ભાગ - ૧: ભાગેડુની દોડ
મોબાઇલ પર સતત વાગતી રિંગટોનને અણગણીને સાહિલે તેની કારની ઝડપ વધારી. ફોનની કર્કશ ચીસ તેના મગજને ડહોળી રહી હતી, પણ તેણે તેને સંપૂર્ણપણે અવગણી. તેના મનમાં એક જ લક્ષ્ય હતું: કોઈ પણ ભોગે સવારના સૂર્યોદય પહેલા એરપોર્ટ પર પહોંચી જવું.
બહારની દુનિયા એક અસ્પષ્ટ, ધૂંધળી સમાંતર રેખા બની ગઈ હતી. કારની હેડલાઇટ્સની તેજસ્વી લાઈટ્સ સિવાય, રસ્તા પર સૂનકાર છવાયેલો હતો. ન્યુ યોર્કની ભવ્ય ઇમારતોની છાયાઓ બંને બાજુએ ઝડપથી સરકી રહી હતી, જાણે ભૂતિયા ગતિથી પાછળ દોડી રહી હોય. રસ્તાની બાજુના મોટા બિલબોર્ડ્સ અને નિયોન સાઇન્સ એક ઝાંખા, ગતિશીલ રંગના પટ્ટામાં ભળી ગયા હતા. ડામરનો રસ્તો કારના ટાયર નીચે સણસણતો અવાજ કરી રહ્યો હતો, જે સાહિલની વધતી ધડકન સાથે મેળ ખાતો હતો.
તે વારંવાર પાછળ વળીને અને વારંવાર રીઅરવ્યુ મિરરમાં જોઈ લેતો હતો કે કોઈ તેનો પીછો તો નથી કરી રહ્યું ને. મિરરમાં પાછળનો રસ્તો કાળો અને ખાલી જણાતો હતો, છતાં તેના મનમાં ડરનો ઓછાયો સતત ફરતો હતો. તે સતત પોતાનો મોબાઇલ પણ ચેક કરતો હતો – કદાચ કોઈ મેસેજ... કે પછી કોઈ ધમકી.
"બસ! પંદર મિનિટ..." તેના હોઠ પર ગણગણાટ થયો. હવે એરપોર્ટ માત્ર ૧૫ મિનિટ દૂર હતું.
અચાનક, તેના કાને NYPD (ન્યૂ યોર્ક પોલીસ ડિપાર્ટમેન્ટ)ની ગાડીઓના તીણા સાઇરનનો અવાજ અથડાય છે.
"ઈઈં-ઓઓ-ઈઈં-ઓઓ" નો અવાજ ઝડપથી નજીક આવતો ગયો.
તેના હૃદયની ધડકન જાણે ડ્રમની જેમ જોરથી વાગવા લાગી. ગળામાં એક ગોળો અટકી ગયો. આ તે જ ક્ષણ હતી જેનો ડર તેને સતાવી રહ્યો હતો. તેણે તરત જ કારની સ્પીડ વધારીને ૧૦૦ માઇલ પ્રતિ કલાકને પાર કરી દીધી.
પરંતુ, આશ્ચર્યજનક રીતે, પોલીસની બે કાર સાયરન વગાડતી તેની કારની આજુબાજુથી ઝડપથી પસાર થઈ જાય છે અને આગળ એક જુદા જ માર્ગ પર વળી જાય છે. રાહતનો એક લાંબો શ્વાસ તેના ફેફસાંમાં ભરાય છે.
હવે એરપોર્ટ સામે જ દેખાતું હતું, તેની વિશાળ, પ્રકાશિત ઇમારત આશાના દીવા જેવી હતી. તે થોડો રાહતનો શ્વાસ લે છે.
એરપોર્ટના પાર્કિંગ એરિયામાં પ્રવેશતા, તેને કારનો સમુદ્ર દેખાય છે. તે પાર્કિંગ લોટ અંધકાર અને ઓછા પ્રકાશવાળી જગ્યા હતી, જ્યાં માત્ર ઓવરહેડ લેમ્પ્સની પીળી લાઇટ જમીન પર ચોરસ આકારના પ્રકાશના ધબ્બા પાડતી હતી. પાર્કિંગનો દરેક ખૂણો એક જ સરખી, ઠંડી, કોંક્રિટની ગંધથી ભરેલો હતો.
સાહિલે જલ્દીથી એક ખાલી જગ્યા શોધી. કાર પાર્ક કરીને, તેણે પોતાનો નાનો ટ્રાવેલ બેગ અને એક બેકપેક લીધો અને ઝડપથી કારમાંથી ઉતરે છે.
