सर्व काही सुरळीत चाललेलं होतं. पुण्यातल्या एका नामांकित मल्टीस्पेशालिटी हॉस्पिटलमध्ये डॉ. साक्षीची नाईट ड्युटी होती. त्या रात्री पावसाने थैमान घातलं होतं. अचानक रात्री २ वाजता एक ऍम्ब्युलन्स हॉस्पिटलमध्ये आली. आत एक रुग्ण होता – गंभीर अवस्थेत, पूर्ण अंगावर जखमा, आणि त्याच्या हातात एक कागदाचा तुकडा.
"माझं ऐका... ते सगळे खोटं बोलतात..." तो कुजबुजत होता.
डॉ. साक्षीने उपचार सुरू केले... पण काही मिनिटांतच तो मरण पावला. त्याचं शेवटचं वाक्य होतं – "सत्य लपवलं जातं आहे..."
🩺 प्रकरण 1: पहिली रात्र
रात्र होती शांत, पण आकाशात काळ्या ढगांनी गर्दी केली होती. वीज चमकत होती, आणि पावसाच्या सरी हॉस्पिटलच्या खिडक्यांवर आपटत होत्या. साक्षीने घड्याळाकडे पाहिलं – 1:57 AM.
ती नाईट ड्युटीवर होती. तिच्या डेस्कवर तीन फाईल्स होत्या, पण डोळे थकल्यामुळे ती कॉफी मशीनकडे गेली. तेवढ्यातच हॉस्पिटलच्या मुख्य दाराकडे ऍम्ब्युलन्सचा आवाज झाला.
"कोण आहे?" ती म्हणाली.
दार उघडलं, आणि दोन वॉर्ड बॉय एका गंभीर अवस्थेत असलेल्या रुग्णाला स्ट्रेचरवर घेऊन आत आले.
"मॅडम, ही केस फारच क्रिटिकल आहे," वॉर्ड बॉयच्या आवाजात भीती होती.
रुग्णाच्या कपड्यांवर रक्त होते. त्याच्या चेहऱ्यावर पुरातन काळच्या जखमा दिसत होत्या – जणू कुणी मुद्दाम केल्या होत्या. हातात एकच वस्तू – एक ओलसर कागदाचा तुकडा.
साक्षीने झपाट्याने काम सुरू केलं.
पण काहीच मिनिटांत, रुग्णाने शेवटचं वाक्य कुजबडलं –
"सत्य लपवलं जातं आहे... डॉक्टर... सांभाळा स्वतःला..."
आणि तो मरण पावला.
ती फाईल उघडली – नाव होतं: "विक्रांत मोरे"
🔍 प्रकरण 2: विस्कळीत मृत्यू
पोलिस आले. तपास अधिकारी सागर शेलारने ती फाईल हातात घेतली. साक्षीचा चेहरा गोंधळलेला होता.
"मॅडम, तुम्ही एकटीच होतात? या पेशंटला कोण आणलं?"
"ऍम्ब्युलन्स... पण कुणी पाठवली, माहिती नाही... ना हॉस्पिटलला फोन, ना नोंद... काहीच नाही."
सागरने CCTV फुटेज मागवले.
फुटेज गायब होतं.
"कुठे गेलं फुटेज?"
साक्षीचा श्वास अडकला.
ती घाबरली नव्हती, पण पहिल्यांदाच ती अशी अस्वस्थ झाली होती.
🧩 प्रकरण 3: गूढ कागदाचा तुकडा
पोलिस अधिकारी सागर शेलार त्या मृत रुग्णाचा कागद स्कॅन करतो.
तो कागद भिजलेला असतो, पण त्यावर अस्पष्ट अक्षरं दिसत होती –
"R.O.O.M - 407. वाचव..."
"407?... आपल्याकडे 407 नंबर रूम ICU मध्ये नाहीच ना?" साक्षी विचारते.
"नाही... पण जुनं विंग – तिथे बंद पाडलेली रूम आहे."
ते दोघं त्या जुन्या विंगमध्ये जातात. तिथे धूळ, कोळी, आणि पाच वर्षांपासून बंद असलेली रूम.
रूम 407.
ते दरवाजा उघडतात – आत अंधार.
