જૂહી પોતાની વોટરબોટલ હાથમાં લઈને કેબિનમાંથી બહાર નીકળી અને લવે તેને પૂછ્યું કે, "કાલનું કન્ફર્મ છે ને..?""સર હું તમને કોલ કરું...!!"લવે કહ્યું "ઓકે" અને બંને છૂટાં પડ્યાં.હવે આગળ....જૂહીએ કદી કોઈ છોકરા સાથે વાત પણ કરી નહોતી કે આ રીતે તે કદી કોઈ છોકરા સાથે ક્યાંય પણ ઘરની બહાર ગઈ નહોતી...અરે છોકરા સાથે તો શું..?? પણ કોઈ છોકરી સાથે પણ તેને ઘરમાંથી બહાર જવાની છૂટ નહોતી...તેને પોતાની કાકીની ધાક જ એટલી બધી હતી કે તેની કાકી તેને બેસ કહે તો જૂહીને બેસી જવું પડતું અને ઉભી થા કહે તો જૂહીને ઉભું થઈ જવું પડતું હતું એટલે ક્યારેય કોઈની સાથે આ રીતે બહાર ફરવા જવાની તો તેને છૂટ જ નહોતી અને કદી એવો કોઈ ચાન્સ પણ મળ્યો નહોતો.
અને કમલેશસરે તેને આટલા બધા વિશ્વાસથી કહ્યું હતું એટલે તે હવે અસમંજસમાં મૂકાઈ ગઈ હતી કે, શું કરું લવ સર સાથે જવું કે ન જવું?તેના મનમાં એક અણગમતી હડબડી.. હડબડી.. મચી ગઈ હતી...જો લવ સર સાથે ન જાય તો પોતાના પિતા સમાન કમલેશસરને ખોટું લાગી જાય અને જો જાય તો લવસરની સાથે તેનું બનતું પણ નહોતું અને ક્યાંક તેમની સાથે ઝઘડો પણ થઈ જાય તો...? પોતાને નોકરીમાંથી પણ હાથ ધોવા પડે અને ન જાય તો કમલેશસર તેની સાથેનો વ્યવહાર બદલી કાઢે કે પોતાને તેમનું જે એકાઉન્ટનું કામ મળે છે તે પણ બંધ થઈ જાય અને તેમની પાસેથી મળતી સારી એવી આવક પણ બંધ થઈ જાય..તો શું કરવું..? બસ આવા બધા વિચારો સતત તેના મનમાં ચાલ્યા કરતાં હતાં અને એટલામાં કમલેશસરનો જ ફોન આવ્યો. "ઑહ નો.." તેનાથી બોલાઈ ગયું અને તે એકદમથી ચમકીને ઉઠી ગઈ અને તેને થયું કે, મારા થોટ્સ કમલેશસર સુધી પહોંચી ગયા કે શું? અને તે પોતાના બેડમાં આડી પડેલી હતી તો સફાળી બેઠી થઈ ગઈ અને તેણે ફોન ઉપાડ્યો. કમલેશસર તેને પૂછી રહ્યા હતા કે, "કાલે કેટલા વાગે નીકળવાનું છે જૂહી? તું કેટલા વાગે રેડી થઈ જઈશ?""જી સર આપ કહો તેટલા વાગે?""તને કેટલા વાગે ફાવશે?""સર આઠ વાગે?""ના આઠ વાગે થોડું વહેલું પડશે બેટા તેના કરતાં નવ વાગે તું રેડી રહેજે એટલે લવ તને લેવા માટે આવી જશે અને લવનો નંબર છે ને તારી પાસે..?""હા છે સર.""ઓકે તો લવને ફોન કરી દેજે અને તેને તારી હોસ્ટેલનું લોકેશન સેન્ટ કરી દેજે એટલે તે તને લેવા માટે આવી જશે.""જી સર, લવ સરે મારી હોસ્ટેલ જોયેલી જ છે.""ઓકે તો વાંધો નહીં પણ તું અત્યારે એકવાર લવની સાથે વાત કરી લેજે.""જી સર, ઓકે સર""અને પછી તમારે જ્યાં જ્યાં જવાનું છે તે લવે સર્ચ કરીને જ રાખ્યું છે એટલે જઈ આવજો બરાબર ને બેટા?""જી સર""ઓકે તો ચાલ મૂકું બેટા, બાય""જી, બાય સર"અને જૂહીની ધડકન ઓર વધી ગઈ હતી અને તે મનમાં ને મનમાં બબડી રહી હતી કે, આ મેં શું કર્યું..? મારે તો ના પાડી દેવાની હતી અલબત્ત હું તો હજી તો એ બાબતે વિચારી રહી હતી કે, લવ સર સાથે જવું કે ન જવું..?
અને કમલેશસરનો ફોન આવ્યો તો મારી તો બોલતી જ બંધ થઈ ગઈ..મેં તો હા સર..જી સર જ કર્યું.. હવે..? હવે શું કરું..? ઑહ નો.. મેં તો બરાબર બાફી માર્યું.. હવે તો ના પાડવાનો મારી પાસે કોઈ ચાન્સ જ નથી... અને જૂહીના મગજે વિચારવાનું બંધ કરી દીધું.. અને હ્રદયે જાણે ધબકવાનું બંધ કરી દીધું... તેનું શરીર પણ જાણે ઠંડુ પડી ગયું...!
