ಹಳೆಯ ನಗರದ ಕೋಲಾಹಲ ಮತ್ತು ವೇಗದ ಬದುಕಿನಿಂದ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಬೇರ್ಪಟ್ಟ ಒಂದು ವಿಸ್ಮಯಕಾರಿ ಜಾಗವಿತ್ತು. ಅದುವೇ 'ಮೌನದ ಗ್ರಂಥಾಲಯ' (The Library of Silence). ಇದು ದಟ್ಟವಾದ ಕಲ್ಲಿನಿಂದ ನಿರ್ಮಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಪುರಾತನ ಕಟ್ಟಡದ ಕೊನೆಯ ಮಹಡಿಯಲ್ಲಿದ್ದು, ಹೊರಗಿನ ಪ್ರಪಂಚದ ಯಾವುದೇ ಶಬ್ದವನ್ನು ಒಳಗೆ ಬಿಡದಂತೆ ವಿನ್ಯಾಸಗೊಳಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಈ ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ಏಕೈಕ ಕಾವಲುಗಾರ್ತಿ, ಗ್ರಂಥಪಾಲಕಿ, ಎಲೆನಾ.
ಎಲೆನಾ ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಈ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬಂದವಳು. ಅವಳ ಪೋಷಕರು ಯಾರು? ಅವಳು ಏಕೆ ಈ ಮೌನದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಉಳಿದಳು ಎಂಬುದು ಅವಳಿಗೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿನ ಪುಸ್ತಕಗಳೇ ಅವಳ ಗುರುಗಳು, ಸಂಗಾತಿಗಳು ಮತ್ತು ಆಪ್ತ ಸ್ನೇಹಿತರು. ಆದರೆ ಈ ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ವಿಶೇಷತೆ ಏನೆಂದರೆ, ಇಲ್ಲಿನ ಪುಸ್ತಕಗಳು ಅಕ್ಷರಗಳಿಂದ ತುಂಬಿರಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ, ಅವು ಮೌನದ, ಹೇಳಲಾಗದ ಭಾವನೆಗಳ, ಮತ್ತು ಮರೆತುಹೋದ ನೆನಪುಗಳ ಆಳವಾದ ರಹಸ್ಯಗಳನ್ನು ತಮ್ಮೊಳಗೆ ಹುದುಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದವು.
ಎಲೆನಾಳ ದಿನಚರಿ ಒಂದು ಪವಿತ್ರ ಆಚರಣೆಯಂತೆ ಇತ್ತು. ಸೂರ್ಯನು ತನ್ನ ಮೊದಲ ಕಿರಣಗಳನ್ನು ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ಕಿರಿದಾದ, ದಪ್ಪ ಗಾಜಿನ ಕಿಟಕಿಗಳ ಮೂಲಕ ಇಣುಕುವ ಮೊದಲು ಅವಳು ಎಚ್ಚರಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು.ಅವಳು ದಿನವನ್ನು ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ಶುದ್ಧೀಕರಣದಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕಪಾಟು ಮತ್ತು ಪುಸ್ತಕವನ್ನೂ ಮೃದುವಾದ ರೇಷ್ಮೆ ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಒರೆಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಪುಸ್ತಕಗಳು ಕೇವಲ ವಸ್ತುಗಳಲ್ಲ, ಅವು ಜೀವಂತ ಅಸ್ತಿತ್ವಗಳಂತೆ. ಅವುಗಳಿಗೆ ನೋವಾಗದಂತೆ, ಧೂಳಿನಿಂದ ಅವುಗಳ 'ಮೌನ' ಕಲುಷಿತವಾಗದಂತೆ ಎಚ್ಚರವಹಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳು ನಡೆಯುವಾಗ, ಕಲ್ಲಿನ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಬೀಳುವ ಅವಳದೇ ಮೃದುವಾದ ಹೆಜ್ಜೆಗಳ ಶಬ್ದವೂ ಅವಳ ಕಿವಿಗೆ ಜೋರಾಗಿ ಕೇಳಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಶುದ್ಧೀಕರಣದ ನಂತರ, ಅವಳು ತನ್ನ ಸಣ್ಣ ಟೇಬಲ್ನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ಹಳೆಯ ಚರ್ಮದ ಹೊದಿಕೆಯ ದಿನಚರಿಯನ್ನು ತೆರೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಪದಗಳ ಬದಲು ಚಿತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಕೇತಗಳ ಮೂಲಕ ದಿನವನ್ನು ದಾಖಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಕಳೆದ ರಾತ್ರಿ ಸುರಿದ ಮಳೆಯ ಶಾಂತಿಯ ಮೌನವನ್ನು ದಾಖಲಿಸಲು, ಅವಳು ಒಂದು ಸುರುಳಿಯಾಕಾರದ ಚಿಹ್ನೆಯನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ಇದು ಕೇವಲ ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲ, ಅದು ಮೌನವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಿತ್ತು. ದಿನದ ಪ್ರಮುಖ ಘಟ್ಟ, 'ಮೌನ ಗಂಟೆ' ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಎಲೆನಾ ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಮರದ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದು, ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ, ನೆಲಮಾಳಿಗೆಯಂತಿರುವ ಕೋಣೆಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಈ ಕೋಣೆಯಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಅಪರೂಪದ ಮತ್ತು ಹಳೆಯ ಮೌನದ ಹಸ್ತಪ್ರತಿಗಳಿದ್ದವು.
