ಮಹಾನಗರದ ಹೃದಯಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಹಳೆಯ, ಜೀರ್ಣಾವಸ್ಥೆಯ ಪುಸ್ತಕದಂಗಡಿ ಜ್ಞಾನಗಂಗಾದ ಕಪಾಟುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಅರ್ಜುನ್ ನಿಂತಿದ್ದ. ಹೊರಗೆ ಚಳಿಗಾಲದ ಮಂಜು ಇಡೀ ನಗರವನ್ನು ತೆಳುವಾದ ಮುಸುಕಿನಿಂದ ಆವರಿಸಿತ್ತು. ಅರ್ಜುನ್ ವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿ ಆದರೆ ಅತೃಪ್ತ ಪತ್ರಕರ್ತ. ಆತ ಹೊಸ ಕಥೆ, ಒಂದು ಆಳವಾದ ರಹಸ್ಯದ ಸುಳಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನ ಬೆರಳುಗಳು ಧೂಳು ಹಿಡಿದ ಹಳದಿ ಪುಟಗಳ ಮೇಲೆ ಹಾದಾಗ ಒಂದು ಕಪ್ಪು, ಗಟ್ಟಿಯಾದ ಕವರ್ ಇರುವ ಡೈರಿ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅದು ಪುಸ್ತಕಗಳ ರಾಶಿಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿತ್ತು. ಅದರ ಮೇಲೆ ಯಾವುದೇ ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಕೇವಲ ಮೂಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಸ್ಪಷ್ಟವಾದ ಚಿನ್ನದ ಮುದ್ರೆಯ ಗುರುತಿತ್ತು. ಅರ್ಜುನ್ ಅದನ್ನು ತೆರೆದ. ಕೈಬರಹವು ಚಿಕ್ಕದಾಗಿದ್ದರೂ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿತ್ತು, ಬಹುಶಃ ಸುಮಾರು ಐವತ್ತು ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯದಾಗಿರಬಹುದು.
ಡೈರಿಯು 1970 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲ್ಪಟ್ಟಿತ್ತು. ಲೇಖಕನ ಹೆಸರು ವಿಕ್ರಮ್ ಆತ ನಗರದ ಹೆಸರಾಂತ ನಿರ್ಮಾಣ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲಿ ಎಂಜಿನಿಯರ್ ಆಗಿದ್ದ. ಮೊದಲ ಕೆಲವು ಪುಟಗಳು ಕೇವಲ ದಿನನಿತ್ಯದ ನಮೂದುಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಸೈಟ್ ಭೇಟಿ,ಮೇಲಧಿಕಾರಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಭೆ. ಆದರೆ, ಕ್ರಮೇಣ, ನಮೂದುಗಳ ಸ್ವರೂಪ ಬದಲಾಗತೊಡಗಿತು.
ದಿನಾಂಕ 17/11/1974 ಕತ್ತಲು ಆವರಿಸುತ್ತಿದೆ. ನಾನು ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ಸೈಟ್ನಲ್ಲಿ ಕಂಡ ದೃಶ್ಯ ನನ್ನನ್ನು ನಿದ್ರೆ ಮಾಡಲು ಬಿಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಅವರು ಅದನ್ನು ಅಡಿಪಾಯದಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದರು. ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಮೂವರು ಕಾರ್ಮಿಕರು ಮತ್ತು ಅಧಿಕಾರಿ ಮಾತ್ರ ಇದ್ದರು. ಅದು ಕೇವಲ ಒಂದು ಶಿಲ್ಪವಲ್ಲ. ಅದರ ಗಾತ್ರ, ಅದರ ಭಾರ ಏನೋ ಕೆಟ್ಟದ್ದು ನಡೆದಿದೆ.
