దెయ్యం భయానకం భయానకంగా అర్ధరాత్రి
ప్రతి అర్ధరాత్రి కుక్కలు గంటల తరబడి మొరుగుతూ, ఏడుస్తూ, వింతైన దృశ్యాలను ప్రదర్శిస్తూ ఉంటాయి.
భరించలేనంతగా, భయంకరంగా ఉంది, ఈ రోజుల్లో నేను ఏడుస్తున్న మనిషి యొక్క తేలికపాటి శబ్దాలను కూడా వినగలను. భయంకరంగా ఉంది. మిస్టర్ హస్బెండ్ ఈ వాస్తవాలన్నీ తెలియకపోతుంటే నాకు నిద్ర పట్టడం లేదు. "ఇది మీ ఊహా సృజనాత్మకతకు అనుగుణంగా ఉంటుంది" అని అతను మరో రోజు అన్నాడు. అతని ప్రకారం ఇది బహిరంగ ప్రదేశం మరియు అంతగా ఆంక్షలు లేని ప్రదేశాలలో వీధికుక్కలు మొరుగడం సాధారణం మరియు మనిషి ఏడుపు సంవత్సరానికి అతిశయోక్తి మాత్రమే.
నిన్న రాత్రి జరిగినది నమ్మడానికి కష్టంగా, ఊహించడానికి కూడా వీలుకానిదిగా ఉంది. నేను ఇప్పటికీ ఆ విషయాన్ని చెబుతుంటే నాకు గగుర్పాటు కలిగిస్తోంది. అర్ధరాత్రి ఎవరో పేరు పెట్టి పిలుస్తున్నట్లు విన్నాను. నేను ఆశ్చర్యపోయాను, కళ్ళు, చెవులు రుద్దుకుంటూ దగ్గరగా వినడానికి ప్రయత్నించాను. అవును, ఎవరో "శాంతాబాయి" అని పిలుస్తున్నారు. ఈ సమయానికి నేను కదిలిపోయాను, నా ఫోన్ వైపు చూశాను మరియు తెల్లవారుజామున 2:45 అయింది. నేను మళ్ళీ విన్నాను, "శాంతాబాయి". వంటగదిలో సాలెపురుగులను చంపడం ద్వారా ఇప్పటివరకు నాకు ఉన్న ధైర్యాన్ని కూడగట్టుకుని, (అవును, నాకు ఉన్న ఏకైక ధైర్యం అదే). నేను ఫ్రెంచ్ కిటికీని కొద్దిగా తోసి నా 2 అడుగుల పొడవైన బాల్కనీలోంచి చూశాను... "శాంతాబాయి". నేను మళ్ళీ విన్నాను. నేను చూసిన దానితో నేను ఆశ్చర్యపోయాను, తెల్లవారుజామున 3 గంటలకు, తెల్లవారుజామున ఎవరో, ఇది మంచి సూచన కాదు. నేను దెయ్యాన్ని ఎదుర్కొన్నానా? ఒక ఆత్మ శాంతాబాయి కోసం పిలుస్తున్నట్లు నేను చూశానా? ఏమి జరుగుతోంది? శాంతాబాయి ఎవరు? ఈ భవనంలో ఎవరో పనిమనిషి లేదా ఈ చనిపోయిన వ్యక్తి ప్రేమ కావచ్చు. ఆమె కూడా చనిపోయిందా? ఆమె ఆత్మ అతన్ని చూడటానికి వస్తుందా? చనిపోయిన జంట తిరిగి కలవడం నేను చూస్తానా?
ఏం జరుగుతోంది? నేను టాయిలెట్‌కి వెళ్లాలనుకుంటున్నాను. లేదు, నేను అక్కడికి వెళ్లలేను. నేను తిరిగి పడుకుంటాను. నాకు ఏమీ కనిపించలేదు. ఓ దేవుడా. ఆ శాంతాబాయి ప్రేమికుడు నేను అతనిని చూస్తున్నట్లు చూశాడా. అతను నన్ను అనుసరిస్తాడా? అకస్మాత్తుగా శబ్దం ఆగిపోయింది, మరియు నా భుజంపై చేయి ఉన్నట్లు నాకు అనిపించింది....
నా వెనుక అతనే ఉన్నాడా? నా బెడ్ రూమ్ కి చేరుకున్నాడా? నేను అరుస్తున్నాను కానీ నా గొంతులోంచి ఏ గొంతు విరగడం లేదు. నాకు చాలా దగ్గరగా బరువైన శ్వాసలు వినిపిస్తున్నాయి...
మరియు అతను భయానక స్వరంతో "నువ్వు ఇక్కడ ఏం చేస్తున్నావు?" అన్నాడు.
"ఏంటిది? నువ్వు నన్ను భయపెట్టావు." నేను నిద్రపోతున్న మిస్టర్ హస్బెండ్ ని పూర్తి శక్తితో తోసాను.
"నేను నిన్ను భయపెట్టాను. నువ్వు నన్ను భయపెట్టావు... ఏం చేస్తున్నావు? సమయం చూడు? బాల్కనీలో బట్టలు ఆరబెట్టే సమయం ఇది కాదు." అతను సగం తెరిచిన కళ్ళను మసాజ్ చేస్తూ అన్నాడు.
"నేను బట్టలు ఆరబెట్టడం లేదు. నేను ఇప్పుడే శాంతాబాయి ప్రియురాలి ఆత్మను చూశాను. అతను ఆమెను పిలుస్తున్నాడు కానీ ఇప్పుడు అతని శబ్దం లేదు. ఆమె అతన్ని చూడటానికి ఇక్కడ ఉందని నేను అనుకుంటున్నాను"
"Whooaahhh.. Shhh.. Cut it. Whose soul? Oh wait. I got it"
"What? Don't start off saying it was that writer in me imaginary story."
"No. That's real. He comes here every night"
"Whaaaattt?" My mouth wide open in surprise and body full of shivers... "Evve..ryday"
"Yes. Everyday. He calls for his girlfriends. And when he is done and tired, he sleeps there."
"Sleep? How can ghosts sleep? They don't sleep"
Mr. Husband burst in laughter as if I had given my best performance in stand-up comedy. "He is not a ghost. He is the watchman of nearby building and a habitual drunkard. Every night he gets high, comes here, runs behind dogs, beats them with a stick and calls out for actress names. Yesterday was Deepika, last week Priyanka and today I guess Shantabai. Don’t know which actress is that?" Scratching his head.
"Ah. I see. That' explains the wailing dogs but then what is that weeping sound."
"Honey. Now that's weird of your listening artistry. He sings while walking to the ground, not cry."
"Ohh.. But how the hell have I not heard this before?"
Embarrassed, he said. "Because you wear ear muffs every day to sleep to avoid my snores disturb you. But today you forgot
