કશ્મકશ-૨
(બંનેએ ટીવી જોવાનો સમય નક્કી કર્યો હતો કે હિરેન રાત્રે આઠ વાગ્યા સુધી સમાચાર જોશે અને તે પછી હિરલ તેની મનપસંદ સિરિયલ જોશે.)
હરીશના મુંબઈ ગયા પછી હવે નિર્જન ઘરમાં માત્ર બંનેનો અવાજ સંભળાતો હતો. એક દિવસ હિરલે કહ્યું, ‘ઘરે કોઈ બાળકો નથી. હવે તમે હરીશના રૂમમાં બેસીને આરામથી ટીવી જોઈ શકો છો."
હિરેને હિરલ સામે જોયું, પછી તેણે કહ્યું, "તું આમ કેમ તાકી રહેલ છે?" "મેં તારી પાસેથી આવી સમજદાર વસ્તુની અપેક્ષા નહોતી કરી. બાય ધ વે, તું આ એટલા માટે કહી રહેલ છો કે તને પણ ટીવી જોવામાં તકલીફ ન પડે અને મને પણ.
બસ હિરેન એ જ દિવસથી હરીશના રૂમમાં બેસીને આરામથી ટીવી જોવાનું શરૂ કર્યું અને હિરલ તેના રૂમમાં તેની મનગમતી સિરિયલોનીજોવાની મજા માણતી હતી. ધીમે ધીમે હિરેને પોતાનો બીજો સામાન પણ હરીશના રૂમમાં ગોઠવ્યો. ટીવી જોતાં જોતાં ઘણી વાર ઊંઘ આવી જતી. હિરલ રાત્રે બરાબર દસ અગિયાર વાગે ટીવી અને લાઈટો બંધ કરીને સૂઈ જતી.
એક દિવસ હિરેને કહ્યું, "મેં વિચાર્યું છે કે હવે હું ટીવી જોઇ તે રૂમમાં જ સૂઈશ." "આવું કેમ થયું કે આ વાત ઠેઠ આ હદે આવી ગઇ ?" હિરલે પાછળ ફરીને પૂછ્યું. “બીજું કાંઇ નહીં પણ કેટલીકવાર ક્રિકેટ મેચો મોડી રાત સુધી ચાલે છે. તેને જોઈને મને ઊંઘવામાં મોડું થઈ જાય છે."
"ઓ કે, તને ગમે તેમ. તે જે વિચાર્યું હશે, તે મુજબ જ કરશો,” હિરલે કહ્યું. હિરેને આ સમયે તેની સાથે બીનજરૂરી વાદ-વિવાદમાં ઉતરવુંયોગ્ય ન માન્યું અને હરીશના રૂમમાં પોતાનો પલંગ શિફ્ટ કર્યો.
મોટા ઘરમાં રહેતા બે લોકો હવે અલગ-અલગ રૂમમાં ગોઠવાઈ ગયા હતા. આ કારણે હવે બંને એકબીજા સામે ટકરાતાં પણ ઓછા થયાં હતાં. હિરેન સવારે ચા પીતો ન હતો. હિરલ સવારે સૌથી પહેલા પોતાના માટે ચા બનાવતી અને આધ્યાત્મિક પ્રવચન સાંભળતી વખતે તેનો આનંદ લેતી અને તે સમયે હિરેન વરંડામાં બેસીને તેની અનુકુળતા મુજબ આનંદથી અખબાર વાંચતો.
સવારે ટેબલ પર નાસ્તો કરવા બંને સાથે બેસીને નાસ્તો કરતા. હવે હિરેને હિરલે બનાવેલા ભોજનમાં પહેલા જેવી અલગ પ્રકારનીરસોઈ બનાવવાની ઓછી કરી દીધી હતી. હિરલ નાસ્તો કરીને પોતાનું કામ શરૂ કરી દેતી અને હિરેન ટીવીમાં જોવામાં વ્યસ્ત થઈ જતો. બપોરે ડિનર ટેબલ પર જમતી વખતે તેમની વચ્ચે કોઈ નાની નાની વાતને લઈને પણ ક્યારેક ઝઘડો થઈ જતો, પણ હવે તે પહેલા જેવો તીક્ષ્ણ નહોતો.
બપોરના ભોજન પછી, તેઓ ટીવી જોવા અને આરામથી આરામ કરવા માટે તેમના રૂમમાં પાછા જતાં. બાળકો તેમના સંસારમાં એકરસ થયાના થોડા મહિનામાં જ બંનેને એકબીજાથી અંતર રાખીને જીવન જીવવાની જાણે આદત પડી ગઈ. હિરલ વધુ હળવી થઈ ગઈહતી. હવે હિરેનતેની દરેક બાબતમાં દખલ કરતો ન હતો. તેણી તેના રૂમમાં બેસીને ફોન પર કોની સાથે વાત કરે છે તેની તેને વધુ પડી ન હતી. હિરેનને પણ ઘરમાં પોતાના માટે એક અલગ જગ્યા મળી હતી જેમાં તે અખબારો વાંચીને, ટીવી અને મોબાઈલ ફોન જોઈને ખૂબ ખુશ હતો. સાત મહિના પછી હરીશ ઘરે આવ્યો. તેણે જોયું કે પાપાએ પોતાનો સામાન ઉપરના માળે તેની બહેનનાં રૂમમાં શિફ્ટ કરી દીધો હતો અને તે પોતાના રૂમમાં રહે છે.
આ જોઈ હરીશ બોલ્યો, “પપ્પા, તમે બહુ સારું કર્યું છે. આ બહાને આ ઘરના ઓછામાં ઓછા બે રૂમમાં વસ્તી છે એમ લાગે. "હા દીકરા, મને પણ લાગ્યું કે રૂમ ખાલી પડેલા છે, તો શા માટે તેનો સદુપયોગ કેમ ન કરી શકાય ?" ક્રમશ:…..
