ಸಮಯ: ಮಧ್ಯಾಹ್ನ
ಸ್ಥಳ: ಕಲ್ಪವೀರದ ಯುದ್ಧಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಕಾಡಿನ ಮಾರ್ಗ
ಕಲ್ಪವೀರದ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ, ರತ್ನಕುಂಡಲದ ಸೈನ್ಯವು ಕಮಾಂಡರ್ ವಿಠ್ಠಲನ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಮುಖ್ಯ ದಾಳಿಯನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ. ವಿಕ್ರಮ್ ತನ್ನ ಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆಯಿಂದ ಯುದ್ಧ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.
ವಿಕ್ರಮ್ ಸಿಂಹಾಸನವನ್ನು ಬಲದಿಂದ ಹಿಡಿದಿಡಲು ಬಯಸುವುದಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ಧರ್ಮದಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತಾನೆ. ಕಮರಿ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ರತ್ನಕುಂಡಲದ ಸೈನಿಕರು ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದಾಗ, ವಿಕ್ರಮ್ ಅವರಿಗೆ ಶರಣಾಗಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುತ್ತಾನೆ.
ವಿಕ್ರಮ್ (ದೃಢವಾಗಿ): ಸೈನಿಕರೇ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಪ್ರಚೋದಿಸಿದವರು ದುರಾಸೆಯ ರಾಜರು. ನನ್ನ ಹೋರಾಟ ನಿಮ್ಮ ಜೀವದ ಮೇಲಲ್ಲ. ಶರಣಾಗತರಾಗುವವರಿಗೆ ಕಲ್ಪವೀರದಲ್ಲಿ ಗೌರವವಿದೆ. ವಿಕ್ರಮನ ಈ ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು ಕರುಣೆಯ ಮಾತುಗಳಿಂದ ರತ್ನಕುಂಡಲದ ಸೈನಿಕರಲ್ಲಿ ಗೊಂದಲ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಕಮಾಂಡರ್ ವಿಠ್ಠಲನು ಹೋರಾಡಲು ಪ್ರಚೋದಿಸಿದರೂ, ಸೈನಿಕರ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಭಾಗ ಶಸ್ತ್ರ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ವಿಕ್ರಮನು ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ರಕ್ತಪಾತ ಮಾಡದೆಯೇ, ತನ್ನ ರಾಜಕೀಯ ಮತ್ತು ನೈತಿಕ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ರತ್ನಕುಂಡಲದ ಸವಾಲನ್ನು ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಗೆಲುವಿದ್ದರೂ, ವೀರಭದ್ರನು ಸಂತೋಷವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ. ಮಹಾರಾಜರೇ, ರತ್ನಕುಂಡಲದ ರಾಜನು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಸೋಲು ಅವನ ಕೋಪವನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ. ಕೌಂಡಿನ್ಯನಿಗೆ ಅವನೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕವಿದೆ ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತಾನೆ. ವಿಕ್ರಮ್ ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗಲೇ, ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ನದಿಯ ನೀರನ್ನು ಶುದ್ಧೀಕರಿಸಲು ಅನಘಾ ಮತ್ತು ಮನುವಿನ ಆಗಮನದ ಅಗತ್ಯ ಹೆಚ್ಚಿದೆ ಎಂದು ಮನವರಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ.
ಇದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಅನಘಾ ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕನೇ ರಕ್ಷಕ ಮನು ಕೋಟೆಯತ್ತ ಪಯಣಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ದಟ್ಟವಾದ 'ಮರಳುಗಾಡಿನ ಕಾಡು' ಎಂಬ ವಿಚಿತ್ರ ಪ್ರದೇಶದ ಮೂಲಕ ಹಾದುಹೋಗುವಾಗ, ಕೌಂಡಿನ್ಯನು ಜೈಲಿನಿಂದ ಪ್ರಯೋಗಿಸಿದ ಕೊನೆಯ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಆಕ್ರಮಣಕ್ಕೊಳಗಾಗುತ್ತಾರೆ.ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ಶಕ್ತಿಯು ನೇರ ದಾಳಿಯ ಬದಲಿಗೆ, ಅನಘಾಳ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸುತ್ತದೆ. ಜ್ಞಾನ ರಕ್ಷಕ ಬುಡಕಟ್ಟಿನವರಾಗಿದ್ದರೂ ಅನಘಾಳ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅಡಗಿರುವ ನೋವಿನ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮಾಂತ್ರಿಕ ಶಕ್ತಿಯು ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.