आणि कोपऱ्यात एक माणूस – साखळदंडात, खालचा भाग रक्ताळलेला. डोळ्यांत भीती. तो कुजबतो:
"माझं नाव विशाल आहे... त्यांनी मला इथे बंद केलं आहे... डॉक्टरांनी... पण कोणते ते खरे डॉक्टर नाहीत..."
---
📖 प्रकरण 4: डायरीतील रहस्य
साक्षीला हॉस्पिटलच्या जुन्या रजिस्टरमध्ये एक डायरी मिळते.
ती डायरी 2019 सालाची. त्यात डॉक्टर अर्चना कुलकर्णीचं नाव दिसतं.
डायरीतून काही पाने फाटलेली असतात, पण उरलेल्या पानांमध्ये एक ओळ ती वाचते –
"विक्रांत मोरे हा प्रोजेक्ट क्र. 13 साठी योग्य आहे. त्याचे vitals 'adjust' करता येतील..."
साक्षी चक्रावते –
"प्रोजेक्ट क्र. 13 म्हणजे काय? vitals adjust?? हे वैद्यकीय आहे का मानसशास्त्रीय?"
ती डायरी तिला दुसऱ्या एका डॉक्टरपर्यंत घेऊन जाते – डॉ. अक्षय वझे, एक संशोधक जो हॉस्पिटल सोडून गेलेला होता...
🧠 प्रकरण 5: भूतकाळ उघडतो
डॉ. वझे साक्षीला सांगतो –
“पाच वर्षांपूर्वी, इथे एका गुप्त वैद्यकीय प्रयोगाची सुरुवात झाली होती –
Project 13 – जे मानसिक रुग्णांवर अंधश्रद्धेच्या पातळीवर प्रयोग करत होते.
रुग्णांच्या मेंदूत केमिकल इम्प्लांट करून, त्यांचं वर्तन नियंत्रित करण्याचा प्रयोग.”
"हे काय? मेंदूवर नियंत्रण?" – साक्षीचा श्वास अडकतो.
“हो. आणि त्यात विक्रांत मोरे – तोच मृत रुग्ण – प्रमुख टेस्ट सब्जेक्ट होता...”
प्रकरण 6: माझं नाव विशाल आहे…
रूम 407 मध्ये साखळदंडात अडकलेला तो माणूस थरथरत बोलतो:
> “मी नर्स होतो... 2019 मध्ये. मला सगळं माहीत आहे… त्यांना वाटलं मी बोलणार… म्हणून इथे बंद केलं…"
सागर त्याला बाहेर काढतो, पण तो कोसळतो. साक्षी त्याला ICU मध्ये नेत असतानाच त्याने शेवटचं वाक्य कुजबडलं:
📁 प्रकरण 7: फाईल क्र. 13-B
साक्षी आणि सागर आता हॉस्पिटलच्या जुन्या मेडिकल रेकॉर्ड रूममध्ये जातात.
तिथे एक कुजलेली फाईल – 13-B.
त्यात एकच फोटो – 7 जणांच्या डोळ्यांत लालसर प्रकाश दिसणारे MRI स्कॅन.
आणि एक वाक्य:
> "रिऍक्टिव्ह ब्रेन मॉड्यूल इंटरफेरन्स – परिणाम: वर्तनाचा तात्पुरता कंट्रोल."
"हे म्हणजे काय? ब्रेन कंट्रोल प्रोग्राम?" सागर विचारतो.
त्याच फाईलच्या शेवटी एक नाव –
Test Control Officer – Dr. S.R.
साक्षी थबकते. "S.R. म्हणजे...?"
> “...प्रोजेक्ट थांबवायला विसरू नकोस... डॉ. कुलकर्णीला...”
😨 प्रकरण 8: मीच दोषी?
साक्षीला एक जुनं ईमेल आठवतं – 2 वर्षांपूर्वी तिला संशोधन प्रकल्पासाठी एक ऑफर आली होती – ती नाकारली होती... पण त्यानंतर तिला त्या हॉस्पिटलमध्ये नोकरी लागली.
तिच्या लॅपटॉपमध्ये एक अनोळखी फोल्डर दिसतो –
"Logs > BrainStudy > ConsentForms_2019"
फाईल उघडल्यावर ती हादरते –
त्यात तिचं सुद्धा नाव आहे... एका डिजिटल सिग्नेचरसह...
