આજે રવિવારની સાંજે રોહન અને પ્રિયાના ઘરે એમના જૂના સ્કૂલના દોસ્ત વિમિત અને નેહા મળવા આવ્યા હતા. સ્કૂલના ગ્રુપમાંથી બધા એકબીજાથી છૂટા પડી ગયા હતા—કોઈ લગ્નના લીધે, કોઈ કામના લીધે, કોઈ વિદેશ ભાગ્યું, તો કોઈ બીજા શહેરમાં ગોઠવાઈ ગયું. પણ આ ચાર જણ—રોહન, પ્રિયા, વિમિત, નેહા—અમદાવાદમાં જ ટકી ગયા. રોહન ને પ્રિયાની લવ મેરેજ થઈ, ને વિમિત ને નેહા પણ એકબીજાને ડેટ કરતાં કરતાં લગ્ન સુધી પહોંચી ગયા. ઉપરથી રોહન ને નેહા એક જ કંપનીમાં કામ કરતા હતા, એટલે આ ચારેયની દોસ્તી સ્કૂલના દિવસો જેવી જ ગાઢ રહી. દર મહિને એક વાર આમ ભેગા મળવાનું ચાલતું—ક્યારેક રોહનના ઘરે, ક્યારેક વિમિતના ફ્લેટ પર.
આજે એવી જ એક સાંજ હતી. અમદાવાદના મણિનગરમાં, કાંકરિયા તળાવથી થોડેક આગળ રોહનના ફ્લેટમાં ચારેય ભેગા થયા. એમની બાલ્કનીમાંથી કાંકરિયાનું નાનું પણ સુંદર દૃશ્ય દેખાતું—તળાવનું પાણી દૂરથી ચમકતું, ને એની આસપાસ લાઈટોનો હળવો ઝગમગાટ એક અલગ જ રંગ લાવતો. લિવિંગ રૂમમાં ‘ગલી બોય’ ચાલતું હતું—રણવીરનો રેપ ગૂંજતો હતો, ને રોહન બોલ્યો, “આ ફિલ્મ બીજી વાર જોવામાં પણ ધમાલ છે, ને?” નેહાએ હસતાં કહ્યું, “હા, પણ આ રેપવાળા સીન હવે થોડા ઓવર લાગે—રિયલમાં કોણ આવું બોલે?” વિમિતે ટીવી સામે જોતાં જોતાં બોલ્યું, “અરે, રિયલમાં નહીં, પણ આ ફિલ્મની વાત જ બીજી છે—એ ગલીનો ફીલ આવે ને.”
પણ ત્યાં જ બહાર વરસાદની ઝરમર શરૂ થઈ. બાલ્કનીમાંથી કાંકરિયાના પાણી પર ટપકતાં ટીપાં દેખાતાં હતાં—જાણે કોઈએ તળાવ પર હળવી ચાદર ઓઢાડી દીધી હોય. વરસાદની નાની નાની લહેરો તળાવની સપાટી પર ગોળ ગોળ ફેલાતી હતી, ને દૂરથી લાઈટોનું પ્રતિબિંબ એમાં ઝગમગી રહ્યું હતું. ટીવીનો અવાજ ધીમો થયો, ને પ્રિયાએ રિમોટ ઉપાડીને બંદ કરી દીધું. “આવો વરસાદ ચાલે ને આપણે ઘરમાં બેસી રહીએ? ચાલો બાલ્કનીમાં બેસીએ—દાળવડા મંગાવીએ ને ચા સાથે આ રેઈનની મજા લઈએ.” નેહાએ ઝટ હસીને બોલ્યું, “અરે વાહ, દાળવડા? એકદમ અમદાવાદી આઈડિયા! ને આ કાંકરિયાનું વ્યૂ—એની સાથે તો મજા પડી જાય.” વિમિતે પણ હા પાડી, “હા, આવા વાતાવરણમાં ગરમાગરમ દાળવડા ને ચા—બીજું શું જોઈએ?”
રોહને ફોન ઉપાડીને સ્વિગી ખોલ્યું, “બસ, એક મિનિટ, ઓર્ડર કરી દઉં.” બાજુમાંથી પ્રિયા રસોડા તરફ જતાં બોલી, “હું ચા બનાવું ત્યાં સુધી આવી જશે.” પણ રોહન બોલ્યો, “અરે, આવા વરસાદમાં ચા નહીં, બકા! કંઈક પાર્ટીવાળું ડ્રિંક જોઈએ—સ્કોચ કે વાઈન નહીં ચાલે?” વિમિતે હસીને ટોક્યો, “અરે, ગુજરાતમાં છીએ—સ્વિગીવાળો દારૂ લઈ આવશે ને?” રોહન હસતાં હસતાં ગ્લાસ લેવા ઊભો થયો, “ના રે, એની ફીકર ન કર. ઉદયપુરની ટ્રિપથી એકદમ ઝકાસ સ્ટોક લઈ આવ્યો છું—ઘરમાં જ પડ્યું છે.” નેહાએ દાળવડાનું બોક્સ ખોલતાં બોલ્યું, “હા ને, આ ગુજરાતમાં દારૂબંધી બસ નામની જ છે. રેઈડ પાડો તો દર પાંચમા-છઠ્ઠા ઘરમાં બોટલ મળે—એટલું સામાન્ય થઈ ગયું.”
બાલ્કનીમાં ચાર ખુરશીઓ ગોઠવાઈ ગઈ. વરસાદની ઝાકળ હવામાં ફેલાતી હતી—કાંકરિયાના પાણી પર ટીપાં પડતાં નાની નાની લહેરો ઊભી થતી, ને એમાં તળાવની આસપાસની લાઈટોનું પ્રતિબિંબ ઝળુંબતું હતું. દૂરથી રસ્તા પર ગાડીઓનો હોર્ન હળવો સંભળાતો, પણ વરસાદની ઝરમર એ બધું ઢાંકી દેતી હતી. દાળવડાની ગરમાહટ હાથમાં લઈને બધા બેસી ગયા. વિમિતે સ્કોચનો ગ્લાસ ભરતાં બોલ્યું, “ખરું કહે છે. આજકાલ દારૂ તો એટલો નોર્મલ થઈ ગયો કે લાગે જાણે ફેશન બની ગઈ. એ બધું વેબ સિરીઝ ને મૂવીઝના લીધે—એમાં એટલું કેઝ્યુઅલ બતાવે કે લાગે આપણે બધા રોજ પીતા હોઈએ.”
પ્રિયાએ ચટણીમાં દાળવડો ડૂબાડતાં કહ્યું, “હા ને, ‘મિર્ઝાપુર’ જો—દરેક સીનમાં દારૂ, ગન, ને ગાળો. એટલું બધું બતાવે કે લાગે જાણે રિયલ લાઈફમાં પણ એવું જ ચાલે. ને ‘ફોર મોર શોટ્સ’—એમાં તો ચાર છોકરીઓ દારૂ પીએ, પાર્ટી કરે, ને જીવન જીવે—એટલું સામાન્ય લાગે. એ બધું જોતાં જોતાં લાગે કે આપણે પણ આવું કરવું જોઈએ.” રોહને વાઈનનો ગ્લાસ ભરતાં બોલ્યું, “અરે, એ તો શરૂઆત છે. ‘સેક્રેડ ગેમ્સ’ જોયું? એમાં તો દારૂથી લઈને સેક્સ સુધી—બધું એટલું ખુલ્લું બતાવે કે લાગે આ બધું રોજની વાત છે. નવાઝનો એક સીન હતો—એક છોકરી સાથે, ને બીજી બાજુ ગોનૂ—એટલું નેચરલ લાગે.”
નેહાએ એક દાળવડો ખાતાં ઉમેર્યું, “હા, ને ‘આશ્રમ’ જોયું? એમાં બાબાની ભક્તો સાથેની વાત—એ બધું એટલું રિયલ લાગે કે લાગે આપણી આસપાસ પણ એવું ચાલતું હશે. એ બધું બતાવે એટલે લોકોને લાગે કે આ નોર્મલ છે—દારૂ પીવો, પાર્ટી કરવી, ખુલ્લું જીવવું.” પ્રિયાએ બોલ્યું, “ખરું ને, આ સિરીઝે લોકોનું મગજ બદલી નાખ્યું છે. પહેલાં દારૂ પીવો એટલે મોટી વાત—હવે તો લાગે જાણે ચા જેવું થઈ ગયું. ને એની સાથે બીજું બધું—સેક્સ, રિલેશન્સ—એ પણ એટલું સામાન્ય બની ગયું.”
પ્રિયાએ કાંકરિયા તરફ જોતાં બોલ્યું, “અરે, એ તો દારૂ સુધી જ નથી. હવે તો સેક્સ, રિલેશન્સ—બધું એટલું ખુલ્લું થઈ ગયું. ‘મેડ ઈન હેવન’ જોયું? એમાં ગે કપલ હતું—એટલું સરસ બતાવ્યું કે લાગે આ બધું આપણી આસપાસ જ છે. ને એ બધું જોતાં જોતાં લાગે કે આપણે પણ આવું જીવવું જોઈએ.” રોહને ઉમેર્યું, “હા, ને ‘દિલ્લી ક્રાઈમ’માં પણ—એક પાત્રની લવ લાઈફ બતાવી, એટલી સિમ્પલ ને ખુલ્લી કે લાગે આ બધું રોજનું છે. એલજીબીટીક્યૂ રિલેશન્સ, કેઝ્યુઅલ સેક્સ—બધું એટલું નોર્મલ બની ગયું.”
નેહાએ દાળવડો ખાતાં ખાતાં બોલ્યું, “અરે, એ તો હદ છે. ‘ફોર મોર શોટ્સ’માં તો એક છોકરી બે-ત્રણ જણ સાથે ડેટિંગ કરે—એટલું ખુલ્લું બતાવે કે લાગે આ બધું આજકાલ રિયલમાં પણ થાય છે. ને ‘લસ્ટ સ્ટોરીઝ’માં તો એક સીનમાં બે જણ સાથે…” એ થોડી અટકી, પછી હસીને બોલી, “ખબર નહીં, પણ એ બધું જોતાં લાગે કે આ બધું હવે કોઈ મોટી વાત નથી રહી.” વિમિતે હસતાં કહ્યું, “હા, ને એની અસર એવી થઈ કે લોકો હવે એ બધું ટ્રાય પણ કરે છે. સેક્સને એટલું સામાન્ય બનાવી દીધું કે લાગે જાણે ગેમ જેવું થઈ ગયું—કોઈ બાઉન્ડ્રી જ નથી રહી.”
પ્રિયાએ કાંકરિયા તરફ જોતાં બોલ્યું, “અરે, એ તો દારૂ સુધી જ નથી. હવે તો સેક્સ, રિલેશન્સ—બધું એટલું ખુલ્લું થઈ ગયું. ‘મેડ ઈન હેવન’ જોયું? એમાં ગે કપલ હતું—એટલું સરસ બતાવ્યું કે લાગે આ બધું આપણી આસપાસ જ છે. ને એ બધું જોતાં જોતાં લાગે કે આપણે પણ આવું જીવવું જોઈએ.” રોહને ઉમેર્યું, “હા, ને ‘દિલ્લી ક્રાઈમ’માં પણ—એક પાત્રની લવ લાઈફ બતાવી, એટલી સિમ્પલ ને ખુલ્લી કે લાગે આ બધું રોજનું છે. એલજીબીટીક્યૂ રિલેશન્સ, કેઝ્યુઅલ સેક્સ—બધું એટલું નોર્મલ બની ગયું.”
નેહાએ દાળવડો ખાતાં ખાતાં બોલ્યું, “અરે, એ તો હદ છે. ‘ફોર મોર શોટ્સ’માં તો એક છોકરી બે-ત્રણ જણ સાથે ડેટિંગ કરે—એટલું ખુલ્લું બતાવે કે લાગે આ બધું આજકાલ રિયલમાં પણ થાય છે. ને ‘લસ્ટ સ્ટોરીઝ’માં તો એક સીનમાં બે જણ સાથે…” એ થોડી અટકી, પછી હસીને બોલી, “ખબર નહીં, પણ એ બધું જોતાં લાગે કે આ બધું હવે કોઈ મોટી વાત નથી રહી.” વિમિતે હસતાં કહ્યું, “હા, ને એની અસર એવી થઈ કે લોકો હવે એ બધું ટ્રાય પણ કરે છે. સેક્સને એટલું સામાન્ય બનાવી દીધું કે લાગે જાણે ગેમ જેવું થઈ ગયું—કોઈ બાઉન્ડ્રી જ નથી રહી.”
રોહને ગ્લાસમાંથી એક ઘૂંટ લઈને બોલ્યું,“હા, ને એ બધું બતાવે એટલે લોકોને લાગે કે આ નોર્મલ છે. બાયસેક્સ્યુઅલિટી, ફ્રી સેક્સ, થ્રીસમ—એ બધું હવે એટલું સામાન્ય લાગે કે લાગે આપણે બધા એનો હિસ્સો છીએ.”
વિમિતે બોલ્યું, “અરે, ‘ગંદી બાત’ જો ને—એ લોકો સોફ્ટ પોર્ન જેવી સિરીઝ બનાવે છે, પણ એ આપણી રિયાલિટી જ બતાવે છે. એમાં એક એપિસોડ છે—‘થ્રીસમ’. એક ગામડાનો માણસ, દૂધનાથ, પાડોશની ગુંજા નામની છોકરીને લાઈન મારે છે. એનો પતિ નામવર ગુંડો હોય છે, પણ એક દિવસ એ બંને ને ગુંજા સાથે…” એ થોડો અટક્યો, પછી બોલ્યું, “એટલું રો બતાવ્યું કે લાગે આ બધું આપણા ગામડામાં પણ થતું હશે. ભલે એ સિરીઝ ચિપ લાગે, પણ એની સ્ટોરીઝ આપણા સમાજની સચ્ચાઈમાંથી જ આવે છે.”