ಅನಘಾಳು ಸಣ್ಣ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿದ್ದಾಗ, ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ಆಳ್ವಿಕೆಯು ಅವಳ ಬುಡಕಟ್ಟಿನ ಮೇಲೆ ಮಾಡಿದ ದೌರ್ಜನ್ಯದ ನೆನಪುಗಳು ಮರುಕಳಿಸುತ್ತವೆ. ಅನಘಾಳ ಕುಟುಂಬ ಮತ್ತು ಬುಡಕಟ್ಟಿನ ಹಿರಿಯರನ್ನು ಕೌಂಡಿನ್ಯನು ಕ್ರೂರವಾಗಿ ಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿದ್ದ ದೃಶ್ಯಗಳು, ಆಕೆಯ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತವೆ. ಆ ನೋವು ಅವಳನ್ನು ಅಳುವಂತೆ ಮಾಡಿ, ಆಕೆ ತನ್ನ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾಳೆ.
ಅನಘಾ (ನೋವಿನಿಂದ ಕೂಗುತ್ತಾ): ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡಿ ಆ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕಿ ಈ ಶಕ್ತಿ ನಮಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ
ಈ ಮಾನಸಿಕ ದಾಳಿಯಿಂದಾಗಿ, ಅನಘಾಳ ರಕ್ಷಣಾತ್ಮಕ ಶಕ್ತಿಯು ದುರ್ಬಲಗೊಂಡು, ಅವಳು ಅಪಾಯದಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬೀಳುತ್ತಾಳೆ. ನಾಲ್ಕನೇ ರಕ್ಷಕನಾದ ಮನು ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಅವನಿಗೆ ಏನಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ಶಕ್ತಿಯು ಅನಘಾಳನ್ನು ದ್ವೇಷ ಮತ್ತು ಕೋಪದಿಂದ ತುಂಬಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಮನುವು ತನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಅನಘಾಳ ಹಣೆಯ ಮೇಲೆ ಇರಿಸಿ, ತನ್ನ ಪ್ರಕೃತಿ ಮತ್ತು ಶಾಂತಿಯ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಆಕೆಯೊಳಗೆ ಹರಿಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ. ಈ ಶಕ್ತಿಯು ಕೇವಲ ನೋವನ್ನು ಶಮನಗೊಳಿಸುವುದಲ್ಲ, ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನವನ್ನು ಪುನಃ ಸ್ಥಾಪಿಸುತ್ತದೆ.
ಮನು: ನಿಮ್ಮ ನೋವು ದೊಡ್ಡದಿದೆ, ರಕ್ಷಕಿ. ಆದರೆ ದ್ವೇಷವನ್ನು ಮರಳಿಸಿದರೆ, ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ಉದ್ದೇಶ ಈಡೇರುತ್ತದೆ. ಶಾಂತಿಯನ್ನು ಆವಾಹಿಸಿ, ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿ. ನೀವು ರಾಜನಿಗೆ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಸಮತೋಲನಗೊಳಿಸಲು ಮಾರ್ಗದರ್ಶಕರಾಗಬೇಕು.
ಮನುವಿನ ಈ ಕರುಣಾಮಯಿ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ, ಕೌಂಡಿನ್ಯನು ಜೈಲಿನಿಂದ ಕಳುಹಿಸಿದ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಶಕ್ತಿಯು ನಿಷ್ಕ್ರಿಯಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಅನಘಾ ಕಣ್ಣು ತೆರೆದು ನೋಡಿದಾಗ, ಅವಳ ಸುತ್ತಲಿನ ನೋವು ಮಾಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅವಳಿಗೆ ನಾಲ್ಕನೇ ರಕ್ಷಕನ ಶಕ್ತಿಯ ಮಹತ್ವವು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ.
ಅನಘಾ: ನೀನೇ ನಿಜವಾದ ರಕ್ಷಕ, ಮನು. ನಿನ್ನ ಶಕ್ತಿ ಯುದ್ಧದ ಶಕ್ತಿಯಲ್ಲ, ಆದರೆ ಸಾಮರಸ್ಯದ ಶಕ್ತಿ. ವಿಕ್ರಮನಿಗೆ ನಿನ್ನ ಅಗತ್ಯವಿದೆ.
ಅವರು ಮತ್ತೆ ಪಯಣ ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅನಘಾಳ ವೈಯಕ್ತಿಕ ನೋವನ್ನು ಅರಿತ ವಿಕ್ರಮ್ಗೆ, ಈ ಅಂತಿಮ ಹೋರಾಟದಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಸೋಲಿಸುವುದು ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನವನ್ನು ಪುನಃ ಸ್ಥಾಪಿಸುವುದು ತನ್ನ ನಿಜವಾದ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಎಂದು ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ.
