ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಒಬ್ಬ ನಿವೃತ್ತ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲಾ ಶಿಕ್ಷಕ. ಎಂಭತ್ತರ ಸನಿಹದಲ್ಲಿರುವ ಅವರು ಇಂದಿಗೂ ತಮ್ಮ ಹಳೇ ಮರದ ಮನೆಯಲ್ಲಿ, ಹಳೆಯ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ನಡುವೆ ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ ಎಂದರೆ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಭೂತವಾಗಿತ್ತು. ಕೈಯಲ್ಲಿ ಗಡಿಯಾರ ಕಟ್ಟುವ ಬದಲು, ಸೂರ್ಯನ ನೆರಳಿನಿಂದ ಸಮಯ ಹೇಳುವ ಕಲೆ ಅವರಿಗೆ ಸಿದ್ಧಿಸಿತ್ತು.
ಆದರೆ, ಈ ಹಳೆಕಾಲದ ವಾಸನೆಯ ನಡುವೆ ಒಂದು ಹೊಸ ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸಿತು. ಅದು ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನಿನ ರಿಂಗ್ಟೋನ್.
ಬಂಗಾರಪ್ಪನವರ ಮೊಮ್ಮಗ, ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿದ್ದ ಶ್ರೇಯಸ್, ದೀಪಾವಳಿಗೆ ಬಂದಾಗ, ಅಜ್ಜನಿಗೆ ಒಂದು ದುಬಾರಿ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ಫೋನ್ ಕೊಟ್ಟ. ಅಜ್ಜಾ, ಇದು ನಿನಗೆ ನನ್ನ ಉಡುಗೊರೆ. ನೀನು ಇನ್ನು ಯಾರಿಗೂ ಕಾಯಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ಯಾರನ್ನೂ ಕರೆಯಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಈ ಮೊಬೈಲ್ ಲೋಕವೇ ನಿನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿರುತ್ತದೆ, ಎಂದು ಹೇಳಿ, ಅದನ್ನು ಬಂಗಾರಪ್ಪನ ಕೈಗೆ ಕೊಟ್ಟ.
ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಆ ಫೋನನ್ನು ಒಂದು ನಿಗೂಢ ವಸ್ತುವಿನಂತೆ ನೋಡಿದರು. "ಛೇ, ಕೈಯಲ್ಲಿ ಕಲ್ಲು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಂತೆ," ಎಂದು ಮುಖ ಸಿಂಡರಿಸಿದರು. ಮೊಮ್ಮಗ ಅದನ್ನು ಬಳಸುವ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟ. ಕರೆ ಮಾಡುವುದು, ಕರೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುವುದು, ಕ್ಯಾಮೆರಾ ಬಳಸುವುದು.
ಶ್ರೇಯಸ್ಸು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದ ನಂತರ, ಆ ಮೊಬೈಲ್ ಅನ್ನು ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಒಂದು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಟ್ಟರು. ಅದು ಅವರ ಪಾಲಿಗೆ ಅನಗತ್ಯ, ಆದರೆ ಮೊಮ್ಮಗನ ಪ್ರೀತಿಯ ಉಡುಗೊರೆ.
ಒಂದು ದಿನ, ಬಂಗಾರಪ್ಪನ ಪತ್ನಿ, ಗೌರಮ್ಮ ತೀವ್ರ ಜ್ವರದಿಂದ ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದರು. ಪಕ್ಕದ ಊರಿನ ವೈದ್ಯರು ಸುಲಭವಾಗಿ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಆತಂಕಗೊಂಡ ಬಂಗಾರಪ್ಪ, ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಸಂಪರ್ಕಿಸಲು ಬಯಸಿದರು. ಅವರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಂಡಿದ್ದು ಶ್ರೇಯಸ್ ಕೊಟ್ಟ ಮೊಬೈಲ್.
ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು ಶ್ರೇಯಸ್ಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿದಾಗ, ಆತ ಮೊದಲು ತಮಾಷೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ನಕ್ಕ. ಆದರೆ, ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಗಂಭೀರತೆ ತಿಳಿದು, ಆತ ವಿಡಿಯೋ ಕಾಲ್ ಮಾಡಲು ಅಜ್ಜಿಗೆ ಹೇಳಿದ. ವೈದ್ಯರೊಂದಿಗೆ ವಿಡಿಯೋ ಕಾಲ್ ಮೂಲಕ ಮಾತನಾಡಿ, ಆತ ತುರ್ತು ಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿದ. ಆ ದಿನ, ಮೊಬೈಲ್ ಕೇವಲ ಸಾಧನವಲ್ಲ, ಅದು ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ಜೀವವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುವ ಸೇತುವೆಂದು ಬಂಗಾರಪ್ಪನವರಿಗೆ ಅರಿವಾಯಿತು.