નેહાએ ભવું ચડાવીને બોલ્યું, “સાચે? ‘ગંદી બાત’માં એવું બતાવે છે? મેં તો એનું નામ સાંભળ્યું છે, પણ જોયું નથી—બધા કહે છે એ તો બસ પોર્ન જેવું છે.” પ્રિયાએ હસતાં હસતાં ઉમેર્યું, “હા, પણ એમાં જે બતાવે એ રિયલ લાઈફમાંથી જ લે છે. ‘થ્રીસમ’ એપિસોડમાં એ બતાવે કે લોકો પોતાની ઈચ્છાઓને કેવી રીતે ખુલ્લી છૂટ આપે છે—ભલે એ ગામડું હોય કે શહેર. એ રો છે, પણ એની પાછળની સચ્ચાઈ ડીપ છે.”
રોહને કહ્યું,"દેશી હોય એટલે તમને ચિપ અને પોર્ન લાગે, બાકી આ જ વાત હોલીવુડ મુવી કે સિરીઝ માં હોય તો તમને આર્ટ લાગે. હોલીવુડ ની ‘થ્રીસમ’ નામની સ્વીડિશ સિરીઝ જો- એમાં એક કપલ- ડેવિડ ને સિરી - એક રાતે ફ્રેન્ચ છોકરીને મળે, ને પછી દારૂના નશામાં નાઈટઆઉટ પછી થ્રીસમ થઈ જાય. એ સીન જો—એટલું રિયલ લાગે કે લાગે આ બધું તો રોજ થતું હશે, કશું સ્પેશિયલ કે નોર્મલ ના લાગે."
પ્રિયા એ ઉમેર્યું "હા, મેં એ સિરીઝ જોઈ છે. દેશી બૉલીવુડ ની ચિપ સેરીઝ અને હોલીવુડ સિરીઝ માં આ જ ડિફરન્સ છે, ગંદી બાત સિરીઝ માં ખાલી થ્રિસમ નો સીન જ બતાવશે એ પણ ચિપ સોફ્ટ પોર્ન જેવો. જયારે આ સ્વીડિશ સિરીઝ માં એ પણ બતાવે છે કે એ નાઈટ આઉટ ના થ્રિસમ પછી એ કપલ ની લવ લાઈફ માં કેવી ગડબડ થાય છે-એ બધું જોતાં લાગે કે આ સિરીઝવાળા લોકો રિયલ લાઈફમાંથી જ આઈડિયા લે છે. બસ આપણે જોતા નથી "
નેહાએ એક નાનો શ્વાસ લઈને બોલ્યું, “જોતા નથી એટલે શું—મેં તો જોયું છે. હમણાં એક વાર કંપની માં ઓડિટ આવ્યું તો મારે રાતે થોડું લેટ સુધી રોકાવું પડ્યું. અલમોસ્ટ આખી ઓફિસ આખી ખાલી હતી, ડીમ લાઈટ માં ભૂતિયા બાંગ્લા જેવી. હું પીએફ ની ફાઈલ લેવા ગઈ તો મેં અમારી એચ.આર શીતલ ની કેબીન માં પડછાયા ની ચહેલ પહેલ જોઈ- એની કેબિનમાં બે છોકરા એની સાથે હતા. એકે એને કિસ કરી, ને બીજો એની બાજુમાં એટલો નજીક હતો કે…” એ થોડી અટકી, પછી હળવું હસીને બોલી, “મને તો શોક લાગ્યો! શીતલ, જે રોજ ઓફિસમાં એટલી સીધી લાગતી, ને આવું?”
આ વાત સાંભળી ને શોક માં રોહન એક સાથે આખો ગ્લાસ પી ગયો અને બોલ્યો, “સાચે? આપણી ઓફીસ ની શીતલ? એટલે એ બધું રિયલમાં પણ થાય છે? મને તો લાગતું હતું કે આ બધું સિરીઝમાં જ બનાવેલું હોય—એકદમ ડ્રામા જેવું.” નેહાએ હા પાડતાં કહ્યું, “ના રે, એ દિવસથી મને લાગે છે કે આ બધું આપણી આસપાસ ચાલે છે—બસ, લોકો ઢાંકીને રાખે છે. શીતલને જોઈને મને લાગ્યું કે આ સિરીઝવાળું ખુલ્લાપણું હવે રિયલ લાઈફમાં પણ આવી ગયું.”
પ્રિયાએ ગ્લાસ ટેબલ પર ટેકવતાં બોલ્યું, “પણ શીતલે પોતાની જાત ને ૨ છોકરા જોડે કરવા માટે માનસિક કેવી રીતે તૈયાર કરી હશે? આવું કરવા પાછળ એની શું ફીલિંગ હશે?"
નેહા એ તરત કહ્યું," હા, એ જ. અહીંયા પોતાના પતિ સાથે આવું કઈ ફેન્ટસી કે સેક્ષી વાત શેર કરવી હોય તો પણ પેલા પોતાને હિમ્મત આપવી પડે. શીતલે પોતાની જાત સાથે કેટલી લડાઈ લડી હશે ત્યારે એ આ થ્રિસમ માટે હિમ્મત થઈ હશે?"
રોહને ગ્લાસ હાથમાં ફેરવતાં બોલ્યું, “અરે, એ તો એક્સાઈટમેન્ટની વાત હશે ને. જીવનમાં કંઈક નવું ટ્રાય કરવું—રોજ-રોજની એ જ ઘર, ઓફિસ, ઘરની બોરિયતમાંથી બહાર નીકળવું. શીતલને કદાચ એમ લાગ્યું હશે કે એક રાતની મજા છે—બે જણ સાથે, બેવડું રોમાંચ, બેવડી ફીલિંગ. મેં એક સ્ટડીમાં વાંચ્યું હતું—95% પુરુષો ને 87% સ્ત્રીઓએ થ્રીસમની ફેન્ટસી કરી છે. એટલે શીતલ કંઈ એકલી નથી આવું વિચારતી.”
પ્રિયાએ ગ્લાસ ટેબલ પર ટેકવીને ઝૂકતાં કહ્યું, “હા, પણ એ ફેન્ટસીને રિયલમાં લાવવી એ તો બીજી વાત છે ને. એના મનમાં શું ચાલતું હશે? બે છોકરા સાથે—એને ડર નહીં લાગ્યો હોય કે આ બધું હેન્ડલ થશે કે નહીં? કે એને એમ લાગ્યું હશે કે હું જે કરું છું એ મારી મરજી છે—એમાં શું ખોટું? એક સાથે બે જણનું આકર્ષણ, બે જણનું ધ્યાન—એના મનમાં એને પાવર લાગ્યો હશે કે ડર? એ બધું કેવી રીતે સમજી હશે?”
નેહાએ દાળવડો હાથમાં રાખતાં બોલ્યું, “અરે, એનું મન એકલું નહીં—એ બે છોકરાનું શું? એમને શું લાગતું હશે? એક છોકરી સાથે બે જણ—એમના મનમાં એકબીજા માટે ઈર્ષા નહીં થઈ હોય? કે એમને એમ લાગ્યું હશે કે આ એક ગેમ છે—જેમાં બંને જીતે? મને તો લાગે છે શીતલે આવું કર્યું તો એની પાછળ કંઈક ડીપ હશે—કદાચ એને એમ લાગ્યું હશે કે હું પોતાને ટેસ્ટ કરું, મારી સીમાઓ ક્યાં સુધી છે એ જાણું. પણ એના મનમાં શરમ નહીં આવી હોય? એને સવારે કેવું લાગ્યું હશે—ખુશી કે પછતાવો?”
વિમિતે સ્કોચનો ગ્લાસ ટેબલ પર ટકોર્યો, “એ તો ઠીક, પણ આવું કરવાથી રિલેશનમાં શું થાય? મને તો લાગે છે થ્રીસમ એટલે રિસ્ક—જો તું પોતાના પાર્ટનર સાથે આવું કરે તો એક તો બોન્ડિંગ થાય, નવો રોમાંચ આવે, પણ જો એમાં ઈર્ષા આવી જાય તો? એક સ્ટડીમાં વાંચ્યું હતું—જે કપલ્સે થ્રીસમ કર્યું, એમાંથી ઘણાને લાગ્યું કે એમની લાઈફમાં નવી સ્પાર્ક આવી, પણ ઘણાને એ બગાડી નાખ્યું. શીતલને એ બે છોકરા સાથે એક્સાઈટમેન્ટ મળ્યું હશે, પણ એની લાઈફમાં એનો કંઈ મતલબ રહ્યો હશે?”
રોહને ગ્લાસ રિફિલ કરતાં બોલ્યું, “અરે, એ તો એના પર ડિપેન્ડ કરે છે ને. જે લોકો આવું કરે છે, એમના માટે એ બગડવાની વાત નથી—એ એક નવો અનુભવ હોય છે. મેં એક આર્ટિકલમાં વાંચ્યું—20-30% લોકોએ થ્રીસમની માત્ર ફેન્ટસી નથી કરી, એમણે ટ્રાય પણ કર્યું છે. ખાસ કરીને યંગ કપલ્સ—એમને એમાં રોમાંચ લાગે છે, જાણે જીવનમાં કંઈક નવું એડ થઈ જાય. શીતલને પણ એવું લાગ્યું હશે—‘આ રાતે હું કંઈક એવું કરીશ જે મેં ક્યારેય નથી કર્યું.’ એને એમાં પાવર લાગ્યો હશે—જાણે એ બે છોકરાને ડાયરેક્ટ કરતી હોય, એની મરજીથી બધું ચાલે.”
પ્રિયાએ નેહા તરફ જોતાં કહ્યું, “પણ એ બે છોકરા કોણ હતા—એના ફ્રેન્ડ્સ કે સ્ટ્રેન્જર્સ? એના પર પણ ઘણું ડિપેન્ડ કરે છે ને. જો એ ઓળખીતા હોય તો બાદમાં એ રિલેશન બદલાઈ જાય—અજીબ થઈ જાય કે ફીલિંગ્સ આવી જાય. ને જો સ્ટ્રેન્જર્સ હોય તો એક રાતની મજા થઈ ને ખલાસ—પણ એમાં રિસ્ક છે, કંઈ ખબર નહીં એ લોકો કેવા હશે. શીતલે એ બધું કેવી રીતે મેનેજ કર્યું હશે? એને પોતાની જાતને કેવી રીતે કન્વિન્સ કરી હશે કે આ ઓકે છે?”
નેહાએ ગંભીર થઈને બોલ્યું, “હા, ને એ રોમાંચ પછી શું? શીતલને એ રાતે એક્સાઈટમેન્ટ મળ્યું, પણ સવારે એનું મન શું કહેતું હશે? ‘હું આવું જ છું’ કે ‘મેં શું કરી નાખ્યું?’ મને તો લાગે છે આવું ફેન્ટસીમાં સારું લાગે, પણ રિયલમાં ગડબડ કરે. એક વખત એ બે છોકરા સાથે એને મજા આવી, પછી શું? એની આદત થઈ જાય? એક આર્ટિકલમાં વાંચ્યું—ઘણા લોકોને થ્રીસમ પછી શરમ લાગે, પોતાને ગંદા લાગે. શીતલને એવું નહીં લાગ્યું હોય?”
વિમિતે હા પાડી, “ખરું. એક વખત ટ્રાય કરે તો પછી એની લત લાગે—જાણે ડ્રગ્સ જેવું. ને પછી રિલેશનમાં શાંતિ ક્યાંથી મળે? મને તો લાગે છે આ ખુલ્લાપણું બતાવે છે, પણ એનાથી કંઈ સારું નથી થતું. શીતલે આવું કર્યું તો એની પાછળ કંઈક હશે—કદાચ એને એમ લાગ્યું હશે કે હું સેન્ટરમાં છું, બે જણ મને ચાહે છે. પણ એ ફીલિંગ કેટલી વાર ટકે?”
રોહને થોડું હસીને બોલ્યું, “અરે, એ ડ્રગ્સ જેવું નથી ને. જે લોકો આવું કરે છે, એમના માટે એ ચોઈસ હોય છે—જીવનમાં નવો રંગ ઉમેરવો. એક દિલ્લીના કપલ નું ઇન્ટરવ્યૂ પોડકાસ્ટ જોયું હતું—એમના લગ્નજીવનમાં બોરિયત આવી ગઈ હતી, સેક્સ એકદમ ડલ થઈ ગયું હતું. એમણે થ્રીસમ ટ્રાય કર્યું—એક સ્ટ્રેન્જર સાથે, ક્લિયર રૂલ્સ સાથે—ને એમનું લગ્ન બચી ગયું. એમને લાગ્યું કે આ એક નવી સ્પાર્ક છે, ને એમનો પ્રેમ એટલો ડીપ હતો કે આ ફક્ત સેક્સ માટે હતું, બીજું કંઈ નહીં.”