ಈ ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದಾಗ, ಹೊರಗೆ ನಗರದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಗದ್ದಲ ಇರಲಿ, ಇಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ನಿಶ್ಯಬ್ದವಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಎಲೆನಾ ಕಮರಿದ ಪುಟಗಳಿರುವ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಆರಿಸಿ, ತನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು.
ಪುಟ 1: ಒಬ್ಬ ತಂದೆ ತನ್ನ ಮಗಳ ವಿದಾಯದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನುಡಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ, ಕೇವಲ ತನ್ನ ಕಣ್ಣೀರನ್ನು ಮಾತ್ರ ಸುರಿಸಿದ ಆಳವಾದ ದುಃಖದ ಮೌನ. ಆ ಪುಟದಲ್ಲಿ, ಒಣಗಿದ ಕಣ್ಣೀರಿನ ಕಲೆ ಮತ್ತು ಒಂದು ಕುಗ್ಗಿದ ಹೃದಯದ ಚಿತ್ರವಿತ್ತು. ಎಲೆನಾ ಆ ದುಃಖವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದಳು.
ಪುಟ 2: ಇಬ್ಬರು ಹಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತರು ದೀರ್ಘಕಾಲದ ನಂತರ ಭೇಟಿಯಾದಾಗ, ಮಾತುಗಳ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲದೆ ಕೇವಲ ಪರಸ್ಪರರ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲೇ ಅನುಭವಿಸಿದ ಸಂತೋಷದ ಮೌನ. ಆ ಪುಟದಲ್ಲಿ, ಕೈಕುಲುಕುವ ಚಿತ್ರ ಮತ್ತು ಅದರ ಸುತ್ತಲೂ ಬೆಚ್ಚನೆಯ ಬೆಳಕಿನ ಸಂಕೇತವಿತ್ತು. ಎಲೆನಾ ಆ ಸಂತೋಷವನ್ನು ತನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಅನುಭವಿಸಿದಳು.
ಪುಟ 3: ಒಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯನು ರಾತ್ರಿಯ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಆಕಾಶವನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾ, ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ವಿಶಾಲತೆಯ ಮುಂದೆ ತನ್ನ ಅಲ್ಪತೆಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡ ದಾರ್ಶನಿಕ ಮೌನ. ಈ ಪುಟದಲ್ಲಿ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ನಕ್ಷೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಕೆಳಗೆ ಅಳುವ ಕಣ್ಣುಗಳ ಚಿತ್ರವಿತ್ತು.
ಎಲೆನಾ ಈ ಪುಸ್ತಕಗಳನ್ನು 'ಓದುವಾಗ' ಕೇವಲ ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನೋಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಅವಳು ತನ್ನ ಆತ್ಮದಿಂದ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಮೌನವು ಕೇವಲ ಶಬ್ದದ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲ, ಅದು ಮಾನವನ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಸಾರವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ ಎಂದು ಅವಳು ಅರಿತುಕೊಂಡಳು. ಒಂದು ದಿನ, ಮೌನ ಗಂಟೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ನೆಲಮಾಳಿಗೆಯ ಕೋಣೆಯ ಮೂಲೆಗೆ ಅವಳು ಕೈ ಹಾಕಿದಾಗ, ಅವಳ ಕೈಗೆ ಯಾವುದೋ ಗಡಸು ವಸ್ತು ತಗುಲಿತು. ಅದು ಕಲ್ಲು ಅಥವಾ ಮರದಿಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ಅವಳು ಭಾವಿಸಿದಳು, ಆದರೆ ಹೊರಗೆ ತೆಗೆದಾಗ, ಅದು ಅವಳು ಎಂದಿಗೂ ನೋಡದ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಾಚೀನ ಪುಸ್ತಕವಾಗಿತ್ತು. ಅದರ ಮೇಲೆ ಯಾವ ಸಂಕೇತಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಕೇವಲ ನಕ್ಷತ್ರಗಳ ಧೂಳಿನಂತಿತ್ತು.