તે પાણી લેવા માટે ઉભી થઈ અને આખો પાણીનો ગ્લાસ હાથમાં લઈને ત્યાં જ ઉભા ઉભા એક જ શ્વાસે બધું જ પાણી ગટગટાવી ગઈ... એ રીતે કે જાણે તે પોતાની અંદર રહેલા ડરને દૂર કરવા માંગતી હોય તે રીતે.. પછીથી તે જરા સ્વસ્થ થવાનો પ્રયત્ન કરવા લાગી...
થોડી રાહતની ક્ષણો પસાર કર્યા પછી તેને એક વિચાર આવ્યો કે, હવે તો મારે લવસરને ફોન કરવો જ પડશે..
અને આ વિચાર હજુ તો અમલમાં મૂકે તે પહેલાં તો તેનો મોબાઈલ ફરીથી રણકી ઉઠ્યો..
સ્ક્રીન ઉપર નજર કરી તો..લવ સર..લવ સર..
ઑહ નો.. તે ચમકી ઉઠી.. તેણે ફોન ઉપાડવાને બદલે રીંગ નું બટન જોરથી દબાવીને રીંગ બંધ કરી દીધી...
અને તે બબડી ઉઠી, આ બાપ બેટાને શું થઈ ગયું છે..?? બસ આદુ ખાઈને મારી પાછળ જ પડી ગયા છે...
આખી રીંગ પૂરી થઈ ગઈ પરંતુ જૂહી ફોન ન ઉપાડી શકી...
થોડી વાર તે શાંત બેસી રહી પોતાના દિલોદિમાગમાં ચાલતી ગભરામણને રોકવાની કોશિશ કરવા લાગી...
પછી તેણે શાંત ચિત્તે મગજને સ્થિર કરીને ફોન પોતાના હાથમાં લીધો અને પાછો તે નીચે મૂક્યો અને એક ઉંડો શ્વાસ લીધો અને વિચારવા લાગી કે, જૂહી હવે તારી પાસે કોઈ ઓપ્શન નથી આવતીકાલે તારે લવસર સાથે જવું જ પડશે...એટલે બેટા તું તૈયાર થઈ જા...
હવે કમલેશસરનો ફોન આવ્યો એટલે પતી ગયું કદાચ પહેલા જ લવસરનો ફોન આવી ગયો હોત તો તું ના પાડી શકી હોત પણ હવે તારી પાસે કોઈ ઓપ્શન નથી... હવે તારે લવ સર સાથે વાત કરવી જ પડશે.. અને તેમની સાથે જવું પણ પડશે...
અને આમ વિચારતાં વિચારતાં તેણે ફરીથી પોતાનો ફોન પોતાના હાથમાં લીધો અને સ્ક્રીન ઉપર પોતાનો હાથ ફેરવ્યો અને લવસરને ફોન કરવો જ પડશે તેમ દ્રઢ નિર્ણય કર્યો...
અને તેણે લવસરને ફોન લગાવ્યો પરંતુ લવે તેનો ફોન કાપ્યો...
તેણે ફરીથી લવસરને ફોન લગાવ્યો લવે ફરીથી ફોન કાપ્યો..
આવું બે ચાર વખત બન્યું એટલે જૂહી વિચારમાં પડી ગઈ કે, લવસર મારો ફોન કેમ કાપે છે?
પાછા તેના દિલોદિમાગમાં વિચારોએ કબ્જો જમાવ્યો... "હાંશ.. સારું થયું મારે કાલે જવું નહીં પડે.. છૂટ્યા બાપા... અને તે પોતાના બેડમાં પાછી આડી પડી ગઈ અને આંખો મીંચીને સૂઈ જવાનો નિરર્થક પ્રયત્ન કરવા લાગી... અને ધીમે ધીમે તેનું શરીર અને મન બંને ચૂપ થવા લાગ્યા...
એટલામાં લવનો ફોન આવ્યો,જૂહી સફાળી બેઠી થઈ ગઈ એક સેકન્ડમાં વિચારોએ તેના મનમાં ઘેરો ઘાલ્યો, "હમણાં કેટલા બધા ફોન કર્યા.. ફોન કાપતા હતા અને હવે પાછા ફોન કરે છે.. શું થયું હશે.. ? કમલેશસરે ફોન કરવાનું કહ્યું હશે..?? હે ભગવાન..!!
અને તેણે ફોન ઉપાડ્યો અને બોલી, "હા સર, બોલો સર.""અરે મારે મોમ સાથે વિડિયો કોલ ચાલતો હતો તને ખબર નથી પડતી ફોન કર્યા કરે છે તો..""ઑહ સોરી સર. મને એવો તો વિચાર જ ન આવ્યો... અને મનમાં બોલી, મને શું ખબર..પાછો મને ખખડાવે છે..હં.."
"ઈટ્સ ઓકે, સાંભળ હવે દાદુએ તને ફોન કર્યો હતો ને આવતીકાલે નવ વાગે હું આવી જઈશ તને લેવા માટે તો તૈયાર રહેજે.""ઓકે સર" અને જૂહીએ ફોન મૂક્યો..
અને જેટલો ગુસ્સો લવના પેલા શબ્દો ઉપર હતો એટલો બધો જ ગુસ્સો ફોન ઉપર કાઢ્યો અને ફોન બેડની નીચે પછાડીને મૂકી દીધો અને બબડતાં બબડતાં સૂઈ જવાનો તે નિરર્થક પ્રયત્ન કરતી રહી...વધુ આગળના ભાગમાં...~ જસ્મીના શાહ 'સુમન' દહેગામ 1/6/25