પ્રિયાએ ગ્લાસમાંથી એક ઘૂંટ લઈને બોલ્યું, “હા, ને એમાં કમ્યુનિકેશનની વાત આવે ને. એ દિલ્લીના કપલે બધું ડિસ્કસ કર્યું હતું—કોણ હશે, શું થશે, શું નહીં થાય. શીતલે પણ કદાચ એવું જ કર્યું હશે—પોતાના મનમાં એક લાઈન નક્કી કરી હશે કે આ સુધી જ ઓકે છે. પણ એ બે છોકરા સાથે એને શું લાગ્યું હશે—એમની સાથે કેમિસ્ટ્રી હતી કે બસ એક રાતની મજા? એક સ્ટડીમાં વાંચ્યું—જે લોકો પોતાના પાર્ટનર સાથે થ્રીસમ કરે છે, એમને વધુ મજા આવે છે, કારણ કે એમાં કમ્ફર્ટ હોય છે, ટ્રસ્ટ હોય છે.”
નેહાએ થોડું ગૂંચવાતાં બોલ્યું, “પણ એ ટ્રસ્ટ કેવી રીતે રહે? મને તો લાગે છે આવું કરવાથી ઈર્ષા થાય—જો વિમિતે કોઈ બીજી છોકરી સાથે આવું કર્યું તો મને ખરાબ લાગે. શીતલને એ બે છોકરા સાથે કર્યું, પણ એના બોયફ્રેન્ડને ખબર પડે તો? એક આર્ટિકલમાં હતું—ઘણા લોકોને થ્રીસમ પછી જેલસી થાય છે, કારણ કે એમને પોતાના પાર્ટનરને શેર કરવાનું હેન્ડલ નથી થતું. શીતલને એવું નહીં લાગ્યું હોય?”
વિમિતે બોલ્યું, “અરે, એ જેલસી તો આવે જ—પણ એનો મતલબ એ નથી કે બધું બગડી જાય. GQ મેગેઝીન માં મેં મુંબઈ ના એક કપલ ની સ્ટોરી વાંચી હતી—એ લોકો ઓપન રિલેશનમાં હતા, ને એમણે થ્રીસમ પણ કર્યું. એમનું એકદમ સિમ્પલ હતું—જ્યારે એકબીજા સાથે ન હોય, તો બીજા સાથે ફિઝિકલ થઈ શકે, પણ ઈમોશનલી ફક્ત એકબીજા સાથે. એમને લાગ્યું કે આ એમની લાઈફમાં બેલેન્સ લાવે છે—એક તરફ પ્રેમ, બીજી તરફ નવી એક્સાઈટમેન્ટ. શીતલને પણ કદાચ એવું જ લાગ્યું હશે—એક રાતનો રોમાંચ, ને બાકી લાઈફ એની જગ્યાએ.”
નેહાએ ગ્લાસ ટેબલ પર ટેકવીને બોલ્યું, “પણ એ બેલેન્સ કેવી રીતે રહે? મને તો લાગે છે એક રાતનો રોમાંચ બધું બગાડી શકે—જો ઈમોશન્સ બની જાય તો? શીતલને એ બે છોકરા સાથે કર્યું, પણ એના મનમાં કંઈ ન ચાલ્યું હોય? મને તો લાગે છે આવું કરવાથી મન ગડબડી જાય—એક તરફ મજા, બીજી તરફ ગિલ્ટ.”
પ્રિયાએ થોડું રોકાઈને કહ્યું, “એ ગિલ્ટ આવે જ—પણ એનો મતલબ એ નથી કે બધું ખરાબ થઈ જાય. એક આર્ટિકલમાં હતું—થ્રીસમ પછી ઘણા લોકોને શરમ લાગે, પણ જો ટ્રસ્ટ હોય તો એ ગિલ્ટ ઓછું થઈ જાય. શીતલને પણ કદાચ એવું લાગ્યું હશે—એક રાતની મજા, ને પછી એક સવાલ—‘આ શું હતું?’ પણ જો એ બે છોકરા સાથે એની કેમિસ્ટ્રી સરસ હતી, તો એને એમાં રોમાંચ જ લાગ્યો હશે, ગિલ્ટ નહીં.”
રોહને ગ્લાસ ફેરવતાં બોલ્યું, “અરે, એ તો સાચું—પણ એ રોમાંચ એટલે શું? મને તો લાગે છે થ્રીસમ એટલે એક નવી લાઈન ક્રોસ કરવી—જાણે તું પોતાને ટેસ્ટ કરે, તારી સીમાઓ ક્યાં સુધી છે એ જોવે. ને એમાં ટ્રસ્ટ હોય તો બધું હેન્ડલ થઈ જાય—જેલસી આવે, ગિલ્ટ આવે, પણ એની પાછળ એક ડીપ બોન્ડ હોય તો રિલેશન ટકી જાય. મેં એક પોડકાસ્ટમાં સાંભળ્યું—એક કપલે કહ્યું કે થ્રીસમ પછી એમની વચ્ચે એક નવી ઈન્ટીમસી આવી, કારણ કે એમણે એકબીજાને એટલું ખુલ્લું શેર કર્યા. એ ફક્ત સેક્સ નથી—એ એકબીજાને સમજવાની વાત છે.”
રોહનના અવાજમાં એક નક્કર આત્મવિશ્વાસ ગૂંજતો હતો—જાણે એ ફક્ત વાત નહીં, પણ કોઈ જીવેલું સત્ય બોલી રહ્યો હોય. એની આંખોમાં ચમક હતી, એવી કે જાણે એ એક રહસ્ય ખોલવાની ધાર પર ઊભો હોય, ને એના હાથમાં ગ્લાસ ફરતો હતો એમાંય એક અજીબ ઠેકાણું દેખાતું હતું. બાલ્કનીની ઠંડી હવામાં એના શબ્દો ગરમાટો લઈને ફેલાતા હતા, ને એ જોઈને વિમિતના ચહેરા પર એક ચોંટેલું હાસ્ય ફરી વળ્યું. એણે રોહનને ચીડવવાના ટોનમાં ટોક્યું, “અરે, એક પોડકાસ્ટથી આટલું કન્ફર્મ બોલે છે—જાણે તેં આવું કર્યું હોય! રિયલમાં આવું કરવું એટલું સરળ નથી—એમાં ગડબડ થવાની શક્યતા વધુ છે. તું કેવી રીતે એટલું શ્યોર છે કે ટ્રસ્ટથી બધું હેન્ડલ થઈ જાય?”
રોહને ગ્લાસ ટેબલ પર ટકોર્યો, થોડું હસ્યો—એ હાસ્યમાં એક ચોક્કસ ગર્વ હતો—ને બોલ્યું, “કારણ કે મેં કર્યું છે, બકા! હું ને પ્રિયાએ એક વખત થ્રીસમ ટ્રાય કર્યું હતું—અમે એ રોમાંચ જીવ્યા છે, એ જેલસી ફીલ કરી છે, ને એ ટ્રસ્ટથી બધું હેન્ડલ પણ કર્યું છે.”
નેહા ને વિમિત બંને એકદમ ચોંકી ગયા. નેહાએ ગ્લાસ હાથમાંથી નીચે મૂકી દીધો, “શું? સાચે? ક્યારે?” વિમિતની આંખો ફાટી ગઈ, જાણે એ કાન પર હાથ મૂકીને ફરી સાંભળવા માંગતો હોય.
પ્રિયાએ હળવું હસીને શરૂઆત કરી, “અરે, એ છ મહિના પહેલાંની વાત છે. ઉદયપુરની ટ્રિપ—જ્યાંથી રોહન દારૂનો સ્ટોક લઈ આવ્યો ને જે અત્યારે આપણા ગ્લાસ માં છે. એ રેન્ડમ નહોતું થયું—અમે પ્લાન કર્યું હતું.પહેલાં અમે બે જણે બેસીને બધું ડિસ્કસ કર્યું હતું—જાણે કોઈ પ્રોજેક્ટનું પ્લાનિંગ કરતા હોઈએ. મારી એક એક્સ-કલીગ, રિયા, જે ઉદયપુર શિફ્ટ થઈ ગઈ હતી—એ બહુ બોલ્ડ હતી. જ્યારે અમે સાથે કામ કરતા હતા, ત્યારે એ મને એની ફેન્ટસીઝ કહેતી—થ્રીસમ, ઓપન સેક્સ, ને એક વખત તો લેસ્બિયન એક્સપિરિયન્સની વાત કરી. એની વાતો મારા મનમાં અટકી ગઈ—જાણે મને પણ એવું કંઈક જીવવું હતું, એની વાતો મારા મનમાં અટકી ગઈ હતી—જાણે કંઈક નવું ટ્રાય કરવાનો બીજ મારામાં રોપાઈ ગયો હતો.પણ રોહનને કેવી રીતે કહું એ સમજાતું નહોતું.”
રોહને ગ્લાસ ફેરવતાં ઉમેર્યું, “હા, ને એક દિવસ પ્રિયાએ હિમ્મત કરીને વાત ખોલી—કહ્યું કે એને લેસ્બિયન ફેન્ટસી ટ્રાય કરવી છે. મને તો એની એ વાતે લલચાવ્યો. મેં કહ્યું, ‘તને લેસ્બિયન ફેન્ટસી ટ્રાય કરવી છે, ને મને થ્રીસમની ફેન્ટસી છે—આપણે બંને એક સાથે ટ્રાય કરીએ તો? બે સ્ત્રી ને એક પુરુષનું થ્રીસમ કરીએ, તો તારી લેસ્બિયન ફેન્ટસી પણ પૂરી થાય ને મારી થ્રીસમની પણ.’ મેં ક્યાંક વાંચ્યું હતું—95% પુરુષોને બે સ્ત્રીઓ સાથેની ફેન્ટસી હોય છે—મને પણ એ જોઈતું હતું, બે સ્ત્રીઓનું ધ્યાન, એ રોમાંચ.”
પ્રિયાએ કાંકરિયા તરફ જોતાં બોલ્યું, “મને રોહનનો આ આઈડિયા ઇન્ટરેસ્ટિંગ લાગ્યો. એટલે મેં રોહનને મારી ફ્રેન્ડ, એક્સ-કલીગ રિયાની વાત કરી—કેવી રીતે એની બોલ્ડ વાતોએ મારામાં આ લેસ્બિયન ફેન્ટસીનું બીજ રોપ્યું હતું. અમે આ એક્સપેરિમેન્ટ વિશે બહુ બધું ડિસ્કસ કર્યું—ક્યાં સુધી આગળ વધવું, શું ઓકે છે, શું નહીં. ખૂબ બધી ચર્ચા થઈ, ઓપન કમ્યુનિકેશન રાખ્યું—જાણે અમે બંનેએ એકબીજાને મનના તાળા ખોલી નાખ્યા. પછી અમે આ થ્રીસમ ટ્રાય કરવા માટે રિયા સાથે વાત કરવાનું નક્કી કર્યું. મેં રિયાને અમારી ફેન્ટસીની વાત કરી, ને અમે ઉદયપુરની પાંચ દિવસની ટ્રિપ પ્લાન કરી."
નેહાએ ભવું ચડાવીને બોલ્યું, “એટલે તમે પાંચ દિવસ સુધી આવું કર્યું?”
પ્રિયાએ હસતાં હસતાં કહ્યું, “ના ના, પાંચ દિવસ નહીં- એમ એ ડાયરેક્ટ સીધું પહેલા દિવસ થી ચાલુ ના થઇ જાય ને, નેહા! પહેલા ત્રણ દિવસ તો અમે ઉદયપુર ફર્યા—સાથે રખડ્યા, જગ્યાઓ જોઈ. દિવસે લેક પિચોલા, સિટી પેલેસ, સહેલિયોની બારી—જાણે ત્રણ દોસ્તો ટ્રિપ પર હોઈએ. એ ત્રણ દિવસ અમે એકબીજા સાથે ફ્રેન્ડશિપ બનાવી, એક કનેક્શન બાંધ્યું. રાતે ક્લબમાં જતા—ડાન્સ કરતા, ગપ્પાં મારતા. પછી હોટેલ પાછા આવીને સાથે બેસીને દારૂ પીતા. રિયા એટલી ફ્રેન્ડલી નેચર હતી, એનું ઓપન માઈન્ડ જોઈને અમને એની આસપાસ કંફર્ટેબલ લાગવા માંડ્યું. એ દારૂની રાતોમાં અમે ઊંડી વાતો કરતા—ક્યારેક ફેન્ટસીઝની, ક્યારેક ડરની, ક્યારેક હસી-હસીને બકવાસ. રાતનું એ વાતાવરણ, દારૂનો નશો—એ બધાએ અમને નજીક લાવ્યા. એકબીજા સાથે ખુલ્લું બોલવું, મનની વાત કહેવું—એનાથી અમારી વચ્ચે એક મજબૂત વાઈબ બની ગઈ, એક સારી દોસ્તી.”