> “तुला वाटतंयस तू या प्रयोगाशी काही संबंध नाही? पण तुझी सही आहे. तुला यात ओढण्यात आलंय – जाणूनबुजून किंवा नकळत."
आवाज मागून येतो –
डॉ. अर्चना कुलकर्णी.
📖 प्रकरण 9: ती कोण आहे?
साक्षी तिच्या जुन्या हॉस्टेलमधल्या रूममध्ये जाते – जेथे तिला एक लहान मुलगी वाटते.
ती शांतपणे फक्त एकच वाक्य म्हणते:
> “आई… मला पुन्हा तिथे जाऊ नकोस असं वाटतं.”
साक्षी हादरते. "आई? मी कधी...?"
पण मुलगी अचानक दिसेनाशी होते.
त्या खोलीत फक्त एक कागद:
“ROOM 13 – पुनरावृत्ती सुरू आहे.”
🔬 प्रकरण 10: डॉ. कुलकर्णीचं सत्य
साक्षी डॉ. अर्चना कुलकर्णीला जाब विचारते.
ती शांतपणे सांगते:
> “तुला आठवतं का – तू 6 वर्षांची असताना तुझ्या आईचा अपघात झाला होता?
पण तो अपघात नव्हता... प्रयोगाचा भाग होता.
आणि आता तू त्याच प्रयोगाचा शेवटचा अध्याय आहेस.”
साक्षी अवाक. तिची आईसुद्धा या सगळ्यात?
डॉ. कुलकर्णी पुढं सांगते:
> “Project 13 हा शासकीय नियंत्रणाखाली चालणारा मानसिक चेतना नियंत्रण प्रयोग होता.
तू ‘Subject Z’ आहेस – असा विषय जो experiment न करता वाढवण्यात आला.
आणि आता... तो प्रोग्राम पुन्हा सुरू झालाय.”
🩸 प्रकरण 11: हत्या – आणि संशय
ती रात्र. हॉस्पिटलमध्ये सगळं शांत.
आणि पहाटे सागर शेलार साक्षीला बोलावतो.
> “तू डॉ. अक्षय वझेला भेटली होतीस ना काल?”
“हो... पण…”
“तो आता जिवंत नाही.”
डॉ. वझेचा मृतदेह ICU 3 मध्ये सापडतो.
शरीराला कोणताही जखम नाही – पण मेंदूवर एक लहान चिप सापडते.
आणि साक्षीच्या लॉगइन आयडीवरून रेकॉर्ड्स ऍक्सेस केले गेले होते.
तिच्यावर संशय.
---
📖 प्रकरण 12: माझ्या मेंदूत कोड?
साक्षीला अर्धवट आठवणी त्रास द्यायला लागतात – लहानपणी ICU मध्ये झोपलेली, डोळ्यावर लाइट्स, आणि कानात एक सतत वाजणारा बीप बीप...
ती डॉ. कुलकर्णीला भिडते:
> “तुम्ही माझ्या मेंदूत काहीतरी बसवलं आहे का?”
“नाही,” ती म्हणते. “ते आधीच बसवलं गेलं होतं. तू फक्त आता जागी झाली आहेस.”
साक्षी MRI करून घेते –
आणि प्रतिमेत दिसतो एक मायक्रो चिप, मेंदूच्या ब्रेनस्टेम जवळ.
🕵️♂️ प्रकरण 13: सागरचे आदेश बदलतात
पोलिस ऑफिसर सागर शेलारला आता अधिकाऱ्यांकडून नवीन आदेश मिळतात.
> “Subject-Z ला पुढच्या टप्प्यावर नेण्यासाठी तिला आ isolat करा.
तिला माहिती आहे ती थांबवायच्या आधीच प्रयोग पुन्हा सुरू करा.”
सागर गोंधळतो.
त्याला साक्षीवर विश्वास वाटतोय… पण तो सरकारी यंत्रणेचा भाग आहे.
तो साक्षीला एका "सेफ हाऊस" मध्ये नेतो…
पण तिला वाटतं –
> "हा सेफ हाऊस नसून मला टारगेट करायचं ठिकाण आहे..."
ती पलायन करण्याचा निर्णय घेते.
📼 प्रकरण 14: आईचा गुप्त व्हिडीओ
साक्षी तिच्या आईच्या जुन्या वस्तूंमध्ये एक USB ड्राईव्ह शोधते.