ದಿನಾಂಕ: 20/11/1974 ನಾನು ವಿವರಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಯೋಜನೆಯ ನಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಆ ವಿಶೇಷ ಭಾಗವನ್ನು ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಭೂಗತ ಸಂಗ್ರಹ ಘಟಕ ಎಂದು ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಏಕೆ? ಇಡೀ ಮಹಡಿ ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ನಿಂದ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ನಾನು ಆ ಅಧಿಕಾರಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಶೋಧಿಸಿದೆ. ಆತ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಕಾಣೆಯಾದ ಉದ್ಯಮಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದ್ದ. ಇದು ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಈ ನಮೂದುಗಳನ್ನು ಓದಿದ ಅರ್ಜುನ್ ಬೆನ್ನಿನಲ್ಲಿ ನಡುಕ ಹರಿಯಿತು. ವಿಕ್ರಮ್ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಯಾವ ಕಟ್ಟಡದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ? ಅವನು ಆ ಡೈರಿಯನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅಂಗಡಿಯ ಮಾಲೀಕರಿಗೆ ಹಣ ನೀಡಿ ಹೊರ ನಡೆದ. ಅವನು ತನ್ನ ಸಂಪಾದಕರಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ. ನಗರದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಹಳೆಯ ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ ವಾಣಿಜ್ಯ ಕಟ್ಟಡಗಳು ಯಾವುವು? ವಿಶೇಷವಾಗಿ 1970 ರ ದಶಕದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಾಣವಾದವು? ಸಂಪಾದಕರು ಒಂದು ಹೆಸರನ್ನು ನೀಡಿದರು. ವಿಜಯ್ ಟವರ್ಸ್ - ನಗರದ ಅತ್ಯಂತ ಎತ್ತರದ ಮತ್ತು ದುಬಾರಿ ಕಟ್ಟಡಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು. ಅರ್ಜುನ್ ವಿಜಯ್ ಟವರ್ಸ್ ಕಡೆಗೆ ಹೊರಟ. ಆ ಗಗನಚುಂಬಿ ಕಟ್ಟಡವು ಮಂಜಿನ ನಡುವೆ ಒಂದು ದೈತ್ಯ ಕಪ್ಪು ನೆರಳಿನಂತೆ ನಿಂತಿತ್ತು. ಅವನು ಅದರ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಹುಡುಕಿದಾಗ, ಒಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ವಿಷಯ ತಿಳಿಯಿತು. ಕಟ್ಟಡದ ಅಡಿಪಾಯ ಹಾಕಿದ ಕೆಲವೇ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಅದರ ಮುಖ್ಯ ಪಾಲುದಾರ ಮತ್ತು ಫೈನಾನ್ಶಿಯರ್, ಶ್ರೀಮಾನ್ ರಾಜೀವ್ ಮೆಹ್ತಾ, ಯಾವುದೇ ಸುಳಿವು ಇಲ್ಲದೆ ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದರು. ಪೊಲೀಸರು ಅದನ್ನು ಕೌಟುಂಬಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಯಿಂದ ಪಲಾಯನ ಎಂದು ಮುಕ್ತಾಯಗೊಳಿಸಿದ್ದರು.
ರಾಜೀವ್ ಮೆಹ್ತಾ ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದು ನವೆಂಬರ್ 1974 ರಲ್ಲಿ. ವಿಕ್ರಮ್ನ ಡೈರಿಯಲ್ಲಿನ ನಮೂದುಗಳ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಅದು ಹೊಂದಿಕೆಯಾಯಿತು.
ಅರ್ಜುನ್, ಹಳೆಯ ಪತ್ರಕರ್ತ ಸ್ನೇಹಿತರ ಸಹಾಯದಿಂದ, ವಿಜಯ್ ಟವರ್ಸ್ನ ಮೂಲ ನಕ್ಷೆಗಳನ್ನು ಪಡೆದನು. ನಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ, ಕಟ್ಟಡದ ನೆಲಮಾಳಿಗೆಯ (P1) ಕೆಳಗೆ ಸೀಲ್ಡ್ ಯೂನಿಟ್ ಬಿ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲಾದ ಒಂದು ಪ್ರದೇಶವಿತ್ತು, ಅದನ್ನು ಬರಿಗಣ್ಣಿಗೆ ಗುರುತಿಸಲಾಗದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ನಕ್ಷೆಯಿಂದ ಮರೆಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು.