રોહને ગ્લાસ ટેબલ પર ટેકવતાં ઉમેર્યું, “હા, અમારા માટે એ માત્ર ફિઝિકલ નહોતું, નહીં તો ઉદયપુર જવાની શું જરૂર? અહીંયા કોઈ પ્રોસ્ટિટ્યૂટ બોલાવીને પણ ટ્રાય કરી શકાત, ને? પણ એ અમને જોઈતું નહોતું. અમારા માટે એ એક કોસ્મિક અનુભવ હતો- શારીરિકથી ઘણું આગળ, માનસિક લાલસાનું એક રૂપ. શરીર ની વાસના તો સાદા સેક્સ માં પણ સંતોષાય જ જાય, જયારે અમારી થ્રિસમ ફેન્ટસી એ મનની એક અજીબ તલબ હતી—જાણે કોઈ ઊંડું રહસ્ય જીવવું હોય. જેના માટે આ સ્ટ્રોંગ કનેક્શન અને વાઈબ્સ જરૂરી હતા. રિયા સાથે દારૂ પીતા-પીતા રાતે વાતો થતી—ક્યારેક હળવી, ક્યારેક ડીપ. એક રાતે તો એણે પોતાની એક થ્રીસમ સ્ટોરી કહી—કેવી રીતે એને એમાં રોમાંચ લાગ્યો, ને કેવી રીતે એ બધું હેન્ડલ કર્યું. એની વાતો સાંભળીને અમારું ડર ઓછું થયું, ને એક ટ્રસ્ટ બન્યું. દારૂએ અમને ખુલ્લા કર્યા—મનમાં જે હતું એ બધું બોલાઈ ગયું. એ ત્રણ દિવસે અમે એકબીજાને સમજ્યા—એ વગર આગળ વધવું શક્ય જ નહોતું.”
વિમિતે ગ્લાસ ફેરવતાં બોલ્યું, “અરે, એમાં દારૂની જ તો મજા છે— એની એક સારી બાજુ એ કે એ હિમ્મત લાવે છે, તને કમ્ફર્ટેબલ કરે છે. આવી ઊંડી વાતો કે આગળનું કંઈક—એ માટે રાત ને દારૂ જાણે બેસ્ટ મેચ બની જાય. એ વગર આટલું ખુલ્લું બોલાય જ નહીં.”
પ્રિયાએ એની વાત પર હળવું હસીને નજર ફેરવી, ને બોલ્યું, “હા, ને એ દારૂએ જ પછી ચોથી રાતે એને શક્ય બનાવ્યું. અમે હોટેલના રૂમમાં હતા—એ એક હવેલી જેવી હોટેલ હતી, રૂમમાં એક ખાસ બારી હતી, જેની પાસે પેલેસ જેવી વિશાળ સીટ બનાવેલી હતી. એ બારીએથી ઉદયપુરનું સિટી વ્યૂ દેખાતું—રાતની લાઈટો, દૂર લેકનું પાણી ઝળકતું. એ સીટ એટલી મોટી હતી કે અમે ત્રણેય આરામથી બેસી અને સુઈ શકીએ—જાણે કોઈ રાજા-રાણીની જગ્યા હોય. અમે ત્યાં બેસીને દારૂ પીતા હતા—સ્કોચની બોટલ ખુલી, ગ્લાસ ટકરાતા, ને વાતો ચાલતી. રાતનું એ વાતાવરણ હતું—ઠંડી હવા બારીમાંથી આવતી, દારૂનો હળવો નશો, ને રિયાની બોલ્ડ વાતો—બધું જાણે એક સપનું લાગતું હતું.”
રોહને હળવું હસીને ઉમેર્યું, “ને એ રાતે વાતો ઊંડી થતી ગઈ—રિયાએ ફરી એની કોઈ સેક્સી સ્ટોરી શરૂ કરી, ને અમે ખેંચાઈને સાંભળતા હતા. એક પળે પ્રિયાએ રિયા સામે જોયું—એની આંખોમાં એક ચમક હતી, જાણે એ કંઈક કરવાની ધાર પર હતી. ને પછી એ થયું—પ્રિયાએ રિયાને કિસ કરી. એ બે જણ શરૂ થયા—એકદમ નેચરલ, જાણે એ બધું પહેલાંથી નક્કી હોય. હું બેસીને જોતો હતો—મારું દિલ ધડકતું હતું, ગ્લાસ હાથમાં ફરતો હતો, ને મનમાં એક રોમાંચ ચાલતો હતું.”
પ્રિયાએ નેહા તરફ જોતાં બોલ્યું, “હા, ને એ કિસમાંથી મેં રિયાને ટચ કરવાનું શરૂ કર્યું—મારા મનમાં એક અજીબ હિમ્મત આવી ગઈ હતી, જાણે દારૂ ને રાતે મને ખુલ્લી મૂકી દીધી હોય. પછી મેં રોહનનો હાથ પકડ્યો—એને ખેંચીને અમારી લવ ગેમમાં લઈ આવ્યો. એ બારીની સીટ પર જ—અમે ત્રણેય એકબીજામાં ભળી ગયા. રાતની લાઈટો બહાર ઝળકતી હતી, ઠંડી હવા અમારા ચહેરા પર ફરતી હતી, ને એ પળે એવું લાગ્યું જાણે અમે કોઈ ફિલ્મમાં હોઈએ—પણ એ બધું રિયલ હતું, એટલું રિયલ કે હું હજી એ ફીલિંગ ભૂલી નથી.”
રોહને ગ્લાસ રિફિલ કરતાં કહ્યું, “ને એ રાતે—એ બારી પર, એ હવેલીના રૂમમાં—અમે એક નવી દુનિયામાં ગયા. પ્રિયા ને રિયા શરૂ થયા, ને મને એમાં ખેંચી લીધો—એક રોમાંચ હતો, જાણે હું બે સ્ત્રીઓની ચાહનામાં ડૂબી ગયો. એ ચોથી રાતે થયું—પણ એ પહેલાંના ત્રણ દિવસની દોસ્તી, એ વાતો, એ દારૂ—એ બધાએ જ એને શક્ય બનાવ્યું.”
નેહાએ ગંભીર થઈને બોલ્યું, “પણ એ રાતે શું થયું—એકદમ ડિટેલમાં? ને એ પછી શું લાગ્યું?”
પ્રિયાએ ગ્લાસ હાથમાં ફેરવતાં, થોડું રોકાઈને કહ્યું, “એ રાતે… બધું જાણે ધીમે-ધીમે ખુલતું ગયું. રિયાની એ સેક્સી સ્ટોરી પછી હું એકદમ ખેંચાઈ ગઈ હતી—એના શબ્દોમાં એક અજીબ જાદુ હતો, જાણે મને એની તરફ ખેંચતો હોય. મેં એને કિસ કરી ત્યારે મારું દિલ ધડકતું હતું—એક તો એ લેસ્બિયન ફેન્ટસી જીવવાનો રોમાંચ, ને બીજું રોહન સામે જોતો હતો એની એક નવી ફીલિંગ. રિયાએ કિસ પાછી આપી—એના હોઠ નરમ હતા, પણ એની હિમ્મત જાણે મને ચેલેન્જ કરતી હતી. પછી મેં રોહનનો હાથ પકડ્યો—એને અમારામાં લઈ આવ્યો. એ બારીની સીટ પર… બધું જાણે એક ધુમ્મસમાં થતું હતું—હું, રિયા, રોહન—અમે ત્રણેય એકબીજામાં ડૂબી ગયા. રાતની ઠંડી હવા, દારૂનો નશો, ને અમારી શ્વાસોનો અવાજ—એ બધું એક અજીબ મેલોડી બની ગયું હતું.”
રોહને ગ્લાસ ટેબલ પર ટકોરતાં ઉમેર્યું, “હા, ને એ પળે મને લાગ્યું જાણે હું બે દુનિયામાં હોઉં—એક તરફ પ્રિયા, જેને હું રોજ જાણું છું, ને બીજી તરફ રિયા, જે એક નવું રહસ્ય હતી. એ બે સ્ત્રીઓનું ધ્યાન—એક સાથે મારી તરફ જોતી, મને ટચ કરતી—એ રોમાંચ શબ્દોમાં નથી આવતો. પણ એમાં એક અજીબ પાવર પણ હતી—જાણે હું એમને ડાયરેક્ટ કરું છું, પણ એ જ પળે એમની મરજીમાં ડૂબેલો છું. એ રાતે બધું નેચરલ લાગ્યું—કોઈ શરમ નહીં, કોઈ ડર નહીં—બસ, એક ફ્લો.”
નેહાએ ગ્લાસ હાથમાં ફેરવતાં બોલ્યું, “એ રોમાંચ સમજાય છે… કારણ કે મને પણ એવું કંઈક થાય છે—કોઈ મને જોતું હોય એવી ફીલિંગ. લગ્ન પહેલાં અમે પબ્લિકમાં રોમાન્સ કરતા—પાર્કમાં, સિનેમામાં—ને મને એમ લાગતું કે કોઈ જોતું હશે તો? એ થોટમાં જ એક રોમાંચ હતો. છોકરીઓને એ નેચરલ લાગે—કોઈ આપણી તરફ જુએ, આપણા ગળા પર લવ બાઈટ્સ જોઈને ચીડવે, એમાં એક અજીબ મજા છે. ઘણી વાર વિમિત સાથે બંધ બેડરૂમ માં સેક્સ કરતી વખતે પણ મને ફેન્ટસી થાય કે કોઈ અમને જોતું હશે—એ થોટમાં જ શરીરમાં ગરમી ચડી જાય, એક્સાઈટમેન્ટ થાય. એ જાણે મારા મનનો એક ભાગ છે—જોવામાં આવવું, ચાહવામાં આવવું.”
પ્રિયાએ હળવું હસીને હા પાડતાં કહ્યું, “એ તો સાચું, નેહા. એ છોકરીઓની નેચરમાં જ છે—આપણને એ ધ્યાન ગમે છે, એ ચાહનાની નજર. એક સ્ટડીમાં વાંચ્યું—ઘણી સ્ત્રીઓને ‘જોવામાં આવવું’ એ એક એરોટિક ટ્રિગર હોય છે, કારણ કે એમાં પાવર ને વલ્નરેબિલિટીનું મિશ્રણ હોય છે. આપણે એમાં કંટ્રોલ ફીલ કરીએ છીએ—કે હું જોવાઈ રહી છું, હું ચાહી રહી છું—પણ એ જ પળે એ નજરની મરજીમાં હોઈએ છીએ. એ રાતે રિયા સાથે મને પણ એવું લાગ્યું—રોહન મને જોતો હતો, ને એ નજરમાં એક અલગ જ રોમાંચ હતો. એ જાણે આપણી સાયકોલોજીનો ભાગ છે—ચાહવું ને ચાહવામાં આવવું.”
નેહાએ પ્રિયાની વાત સાંભળીને નજર નીચે કરી, થોડું મનોમન વિચારતાં બોલ્યું, “હા, એમાં કંઈક છે… એ નજરની મજા. પણ… એ પછી? ઉદયપુર માં એક વખત એક્સપેરિમેન્ટ કર્યું ને ખતમ? કે પછી…” એ થોડી અટકી, જાણે સવાલ પૂછવામાં ખચકાતી હોય.
રોહને હળવું હસીને કહ્યું, “ના, ખતમ તો ના કહી શકાય નેહા. એ બે સ્ત્રી ને એક પુરુષ ના થ્રિસમ નો અનુભવ એટલો ઝકાસ હતો કે એ પછી પ્રિયાને નવી ફેન્ટસી જાગી—બે પુરુષ ને એક સ્ત્રી. એ સેન્ટર ઓફ એટ્રેક્શન બનવા માંગે છે—બે જણનું ધ્યાન, બે જણની ચાહના, એ એક અલગ જ પાવરની ફીલિંગ. અમે એ ટ્રાય કરવાનું વિચારી રહ્યા છીએ—પણ એના માટે રાઈટ લોકો, રાઈટ વાઈબ્સ જોઈએ. એ રેન્ડમ નહીં થાય.”
વિમિતે આંખો ફાડીને બોલ્યું, “શું? બે પુરુષ ને…? એટલે તને ઈર્ષા નહીં થાય, રોહન? મને તો લાગે છે એમાં ગડબડ થાય—બે સ્ત્રી ને એક પુરુષ એટલું સરળ લાગે કે એમાં મેલ ઈગો ટકરાતો નથી, એક પુરુષ બે સ્ત્રીઓની ચાહનામાં રાજા જેવો ફીલ કરે છે, કોઈ કમ્પિટિશન નથી. પણ બે પુરુષ ને એક સ્ત્રી? એમાં તો ઈન્સિક્યોરિટી ખાઈ જાય—કોણ વધુ સારું છે, કોનું ધ્યાન એ લે છે, એ બધું મનમાં ચાલે. એક સ્ટડીમાં વાંચ્યું—પુરુષોને FFM એટલે બે સ્ત્રી સાથે કમ્ફર્ટ લાગે, કારણ કે એમાં ડોમિનન્સ રહે, પણ MMFમાં ઈગો ને જેલસી ટકરાય છે, કંટ્રોલ ગુમાવવાનો ડર લાગે. મને ખુદ ફેન્ટસી છે કે હું નેહાને કોઈ સાથે જોતો હોઉં—એક વોયર જેવું—પણ રિયલમાં એ થાય તો હું ઈર્ષામાં બળી જાઉં, સહન જ ન કરી શકું.”
પ્રિયાએ હસતાં કહ્યું, “એ જ તો ફરક છે, વિમિત. ફેન્ટસીમાં બધું સરળ લાગે—પણ રિયલમાં એ જીવવું એ બીજી વાત છે. એ રાતે રિયા સાથે જે થયું, એ પછી મને લાગ્યું—વાહ, હું આ જીવી શકું છું! પણ સવારે એક અજીબ ફીલિંગ હતી—જાણે હું ખુશ પણ હતી, ને થોડી ખાલી પણ. રિયાને જોતાં મને લાગ્યું કે એને આ રોજનું હતું—એના માટે એ કેઝ્યુઅલ હતું, પણ મારા માટે એ એક મોટું કદમ. ને એ પછી મને એ બે પુરુષવાળી ફેન્ટસી જાગી—જાણે હું એ પાવર જીવવા માંગતી હતી, પણ એમાં રોહન સાથે હોય એ જરૂરી હતું.”