ಕಬ್ಬಿಣದ ಬೀಗದಿಂದ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದ ಆ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಅವಳು ಅನೇಕ ಬಾರಿ ತೆರೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಳು, ಆದರೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ, ಆಯಾಸಗೊಂಡ ಎಲೆನಾ ಆ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ತನ್ನ ಮಡಿಲ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟು, ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಳು. ಅವಳು ಮೌನವಾಗಿದ್ದಳು, ತೀವ್ರವಾದ ಮೌನ. ಅದೇ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ, ಏನೋ ಸಂಭವಿಸಿತು. ಆ ಪುಸ್ತಕವು ಒಂದು ಮೃದುವಾದ ಬೆಳಕಿನಿಂದ ಹೊಳೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು, ಮತ್ತು ಅದರ ಕಬ್ಬಿಣದ ಬೀಗ ಕರಗಿ ಮಾಯವಾಯಿತು. ಎಲೆನಾ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದಳು. ಅವಳು ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಅದರ ಪುಟಗಳನ್ನು ತಿರುಗಿಸಿದಳು.
ಈ ಪುಸ್ತಕವು ಬೇರೆಲ್ಲಾ ಪುಸ್ತಕಗಳಿಗಿಂತ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು. ಇದು ಅವಳ ಕಥೆಯನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿತ್ತು.
ಪುಟ 1: ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ಹೊರಗೆ ಅವಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಅವಳ ತಂದೆ-ತಾಯಿಯ ಮೌನ. ಅವರ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿನ ಭಯ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯ ಸಂಕೇತ.
ಪುಟ 2: ಲೈಬ್ರರಿಯ ಏಕಾಂತದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಕಳೆದ ಸಮಯ, ಅವಳ ಕಲಿಕೆ ಮತ್ತು ಮೌನವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ ಕ್ಷಣಗಳು.
ಪುಟ 3: ಗ್ರಂಥಾಲಯವನ್ನು ಹೇಗೆ ಹೊರಗಿನ ಪ್ರಪಂಚದೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕಿಸಬೇಕು ಎಂದು ಅವಳು ಕನಸು ಕಂಡ ಮೌನ.
ಈ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ಓದಿದ ನಂತರ, ಎಲೆನಾ ಪ್ರಪಂಚದೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕ ಸಾಧಿಸಬೇಕೆಂದು ಅರಿತುಕೊಂಡಳು. ಅವಳು ಕೇವಲ ಕಾವಲುಗಾರ್ತಿಯಾಗಿ ಉಳಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಮೌನದ ಸಂದೇಶವಾಹಕಿಯಾಗಬೇಕು. ಎಲೆನಾ ಆ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ತನ್ನ ಎದೆಯ ಮೇಲೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು, ಗ್ರಂಥಾಲಯದ ದೊಡ್ಡ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ನಿಂತಳು. ಕೆಳಗೆ, ನಗರದ ಜನಸಂದಣಿ ಗದ್ದಲ ಮತ್ತು ಚಟುವಟಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿತ್ತು. ಅವಳು ಆಳವಾದ ಮೌನಕ್ಕೆ ಇಳಿದಳು, ಆ ಮೌನದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರ ಹೇಳಲಾಗದ ಕಥೆಗಳನ್ನು, ಅಪೂರ್ಣ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಿದಳು. ಈ ಮೌನವು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ, ಇದು ಸಂಪೂರ್ಣ ಜೀವನವಾಗಿತ್ತು. ಅಂದಿನಿಂದ, ಎಲೆನಾ ತನ್ನ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಹೊಸ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ವಹಿಸಿದಳು. ಅವಳು ಗ್ರಂಥಾಲಯವನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರೂ, ಆಗಾಗ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ, ಅವಳು ನಗರದ ಬೀದಿಗಳಿಗೆ ಹೋಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಅವಳು ಯಾರೊಂದಿಗೂ ಮಾತನಾಡಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ಕೇವಲ ಮೌನವಾಗಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಳು. ಬೀದಿಯ ಒಂದು ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಮೌನವಾಗಿ ಕುಳಿತು, ಜನರನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯು ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನವರ ಮೇಲೆ ವಿಚಿತ್ರ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರಿತು. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಗೊಂದಲಕ್ಕೊಳಗಾದ ಜನರು, ಕ್ರಮೇಣ ಅವಳ ಸುತ್ತಲೂ ಮೌನವನ್ನು ಅನುಭವಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ತಮ್ಮೊಳಗೆ ಏಕಾಗ್ರತೆ, ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ನೆಮ್ಮದಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡರು. ಎಲೆನಾ ಕೇವಲ ಗ್ರಂಥಪಾಲಕಿಯಲ್ಲ, ಅವಳು ಮೌನದ ಕಾವಲುಗಾರ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಳು, ಮತ್ತು ಅವಳ ಮೌನವೇ ಅವಳ ಪ್ರಬಲ ಧ್ವನಿಯಾಗಿತ್ತು. ಅವಳು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರಿಗೆ, ಮೌನವು ಕೇವಲ ಶಬ್ದದ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲ, ಆದರೆ ಅದು ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಆಳವಾದ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ ಎಂದು ಕಲಿಸಿದಳು.