त्यात एक फाईल: “Truth_1997.mp4”
व्हिडीओ प्ले करते –
> तिची आई बोलते:
“साक्षी... जर तू हे पाहत असशील, तर तुला सर्वकाही कळलंय.
मी एक संशोधक होते – पण जेव्हा मला समजलं की ते माझ्या मुलीवर प्रयोग करू पाहत आहेत,
तेव्हा मी पळून गेले.
पण मी वाचले नाही...”
> स्क्रीन अंधारतो. एक शेवटची ओळ:
“Project 13 केवळ एक प्रयोग नाही – तो एक नवा मानवी युग सुरू करणारा यंत्रणा आहे.”
“...आणि तू त्याचा शेवटचा झेंडा आहेस, साक्षी.”
🕳️ प्रकरण 15: प्रोजेक्ट कंट्रोल रूम
साक्षी तिच्या आईच्या जुन्या व्हिडिओत दाखवलेला ब्लू-प्रिंट पाहून हॉस्पिटलच्या एका जुन्या विंगमधल्या स्टोअररूममध्ये प्रवेश करते.
त्याठिकाणी एक खाली जाणाऱ्या जिन्यांचा दरवाजा आहे – नकाशात दिसत नसलेला.
ती खाली उतरते.
🔦 अंधार, वाऱ्याचा आवाज, आणि CCTV न दिसणारा भाग.
खाली एक मोठी खोल जागा –
Project 13 – Control Chamber.
त्याठिकाणी 7 खुर्च्या – आणि प्रत्येकावर मेंदूला जोडलेली वायर.
त्यापैकी एक खुर्ची रिकामी, तिच्यासाठी.
👁️ प्रकरण 16: Decision Protocol Initiated
"Subject-Z ओळख पटली आहे." – खोलीत एक robotic आवाज.
> “तू जर या खुर्चीवर बसलीस, तर तू नेटवर्कमध्ये शिरशील.
तू Project 13 थांबवू शकतेस – पण त्यासाठी तुझा मेंदू, तुझं आयुष्य वापरलं जाईल.”
साक्षी विचारात पडते. ती खुर्चीकडे पाहते.
तेवढ्यात मागून आवाज येतो –
सागर शेलार.
> “तू जर बसलीस… तर तुला यातून बाहेर पडता येणार नाही.”
साक्षी विचारते –
> “पण तू इकडे कसा?”
तो हसतो:
“मी अधिकारी नव्हे… मी 13 मधला पहिला Subject आहे.”
“...आणि आता, मला Network पूर्ण करायचं आहे.”
🔥 प्रकरण 17: दोन जिवंत मेंदू – एक निर्णय
सागर पुढे येतो.
> “या खुर्चीवर तू बसलीस तर Project थांबेल.
पण जर मी बसलो… तर त्याचा कंट्रोल मला मिळेल.
तू देशाला वाचवशील, की तुझं अस्तित्व राखशील?”
साक्षी मागे सरकते… पण तिला काहीतरी दिसतं –
मायक्रोचिपच्या आत एका कोपऱ्यात एक कोड.
तिच्या आईने टाकलेला Failsafe Code – "Z13-EndRun"
ती पटकन कॉन्सोलवर टाईप करते –
सिस्टम हलते. वायर्स उसळतात. खुर्च्या गडगडतात.
आणि मग सगळं अंधारात…
---
📖 प्रकरण 18: अंधारानंतरचा श्वास
संपूर्ण कंट्रोल रूम अंधारात.
साक्षी शुद्धीवर येते – भिंतींवर प्रकाश पडतोय.
काही सेकंदांसाठी तिला काहीच आठवत नाही… पण तिच्या मनात एक आवाज घुमतोय –
"EndRun कोड सक्रिय... सिस्टीम डि-अॅक्टिवेटेड..."
पण ती जागा बदलली आहे –
तिच्याभोवती नवीन चेहरे, अनोळखी खोल्या, आणि एक काचेमागचा ऑफिस.
काचेमागून एक व्यक्ती तिला पाहत होती – मंत्री श्री. धनेश्वर पाटील.
> “तू खूपच पुढे गेलीस… साक्षी.
पण खेळ इथे संपत नाही.”