નેહાએ ગ્લાસ ટેબલ પર ટેકવીને બોલ્યું, “પણ એ બીજો પુરુષ કોણ હશે? ને રિયાને શું લાગ્યું હશે—એને તમારી સાથે એ રાતે શું ફીલ કર્યું? મને તો લાગે છે હું પણ કંઈક એવું ટ્રાય કરું—પણ મને એમ નથી લાગતું કે હું સેન્ટર બનવા માંગું. મને તો એમ લાગે કે હું બે પુરુષ સાથે હોઉં—પણ હું એમને કંટ્રોલ કરું, એમની ચાહના મારા હાથમાં હોય. પણ એ રિયલમાં કરું તો વિમિતને ખરાબ લાગે, ને મને પણ એ પછી શરમ લાગે.”
રોહને નેહા તરફ જોતાં કહ્યું, “અરે, એ જ તો મજા છે—એ શરમ, એ જેલસી, એ બધું આવે જ. એ રાતે રિયા સાથે જે થયું, એ પછી મને થોડી ઈર્ષા થઈ—પ્રિયા ને રિયા એટલી નજીક હતી કે મને લાગ્યું જાણે હું બાજુ પર છું. પણ એ જ પળે એ રોમાંચ પણ હતો—જાણે હું એમની દુનિયામાં એક ખાસ મહેમાન હોઉં. ને રિયાને? એના માટે થ્રીસમ કંઈ નવું નહોતું—એ ઘણું બધું જીવી ચૂકી હતી. પણ એ પછી એણે એક ઝનૂની હાસ્ય સાથે કહ્યું, ‘આ મારા માટે નોર્મલ લાગે, પણ દરેક વખતે એક જંગલી ઉત્સવ બની જાય—નવા લોકો, નવી એનર્જી, નવી વાઈબ્સ એ બધું એક અદભૂત નશો લાવે.’ એના માટે સેક્સ એ શરીરની રૂટિન નથી—એ એક મનનો ખેલ છે, જ્યાં દરેક નવી ચાહના, દરેક નવું મન, દરેક નવી લહેર એને એક અલગ ઊંચાઈએ લઈ જાય છે. એ કહેતી હતી કે નવા લોકોની એ ઉત્તેજના, એમની આંખોમાં ઝળકતી ભૂખ, એકબીજા સાથે બનતું એ કોસ્મિક બોન્ડ—એ બધું એને દર વખતે નવું જીવન આપે છે. એક સાયકોલોજી પેપરમાં વાંચ્યું—નવી એનર્જી સેક્સને માત્ર શારીરિકથી આગળ લઈ જઈને મનની એક અજાણી દુનિયા ખોલે છે, ને રિયા એ દુનિયાની રાણી હતી—એ નશામાં ડૂબીને એ બધું જીવતી હતી. એના માટે એ રાત એક નવી આગ હતી, ને અમે એની લપટો બની ગયા—એને એમાંથી એક ઉન્માદી આનંદ મળતો હતો, જે અમને પણ ખેંચી લઈ ગયો.”
પ્રિયાએ ઉમેર્યું, “ને એ પછી અમારી વચ્ચે એક નવી ઈન્ટીમસી આવી—જાણે અમે એકબીજાને નવેસરથી જાણ્યા. ઉદયપુરનો એ અનુભવ અમારા માટે લાઈફ ચેન્જર બની ગયો—એક એવું રહસ્ય જે જીવી લીધા પછી મન ફરી કંઈક નવું શોધે. એટલે જ બે પુરુષવાળી ફેન્ટસી જાગી. પણ એનો મતલબ એ નથી કે અમે રોજ આવું કરીએ—એ એક ચોઈસ છે, ને એના માટે ટ્રસ્ટ જોઈએ, નહીં તો બધું બગડી જાય.”
રોહને ગ્લાસ ટેબલ પર હળવો ટકોરો માર્યો, ને એક હળવું હાસ્ય સાથે બોલ્યું, “દાળવડા તો પૂરા થઈ ગયા છે, પણ માહોલ હવે મસ્ત જમ્યો છે. બહાર વરસાદી ખુશનુમા સાંજ ઢળી ને રાત થઈ ગઈ છે, ને દારૂ હવે ધીમે-ધીમે એની રંગત બતાવતો જાય છે. આ ડીપ વાતો ને મસ્ત જામેલા ડિસ્કશનને અધૂરું ના છોડવું પડે એ માટે હોમ ડિનર પાર્ટી જ કરી દઈએ તો? હું સ્વિગીમાં ઓર્ડર કરી દઉં?”
નેહાએ ગ્લાસ ટેબલ પરથી હાથ ઉંચો કરી, એક ચમકતી હા ના ભાવ સાથે બોલ્યું, “હા હા, એ બેસ્ટ આઈડિયા છે. આવી રાતને એમ જ જવા દેવી ન જોઈએ—આ મૂડ, આ વાતો, એ બધું ચાલતું રહેવું જોઈએ.” એના અવાજમાં એક ઉત્સાહ હતો, પણ એની નજરમાં થોડી ગૂંચવણ પણ ઝળકી—જાણે રોહન ને પ્રિયાની વાતોએ એના મનમાં કંઈક નવું ઘોળી નાખ્યું હોય.
વિમિતે એના ગ્લાસમાં બચેલા દારૂને હળવો ઘૂંટ લેતાં કહ્યું, “હજી તો બે-બે પેગ જ થયા છે. ને જો હજી ડ્રિન્કિંગ ચાલુ રાખવું હોય તો બહુ હેવી ડિનર ના મંગાવતા. ચખણા જેવું જ લાઈટ મંગાવીએ—પનીર ૬૫, ક્રિસ્પી વેજ, મંચુરિયન ડ્રાય, બેબી કોર્ન ટિક્કા ને ચીઝ બોલ્સ. એટલે પીવાની મજા ને ખાવાની મજા—બંને ચાલતી રહે.”
રોહને ફોન હાથમાં લઈ, એક હળવું હસીને બોલ્યું, “ડન, કરી દીધું ઓર્ડર. ખાવાનું આવે છે ને પીવાનું ખૂટે એમ નથી. સ્કોચ અને વાઈન બંને ની બોટલ હજી અડધી બાકી છે—આજે રાત તો બસ આ મસ્તીમાં જ પસાર થવાની.” એના અવાજમાં એક ખુશી હતી, ને એની નજર બાલ્કનીની બહાર કાંકરિયા તરફ ફરી—જાણે એ તળાવની શાંતિ અને આ ગરમાગરમ વાતોનું કોમ્બિનેશન એના મનમાં એક અજીબ જાદુ રચી રહ્યું હોય.
પ્રિયાએ ગ્લાસ ઉંચો કરી, એક ચપળ નજર સૌને આપતાં કહ્યું, “ચાલો, તો ચલને દો બહેકી-બહેકી ડીપ બાતેં… આ રાત હજી લાંબી છે, ને આપણી વાતો પણ હજી ખૂલવાની બાકી છે.” એની આંખોમાં એક ચમક હતી—જાણે એ જાણતી હોય કે આ રાતનું વળાંક હજી કંઈક મોટું લઈને આવવાનું છે. બાલ્કનીની ઠંડી હવામાં એના શબ્દો ફેલાતા હતા, ને ચારેયના ચહેરા પર એક અજીબ ઉત્સુકતા ઝળકી રહી હતી—જાણે દારૂનો નશો અને તળાવ ના પાણી માં ભીનો થઇ ને આવતો ઠંડો વરસાદી પવન એમની આ ખુલ્લી વાતો ને એક નવી દિશામાં ખેંચી રહ્યા હોય.
રોહને ગ્લાસ ટેબલ પર હળવેથી ટકોરતાં, એક ગંભીર પણ મસ્તીભરી નજર વિમિત તરફ ફેરવીને બોલ્યું, “હા, તો બેક ટુ ધ ટોક્સ. આપણે ટ્રસ્ટની વાત કરતા હતા—ને હા, ટ્રસ્ટ તો સૌથી મોટી ચીજ છે આ બધામાં, પણ એની સાથે ટ્રાન્સપેરન્સી પણ જરૂરી છે, ખુલ્લા દિલનું કમ્યુનિકેશન. વિમિત, તેં કહ્યું હતું ને કે તને ફેન્ટસી છે—નેહાને કોઈની સાથે જોવાની, જે તને વિચારવા માં એક વોયર જેવું ફીલ થાય છે. તેને કકોલ્ડ ફેન્ટસી કહેવાય. જો તમે બંને એકબીજા સાથે આ વિશે ખુલ્લેઆમ વાત કરી શકો, દિલ ખોલીને બધું શેર કરી શકો, તો એ ફેન્ટસી પૂરી થઈ શકે છે. એમાં શું ખોટું છે? રિયા સાથે અમે જે કર્યું, એ પણ ટ્રસ્ટ ને ખુલ્લાપણું હતું—ને એનાથી અમારું કશું બગડ્યું નથી, ઉલટું નવું ને સારું થયું.”
નેહાએ એક ઊંડો શ્વાસ લીધો, ગ્લાસને હાથમાં ફેરવતાં થોડી ખચકાટ સાથે વિમિત તરફ જોયું. એની આંખોમાં એક અજીબ ચમક હતી—જાણે કંઈક નવું સાંભળ્યું હોય, પણ એને સ્વીકારવામાં એક અજાણ્યો ડર પણ સાથે હતો. “કકોલ્ડ?” એણે ધીમેથી બોલ્યું, જાણે એ શબ્દને ટેસ્ટ કરતી હોય. “એટલે… તું મને કોઈની સાથે જોવા માંગે છે, ને એ તને રોમાંચ આપે છે? પણ રિયલમાં એ થાય તો તું બળી જઈશ એવું કહે છે—એનું શું? ને મારી ફેન્ટસી—બે પુરુષ સાથે, એમની ચાહના મારા હાથમાં—એ તો હું ડરતાં-ડરતાં કહી, પણ એ પણ તો ટ્રસ્ટ માંગે છે, ને તું એને સહન નહીં કરી શકે તો?”
વિમિતે ગ્લાસ ટેબલ પર મૂકી દીધો, એની આંખોમાં એક ગૂંચવણ ઝળકી.“હા, નેહા… મને એ કલ્પના ખેંચે છે—તને કોઈની સાથે જોવાની, એક બાજુથી, જાણે હું એ બધું ફીલ કરું પણ એમાં ના હોઉં. પણ એ જ પળે મારું મન બળવા લાગે છે—જો એ રિયલમાં થાય તો? હું ઈર્ષામાં ડૂબી જાઉં, મારો ઈગો એને સહન ના કરી શકે. પણ તું જે કહે છે—બે પુરુષ સાથે, એમને કંટ્રોલ કરવાની—એ સાંભળીને મને એક અજીબ ગરમી થાય છે, ને એ જ પળે ડર પણ લાગે છે. આ બધું ફેન્ટસીમાં સારું લાગે, પણ રિયલમાં?”
પ્રિયાએ એક હળવું હાસ્ય સાથે બોલ્યું, “એ જ તો રમત છે, વિમિત. ફેન્ટસી ને રિયાલિટીની વચ્ચે એક પાતળી લાઈન હોય છે—ને એ લાઈન ઓળંગવા માટે ટ્રસ્ટ ને ખુલ્લાપણું જોઈએ. રિયા સાથે અમે એ લાઈન ઓળંગી—ને એનાથી અમે એકબીજાને નવી રીતે જાણ્યા. તમે બંને જો એકબીજા સાથે આ બધું શેર કરી શકો, તો એ ફેન્ટસી રિયલ બની શકે—અને એના થી તમારો રિલેશન બગડે જ એવું જરૂરી નથી.”
નેહાએ પ્રિયાની વાત સાંભળી, એના ચહેરા પર એક અજીબ મિશ્રણ ઝળક્યું—જાણે એ હળવું હાસ્ય એના મનની ગૂંચવણને છુપાવવાનો પ્રયત્ન હતો. એણે ગ્લાસને હળવેથી ટેબલ પર ટેકવ્યો, ને એક ઊંડો શ્વાસ લઈને રોહન તરફ જોયું. “તો… રિયા સાથે એ રાતે શું થયું હતું જેથી તમે આટલા ઓપન થઈ ગયા? એવું તો શું ખાસ હતું કે તમે એ પછી બે પુરુષવાળી ફેન્ટસી સુધી પહોંચી ગયા? મને સમજાતું નથી—એવું શું થાય છે કે મન આટલું ખુલ્લું થઈ જાય, ને એ બધું જીવવાની હિમ્મત આવી જાય?”
રોહને એક લાંબી નજર પ્રિયા તરફ ફેરવી, જાણે એ રાતની યાદો એની આંખોમાં ફરી ઝળકી ગઈ હોય. એણે ગ્લાસમાંથી એક નાનો ઘૂંટ લીધો, ને ધીમા, ગંભીર અવાજમાં બોલવા માંડ્યું, “એ રાતે… બધું જાણે એક સપનું હતું, પણ એ સપનામાં અમે જાગતા હતા. ત્રણ દિવસની વાતચીત, એ દારૂની રાતો, એ બધું એક બિલ્ડઅપ હતું—અમે રિયાને પસંદ કરી, બાઉન્ડ્રીઝ સેટ કરી, ને એ ચોથી રાતે બધું ખુલ્લું થઈ ગયું. એ બારી પાસેની સીટ, ઠંડી હવા, ને અમારી શ્વાસો—એ બધું જાણે એક રિધમ બની ગયું હતું. મને એમાં એક અજીબ પાવર ફીલ થઈ—બે સ્ત્રીઓનું ધ્યાન, એમની ચાહના, ને હું એ બધું ડાયરેક્ટ કરતો હોઉં એવું લાગ્યું. પણ એ જ પળે હું એમની મરજીમાં ડૂબેલો હતો—એ એક સાથે કંટ્રોલ ને સરેન્ડરનું મિશ્રણ હતું. એ રોમાંચ શબ્દોમાં નથી આવતો—એ જીવવું પડે.”
