निमिषा मुंबईत राहायला गेलो तेव्हा थोडी बावचळून गेली होती
एकदम मोठे शहर आणी खुप जास्त आयुष्याचा स्पीड .!
रोजचेच रूटीन स्वयंपाक पाणी डबा देणे
दिवसभर वाचन वगेरे
संध्याकाळी परत जेवायची तयारी
एक दिवस मात्र एक गंमत झाली सकाळी पोळ्या करून झाल्या आणी थोडी कणिक उरली
मग सहज म्हणुन तिने ती खिडकीत ठेवली .
.आणी अचानक एका कावळे बाबांचे आगमन झाले
कणिक पटकन चोचीत घेऊन कावळे बाबा गायब ,,
निमिषा नवलच वाटले ..पोळीचे तुकडे किंवा शिजवलेले अन्न कावळे खातात हे पाहिले होते
पण कच्ची कणिक ..??
कावळा या पुर्वी कधी बारकाईने नव्हता पहिला ..
सोसायटीच्या आवारात एक मोठे पिंपळाचे झाड होते .त्याच्या फांद्या तिच्या फ्लॅटच्या खिडक्यांना टेकल्या होत्या
त्यातल्या एका फांदीवर होता हा कावळा ...
दुसऱ्या दिवशी सकाळी पोळ्या करताना तिचे सहज लक्ष गेले तर बहुधा कालचीच कावळे बाबांची स्वारी
खिडकीच्या दांडीवर बसली होती
आणी अगदी मान वाकडी करून आत पाहणे चालले होते ..स्वारीचे
मग सहजपणे तिने पण थोडी कणिक खिडकी बाहेर ठेवली .
आणी एका सेकंदात येऊन कावळे बाबांनी ती गायब केली
आता मात्र रोज तिला सवय व्हायला लागली त्याच्या सोबतीची .
दिवसभर पण बहुधा तोच कावळा समोर च्या झाडावर बसलेला असावा
आता तिला एक छंदच लागला स्वयपाक खोलीत आले की खिडकी कडे पाहायचा
आणी रोज सकाळी एक कणकीचा गोळा त्याला देण्यासाठी थोडी जास्त कणिक भिजवणे
हे ही एक काम झाले ..
नवरा म्हणाला काही तरीच असते तुझे कावळ्याला कोणी कणिक घालते का ?
ती म्हणाली..
असू दे रे मला बरे वाट्ते ..खुप !!!!
हळू हळू तिची आणी त्याची ओळख घट्ट होऊ लागली
तिला त्याच्या डोळ्यातले भाव समजू लागले ..आणी तो आला की ती त्याच्याशी गप्पा करू लागली
तो ही मान वाकडी करून पहायचा तिच्याकडे
ती बोलु लागल्यावर
आणी बोलणे संपून गेले की उडून जायचा ..
खरच दिवसभर घरी एकट्या असलेल्या तिला त्याची सोबत आवडू लागली
दोस्त समजू लागली ती त्याला
एकदा तिच्या नवऱ्याने ऐकले तिला कावळ्याशी बोलताना ..
तो हसायलाच लागला....
असेच खूप दिवस गेले
नंतर पाच सहा महिन्यांनी तिला तिच्याच घरी येऊ घातलेल्या नव्या पाहुण्याची चाहूल लागली
ही बातमी पण तिने या दोस्ताला आनंदाने सांगितली
त्या दिवशी तिच्या दोस्ताने खिडकीकडून झाडाकडे चांगल्या चार गिरक्या मारल्या
खुप आनंद झाला असावा त्याला असे तिला वाटले ..
यानंतर तीन चार महिन्याच्या काळात तिची अवस्था खुप वाईट झाली
तब्येत खुप खालावली तिची अगदी बेड रेस्ट सांगितली डॉक्टरांनी.
तशात घरचे कोणीच येऊन जवळ राहण्या सारखे नव्हते ..
मग बाई लावली स्वयंपाकालाआणी फक्त छोटी छोटी कामे ती करू लागली
बाईला सुचना देऊन ठेवली होती रोज एक कणकीचा गोळा खिडकीत ठेवायचा ..
आता स्वयंपाकघराची खिडकी फार वेळ उघडी राहायची नाही
आणी तिच्या दोस्ताने पण आपला मुक्काम तिच्या बेडरूम च्या खिडकी समोरील झाडावर हलवला होता
तसे तर खुप कावळे होते त्या झाडावर पण तिला तिचा दोस्त अचूक ओळखू येत असे
अगदी बेड वर ती झोपली असली तरी
तो तिला दिसेल अशा फांदीवर बसत असे
हे वाढते “कावळा वेड “पाहून तिचा नवरा अगदी चकित होत असे
पण त्या कठीण अवस्थेत तिचे मन रमते आहे हेच त्याच्यासाठी खुप होते ..