ಸಂಜೆಗತ್ತಲಲ್ಲಿ, ಅನಘಾ ಮತ್ತು ಮನು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಕಲ್ಪವೀರದ ಮುಖ್ಯ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾರೆ. ರಾಜ ವಿಕ್ರಮ್ ಮತ್ತು ಮುಖ್ಯ ರಕ್ಷಕ ವೀರಭದ್ರರು ಅವರನ್ನು ಸ್ವಾಗತಿಸಲು ಕೋಟೆಯ ಮೈದಾನಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾರೆ.
ವಿಕ್ರಮ್, ಜ್ಞಾನ ರಕ್ಷಕಿ ಬುಡಕಟ್ಟಿನವಳಾದರೂ ಯುದ್ಧದ ಕಠಿಣತೆಯನ್ನು ಮೈಗೂಡಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಅನಘಾಳನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದ. ಆದರೆ, ನಾಲ್ಕನೇ ರಕ್ಷಕ ಮನುವು ಯುದ್ಧದ ಕಲೆಯ ಬದಲು, ಶಾಂತವಾದ ಕಣ್ಣುಗಳು ಮತ್ತು ವಿನಮ್ರ ವೇಷಭೂಷಣದಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದನು.
ವಿಕ್ರಮ್ (ಸಾದರದಿಂದ): ರಕ್ಷಕರೇ, ನಿಮ್ಮ ಆಗಮನ ಕಲ್ಪವೀರಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಭರವಸೆ. ನಿನ್ನ ಅನುಭವ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿ ನನಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ, ಅನಘಾ. ಆದರೆ, ಮನು, ನಿನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳು.
ಮನು (ಶಾಂತವಾಗಿ): ರಾಜರೇ, ನನ್ನ ಶಕ್ತಿ ವಿನಾಶದಲ್ಲಿಲ್ಲ, ಸೃಷ್ಟಿ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನದಲ್ಲಿ ಇದೆ. ಅನಘಾ ಹೇಳಿದಂತೆ, ನದಿಯ ಶಾಪ ಕೇವಲ ನೀರಿನದಲ್ಲ, ಅದು ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಜನರ ಮನಸ್ಸಿನ ಮೇಲೂ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದೆ. ನನ್ನ ಕೆಲಸ, ನಾಶವಾದ ಸಾಮರಸ್ಯವನ್ನು ಪುನಃ ಸ್ಥಾಪಿಸುವುದು.
ಅನಘಾ, ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಕೌಂಡಿನ್ಯನು ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಮಾಡಿದ ಮಾನಸಿಕ ದಾಳಿ ಮತ್ತು ಮನುವಿನ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ತಾನು ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡ ಬಗೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತಾಳೆ. ವಿಕ್ರಮನಿಗೆ, ಶಾಂತಿಯು ಯುದ್ಧತಂತ್ರದಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯ ಎಂದು ಮನವರಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ.
ವಿಕ್ರಮ್: ನಾನು ಕಮರಿ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ರಕ್ತಪಾತವನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದೆ, ಅದು ರಾಜಧರ್ಮ. ನೀನು ಸಾಮರಸ್ಯವನ್ನು ಮರಳಿ ತರುತ್ತಿರುವೆ, ಅದು ಜ್ಞಾನಧರ್ಮ. ದಯವಿಟ್ಟು ತಡಮಾಡದೆ ನದಿ ಶುದ್ಧೀಕರಣವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿ.
ಮನು ಮತ್ತು ಅನಘಾ ತಕ್ಷಣವೇ ಕೋಟೆಯ ಹೊರವಲಯದಲ್ಲಿದ್ದ ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ನದಿಯತ್ತ ಸಾಗುತ್ತಾರೆ. ನದಿಯ ದಡವು ಕಲುಷಿತ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಭಾರವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ. ಮನು ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು, ತನ್ನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನದಿಯ ಮೂಲದ ಕಡೆಗೆ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ದ್ವೇಷದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ವಿನಾಶಕಾರಿ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಎದುರಿಸುವ ಬದಲು, ಮನು ಅದನ್ನು ತನ್ನ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಶಾಂತ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಪುರಾತನ ವೈದಿಕ ಮಂತ್ರಗಳಿಂದ ಆವರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆ ಶಕ್ತಿಯು ಶಾಪಗ್ರಸ್ತ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ನಾಶಗೊಳಿಸದೆ, ಅದರ ಋಣಾತ್ಮಕತೆಯನ್ನು ಸಮತೋಲನಗೊಳಿಸಿ ಅದನ್ನು ಮೂಲ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಮರಳಿಸುತ್ತದೆ. ಮನುವು ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಪಠಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ, ಅನಘಾಳ ಜ್ಞಾನ ರಕ್ಷಕ ಶಕ್ತಿಯು ಆ ಶುದ್ಧೀಕರಣದ ಮೇಲೆ ರಕ್ಷಣಾ ಕವಚವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತದೆ. ಕ್ರಮೇಣ, ನದಿಯ ಕಪ್ಪು ನೀರು ನಿಧಾನವಾಗಿ ತಿಳಿ ಬಣ್ಣಕ್ಕೆ ತಿರುಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸುತ್ತದೆ.