પ્રિયાએ રોહનની વાતની વચ્ચે જ એક હળવી નજર નેહા તરફ ફેરવી, ને એના હોઠ પર એક નાનું સ્મિત રમી ગયું. “ને મારા માટે એ રાતે એક નવી દુનિયા ખુલી. રિયાને કિસ કરતી વખતે મને એક અજાણ્યો રોમાંચ થયો—જાણે હું કંઈક ફોરબિડન જીવું છું, ને રોહન મને જોતો હતો એની નજર એ રોમાંચને બમણો કરતી હતી. એ પછી રોહનને એમાં લાવ્યો ત્યારે એ ધુમ્મસ જેવું હતું—અમે ત્રણેય એકબીજામાં ઓગળી ગયા. પણ સવારે… એક અજીબ ફીલિંગ હતી. રિયા સૂતી હતી, એના ચહેરા પર એક શાંતિ—જાણે એના માટે એ રોજનું હતું. મને ખુશી થઈ—હું આ જીવી શકી—પણ એક ખાલીપો પણ હતો, જાણે એ ઊંચાઈ પછી હવે શું? એ ખાલીપો ગિલ્ટ નહોતો—એ એક નવી ભૂખ હતી.”
ત્યાં જ બહારના દરવાજે એક હળવી ટકોર પડી—સ્વિગીનો ડિલિવરી બોય હતો. રોહને ગ્લાસ ટેબલ પર મૂક્યો, ને એક હળવી હસી સાથે ઊભો થયો. “લાગે છે ચખણું આવી ગયું. હું ફટાફટ લઇ આવું.”
એ દરવાજા તરફ ગયો, ને થોડી જ વારમાં એના હાથમાં ગરમાગરમ પેકેટ્સની થેલીઓ હતી. રૂમમાં પનીર ૬૫ ની તીખી ખુશ્બૂ ફેલાઈ ગઈ, મંચુરિયન ડ્રાયની મસાલેદાર સુગંધ સાથે મળીને એક અજીબ ઉત્તેજક માહોલ બનાવતી હતી. રોહને થેલીઓ ટેબલ પર મૂકી, ને પ્રિયા એ બધું અલગ અલગ પ્લેટ માં કાઢ્યું.
નેહાએ એક પ્લેટ હાથમાં લીધી, ને બેબી કોર્ન ટિક્કાનો એક ટુકડો લેતાં બોલ્યું, “ઠીક છે, પણ મને હજી સમજાતું નથી—એ રાતે શું થયું કે તમે એ ખાલીપાને ભૂખ બનાવી દીધી? ને એ ટ્રસ્ટ… એ કેવી રીતે બને છે? જો હું બે પુરુષ સાથે એવું કરું—એમને કંટ્રોલ કરું—ને વિમિત જોતો હોય, તો એ ટ્રસ્ટ ક્યાંથી આવે? એ રોમાંચની સાથે શું લાગે—શરમ કે ગિલ્ટ?”
વિમિતે એક ચીઝ બોલ મોંમાં નાખ્યો, ને ચાવતાં-ચાવતાં ધીમેથી બોલ્યું, “નેહા, તું એ વાત કરે છે ત્યારે મને એક અજીબ ગરમી થાય છે—જાણે હું તને એવી રીતે જોવા માંગું છું, એક વોયરની જેમ. પણ એ જ પળે મારું મન બળવા લાગે—જો એ રિયલમાં થાય તો? હું તને શેર ના કરી શકું, ને એ ઈર્ષા મને ખાઈ જશે. રોહન, તમે રિયા સાથે એ રાતે શું ફીલ કર્યું—એ ઈર્ષા ને રોમાંચ વચ્ચે શું હતું?”
રોહને પનીર ૬૫ નો ટુકડો હાથમાં લઈ, એક ગંભીર નજર સૌને આપતાં કહ્યું, “એ ઈર્ષા હતી—પણ એ નેગેટિવ નહોતી. પ્રિયા ને રિયા એટલી નજીક હતી કે મને થોડી વાર લાગ્યું જાણે હું બહારનો છું. પણ એ જ પળે એ રોમાંચ હતો—જાણે હું એમની દુનિયામાં એક સ્પેશિયલ ગેસ્ટ હોઉં, ને એ નજર મને ખેંચતી હતી. એ ઈર્ષા એક નવી એનર્જી બની—એનાથી અમે બગડ્યા નહીં, ઉલટું એકબીજા સાથે વધુ ખુલ્લા થયા. ને એ ટ્રસ્ટ? એ તો ત્રણ દિવસની વાતચીતમાં બંધાયું—અમે બધું ડિસ્કસ કર્યું, શું કરવું, શું નહીં. એના વગર એ રાત શક્ય નહોતી.”
પ્રિયાએ એક ક્રિસ્પી વેજ નો ટુકડો મોંમાં મૂકતાં ઉમેર્યું, “ને એ ખાલીપો? એ એક નવી શરૂઆત હતી, નેહા. એ રાત પછી મને લાગ્યું—હું આ જીવી શકું છું, ને એનાથી મારું મન ફરી કંઈક નવું ઝંખે છે. એ બે પુરુષવાળી ફેન્ટસી એ ભૂખમાંથી જ આવી—પણ એના માટે રોહન જોઈએ, એના વગર એ અધૂરું લાગે.”
નેહાએ બેબી કોર્ન ટિક્કાનો ટુકડો મોંમાં મૂક્યો, એની તીખી ચટાકેદાર ચટણી જીભ પર ઝણઝણાટી થઈ, ને એણે ગ્લાસમાંથી એક નાનો ઘૂંટ વાઈન લઈને ગળામાં ઉતાર્યો. વાઈનની હળવી ગરમી એના ગળામાંથી નીચે ઉતરતી હતી, જાણે એના મનની ગૂંચવણને થોડી શાંતિ આપતી હોય. એની આંખોમાં એક અજાણો ડર ઝળકતો હતો, પણ એના શબ્દોમાં એક હિમ્મત જાગી—જાણે દારૂ ને વાતોનો નશો એને એક નવી ધાર આપતો હોય. “પણ એ ભૂખ… એ શું હતી, પ્રિયા? એ રાતે તમે જે જીવ્યું, એ પછી એ ખાલીપો નવી ફેન્ટસી બની ગયો—એ સમજાય છે. પણ એમાં શું હતું કે તમને એ બે પુરુષવાળી વાત સુધી લઈ ગયું? એ રોમાંચ શું હતો—શું લાગ્યું જે તમે એ રિસ્ક લેવા તૈયાર થયા?”
પ્રિયાએ એક મંચુરિયન ડ્રાયનો નાનો બોલ હાથમાં લીધો, એની મસાલેદાર સુગંધને થોડી વાર સૂંઘી—જાણે એ ગંધ એને એ રાતની યાદોમાં ખેંચી લઈ જતી હોય—ને પછી મોંમાં મૂકતાં ધીમેથી હસી. એની આંખોમાં એક ચમક હતી, એક નશો જે દારૂ કરતાં ઊંડો હતો. “એ ભૂખ… એ એક શુદ્ધ એનર્જી હતી, નેહા—જે અમારી લાઈફને ફરીથી રીચાર્જ કરી ગઈ. એ રાતે રિયા સાથે એ બસ ફિઝિકલ ફન નહોતું—એ એક કોસ્મિક ફોર્સ હતી, જાણે અમે ત્રણેયની એનર્જી એકબીજામાં ભળી ગઈ હોય. આપણને સૌથી મોટો સામાજિક ડર શું હોય છે—કે કોઈ આપણને કોઈ જોડે સેક્સ કરતા જોઈ જાય કે આપણે સેક્સ કરતા પકડાઈ જઈએ. પણ એ રાતે રોહન મને જોતો હતો—મને રિયા સાથે એ ઘનિષ્ઠ પળો જીવતી જોતો હતો—ને એ નજરે મારા બધા ડરને મારી નાખ્યા. હું એકદમ મુક્ત થઈ ગઈ—એક અનંત આઝાદી, જાણે હું બધા બંધનો, શરમ, ગિલ્ટ, ગ્રજિસ—બધું જ ફેંકી દઉં. થ્રીસમે મને એ અબ્સોલ્યૂટ ફ્રીડમ ફીલ કરાવ્યું—એક એવી મુક્તિ કે જાણે હું ફરીથી જન્મી હોઉં, બધા સમાજના બોજમાંથી છૂટી ગઈ હોઉં. એ એનર્જી, એ ફ્રીડમનો નશો—એ જ મને બે પુરુષ સાથેની ફેન્ટસી સુધી લઈ ગયો. જો બે સ્ત્રીઓની ચાહના આટલી ઊંચાઈ આપે, તો બે પુરુષોની ગરમી, એમની નજરો, એમની એનર્જી—એ તો એક નવું આકાશ હશે. ને એના માટે હું રિસ્ક લેવા તૈયાર થઈ—પણ રોહન સાથે, કારણ કે એના વગર એ એનર્જી અધૂરી લાગે.”
રોહને એક ચીઝ બોલ હાથમાં લીધો, એની ક્રીમી ટેક્સ્ચરને આંગળીઓ વચ્ચે થોડી વાર ફીલ કરી—જાણે એ નરમાઈ એ રાતની યાદોનું પ્રતિબિંબ હોય—ને પછી મોંમાં નાખતાં બોલ્યું, “ને મારા માટે એ રાત એક અલગ જ ગેમ હતી—એક એનર્જીનું રણક્ષેત્ર. રિયા ને પ્રિયા—બે જુદી શક્તિઓ, બે જુદી ચાહનાઓ—ને હું એ બંનેની વચ્ચે, જાણે એક નાટકનો નાયક. પ્રિયા, જેને હું વર્ષો થી જાણું છું, છતાં એ રાતે તે એકદમ નવી લાગી—જાણે એનું એ રૂપ મેં પહેલી વાર જોયું હોય, એની નજરોમાં એક નવી ગરમી, એના સ્પર્શમાં એક નવી તાકાત. ને રિયા—એક રહસ્ય, એક નવી લહેર જે મને ખેંચતી હતી. એ બંનેનું ધ્યાન મારા પર—એ એક પાવર ટ્રિપ હતું, જાણે હું રાજા હોઉં, એમની ચાહનાઓનો સર્વેસર્વા. પણ એ જ પળે એમની નજરો, એમની ટચ—એ મને એમની મરજીમાં ડુબાડતી હતી, એક સરેન્ડરનો રોમાંચ. મને ઈર્ષ્યા પણ થઇ જ્યારે પ્રિયા ને રિયા એકબીજા સાથે નજીક હતી— પણ એ મને નબળો નહોતી કરતી; એ એક નવી આગ લગાડતી હતી, એક એનર્જી જે મને ફરીથી જન્મ આપતી હતી. એ રાત પછી મને લાગ્યું—જો બે સ્ત્રીઓ સાથેની એ એનર્જી મને આટલો રોમાન્ચ આપી શકે, તો પ્રિયા માટે બે પુરુષોની ગરમી, એમની નજરો, એ ફ્રીડમની લાગણી—એ તો એક જોરદાર તોફાન હશે. ને એના માટે ટ્રસ્ટ જોઈએ—જે આ થ્રીસમે અમારી વચ્ચે વધુ ગાઢ, વધુ અડીખમ બનાવ્યું.”
વિમિતે ચીઝ બોલનો બીજો ટુકડો હાથમાં લીધો, ને એક ઊંડો શ્વાસ લઈને નેહા તરફ જોયું. “પણ એ ખુલ્લાપણું સરળ નથી, રોહન. હું નેહાને કહું કે ‘હા, મને તને કોઈની સાથે જોવાની ફેન્ટસી છે’—એ સાંભળીને એને ખરાબ લાગે તો? ને જો એ કહે કે ‘હું બે પુરુષ સાથે ટ્રાય કરવા માંગું છું’—તો મારું મન એને સ્વીકારે એ પહેલાં ઈર્ષામાં બળી જાય. મને એ ગરમી થાય છે—તને એ રીતે જોવાની કલ્પનામાં—પણ એ જ પળે એક ડર છે કે તું મને છોડી દે, કે હું તને ગુમાવી દઉં. એ બંને એક સાથે કેવી રીતે ચાલે?”
નેહાએ બેબી કોર્ન ટિક્કાનો ટુકડો હાથમાં ફેરવતાં, એક નજર વિમિત પર નાખી. એના હોઠ પર એક નાનું હાસ્ય રમ્યું, પણ એની આંખોમાં ગૂંચવણ હતી. “વિમિત, તને એ ગરમી થાય છે? ને મને તો એ સાંભળીને એક અજીબ ગરમી થઈ—જાણે હું બે પુરુષની ચાહનામાં હોઉં, એમનું ધ્યાન મારા પર હોય, ને તું મને જોતો હોય. પણ એ પછી શું? મને શીતલની યાદ આવે છે—એ બે છોકરા સાથે, ઓફિસની ડીમ લાઈટમાં. એને એ રાતે શું લાગ્યું હશે? એક રોમાંચ? પાવર? કે સવારે શરમ? મને એવું નથી જોઈતું—શરમ કે ગિલ્ટ. ને તું જો ઈર્ષામાં બળે તો? આ બધું જીવવું સરળ નથી, રોહન. તમે કેવી રીતે હેન્ડલ કર્યું?”
