ભાગ 12
રાત્રીના સમયે રાહુલના એક દોસ્ત રોનકના લગ્ન હતા. એના લગ્ન સ્થળની બહાર એના મિત્રો મનોજ અને હાર્દિક આવીને ઉભેલા. એવામાં કૌશિક ત્યાં આવ્યો એટલે એને આવકારો આપતા કહ્યું; "આવો! પધારો પધારો મારા મોંઘેરા મહેમાન."
તે બોલ્યો; "અરે વાહ, સાંભળીને ઘણો આનંદ થયો કે અમે તમારા મોંઘેરા મહેમાન બની ગયા છીએ."
મનોજે આશ્વર્ય સાથે પૂછ્યું; "એક સેકન્ડ, મોંઘેરા મહેમાન કેમ?"
હાર્દિક બોલ્યો; "ટ્રુ, કે જે ગામની છેલ્લે આવે એ મોંઘેરા મહેમાન જ ગણાય ને!"
આ સાંભળીને બધા હસ્યાં, પણ કૌશિકે ફરી કહ્યું, "ફોલ્સ, કારણ કે રાહુલ ક્યાં? એ તો હજુ આવ્યો જ નથી. તો મોંઘેરા મહેમાન એ ગણાય. અરે મનોજ રાહુલ ક્યાં છે?"
મનોજે કહ્યું; "ખબર નહિ. અમારી કાલે વાત તો થયેલી. પણ એ સવારનો ઓફિસેથી નીકળી ગયો છે અને ક્યાં ગયો છે એ ખબર નથી."
એટલામાં કૌશિકની નજર સામેથી આવતા રાહુલ પર પડી. તે બોલ્યો; "આ લો, તે આવી ગયો."
હાર્દિક બોલ્યો; "મહેમાન છે ને! એટલે મોડા જ આવે."
"ના એવું કંઈ નથી." રાહુલે કહ્યું. તો હાર્દિકે ફરી પૂછ્યું, "તો પછી એટલા મોડા કેમ?"
મનોજ બોલ્યો; "કોઈને જોવા માટે ઉભો રહ્યો હશે. કે પછી... હાં..."
રાહુલ તેઓને તાકીને જોતા બોલ્યો; "જસ્ટ શટ અપ યાર."
કૌશિક એ બધાને કહેવા લાગ્યો; "એ બધું છોડો, ચાલો અંદર જઈએ. બાકી બધા ત્યાંજ છે."
"હા ચાલો ચાલો" કહેતા તમામ લોકો અંદર જ્યાં રોનકના લગ્ન થઈ રહ્યા હતા ત્યાં ગયા.
સમગ્ર પાર્ટી પ્લોટને લાઈટો અને ફૂલોથી શણગારવામાં આવેલો. તેના દરવાજે મોટા અક્ષરોથી બોર્ડ લગાવેલું "Ronak weds Vishwa" અને મહેમાનોથી આખી જગ્યા ભરેલી. તેઓએ અંદર આવીને બેસવા માટે જગ્યા શોધી પણ તેમને બેસવાની જગ્યા ના મળી. તેઓ એકબાજુ જઈને ઉભા રહ્યા. રોનકે તેઓની તરફ નજર કરીને સ્માઈલ આપી તો ચારેય મિત્રોએ પોતાનો અંગુઠો ઊંચો કરી તેને લગ્નની શુભેચ્છા પાઠવી. રોનકે પોતાનું માથું નમાવી એનો આદર કર્યો. હાર્દિક તેઓને કહેવા લાગ્યો, "જો ભાઈ, મને તો બહુ ભૂખ લાગી છે અને આમેય અહીં બેસવા માટેની જગ્યા નથી. તો પેલા જમી લઈએ"
મનોજે પણ એનો સાથ આપતા કહ્યું, "હા યાર! ચાલોને પહેલા જમી લઈએ. પછી શાંતિથી રોનકને મળવા જઈશું."