खरच त्या दिवसात तिला त्या दोस्ताची फार सोबत झाली
मधून मधून गप्पा मारण्या साठी म्हणुन तो स्वतःच तिच्या जवळच्या खिडकी पाशी येत असे
आणी एके दिवशी गंमत झाली आपल्या सोबत आपल्या प्रियेला घेऊन
तिचा दोस्त खिडकी पाशी आला ..
एक बारीक चणीची कावळी होती त्याच्या बरोबर ..
दोस्ताने काव काव करीत तिला तिची ओळख करून दिली
आणी मग दोघेही समोरच्या झाडावर पळाले ...
तिला खुप मस्त वाटले
जसजसे दिवस भरत होते तसे तिच्या हालचाली वर आणखी मर्यादा येऊ लागल्या होत्या
मग फक्त रेडिओ ऐकत पडून राहणे इतकेच करायची वेळ आली
दोस्त पण कित्येक तास मग तिच्या बरोबर खिडकीत रेडिओ ऐकत बसे ..
सोसायटी मधील बायका कधी तिच्या तब्येतीची विचारपूस करायला आल्या की म्हणत
कीती कावळे ओरडतात तुमच्या खिडकीजवळ
बंद करून टाका ती..
तेव्हा ती फक्त हसायची
त्यांना काय माहीत कीती मोठी सोबत होती त्याची ते ..!!
आता तिचा मुंबईतला मुक्काम हलवावा लागणार होता
बाळंतपणा साठी पुण्यास जायचे होते
तिची आई येऊन राहिली होती तिला घेऊन जाण्या साठी ..
तीला पण ओळख करून दिली तिने अपल्या दोस्ताची ..
आईला नवल वाटले पण ती म्हणाली
..अग ऋणानुबंध असतात हे ..त्यामुळेच घडते असते असे
“तु पोटात होतीस माझ्या तेव्हा मला माझ्या गोठ्यातल्या गाईची सोबत वाटे
तिच्या कडे जाऊन बोलले की मला बरे वाटे ..माझी सोबत ती होती तेव्हा ..”
आईचे बोलणे ऐकून तिला बरे वाटले ..
चला माझ्या सारखीच अनुभूती आहे तिची पण ..
दोस्ताचा निरोप घेऊन ती सकाळी पुण्यास गेली ..
त्यानंतर दोन महिने खुप गडबडीचे होते
घरचे लोक नातेवाईक मैत्रिणी यांनी तिला घेरून टाकले होते
तरी पण तिला एक दोन दिवसा आड दोस्ताची आठवण येई
एकदा नवरा आला होता तिचा मुंबई हुन
तो म्हणाला
तुमच्या दोस्तांनी बहुधा उपोषण सुरु केलेय हल्ली
पोळ्या वाल्या बाईनी ठेवलेली कणिक खात नाहीत नेहेमीसारखी ..
ऐकून तिला गलबलून आले ..समजले तिला त्याला माझी आठवण येतेय ..
आणखी पंधरा दिवसात तिने एका गोड कन्येला जन्म दिला
मग सर्व जण त्या नव्या पाहुण्याच्या आगमनात गर्क होऊन गेली
नंतर तीन महिने कापरा सारखे उडाले ..आता मुंबईला परत जायचे होते
आई आली होती बरोबर तिला पोचवायला मुंबईला ..
छोटीला घेऊन घरात पाउल ठेवले आणी आधी जाऊन तिने बेडरूमची खिडकी उघडली
बराच वेळ काहीच चाहूल नव्हती .
मन थोडे अस्वस्थ झाले ..कुठे गेला असेल ..हा दोस्त ?
एक दोन दिवस काहीच चाहूल लागली नाही ..मनात रुख रुख राहिली .
तशात स्वयंपाकवाली बाई पण म्हणली .ताई त्यो कावळा लई दिवस न्हाय आला
म्हून मी बी कणिक न्हाय ठेवत आता ..
दोन तीन दिवसांनी अचानक बेडरूमच्या खिडकी जवळ फडफड ऐकू आली
दार उघडून पाहिले तर काय तिचा दोस्त हजर झाला होता
काव काव करून त्याने नुसते डोक्यावर घेतले घर सारे ...
पाळण्यात पहुडलेली छोटी पण बारीक नजर करून इकडे तिकडे पाहू लागली होती
तिने तिच्या हाताने दोस्ताला कणकेचा गोळा घातला तेव्हा कुठे बर वाटले मला
आता तिच्या बरोबर छोटी ची पण “सोबत “बनला दोस्त ..