પ્રિયાએ ક્રિસ્પી વેજનો ટુકડો મોંમાં મૂક્યો, ને ચાવતાં-ચાવતાં નેહા તરફ ઝૂકી. “નેહા, એ હેન્ડલ કરવું સરળ નથી—એ સાચું. પણ એના માટે તૈયારી જોઈએ, ને ટ્રસ્ટ જોઈએ. અમે રિયા સાથે એ રાતે બધું પ્લાન કર્યું હતું—કઈ બાઉન્ડ્રી નહીં ક્રોસ કરવી, શું ઓકે છે, શું નહીં. ને સેફ્ટીની વાત પણ—અમે કોન્ડમ યૂઝ કર્યા, એ બધું ચેક કર્યું, જેથી એ રોમાંચમાં કંઈ ભૂલાઈ ન જાય. પણ એ પછી—સવારે—મને થોડું ગિલ્ટ લાગ્યું, એ સાચું. રિયા સૂતી હતી, એના ચહેરા પર એક સમાધિસ્થ સાધુ જેવી શાંતિ હતી— પણ મારા મન માં કશું ખોટું કરી બેસ્યા ની દોષભાવના નો એક વંટોળ ઉઠ્યો હતો. એ ગિલ્ટ અને પોતાની જાત ની શરમ મને કોરી ખાતી હતી. પણ રોહન સાથે વાત કરી—અમે બધું શેર કર્યું—ને એણે મને સમજાવ્યું કે એ ગિલ્ટ નેચરલ છે, ખાસ કરીને જ્યારે તું સમાજના નિયમોની બહાર જાય. આપણને શીખવવામાં આવ્યું છે કે સેક્સ એટલે એક જ વ્યક્તિ, એક જ રીત—પણ એને હું મારી વ્યક્તિગત ચોઈસ તરીકે જોઉં, એક એવી ચોઈસ જેમાં બીજા કોઈને નુકસાન નથી, જેની પાછળ કોઈ ખોટો કે ખરાબ ઉદ્દેશ્ય નથી, તો એમાં શરમ કે ગિલ્ટી શેની? રોહનના એ મુક્ત વિચારો, એનો મારા પર વિશ્વાસ—એણે જ મારામાં બે પુરુષ સાથેની ફેન્ટસીનું બીજ રોપ્યું. એ એનર્જી, એ ફ્રીડમ—એને હું ફરી જીવવા માંગું છું.”
રોહને ગ્લાસમાંથી એક ઘૂંટ લીધો, ને થોડું હળવું હસતાં બોલ્યું, “હા, ને એ બે પુરુષવાળી ફેન્ટસી—એ અમારો નેક્સ્ટ પ્લાન છે. MMF—બે પુરુષ ને એક સ્ત્રી. પણ એના માટે રાઈટ માણસ જોઈએ, રાઈટ વાઈબ્સ જોઈએ. વિમિત, તને એમાં ઈગો ટકરાવાનો ડર લાગે છે—ને એ સાચું છે. એક આર્ટિકલમાં હતું—પુરુષોમાં 82%ને થ્રીસમની ફેન્ટસી હોય છે, જ્યારે સ્ત્રીઓમાં એ 31% જ છે. પુરુષો ઘણીવાર એને ઈનિશિએટ કરે, MFF પસંદ કરે—કારણ કે એમાં ડોમિનન્સ રહે, એક પ્રકારની બોન્ડિંગ, ડબલ પ્લેઝરની લાગણી. પણ MMFમાં ઈગો ટકરાય, કંટ્રોલ ગુમાવવાનો ભય લાગે—ને ક્યારેક ડિસઅપોઈન્ટમેન્ટ પણ થાય. સ્ત્રીઓને MMF ઓછું ખેંચે—સોસાયટીના ટેબૂઝને કારણે—પણ જે ટ્રાય કરે, એમની મોટિવેશન અલગ હોય: પાર્ટનરને ખુશ કરવું, બાયસેક્સ્યુઆલિટી એક્સપ્લોર કરવી, કે ઓકેઝનલી આવેલી તક. ને એમને અપેક્ષા કરતાં વધુ પોઝિટિવ ફીલ થાય. તારો એ ઈગો ટકરાવાનો ડર સાચો છે, વિમિત—એટલે જ અમે રાઈટ પર્સનની રાહ જોઈએ છીએ, જેના પર ટ્રસ્ટ કરી શકાય. હું મારી જાતને તૈયાર કરી ચૂક્યો છું—જો બીજો પુરુષ પ્રિયાને વધુ પ્લેઝર આપે, તો એ મારા ઈગોને નહીં ડંખે. હું મેન્ટલી રેડી છું—કારણ કે હું એ પ્રિયાના પ્લેઝર માટે કરું છું. એ પ્રેમ કેવો જેમાં હું એની ફેન્ટસી, એની ખુશીનું ધ્યાન ન રાખું—જેમ એણે મારા થ્રીસમના રોમાંચ માટે રાખ્યું?”
વિમિતે ગ્લાસ ટેબલ પર ટકોર્યો, ને એક લાંબો ઘૂંટ લઈને થોડા ચીડિયા ટોનમાં બોલ્યો, “રોહન, આ ખાલી બોલવામાં સારું લાગે કે ‘હું મેન્ટલી રેડી છું’—પણ હકીકતમાં થાય તો તું સહન નહીં કરી શકે. હકીકતમાં ટ્રાય કરવા માટે તમને ટ્રસ્ટેડ પર્સન જોઈએ છે ને? તો ચાલો, હું રેડી છું—આજે રાતે જ હું એ થર્ડ પર્સન બનું. એક સાથે તમારી બે ફેન્ટસી પૂરી થઈ જશે— બે પુરુષ સાથેનું થ્રીસમ, ને બીજી પ્રિયાની કોઈ તમને જોતું હોય એ રીતે સેક્સ કરવાની. હું, રોહન, ને પ્રિયા—અમે ત્રણ જણ થ્રીસમ કરીએ, ને નેહા અમને જોતી હોય.”
નેહાએ એકદમ ચોંકીને ગ્લાસ ટેબલ પર ટકોર્યો, ને એક તીખી નજર વિમિત તરફ ફેરવી. “શું? તું સીરિયસ છે, વિમિત? ને જો તું એ ચેલેન્જ આપે છે, તો હું પણ આપું—તેં કહ્યું ને કે તને મને કોઈની સાથે જોવાની ફેન્ટસી છે? તો આજે રાતે હું રોહન સાથે—ને તું જોતો હોય, પ્રિયા સાથે. દેખું તો ખરી—તારી ઈર્ષા તને ખાઈ જાય કે તું એ રોમાંચ જીવી શકે?”
બાલ્કનીની હવા હવે ગરમ થઈ ગઈ હતી—વરસાદની ઝીણી ઝાકળ બહાર શાંત થઈ ગઈ હતી, પણ અંદર એક તોફાન જાગી રહ્યું હતું. ટેબલ પર પનીર 65ના ટુકડા ઠંડા પડી ગયા હતા, એની તીખી ચટણીના ડાઘ હવે ફક્ત યાદોમાં ઝણઝણાટતા હતા. ચીઝ બોલ્સની નરમાઈ ચીકણી થઈ ગઈ હતી, ને ગ્લાસમાં બચેલી વાઈન ને સ્કોચની ગરમી હવે ચારેયના શ્વાસમાં ભળી ગઈ હતી—એક નશો જે જીભ પર તીખો, ને મનમાં ઉત્તેજક હતો. કાંકરિયાનું તળાવ દૂરથી શાંત ઝળકતું હતું, પણ લિવિંગ રૂમની ડીમ લાઈટ હવે એક રહસ્યમય પડછાયો રચતી હતી—જાણે એ રાતની ગરમી, એ ચાહનાઓ, ને એ ફેન્ટસીઓને એક નવું આકાશ આપવા તૈયાર હોય.
વિમિતનું ચેલેન્જ હવામાં ગુંજી રહ્યું હતું—એક આગ જે બધાના મનને બાળી રહી હતી. નેહાની આંખોમાં એક તીખી ચમક હતી, એનો હાથ ગ્લાસ પર થોડો ધ્રૂજતો હતો—જાણે એ ગુસ્સો, ઉત્સુકતા, ને ડરના વંટોળમાં ફસાઈ ગઈ હોય. રોહને એક નજર પ્રિયા તરફ ફેરવી, એના હોઠ પર એક રહસ્યમય સ્મિત રમ્યું—જાણે એ આ રમતનો નાયક બનવા તૈયાર હોય. પ્રિયાએ ગ્લાસ ટેબલ પર ટેકવી દીધો, ને એક ઊંડો શ્વાસ લઈને બોલી, “ઠીક છે, વિમિત. તું ચેલેન્જ આપે છે તો હું રેડી છું. MMF—બે પુરુષ, એક સ્ત્રી—ને નેહા જોતી હોય. ચાલો, આ રાતને એ નવું આકાશ બનાવી દઈએ.”
રોહને ગ્લાસમાંથી એક ઝડપી ઘૂંટ લીધો, ને થોડું ઝૂકીને બોલ્યો, “ડન. પણ આમાં રૂલ્સ હશે—બાઉન્ડ્રીઝ, સેફ્ટી—બધું ક્લિયર. કોન્ડમ યૂઝ કરીશું, નો ઈમોશનલ એટેચમેન્ટ—જેમ રિયા સાથે હતું. વિમિત, તું રેડી છે? નેહા, તું જોવા તૈયાર છે?” એના અવાજમાં એક નક્કરતા હતી, પણ એની આંખોમાં એક જંગલી ચમક ઝળકી—જાણે એ આ એનર્જીના તોફાનમાં ડૂબવા માટે ઝંખતો હોય.
નેહાએ એક લાંબો શ્વાસ લીધો, ગ્લાસ ટેબલ પર મૂકતાં ધીમેથી બોલી, “હું જોઈશ—પણ મારો જવાબ પછી આવશે.” એના શબ્દોમાં એક અજીબ નિર્ણય હતો, એની નજર હવે વિમિત પર ટકી—જાણે એ પોતાના ડરને, પોતાની ઈર્ષાને પડકારવા માંગતી હોય. વિમિતે એક નજર નેહા તરફ ફેરવી, એના ચહેરા પર એક મિશ્ર ભાવ ઝળક્યો—ઉત્તેજના, ઈર્ષા, ને એક નવી ગરમી—ને પછી રોહન તરફ જોઈને બોલ્યો, “ચાલો.”
લિવિંગ રૂમની ડીમ લાઈટ હવે એક ગરમ, રહસ્યમય ઝાંય રચતી હતી—જાણે દરેક ખૂણો આ રાતની જંગલી ચાહનાઓને આલિંગન આપવા તૈયાર હોય. બાલ્કનીની ઠંડી હવા અંદર ઝાંખી થઈ ગઈ હતી, પણ દારૂની ગરમી, મસાલેદાર સુગંધ, ને ચારેયના શ્વાસનો નશો હવામાં એક તોફાન ઉભું કરતો હતો—જેમ રણની ધરતી પર વાદળોનો ગડગડાટ ગુંજે. સોફા પર એક ગાદી ગોઠવાઈ ગઈ હતી—એની નરમાઈ એક યજ્ઞવેદી બની ગઈ, જ્યાં પ્રિયા, રોહન, ને વિમિતની એનર્જી એકબીજામાં ઓગળવા જઈ રહી હતી. નેહા ખૂણામાં ઊભી હતી—એનું શ્વાસ ઝડપી, એની આંખો એક અજીબ ગરમીથી ઝળકતી, એના હાથ એકબીજા સાથે ભીડાયેલા—જાણે એ પોતાની ઈર્ષાને, પોતાની ઝંખનાને એક બરફની જેમ પીગળતી રાખવા મથતી હોય, પણ એ બરફ અંદરની આગમાં ઝરતો હતો.
પ્રિયા સોફા પર બેઠી—એના પગ હળવેથી ખુલ્લા, એનું શરીર એક દેવીની જેમ ખુલ્લું પડતું હતું. એનું ટોપ પહેલેથી જ ખભા પરથી સરકી ગયું હતું, ને હવે એની નગ્ન સુંદરતા લાઈટની ઝાંયમાં એક કોસ્મિક રહસ્યની જેમ ઝળકતી હતી. એનું શરીર એક ઝરણું હતું—જેની નરમ ત્વચા પર દરેક વળાંક એક લહેરાતી નદીની જેમ રેલાતું હતું, એની ગરમી એક ધગધગતી અગ્નિની જેમ ભડકતી હતી, ને એની શાંતિ એક ઝાકળથી ભીંજાયેલા ગુલાબની જેમ મદહોશ કરતી હતી. એના સ્તનો—જાણે બે ઉન્નત ટેકરીઓ, જેની ગોળાઈ પર લાઈટની કિરણો એક સોનેરી મોરપીંછની જેમ ઝળહળતી હતી—એક કામુક ધ્રૂજારી સાથે ઉભરતા હતા, જેમ આકાશમાં બે તારાઓ ઝગમગે. એની નાભિ—એક ઊંડું, મખમલી ઝરણું, જેની આસપાસ એનું પેટ એક શ્વેત રેતાળ ધરતીની જેમ ફેલાતું હતું, ને એ ઝરણામાંથી એક અજાણી ગરમી ઝરતી હતી, જાણે એ બ્રહ્માંડનું કેન્દ્ર હોય. એના જાંઘ—જાણે બે લીલીછમ ટેકરીઓ, જેની વચ્ચે એક રહસ્યમય ખીણ ખુલતી હતી—એની નાજુક ત્વચા પર લાઈટની ઝાંય એક ચાંદનીની જેમ લહેરાતી હતી, ને એ ખીણની ગરમી એક ધડકતા ઝરણાની જેમ બંને પુરુષોને બોલાવતી હતી.