"હા ચાલો" કહી દરેક લોકો જમવા માટે નીકળી પડ્યા. પણ રાહુલ તેઓ સાથે જવા ફર્યો ના ફર્યો કે એના ચેહરાના ભાવ ફરી ગયા અને અચાનક રોનક તરફ ફરીને જોવા લાગ્યો. રોનકની બહેન આકૃતિ અને તેની સાથે બીજી કોઈ છોકરી રોનકની પાછળથી ચાલીને સ્ટેજ પરથી નીચે ઉતરી રહી હતી. આ એ જ છોકરી હતી જેની સાથે રાહુલે સવારે ઝગડો કર્યો. એ નીરખીને તેને જોઈ રહ્યો હતો કે પાછળથી કૌશિકે તેને બૂમ લગાવી, "રાહુલ! ચાલ."
તે કૌશિક તરફ જોઈને બોલ્યો, "હા." અને ફરી સ્ટેજ તરફ જોયું તો તેને કોઈ ના દેખાયું. એ મનમાં વિચાર કરતો ત્યાંથી ચાલવા લાગ્યો.
જમવા માટે દરેકે ડીસ લઈ લીધેલી અને રાહુલ અને કૌશિકે તેઓને જોઈન કર્યા. તેઓ પોતાની ડીસમાં વાનગીઓ લઇ રહ્યા હતા કે રાહુલની નજર લેડીઝ ડિપાર્ટમેન્ટમાં ડીસ લઈ રહેલી આકૃતિ અને તેની સાથેની પેલી છોકરી તરફ ગઈ. તેણે પોતાની કોણી હાર્દિકને મારીને ઈશારો કરતા પૂછ્યું, "યાર હાર્દિક!"
"હાં..."
"પેલી દેખાય છે?"
હાર્દિકે પેલા તેના ઈશારા તરફ નજર કરી અને પછી રાહુલ સામે જોતા બોલ્યો; "કેમ?"
"ના બસ એમ જ, પૂછું છું."
હાર્દિક જવાબ આપતા બોલ્યો; "હા, એ આકૃતિની ફ્રેન્ડ છે. પણ સંભાળીને તેની સામે જોજે, કારણ કે એ મારી સગી બહેન છે."
"વ્હોટ?" રાહુલને એકદમ ૪૪૦ વોલ્ટનો ઝાટકો લાગ્યો અને તે સ્તબદ્વ બની ગયો. બાકીના બધા પોતાની ડીસ લઈને ચાલતા થયા પણ રાહુલ એક ક્ષણ માટે જાણે ત્યાં જ થોભાઈ ગયો. તે મનમાં વિચાર કરતો તેઓની પાછળ દોડ્યો. હાર્દિકે તેને ફરી પૂછ્યું; "કેમ? શું થયું?"
તેઓની સાથે ટેબલ પર બેસતા રાહુલ બોલ્યો; "તમને ખબર છે? આજે સવારે તેની સાથે સોલિડ ઝગડો થઈ ગયો."
કૌશિકે પૂછ્યું, "કોની સાથે?"
રાહુલ બોલ્યો; "તેની સાથે."
એના કરેલા ઈશારા માટે હાર્દિક કડકાઈથી રાહુલ સામે જોવા લાગ્યો. એ જોઈ રાહુલ ફરી બોલ્યો; "ના... એટલે, અવ..."
હાર્દિક બોલ્યો; "અનુ"
"હા... એટલે અનુ સાથે. તો એનું નામ અનુ છે?"
"હા..." જવાબ આપતા હાર્દિકે કહ્યું, " એ તેણે વાત કરી મને. પણ એ તું હતો એની મને અત્યારે ખબર પડી."
આ વાત જાણ્યા બાદ બધા તેના પર હસવા લાગ્યા અને એની મજાક ઉડાવવા લાગ્યા. પણ રાહુલે ફરી અનુ તરફ નજર કરી અને હાર્દિકે આ વાતથી ચિડાઈને તેનું નામ લઈને કહ્યું, "રાહુલ!"
તો તે ડચકારા સાથે બોલ્યો; "ચીલ યાર!"
લગ્ન પત્યા બાદ રોનક સ્ટેજ પર ઉભો હતો અને બધા મિત્રો તેને મળવા પહોંચી ગયા. બધા તેને અભિનંદન પાઠવવા લાગ્યા તો રોનકે તેઓનો આભાર માન્યો. તો મનોજ બોલ્યો; "ભાઈ થેન્ક યુ થી કામ નૈ ચાલે."