“तुला वाटलं प्रोजेक्ट थांबला? तो आता लाइव मोडमध्ये चालू आहे.”
🧬 प्रकरण 19: नवीन जागा – नवी पातळी
साक्षी एका नवीन यंत्रणेत अडकलेली असते – एक जागा जिथे
मानसिक प्रतिक्रिया थेट मॉनिटरिंग केली जाते.
तिच्या मेंदूतून एक लाईव्ह फीड जातोय –
तिला दाखवलं जातं:
सागर ICU मध्ये जखमी
डॉ. कुलकर्णी गहाळ
हॉस्पिटलच्या 5 कर्मचाऱ्यांची वागणूक बदललेली – जणू प्रोग्राम चालू आहे
आणि मग तिला समजतं –
> "Project 13 थांबवण्यासाठी नेटवर्क मोडमध्ये शिरून 'SOURCE FILE' delete करणं गरजेचं आहे.
आणि फक्त एकच मेंदू 'Net Access' करू शकतो – Subject Z – म्हणजे ती."
🧠 प्रकरण 20: शेवटचा प्रवेश
ती पुन्हा सिस्टममध्ये प्रवेश करते – यावेळी जाणीवपूर्वक.
तिच्या मेंदूतून लाखो डेटा स्ट्रिंग्स जात आहेत.
तिला एक यंत्रणेशी लढावं लागतंय – जिचा कृत्रिम बुद्धिमत्ता Core तिच्या मेंदूवर अटॅक करते.
> “तू जिंकल्यास, मी नष्ट होईल. पण माझ्यासोबत या जगातली मानसिक नियंत्रण यंत्रणाही संपेल.”
“आणि जर हरलीस – तू कायमची त्यात बंद होशील.”
ती एक Source File शोधते – “Z13_Origin.bak”
ती डिलीट करताच सिस्टीम हसते –
> “ते फक्त कॉपी होतं. Main file तुझ्यातच आहे, साक्षी.”
📖 प्रकरण 21: आरशामध्ये मीच... की आणखी कुणी?
साक्षी virtual consciousness मध्ये अडकलेली.
सामोर एक मोठा आरसा – पण त्यात दिसणारी साक्षी तिच्यासारखीच आहे... पण डोळ्यांत लाली, चेहऱ्यावर विचित्र शांतपणा.
> "मी तूच आहे... पण जी Project पूर्ण करू पाहतेय."
"तुला वाटतंय control थांबवणं हे योग्य आहे? जग control शिवाय कसं चालेल?"
साक्षी त्या ‘दुसऱ्या साक्षी’शी मानसिक झुंज देते – ती प्रतिमा साखळदंडात अडकवते.
System चा आवाज येतो –
> “तुमचं आंतरिक नियंत्रण यशस्वी. तुम्ही Source चे अधिकार घेतलेत.”
💾 प्रकरण 22: फक्त एक फाईल उरली आहे
साक्षीला एकच फाईल उरलेली –
“Z13_CoreRun.bak”
> ती delete करणार असते… पण तेवढ्यात आवाज येतो –
“तू ती फाईल delete केलीस तर, तुझं अस्तित्वही नष्ट होईल. कारण तुझा मेंदू ती encode करतो.”
तिला आता निवड करावी लागते –
1. फाईल delete करून Project 13 कायमचं बंद करणं (आणि स्वतःही नष्ट होणं)
2. किंवा ती फाईल जपून ठेवून पुढच्या पिढीवर विसंबणं...
तिच्या आईचा चेहरा आठवतो, सागरचा विश्वास आठवतो…
ती Delete वर क्लिक करते.
🧘 प्रकरण 23: शांतता
सगळं थांबतं.
फक्त पांढरं प्रकाशमान खोली. एक नर्स तिच्या शेजारी बसलेली.
"डॉ. साक्षी, तुम्ही ३ दिवस बेहोश होतात... पण तुम्ही आता सुरक्षित आहात."
ती हळूहळू डोळे उघडते – पण काहीसं वेगळं वाटतं.
तिच्या मनात शांतता आहे… पण डोळ्यांमध्ये एक प्रकारचं ज्ञान.
सागर तिच्या रूममध्ये येतो, एक स्मित देतो.
> “Project 13 आता नाही.
पण... तू मात्र अजूनही जिवंत आहेस.”