ಕೋಟೆಯ ಜನರ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಮತ್ತು ಹರ್ಷ ಮೂಡುತ್ತದೆ. ಶುದ್ಧೀಕರಣ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳಲು ಸಮಯ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಶಾಪದಿಂದ ಮುಕ್ತವಾಗುವ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿದೆ ಎಂಬುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ.
ನದಿಯ ಶುದ್ಧೀಕರಣದ ಕಾರ್ಯದಲ್ಲಿ ಇಡೀ ಕೋಟೆ ನಿರತವಾಗಿರುವಾಗ, ಕೌಂಡಿನ್ಯನು ತನ್ನ ಬಂಧನದಿಂದ ಪಾರಾಗಲು ಸಿದ್ಧತೆ ನಡೆಸುತ್ತಾನೆ. ಮಾಂತ್ರಿಕ ಬಂಧನದಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ಆತ ತನ್ನ ಅತ್ಯಂತ ನಿಷ್ಠಾವಂತ ಸಹಾಯಕನಾದ ಮಂತ್ರೀ ವರೂಥನೊಂದಿಗೆ (ಮಂತ್ರಿ ವರೂಥ) ಮಾನಸಿಕ ಸಂಪರ್ಕವನ್ನು ಸಾಧಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಕೌಂಡಿನ್ಯ (ಮನಸ್ಸಿನೊಳಗೆ ವರೂಥನಿಗೆ ಆದೇಶಿಸುತ್ತಾ): ನನ್ನ ಬಂಧನವು ನದಿಯ ಶುದ್ಧೀಕರಣದಿಂದ ದುರ್ಬಲಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದೆ, ವರೂಥ. ಈಗಲೇ ಪಲಾಯನ ಮಾಡಬೇಕು.ವರೂಥನು ಕಲ್ಪವೀರದ ಹೊರವಲಯದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಆರಂಭಿಸುತ್ತಾನೆ.
ಕೌಂಡಿನ್ಯನು ಆಳುವಾಗ, ತನ್ನ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಕೋಣೆಯಿಂದ ನೇರವಾಗಿ ಗಡಿ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ತಲುಪಲು ಭೂಮಿಯ ಆಳದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗುಪ್ತ ಮಾರ್ಗವನ್ನು (A Secret Tunnel) ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದನು. ಈ ಮಾರ್ಗವು ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಾದ ಕಮರಿ ಮೈದಾನದ ತಳದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತಿತ್ತು.
ವರೂಥನು ಆ ಗುಪ್ತ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಕೋಟೆಯ ಹೊರಗಿನ ರಹಸ್ಯ ಸ್ಥಳದಿಂದ ತನ್ನ ಪ್ರಾಚೀನ ಯಂತ್ರ ಮತ್ತು ಮಂತ್ರಗಳನ್ನು ಬಳಸಿ ಸಕ್ರಿಯಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ಭೂಮಿಯ ಆಳದಲ್ಲಿ, ಒಂದು ಮಾಂತ್ರಿಕ ಕಂಪನ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ.
ಕೌಂಡಿನ್ಯನ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಸೆರೆಮನೆಯ ನೆಲದಡಿಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಬಿರುಕು ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ನದಿ ಶುದ್ಧೀಕರಣವು ಅವನ ಬಂಧನದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ದುರ್ಬಲಗೊಳಿಸುತ್ತಿರುವ ಕಾರಣ, ಕೌಂಡಿನ್ಯನು ಆ ಬಿರುಕಿನ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ಅಸಾಧ್ಯವಾದ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊರಹಾಕಲು ಸಿದ್ಧನಾಗುತ್ತಾನೆ. ಆತನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಮುಕ್ತನಾಗಲು ಕ್ಷಣಗಣನೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ.
ಮುಂದಿನ ಅಧ್ಯಾಯಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣವೇ ?