રોનક બોલ્યો; "અચ્છા! તો બીજું શું જોઈએ?"
કૌશિક બોલ્યો; "એક નાનકડી, ટચુકડી, પ્રાઇવેટ પાર્ટી તો જોઈએ હો..."
બધાએ કૌશિકની આ વાતમાં પોતાની હા ભેળવી. રોનકે કહ્યું, "હા હા, ઠીક છે. આપીશ બસ. હવે બહાર જઈએ."
રોનકની સાથો સાથ બધા બહાર જવા નીકળી ગયા પણ રાહુલ ત્યાં જ ઉભો રહ્યો અને ચારેય બાજુ નજર કરવા લાગ્યો. પણ કશું ના દેખાતા તે પણ બહાર જવા નીકળ્યો. હજુ બે ડગલાં ભર્યા કે પાછળથી અવાજ આવ્યો, "એક્સ્ક્યુઝ મી!"
તેણે પાછળ ફરીને જોયું તો અનુ પોતાના હાથમાં ફૂલનો એક ટોપલો લઈને ઉભેલી. એ ટોપલા પર બે મોટી ગિફ્ટ અને એ બે ગિફ્ટ પર બીજી બે નાની ગિફ્ટ રાખેલી હતી. તેને જોતા રાહુલના મોઢા પર ખુશી પ્રસરી અને આશ્વર્યમાં તે બોલ્યો; "જી?"
"તમે આ લઈ જવામાં મારી મદદ કરશો?"
આ સાંભળી રાહુલે ટોપલા પર રહેલી ચારેય ગિફ્ટ લઈ લીધી અને પૂછ્યું, "આ ક્યાં લઈ જવાનું છે?"
તે ચાલવા લાગી અને બોલી; "મારી સાથે આવો, આ ગાડીમાં મુકવાનું છે."
રાહુલ તેની પાછળ પાછળ ચાલતો થયો. બહાર પાર્કીંગ એરિયામાં આવ્યા બાદ ચાલતા ચાલતા રાહુલે તેને પ્રશ્ન પૂછ્યો, "એક પ્રશ્ન પૂછું?"
"પૂછો." અનુ બોલી.
"સવારે જે થયું, એ છતાં તમે મારા પર ટ્રસ્ટ કરો છો?"
"હા"
"કેમ?"
"બસ સમજી લ્યો કે મારો સ્વભાવ જ એવો છે."
"અચ્છા?"
"હં..."
"બીજી વાત પૂછું?"
"પૂછો."
"સવારે જે થયું... આઈ એમ સોરી ફોર ધેટ."
"ઇટ્સ ઓકે. પણ સવારે તમે ખુબ ગુસ્સામાં હતા રાહુલજી!"
"હા એ જરાક... એક મિનિટ." કહેતા તે ઉભો રહી ગયો. તો અનુ પણ બે ડગલાં ચાલીને ઉભી રહી અને પાછળ તેના તરફ જોવા લાગી. રાહુલે પૂછ્યું; "તમને મારુ નામ કઈ રીતે ખબર?!"
તેણે સ્માઈલ આપી અને ચાલવા લાગી તો રાહુલ પણ ફરી તેને અનુસરીને ચાલવા લાગ્યો. તે બોલી; "આકૃતિ પાસેથી ક્યારની તમારી અને તમારા ફ્રેન્ડ સર્કલની વાતો જ સાંભળું છું."
"ઓહ..."
"હા. એ મારી ખાસમાં ખાસ ફ્રેન્ડ છે અને રોનકભાઈ પણ મને સારી રીતે ઓળખે છે."
તેઓ વાતો કરતા કરતા એક ગાડી પાસે પહોંચ્યા અને અનુએ ગાડીની ડિક્કી ઓપન કરી. આ બાજુ રોનક અને વિશ્વા બંને ગાડીમાં બેસી ગયેલા એટલે હાર્દિકે ગાડીનો દરવાજો બંધ કર્યો. હાર્દિક થોડો દૂર હટ્યો તો તેની નજર પાર્કિંગમાં મુકેલી ગાડી પાસે ઉભા રહીને વાતો કરતા અનુ અને રાહુલ પર પડી અને તે એકીટશે તેને જોવા લાગ્યો.
