈಗಡಿಯಾರವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ಕಮಲಾ, ನನಗೆ ಟಿವಿ ನೋಡುವ ಹವ್ಯಾಸವಿದೆ. ಆದರೆ, ಟಿವಿ ನೋಡುವಾಗ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಯಾವಾಗಲೂ ನಿಶ್ಯಬ್ದ ಇರಬೇಕು. ಟಿವಿ ಶಬ್ದ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಯಾವ ಶಬ್ದವೂ ಕೇಳಬಾರದು ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಕಮಲಾ, ಆದರೆ ಶಾರದಮ್ಮ, ನಿಮ್ಮ ಕೋಣೆಗೆ ಟಿವಿ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ. ಟಿವಿ ಹಾಲ್ನಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಇದೆ ಎಂದರು.
ಅದು ನಿಮ್ಮ ಸಮಸ್ಯೆ ಕಮಲಾ ನನ್ನ ಕೋಣೆಗೆ ಟಿವಿ ಬೇಕು. ಆದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯ, ಆ ಟಿವಿ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಅಂಡ್ ವೈಟ್ ಆಗಿರಬೇಕು ಶಾರದಮ್ಮನವರು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಹೇಳಿದರು.
ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಅಂಡ್ ವೈಟ್? ಯಾಕೆ? ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ತಲೆ ಕೆರೆದುಕೊಂಡರು.
ಬಣ್ಣದ ಟಿವಿ ನೋಡಿದರೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬೇಗ ಆಯಾಸವಾಗುತ್ತದೆ. ಹಳೇ ಕಾಲದ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಅಂಡ್ ವೈಟ್ ಟಿವಿ ನೋಡಿದರೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಶಾಂತಿ, ನೆಮ್ಮದಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ. ನನ್ನ ಮಗನ ಮದುವೆ ವಿಚಾರ ಅಷ್ಟೊಂದು ಮುಖ್ಯ. ನನಗೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಬೇಕು ಎಂದು ಶಾರದಮ್ಮ ಹಠ ಹಿಡಿದರು.
ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಅಂಡ್ ವೈಟ್ ಟಿವಿ ಎಲ್ಲಿಂದ ತರುವುದು? ಕೊನೆಗೆ, ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ತನ್ನ ಹಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತನ ಮನೆಯಿಂದ ಒಂದು ಧೂಳು ಹಿಡಿದಿದ್ದ, ಹಳೆಯ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಅಂಡ್ ವೈಟ್ ಟಿವಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ ತಂದು, ಶಾರದಮ್ಮನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಇಡಬೇಕಾಯಿತು. ಆದರೆ, ಆ ಟಿವಿಯ ಆಂಟೆನಾ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ, ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ತಾವೇ ಕೂತು, ಟಿವಿಯ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಿ, ಅದನ್ನು ಒಂದು ಹಳೆಯ ಸೀರಿಯಲ್ ಚಾನೆಲ್ಗೆ ಹಾಕಿ, ಶಾರದಮ್ಮನಿಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿದರು.
ಮೂರು ವಿಚಿತ್ರ ಅತಿಥಿಗಳ ವಿಚಿತ್ರ ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನು ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ಕಮಲಾ ಇಬ್ಬರೂ ಸಹಿಸಿಕೊಂಡರು. ಒಂದು ಕಡೆ ರಾಮಣ್ಣನ ಬಸ್ ಸದ್ದು, ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ವೆಂಕಟಮ್ಮನ ಹುಲ್ಲಿನ ವಾಸನೆ ಮತ್ತು ಶಾರದಮ್ಮನ ಬ್ಲ್ಯಾಕ್ ಅಂಡ್ ವೈಟ್ ಟಿವಿ ಶಬ್ದ. ಇಡೀ ಮನೆ ಒಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಸರ್ಕಸ್ ಆಗಿತ್ತು.
ಆ ರಾತ್ರಿ, ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ಕಮಲಾ ತಮ್ಮ ಮನೆಯ ಹಾಲ್ನಲ್ಲಿ ಪರಸ್ಪರ ಮಾತನಾಡಿದರು. ಕಮಲಾ, ಈ ಅತಿಥಿಗಳಿಗೆ ಏಕೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಬೇಡಿಕೆಗಳು? ಅವರಿಗೆ ನಾವು ಕಷ್ಟ ಪಡುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವೇ? ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ಹತಾಶರಾಗಿ ಕೇಳಿದರು.