कसे समजायचे कोण जाणे पण छोटी झोपली असता अगदी शांत असायचा
पण ती जागी झाली आणी हात पाय उडवून खेळू लागली की याचा आवाज भरात यायचा .
छोटीला पण आता दोस्ताचे येणे जाणे समजू लागले ..तीही टक लावून खिडकी कडे पाहायची
तो खिडकीतून उडून झाडा कडे गेला ..की मस्त हसायची
आणी एक दिवस तो भयंकर प्रसंग घडला
छोटी पाळण्यात शांत झोपली होती आणि निमिषा घरच्या कामात गर्क होती
आणी काय झाले कोण जाणे अचानक काव काव गलका सुरु झाला
आणी छोटी पण मोठ्मोठ्याने रडू लागली ..
धावत जाऊन बेडरूम मध्ये पाहिले तर काय ..
झाडाची एक फांदी जी खिडकी जवळ टेकली होती
तिथून एक छोटा साप आत शिरू पाहत होता .
आणी तो आत जाऊ नये म्हणुन दोस्त जोरात ओरडून त्याला टोची मारत होता
टोच मारली की साप त्याच्या वर फुस्स ..करीत होता
पुन्हा दोस्त ओरडून टोच मारीत होता
आणी त्याची काव काव ऐकून छोटी मोठ्याने रडत होती ..
तिने ताबडतोब छोटीला उचलले आणी बाहेर जाऊन वॉचमनला बोलावले
थोड्याच वेळात वॉचमनने सापाला उचलून पिंजऱ्यात कोंडले
व पिंजरा घेऊन तो जंगलात सोडायला निघून गेला .
सोसायटीतील लोकांना हा प्रकार पाहून “अचंबा ,,वाटला ..
आणी अचानक हा कावळा कसे येथे आला असे सर्वाना वाटले
पण तिला समजले ..दोस्त लक्ष ठेवून होता छोटी वर
आणी जेव्हा हा साप आत शिरू लागला
तेव्हा दोस्ताने त्याला अडवायचा यथाशक्ती प्रयत्न केला होता ..
त्या दिवशी त्याचे आभार मानताना ..तिचा कंठ दाटून आला
आणी तो पण वेड्या वाकड्या माना करून तिचे बोलणे ऐकत होता ..
यानंतर काही दिवसात तिच्या नवऱ्याची बदली दुसऱ्या मोठ्या शहरात झाली
काही दिवसात निघायचे होते ..दोस्ताला सोडून जायला मन घेत नव्हते ,,
पण ताटातूट तर होणार हे नक्की झाले होते ..
त्या काही दिवसात तिने दोस्ताशी भरपूर गप्पा मारल्या
दोघांनी खुप गाणी ऐकली
छोटी बरोबर पण खुप खेळला दोस्त..!!
का कोण जाणे त्याला पण बोलता येत असते तर बरे झाले असते असे वाटत होते
आणी एक दिवस सारे सामान आवरायला सुरवात झाली ..
दोन वर्षे साठवलेला पसारा कामगार येऊन आवरू लागले ..
पॅकिंग सुरू झाले
आणी मग मात्र तिच्या दोस्ताच्या लक्षात सारा प्रकार आला ..
त्या दिवसभर त्याने काही खाल्ले नाही तिच्या कडे पाहिले पण नाही ..
फक्त खिडकी ते झाड एवढ्या फेऱ्या मारत बसला ..
सकाळी उठून घर बंद करण्या पुर्वी दोस्ताला कणिक द्यावी म्हणुन पहिले
पण आता तो गायब ...होता ...कुठेच नव्हता ...
काळजात गलबल झाली ...पाय दारा बाहेर पडेना ..
पण जाणे भागच होते ना
खाली आल्या वर गाडीत बसण्या पुर्वी पाहिले
पण आता झाडावर ही नव्हता दोस्त
आणी गाडी निघाली ..आता मात्र पंखाची फडफड ऐकू आली .
दोस्त गाडीच्या काचे जवळ येवून निरोप घेत होता आमचा ..
छोटी पण खिदळत हसत होती ....थोडे अंतर तो गाडी बरोबर उडत होता ..
नंतर मात्र आमची खरोखर “जुदाई “....झाली ..
आज इतकी वर्षे झाली पण दोस्ताची आठवण कायम आहे ..
आता तिची मुलगी पण सासरी गेली आहे .
.पण कावळा पाहिला की दोस्त हमखास आठवतो
कोणते रेशमी बंध त्यांच्यात होते कोण जाणे ...!