કોઈપણ જાતનો સમય બગાડ્યા વિના, તેણે પોતાનો મોબાઇલ ફોન બહાર કાઢ્યો. તેણે સિમ કાર્ડ કાઢીને તેને એક તરફ ફેંકી દીધું, અને પછી ફોનને પાસે પડેલા, ધાતુના કચરાપેટીને હવાલે કરી દીધો. બસ, હવે કોઈ નિશાન નહીં.
તેણે એકવાર પોતાનો પાસપોર્ટ અને ફ્લાઇટ ટિકિટ ચેક કરી. બધું બરાબર હતું. અને પછી તે મુખ્ય ટર્મિનલ તરફ દોટ મૂકે છે.
એરપોર્ટની સિક્યુરિટી અને મેઇન ગેટ વટાવી તે એરપોર્ટના વૈભવી હોલમાં દાખલ થાય છે. અંદરનું વાતાવરણ બહારના ટેન્શનથી તદ્દન વિપરીત હતું. હજારો વોટના તેજસ્વી સફેદ બલ્બ્સની રોશનીથી આખો હોલ ઝગમગી રહ્યો હતો. છત ઘણી ઊંચી હતી, અને મોટી કાચની બારીઓ કાળા આકાશને દર્શાવતી હતી. હવામાં મુસાફરીની ઉતાવળ, ડીયુટી-ફ્રી સ્ટોર્સની પરફ્યુમની સુગંધ અને જુદી જુદી ભાષાઓનો ગણગણાટ ભરેલો હતો. તેના પગ નીચેના આરસના ફ્લોર પર તેના પગરખાંનો અવાજ ગુંજતો હતો.
ભાગ - ૨: ભૂતકાળની ફ્લેશબેક
ઝડપથી બધી જ ફોર્માલિટી (ચેક-ઇન, ઇમિગ્રેશન, સિક્યોરિટી) પતાવીને તે તેના વેઇટિંગ રૂમમાં પહોંચે છે. તેની ફ્લાઇટ હજી અડધો કલાક દૂર હતી. તે એક ખાલી બેઠક પર બેસી જાય છે. તેના શરીર અને મગજમાં થયેલા ભારે થાકને ઉતારવા માટે તે પોતાની આંખ બંધ કરે છે.
અંધકાર થતાં જ, તેની નજર સમક્ષ ફ્લેશબેકનો પ્રારંભ થાય છે...
... આજથી ત્રણ માસ પહેલાં નો સમય.
તે ઇન્ડિયામાં પોતાના ઘરે હતો. ઉનાળાની રજાઓ હતી, અને મિત્રો સાથે અમેરિકા જવાનો ફરવા માટેનો પ્લાન બનાવ્યો. અમેરિકામાં મોટો બિઝનેસ શરૂ કરી ચુકેલા તેના પિતરાઈ ભાઈએ તેને આમંત્રણ આપ્યું, "થોડા દિવસ માટે મોજ મજા કરી જા."
વિદેશ જવાનો ઉત્સાહ હતો, પણ ખર્ચો મોટો હતો. તેણે પોતાના પરિવારના અમુક કિંમતી દાગીના વેચીને પૈસાની વ્યવસ્થા કરી. એક શાનદાર સપનું લઈને તે ન્યૂ યોર્ક પહોંચ્યો.
અને પછી... અહીં આવીને તેની સાથે જે ઘટના બને છે, તે તમામ પ્રસંગો સમયની એક ક્ષણ માત્રમાં તેની નજર સામેથી પસાર થઈ જાય છે.
આનંદભર્યો પ્રવાસ, નવા મિત્રો સાથે મુલાકાત, અને પછી એન્ડ્રુ સાથેનો અણધાર્યો ભેટો. એક નાની ભૂલ, એક મોટી દાવપેચ, અને અચાનક એન્ડ્રુના ધંધામાં થયેલું મોટું નુકસાન... અને પછી ગભરામણમાં તેણે જે કાંઈ કર્યું.
શું ખોટું થઈ ગયું તેને હાથે તેનું તેને ભાન હતું. તે ભૂલની ગંભીરતાથી વાકેફ હતો, માટે જ તે અહીંથી જેટલી બને તેટલી ઝડપથી નીકળવા માંગતો હતો.
પરંતુ, આંખ બંધ હોવા છતાં, તેના મગજના પડદા પર એન્ડ્રુ અને તેના નિર્દોષ પરિવારના ચહેરા તાજા થઈ જાય છે. તેમના આઘાત અને પીડાનો પડઘો તેના અંતરાત્માને ડંખ મારી રહ્યો હતો. તે ભાગી રહ્યો હતો, પણ તે ડર તેના હૃદયમાં કાયમ માટે સ્થાયી થઈ ગયો હતો.
