The Download Link has been successfully sent to your Mobile Number. Please Download the App.
Continue log in with
By clicking Log In, you agree to Matrubharti "Terms of Use" and "Privacy Policy"
Verification
Download App
Get a link to download app
as soon as music stopped i felt stupid again - jigeesh prajapati
The beauty of love is in its blindness. -jigeesh prajapati
Dreams can be illusive. But the journeys are real. -jigeesh prajapati
Life is like a football game. Once you are born, the game starts and in the course of time you come to know that the game will end in a particular time-frame so you have limited time in your hand. In this game, you are the football, various players are your desires and goal-posts are your death – your end. The game progresses and you grow up. During the whole game your desires and wishes keep kicking you all across the ground. You are here at some moment and there in the upcoming one. You never know where you will be next! But it’s ok because you like to get kicked by your desires, hoping that you will reach somewhere some time. But when? That’s the biggest uncertainty of this game. But as for now you know very well that your end day will come, I mean the last goal. Every time when you are kicked into one of the goal-posts you wish this is not your last time because you still want to get keep kicked. Finally the time comes when you have found your greatest desire. You are caught in its hands, actually in its feet. It kicks you up long in the air. You enjoy that long flight without worrying about anything much. And it’s a Goal!! That’s it. Your favorite desire kicked you so hard that you will never come back. You got it right. Game is over. You are dead. Everything finished. Before I take your leave, you never asked who I actually am. Let me tell you who I am. I am that ticking of clock you see hanging up on the top. Your time-frame. So how was your game?? Did you enjoy it?
એક જંગલ હતુ. આ જંગલમાં એક પથરાળ અને ટેકરીવાળો વિસ્તાર હતો. અમુક ટેકરીઓ પરથી નાનામોટા સુંદર ઝરણાઓ વહેતા. એક ઝરણાના માર્ગમાં કેટલાક જડ પથ્થરો પડ્યા હતા જે ઝરણા માટે મુક્તપણે વહેવામાં અવરોધરૂપ હતાં. આમ છતાં તે ઝરણાએ પોતાનુ પાણી વહેવડાવવાનુ ચાલુ રાખ્યુ. ઘણો સમય આમ વીતતો ગયો. ઝરણાના અવિરત વહેવાથી પરિણામ એ આવ્યુ કે તેના માર્ગમાં પડેલા એ જડ પથ્થરો હવે કોતરાઇ ગયા હતા. પાણીના વેગથી ઘસાઇ ચૂક્યા હતા. આથી ઝરણુ હવે મુક્તપણે વહી શકતું હતુ. આ વાતને પણ ઘણો સમય વીતી ગયો. સમય જતાં આ પથ્થરો પર નાનકડી જીવસૃષ્ટિ નો જન્મ થયો. જન્મ સમયે તો તે જીવોમાં બુધ્ધિનો વિકાસ થયો ન હ્તો પણ સમય જતાં તેમનામાં બુધ્ધિ વિકસી. જ્યારે તે સમ્પૂર્ણ સમજતા થયા ત્યારે તેમને એ વાતની નોંધ લીધી કે “આપણે જે ઝરણાનાં કિનારે વસેલા છીએ તે પથ્થરનો આકાર કેવો અદભૂત છે કે જે ઝરણાના વહેવાના માર્ગને એકદમ સુસંગત અને અનુરુપ છે. જો ઇશ્વરે સમજી વિચારીને આવા અદભૂત આકારના પથ્થરોનું નિર્માણ ન કર્યુ હોત તો આપણે ક્યારનાય આ ઝરણાના ધસમસતાં પ્રવાહથી મૃત્યુ પામ્યા હોત!!” આ જ કારણોસર તેઓ તે ઝરણાને ધિક્કારતા પણ ખરા. હવે કોણ એ નાદાન જીવોને સમજાવે કે એ કમાલ ઇશ્વરનો નહી પણ તેઓ જે ઝરણાને ધિક્કારે છે તે ઝરણાનો જ છે.
Copyright © 2024, Matrubharti Technologies Pvt. Ltd. All Rights Reserved.
Please enable javascript on your browser