ಮರುದಿನ ರಾತ್ರಿ 2ಗಂಟೆಗೆ ಕಾವಲುಗಾರನ ಕಣ್ತಪ್ಪಿಸಿ, ಅರ್ಜುನ್ ವಿಜಯ್ ಟವರ್ಸ್ನ ನೆಲಮಾಳಿಗೆಯ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ. ವಿಕ್ರಮ್ನ ಡೈರಿಯಲ್ಲಿನ ಕೆಲವು ಅಸ್ಪಷ್ಟ ರೇಖಾಚಿತ್ರಗಳು ಆ ಗುಪ್ತ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದವು. P1 ಲೆವೆಲ್ನಲ್ಲಿ, ಕಾರ್ ಪಾರ್ಕಿಂಗ್ ಸಂಖ್ಯೆ 27 ಮತ್ತು 28 ರ ನಡುವೆ ಒಂದು ಅಸಾಮಾನ್ಯವಾದ ಗೋಡೆಯ ರಚನೆ ಇತ್ತು. ಅದು ಉಳಿದ ಗೋಡೆಗಳಿಗಿಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು, ಅಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ದಪ್ಪವಾಗಿತ್ತು. ಅರ್ಜುನ್ ತಂದಿದ್ದ ವಿಶೇಷ ಉಪಕರಣದಿಂದ ಆ ಗೋಡೆಯನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದ. ಗೋಡೆಯ ಹಿಂದೆ ದೊಡ್ಡದಾದ ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ನಿಂದ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟ ಕೋಣೆಯಿದೆ ಎಂದು ಅರಿವಾಯಿತು. ಅವನು ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತ, ನಿವೃತ್ತ ಕಟ್ಟಡ ಕಾರ್ಮಿಕ ರಂಗಪ್ಪನಿಗೆ ಫೋನ್ ಮಾಡಿದ. ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ನಂತರ, ರಂಗಪ್ಪನು ಕೆಲವು ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ, ಆದರೆ ಸದ್ದು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡುವ ಉಪಕರಣಗಳೊಂದಿಗೆ ಬಂದ.
ಏನು ಮಾಡ್ತಿದ್ದೀಯಾ ಅರ್ಜುನ್? ಇದು ಅಪಾಯಕಾರಿ ರಂಗಪ್ಪ ಪಿಸುಗುಟ್ಟಿದ.
ರಂಗಪ್ಪ, ಐವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಒಂದು ರಹಸ್ಯ ಇಲ್ಲಿದೆ. ಒಂದು ಕಥೆ ಇದೆ, ಅದು ಬೆಳಕಿಗೆ ಬರಬೇಕು. ಇದು ರಾಜೀವ್ ಮೆಹ್ತಾ ಅವರ ಕಥೆಯ ತಿರುವು ಇರಬಹುದು. ಸುಮಾರು ಮೂರು ಗಂಟೆಗಳ ಕಷ್ಟದ ಕೆಲಸದ ನಂತರ, ಅವರು ಗೋಡೆಯೊಳಗೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಬಿರುಕು ಮಾಡಿದರು. ಅರ್ಜುನ್ ತನ್ನ ಫೋನಿನ ಫ್ಲ್ಯಾಶ್ ಲೈಟ್ ಅನ್ನು ಒಳಗೆ ಹಾಯಿಸಿದ. ಬೆಳಕು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಫ್ಲ್ಯಾಶ್ ಲೈಟ್ ನೇರವಾಗಿ ಮಾನವ ಅಸ್ಥಿಪಂಜರದ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿತು. ಅದರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಒಂದು ತುಕ್ಕು ಹಿಡಿದ ಬ್ರೀಫ್ಕೇಸ್ ಇತ್ತು.
ಅರ್ಜುನ್ ಕೈ ನಡುಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನು ಆ ಬಿರುಕನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದು ಮಾಡಿ ಒಳಗೆ ನುಗ್ಗಿದ. ಕೋಣೆಯ ಗಾಳಿಯು ಹಳೆಯ ಮಣ್ಣಿನ ವಾಸನೆಯಿಂದ ಕೂಡಿತ್ತು. ಬ್ರೀಫ್ಕೇಸ್ ಅನ್ನು ತೆರೆದಾಗ, ಅದು ಕಟ್ಟಡದ ಮಾಲೀಕತ್ವ ಮತ್ತು ಫೈನಾನ್ಸಿಂಗ್ಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಮೂಲ ದಾಖಲೆಗಳಿಂದ ತುಂಬಿತ್ತು, ಇದರ ಜೊತೆಗೆ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿನ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಕೈಗಾರಿಕೋದ್ಯಮಿಗಳ ನಡುವಿನ ಕಪ್ಪುಹಣದ ವಹಿವಾಟುಗಳ ವಿವರಗಳಿದ್ದವು. ಇಡೀ ಕಟ್ಟಡ ಯೋಜನೆಯು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಮೇಲೆ ನಿಂತಿದೆ ಎಂದು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸುವ ವಿವರಗಳಿದ್ದವು. ಇದು ಕೇವಲ ಕೊಲೆಯಲ್ಲ, ಇಡೀ ನಗರದ ಅಧಿಕಾರ ಕೇಂದ್ರವನ್ನು ಅಲುಗಾಡಿಸುವ ದೊಡ್ಡ ಹಗರಣದ ಪುರಾವೆಯಾಗಿತ್ತು.