ಗೌರಮ್ಮ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡ ನಂತರ, ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಮೊಬೈಲ್ ಅನ್ನು ಪೆಟ್ಟಿಗೆಯಿಂದ ಹೊರತೆಗೆದರು. ಮೊಬೈಲ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಲ್ಲಿದ್ದ ಭಯವು ಗೌರವವಾಗಿ ಬದಲಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ನಿಧಾನವಾಗಿ ಮೊಮ್ಮಗ ಕಲಿಸಿದ ಪಾಠಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ಬಳಸಲು ಕಲಿತರು.
ಅವರಿಗೆ ಮನೆಯ ತೋಟದ ಮೇಲೆ ಅತೀವ ಆಸಕ್ತಿ. ತೋಟದ ಗುಲಾಬಿ ಗಿಡಗಳು ಸರಿಯಾಗಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೊಮ್ಮಗನಿಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿ ಕೇಳಲು ಮನಸ್ಸಾಗಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಆ ಮೊಬೈಲ್ನಲ್ಲಿದ್ದ 'ಇಂಟರ್ನೆಟ್' ಬಗ್ಗೆ ನೆನಪಾಯಿತು. ಕಷ್ಟಪಟ್ಟು 'ಯೂಟ್ಯೂಬ್' (YouTube) ಎಂಬ ಅಪ್ಲಿಕೇಶನ್ ತೆರೆದರು. ಅವರ ಮಗನಿಗೆ ಮೊಬೈಲ್ ಬಳಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುವಂತೆ ಕೇಳಿದಾಗ, ಆತ ನಗುತ್ತಾ, ನೀವೇ ಕಲಿಯಿರಿ ಅಪ್ಪಾ, ಅದು ಒಂದು ಸಾಹಸ, ಎಂದು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸಿದ.
ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಯೂಟ್ಯೂಬ್ನಲ್ಲಿ 'ಗುಲಾಬಿ ಗಿಡಗಳ ಆರೈಕೆ' ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹುಡುಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. ಮೊದಲು ತಪ್ಪಾಗಿ 'ಗೋಲಾಬಿ ಗಿಡಗಳ ಕಥೆ' ಎಂದು ಹುಡುಕಿದರು. ಒಂದು ವಾರಗಳ ನಿರಂತರ ಪ್ರಯತ್ನದ ನಂತರ, ಅವರು ಕೊನೆಗೆ ಯೂಟ್ಯೂಬ್ ಚಾನೆಲ್ವೊಂದನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡರು. ಅಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಯುವತಿ ತೋಟಗಾರಿಕೆಯ ರಹಸ್ಯಗಳನ್ನು ಸುಲಭವಾಗಿ ವಿವರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಪ್ರತಿದಿನ ಅವಳ ವಿಡಿಯೋ ನೋಡುತ್ತಾ, ತೋಟದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದರು.
ಕೆಲವೇ ವಾರಗಳಲ್ಲಿ, ಅವರ ತೋಟದ ಗುಲಾಬಿಗಳು ಹಿಂದೆಂದಿಗಿಂತಲೂ ಹೆಚ್ಚು ಅಂದವಾಗಿ ಅರಳಿದವು.
ಗುಲಾಬಿಗಳ ಯಶಸ್ಸು ಬಂಗಾರಪ್ಪನಿಗೆ ಹೊಸ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ನೀಡಿತು. ಅವರಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಚಿಂತೆ ಕಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅವರ ಹಳೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಹೇಗಿದ್ದಾರೆ?
ಅವರು ಮೊಮ್ಮಗನ ಸಹಾಯದಿಂದ ಫೇಸ್ಬುಕ್' ಖಾತೆ ತೆರೆದರು. ಮೊದಲು ಯಾರನ್ನೂ ಪತ್ತೆ ಹಚ್ಚಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಿಧಾನವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಶಾಲೆಯ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿದಾಗ, ಹಳೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಗುಂಪು ಸಿಕ್ಕಿತು. ಅವರು ಪ್ರತಿದಿನ ಪರಸ್ಪರ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಆ ಗುಂಪಿಗೆ ಸೇರಿದರು. ಮೊದಲಿಗೆ ಅವರು ಕೇವಲ ಹಳೆಯ ದಿನಗಳ ಬಗ್ಗೆ, ತಮ್ಮ ಶಿಕ್ಷಕ ವೃತ್ತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೆ, ಅವರು ಯೂಟ್ಯೂಬ್ ಮೂಲಕ ಕಲಿತ ತೋಟಗಾರಿಕೆಯ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ, ಗುಂಪಿನ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಗಳು ಹೆಚ್ಚಿದವು. ಅವರ ಅನೇಕ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಈಗ ದೊಡ್ಡ ಅಧಿಕಾರದಲ್ಲಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಅಜ್ಜನ ಮೊಬೈಲ್ನಿಂದ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಹಳ್ಳಿಯ, ಪ್ರೀತಿಯ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ಬೆಲೆ ಕೊಟ್ಟರು.
ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಇನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಪ್ರತಿದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಯೂಟ್ಯೂಬ್ನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದರು, ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಫೇಸ್ಬುಕ್ನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದರು, ಮತ್ತು ಸಂಜೆ ತನ್ನ ತೋಟದ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಕ್ಯಾಮೆರಾದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದು, ಫಿಲ್ಟರ್ ಹಾಕಿ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು.
ಒಂದು ದಿನ, ಅವರ ಹಳೆಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯೊಬ್ಬರು ಅಜ್ಜನ ಪೋಸ್ಟ್ ನೋಡಿ, ಕಮೆಂಟ್ ಮಾಡಿದಗುರುಗಳೇ, ನಿಮ್ಮ ಮೌನ ಕಮರಿಹೋಗಿತ್ತು. ಈಗ ಈ ಮೊಬೈಲ್ ನಿಮಗೆ ಹೊಸ ಧ್ವನಿ ನೀಡಿದೆ.
ಬಂಗಾರಪ್ಪ ನಕ್ಕರು. ಹೌದು, ಮೊಬೈಲ್ ಅವರನ್ನು ಮೌನದಿಂದ ಹೊರತಂದಿತ್ತು.
ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಈಗ ಹಳ್ಳಿಯ ಯುವಕರಿಗೆ ಮತ್ತು ಹಿರಿಯರಿಗೆ 'ಮೊಬೈಲ್ ಗುರು' ಆಗಿದ್ದರು. ಅವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮೊಬೈಲ್ ತರಗತಿಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಹಿರಿಯರು 'ವಾಟ್ಸಾಪ್'ನಲ್ಲಿ ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರಿಗೆ ವಿಡಿಯೋ ಕಳುಹಿಸುವುದನ್ನು ಕಲಿತರು. ಯುವಕರಿಗೆ, ಮೊಬೈಲ್ ಕೇವಲ ಮನೋರಂಜನೆಯಲ್ಲ, ಅದು ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಸಂಪರ್ಕದ ಸಾಧನ ಎಂದು ಬಂಗಾರಪ್ಪ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ಅವರು ತಮ್ಮ ಮೊಬೈಲ್ ಬಳಸಿಕೊಂಡು, ತಮ್ಮ ಮನೆಯ ತೋಟದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಸಾವಯವ ತರಕಾರಿಗಳನ್ನು ಆನ್ಲೈನ್ ಮೂಲಕ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಯೂಟ್ಯೂಬ್ನಲ್ಲಿ ಕಂಡುಕೊಂಡ ಹೊಸ ರಸಗೊಬ್ಬರಗಳ ಸೂತ್ರಗಳನ್ನು ಬಳಸಿದರು, ಮತ್ತು ಆನ್ಲೈನ್ನಲ್ಲಿ ಬಂದ ಆರ್ಡರ್ಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲು ಕಲಿತರು.
ಗೌರಮ್ಮ ಒಮ್ಮೆ, ನನಗೆ ಒಂದು ವಿಷಯ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ಮೊಬೈಲ್ನಿಂದ ನೀನು ಹಣ ಗಳಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾದರೆ, ಇದರ ಪ್ರಯೋಜನವೇನು? ಎಂದು ಕೇಳಿದರು.
ಬಂಗಾರಪ್ಪ ನಕ್ಕರು. ಲಾಭವೆಂದರೆ ಕೇವಲ ಹಣವಲ್ಲ ಗೌರಮ್ಮ. ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ನನ್ನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಗೌರವಿಸಿದ್ದಾರೆ. ನಾನೆಲ್ಲೋ ಕುಳಿತು ಹೊಸ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ, ಈ ಹೊಸ ಯುಗದಲ್ಲಿ ನಾನು ಹಿಂದುಳಿದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸ ನನಗೆ ಬಂದಿದೆ. ನನ್ನ ಬದುಕಿಗೆ ಹೊಸದೊಂದು ಟಚ್ ಸಿಕ್ಕಿದೆ. ಮೊಬೈಲ್ ಒಂದು ಸಾಧನ ಮಾತ್ರ. ಅದನ್ನು ಪ್ರೀತಿ, ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಸಂಪರ್ಕಕ್ಕಾಗಿ ಬಳಸಿದಾಗ, ಅದು ಬದುಕಿನ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ಸಾಹಸವಾಗುತ್ತದೆ.
ಆ ದಿನ, ಬಂಗಾರಪ್ಪ ತಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮೊಬೈಲ್ ಪರದೆಯನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ, ತಮ್ಮ 'ಮೊಬೈಲ್ ಸಾಹಸ'ಕ್ಕೆ ಸಾರ್ಥಕತೆಯ ನಗೆಯನ್ನು ನೀಡಿದರು.