ಇಲ್ಲ ಮೂರ್ತಿ. ಇದು ಅವರ ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ನಿಯಂತ್ರಣ ಸಾಧಿಸುವ ಅವರ ವಿಧಾನ. ಅವರು ನಮ್ಮ ಸಿಟಿಯ ಸೌಕರ್ಯಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ, ಆದರೆ ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ತಮ್ಮ ಹಳ್ಳಿಯ 'ಸಂಪ್ರದಾಯ'ವನ್ನು ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಹೇರಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಕೇವಲ ಬೇಡಿಕೆಯಲ್ಲ, ಇದು ಅವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಗುರುತು, ಕಮಲಾ ಹೇಳಿದರು.
ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಮನೆಯ ಡೋರ್ಬೆಲ್ ಮತ್ತೆ ಬಾರಿಸಿತು. ಹೊರಗೆ ನಿಂತಿದ್ದವರು, ರಾಮಣ್ಣನವರ ತಂಗಿ ಸುಧಾ. ಆಕೆ ತಮ್ಮ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಪ್ಲಾಸ್ಟರ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಒಳಗೆ ಬಂದರು.
ಸುಧಾ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡು, ಕಮಲಾ ಅವರ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ನೋಟ್ ಕೊಟ್ಟರು. ಅದರಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಹೀಗೆ ಬರೆಯಲಾಗಿತ್ತು. ನನಗೆ ಗಲಾಟೆ ಎಂದರೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಮಲಗುವಾಗ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮೌನ ಬೇಕು. ಗಡಿಯಾರದ ಟಿಕ್ ಟಿಕ್ ಸದ್ದು ಕೂಡ ಕೇಳಬಾರದು. ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಪ್ಲಾಸ್ಟರ್ ಹಾಕಿದ್ದೇನೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ನನ್ನ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲಾ ಶಬ್ದ ಮಾಡುವ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು (ರೆಫ್ರಿಜಿರೇಟರ್ ಸೇರಿದಂತೆ) ನಿಲ್ಲಿಸಿ.
ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ಕಮಲಾ ಪರಸ್ಪರ ನೋಡಿಕೊಂಡು ನಕ್ಕರು. ಇದು ಅಸಹಾಯಕತೆಯ ನಗೆಯಾಗಿತ್ತು. ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ತಮ್ಮ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಕೈ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು, ಕಮಲಾ, ಇನ್ನು ಉಳಿದಿರುವುದು ಒಂದೇ ದಾರಿ. ನಾವೇ ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತು ಸಣ್ಣ ಟೆಂಟ್ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಪಾರ್ಕ್ನಲ್ಲಿ ಮಲಗುವುದು, ಎಂದರು.
ಕಮಲಾ ಕೂಡಾ ನಕ್ಕರು. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಈ ವಿಚಿತ್ರ ಸನ್ನಿವೇಶದಲ್ಲಿ, ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ಮತ್ತು ಕಮಲಾ ಒಂದು ವಿಷಯ ಕಲಿತರು. ಸಂಬಂಧಿಕರನ್ನು ಸಂತೋಷಪಡಿಸಲು ಹೋಗಿ, ತಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳಬಾರದು.
ಅದೇ ರಾತ್ರಿ, ನರಸಿಂಹಮೂರ್ತಿ ತಮ್ಮ ಕೊನೆಯ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿ, ಎಲ್ಲಾ ಅತಿಥಿಗಳಿಗೆ ನಾಳೆಯೇ ಹೊರಡಲು ಟಿಕೆಟ್ಗಳನ್ನು ಬುಕ್ ಮಾಡಿದರು. ತಮ್ಮದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ತಾವು ಅತಿಥಿಗಳಾಗಿರಲು ಅವರಿಗೆ ಇಷ್ಟವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆ ದಿನ, ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಶಾಂತವಾದ ಮನೆ, ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಮೌಲ್ಯಯುತವಾಗಿ ಕಂಡಿತು.