ಅಸ್ಥಿಪಂಜರದ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಒಂದು ಚಿನ್ನದ ಉಂಗುರವು ರಾಜೀವ್ ಮೆಹ್ತಾ ಅವರದ್ದೇ ಎಂದು ಖಚಿತಪಡಿಸಿತು. ವಿಕ್ರಮ್ ಕಂಡ ಅದು ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿತ್ತು, ಆದರೆ ಅದರ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಮುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದು ಸ್ವತಃ ರಾಜೀವ್ ಮೆಹ್ತಾ ಅವರೇ. ಆತ ಡೈರಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ್ದ ಅಧಿಕಾರಿ ರಾಜೀವ್ ಮೆಹ್ತಾ ಅವರ ಹಣವನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡಿ, ಯೋಜನೆಯ ಅಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಹಾಕಲು ಆತನನ್ನೇ ಕಟ್ಟಡದ ಅಡಿಪಾಯದಲ್ಲಿ ಜೀವಂತವಾಗಿ ಹುದುಗಿಸಿದ್ದ.
ಮರುದಿನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಅರ್ಜುನ್ ತನ್ನ ಡೈರಿ ಮತ್ತು ಪುರಾವೆಗಳೊಂದಿಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಪೊಲೀಸ್ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿದ. ಆತನ ಪತ್ರಿಕೆ ಆ ದಿನ ವಿಜಯ್ ಟವರ್ಸ್ ರಕ್ತಸಿಕ್ತ ಅಡಿಪಾಯ ಮತ್ತು 50 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಕೊಲೆ ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯಡಿಯಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಸುದ್ದಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿತು.
ಸುದ್ದಿ ಇಡೀ ನಗರವನ್ನು ತಲ್ಲಣಗೊಳಿಸಿತು. ವಿಜಯ್ ಟವರ್ಸ್ನ ಪ್ರಸ್ತುತ ಮಾಲೀಕರನ್ನು ಬಂಧಿಸಲಾಯಿತು. ಏಕೆಂದರೆ ಅವರ ಕುಟುಂಬವೇ ಮೂಲತಃ ವಿಕ್ರಮ್ ಡೈರಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ ಅಧಿಕಾರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಕಟ್ಟಡವನ್ನು ಮುಚ್ಚಲಾಯಿತು. ಅರ್ಜುನ್ ಈಗ ಕೇವಲ ಪತ್ರಕರ್ತನಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಸತ್ಯವನ್ನು ಬೆಳಕಿಗೆ ತಂದವನಾದ. ಆ ಹಳೆಯ ಡೈರಿ, ಹಳದಿ ಪುಟಗಳ ರಹಸ್ಯ, ಇಡೀ ನಗರದ ಕಥೆಯನ್ನೇ ತಿರುಗಿಸಿ ಹಾಕಿತ್ತು. ನಗರದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಆ ಕಥೆಯ ತಿರುವು, ಒಬ್ಬ ಕಾಣೆಯಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಅಂತಿಮ ನ್ಯಾಯವಾಗಿತ್ತು, ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಅಂತ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಅರ್ಜುನ್, ಜ್ಞಾನಗಂಗಾ' ಕಪಾಟುಗಳ ಮೇಲೆ ಮಂಜಿನ ನಡುವೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಆ ಕ್ಷಣವನ್ನು ಮತ್ತೆ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಒಂದು ನಿಟ್ಟುಸಿರು ಬಿಟ್ಟ. ಅವನ ಹುಡುಕಾಟ ಮುಗಿದಿತ್ತು. ಸತ್ಯವು ಯಾವಾಗಲೂ ಹೊರಬರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಆ ನಗರದ ಜನರು ಮತ್ತೆ ಗಳಿಸಿದರು.