એનું નગ્ન શરીર એક કળાનું મંદિર હતું—જેની દરેક રેખા એક ગરબાની લયમાં નાચતી હતી, જેની દરેક ગરમી એક જ્વાળામુખીની જેમ ધગધગતી હતી, ને જેની દરેક નરમાઈ એક ઝાંઝરની ધૂનમાં ગુંજતી હતી. એની ત્વચા—જાણે ચંદનની રંગોળીથી ચિતરાયેલી, એક મધુર સુગંધ છોડતી હતી, જે રોહન ને વિમિતને એક અમૃતની જેમ આકર્ષતી હતી. એની નજર—જાણે વરસાદની રાહ જોતા મોરની આંખો, એક ગુપ્ત આમંત્રણથી ભરેલી—એ બંનેને એક નવી દુનિયામાં ખેંચતી હતી.
રોહન એક પગલું આગળ વધ્યું—એની નજર પ્રિયા પર ટકેલી, એક નજર જે ચાહના, માલિકી, ને જંગલી રોમાંચથી ભરેલી હતી, જાણે એ એક નર્તક હોય જે ગરબાની ધૂનમાં પ્રિયાના શરીરની લયમાં ઝૂલવા માંગતો હોય. વિમિત થોડું ખચકાયો—એની નજર નેહા પર ફરી, એના હૃદયમાં એક ઝડપી ધબકારો ઉઠ્યો, જાણે એ ઈર્ષા ને રોમાંચના દરિયામાં ડૂબતો હોય—પણ પછી એ પ્રિયા તરફ ઝૂક્યો, એની આંગળીઓ એના ખભા પર સરકી, એની ગરમી એની હથેળીમાં ભળતી હતી, જાણે એ એક ઝરણામાં હાથ નાખી રહ્યો હોય.
પ્રિયાનું શરીર હવે એ બંનેનું ધ્યેય બની ગયું—એક દેવી જેની આરાધના બંને પુરુષો એક સાથે કરવા માંગતા હતા. એની ચામડી—જે પહેલેથી જ ખુલ્લી પડી હતી—લાઈટમાં એક શિલ્પની જેમ ઝળકતી હતી, એનું શ્વાસ ઝડપી ને ગરમ, જાણે એક જ્વાળામુખીની ધગધગતી શ્વાસો હોય. રોહને એના હોઠ પ્રિયાના ગળે સરકાવ્યા—એની જીભ એની નરમ ચામડી પર એક ભીની રેખા દોરતી હતી, જેમ એક નદી રેતાળ ધરતી પર ઝરે. એના હાથ એની છાતી પર સરક્યા, એની આંગળીઓ એના સ્તનોની ગોળાઈ પર થોડી દબાઈ—એની નરમાઈ, એની ગરમી એની હથેળીઓમાં ભળતી હતી, જાણે એ બે ઉન્નત ટેકરીઓની ગરમીને પોતાનામાં ઝીલતો હોય. એણે એના એક સ્તનને હળવેથી ચૂંટ્યું, એના હોઠ એની ચામડી પર સરક્યા—એક ગરમ, નરમ ચૂસણ જે પ્રિયાના શરીરને હળવું ધ્રૂજાવતું હતું, જાણે એક ઝાંઝરની ધૂન એના રોમેરોમમાં ગુંજતી હોય.
વિમિતે એ જ પળે પ્રિયાની બીજી બાજુએ જગ્યા લીધી—જાણે એ રોહન સાથે એક અજાણ્યા ગરબામાં જોડાતો હોય. એના હાથ એની કમર પર સરક્યા, એની આંગળીઓ એના હિપ્સની ગોળાઈ પર થોડી દબાઈ—એની ચામડીની ગરમી એની હથેળીઓમાં ભળતી હતી, જાણે એ એક લહેરાતી નદીના કાંઠાને સ્પર્શતો હોય. એણે એના હોઠ પ્રિયાના બીજા સ્તન પર સરકાવ્યા, એની જીભ એની નરમ ચામડી પર ગોળ ગોળ ફરતી હતી—જાણે એ એક ચંદનની રેખા દોરતો હોય, એક મધુર અમૃતને ચાખતો હોય. એના હોઠ એના સ્તનને નરમાશથી ચૂસવા લાગ્યા, એની શ્વાસ એની ચામડી પર ગરમ હવા છોડતી હતી—જાણે એ પ્રિયાને એક દેવીની જેમ પૂજતો હોય, એની ગરમીમાં ડૂબતો હોય.
પ્રિયાનું શરીર હવે એ બંનેની ગરમીમાં ઓગળતું હતું—એની આંખો અડધી બંધ, એનું શ્વાસ ઝડપી ને ગરમ, જાણે એક ધડકતું ઝરણું એના રોમેરોમમાં વહેતું હોય. એનું માથું પાછળ ઢળી ગયું, એના હાથ ગાદીને ભીડતા હતા—જાણે એ આ બંનેની ચાહનાઓના તોફાનમાં એક નદીની જેમ ઝૂલતી હોય. એના સ્તનો એ બંનેના હોઠોની ગરમીમાં ધ્રૂજતા હતા, એની ચામડી પર એક ઝીણી ગરમી ફેલાતી હતી—જાણે એ બંનેની એનર્જી એના શરીરમાં એક આકાશગંગાની જેમ ઝળુંબતી હોય.
લિવિંગ રૂમની હવા ભારે થઈ ગઈ હતી—જાણે દરેક શ્વાસમાં એક નશીલો રાગ ગુંથાતો હોય, ને દરેક સ્પર્શ એક ઝાંઝરની લયમાં રણકતો હોય. નેહા ખૂણામાં ઊભી હતી—એની નજર પ્રિયા પર, રોહન પર, વિમિત પર—એક ઝડપથી ફરતી, જાણે એ એક તોફાનની સાક્ષી હોય જે એના શરીરમાં એક ગુપ્ત આગ લગાડતું હતું. એની જાંઘો એકબીજા સાથે ઘસાતી હતી, એનું શ્વાસ ઝડપી થતું હતું—જાણે એ પોતાની ઈર્ષા ને ઝંખનાના દરિયામાં ડૂબતી-તરતી હોય.
રોહને પ્રિયાના સ્તન પરથી હોઠ સરકાવ્યા—એની જીભ એની નાભિ તરફ નીચે ગઈ, એક ભીની, ગરમ રેખા દોરતી હતી, જાણે એક નદી એના મખમલી પેટની ધરતી પર ઝરતી હોય. એની આંગળીઓ એના જાંઘ પર સરકી—એની નાજુક ચામડી પર હળવેથી દબાઈ, જાણે એ એક લહેરાતી ટેકરીની ગરમીને સ્પર્શતો હોય. એણે એના પેન્ટને ધીમે ધીમે ખસેડ્યો—એની નગ્નતા હવે સંપૂર્ણ ખુલ્લી પડી, એની યોનિ એક ઝગમગતા ઝરણાની જેમ ઝળકતી હતી, જેની ભીનાશ લાઈટમાં ચાંદનીની જેમ લહેરાતી હતી. એની જીભ એના જાંઘની અંદરની બાજુએ સરકી—એક નરમ, ગરમ ચૂસણ જે પ્રિયાના શરીરને ધ્રૂજાવતું હતું, જાણે એ એક ઝાંઝરની ધૂનમાં નાચતી હોય. એના હાથ એના હિપ્સ પર ભીડાયા—એની ગરમીને પોતાનામાં ઝીલતા, જાણે એ એક ધગધગતી અગ્નિની જ્વાળાઓને ચૂમતો હોય.
વિમિતે એ જ પળે પ્રિયાના સ્તન પરથી હોઠ ઉપાડ્યા—એની જીભ એના ગળે સરકી, એક ગરમ, ભીનું ચુંબન જે એની ચામડી પર થોડી લાલ નિશાની છોડતું હતું, જાણે એ ચંદનની રેખાઓથી એના શરીરને ચિતરતો હોય. એના હાથ એની પીઠ પર ફર્યા—એની આંગળીઓ એની કરોડરજ્જુની ગોળાઈ પર નરમાશથી રમતી હતી, જાણે એ એક નદીના કાંઠાને સહલાવતો હોય. એની જીભ એના કાન પાસે સરકી—એક નરમ ચૂસણ, એની ગરમ શ્વાસ એના કાનમાં એક ઝીણો રોમાંચ લાવતી હતી, જાણે એ એક ગરબાની લયમાં એના શરીરની ધૂન ગુંજાવતો હોય. એની નજર એક ક્ષણ માટે નેહા પર ફરી—એની આંખોમાં એક ગરમી ઝળકી, જાણે એ એની હાજરીમાં એક નવું તોફાન શોધતો હોય.
પ્રિયાનું શરીર હવે એ બંનેની ગરમીમાં એક જંગલી રિધમમાં ઝૂલતું હતું—એની શ્વાસ ઝડપી, એની ત્વચા પર એક ઝીણી ભીનાશ રેલાતી હતી, જાણે એ એક ઝરણું હોય જે બંનેના સ્પર્શમાં છલકાતું હોય. રોહનની જીભ એના જાંઘની અંદરથી નીચે સરકી—એના હોઠ એની યોનિ પર પહોંચ્યા, એક નરમ, ગરમ ચૂસણ જે એના શરીરને એક ગરબાની લયમાં ધ્રૂજાવતું હતું. એની જીભ એની નરમ ચામડી પર ગોળ ગોળ ફરતી હતી—એની ભગાંકુર, એ નાનકડી ઝાંઝર, એના સ્પર્શથી રણકી ઉઠી, જાણે એ એક ધડકતા તારાની જેમ ઝગમગતી હોય. એની ગરમી, એની ભીનાશ એના હોઠો પર ઝરતી હતી—જાણે એ એક મધુર અમૃતને ચાખતો હોય, એક ઝરણામાં ડૂબતો હોય. વિમિતે એ જ પળે એના હોઠ એના સ્તન પર ફરી લગાવ્યા—એની જીભ એની નરમાઈ પર ગરમ રેખાઓ દોરતી હતી, એના એક સ્તનને નરમાશથી ચૂસતી હતી, જાણે એ એક ઉન્નત ટેકરીની ગરમીને પોતાનામાં ભેગી કરતો હોય. એની આંગળીઓ એના બીજા સ્તન પર રમતી હતી—એની નરમાઈને સહલાવતી, જાણે એ એક ચંદનની રંગોળી ચીતરતો હોય.
પ્રિયાનું શરીર હવે એ બંનેની ચાહનાઓના તોફાનમાં એક નદી બની ગયું હતું—એની જાંઘો હળવેથી ધ્રૂજી, એનું માથું પાછળ ઢળી ગયું, એના હાથ ગાદીને ભીડતા હતા, જાણે એ આ ગરમીને ઝીલવા મથતી હોય. રોહનની જીભ એની યોનિની ભીની ધરતી પર નાચતી હતી—એની ભગાંકુરને ચૂસતી, ચાટતી, એક ગરબાની નર્તકીની જેમ લહેરાતી, જેનાથી પ્રિયાના શરીરમાં એક વીજળીનો કરંટ દોડી ગયો. એની શ્વાસ એક ગરમ આહમાં બદલાતી હતી—જાણે એ એક ઝાંઝરની ધૂનમાં ગુંજતી હોય. વિમિતના હોઠ એના સ્તનો પર ગરમ ચુંબનોની રેખાઓ દોરતા હતા—એની જીભ એની કુચાગ્ર પર રમતી, એક નરમ ચૂસણ જે એના શરીરને એક ધડકતા તારાની જેમ ઝગમગાવતું હતું. એનો હાથ એના ગળે સરક્યો—એની આંગળીઓ એની નરમ ચામડી પર નાચતી હતી, જાણે એ એની ગરમીને એક નવી લયમાં ગુંથતો હોય.
નેહાની નજર આ દ્રશ્ય પર થીજી ગઈ હતી—એનું શરીર હળવેથી ધ્રૂજતું હતું, એની હથેળીઓ એકબીજા સાથે ઘસાતી હતી, જાણે એ પોતાની ગરમીને કાબૂમાં રાખવા મથતી હોય. એની આંખોમાં એક મિશ્ર ભાવ ઝળકતો હતો—ઈર્ષાની આગ, ઝંખનાનો દરિયો, ને એક ગુપ્ત રોમાંચ જે એના રોમેરોમમાં ઝરતો હતો. એનું શ્વાસ ઝડપી થઈ ગયું—જાણે એ પ્રિયાના શરીરની લયમાં, રોહન ને વિમિતની ગરમીમાં એક અજાણ્યા ગરબામાં જોડાતી હોય.
હવા હવે એક ગરમ, ધડકતા તોફાનમાં ફેરવાઈ ગઈ હતી—જાણે રાતનું આકાશ ઝળુંબતા તારાઓથી ભરાઈ ગયું હોય, ને દરેક શ્વાસ એક જંગલી ગરબાની ધૂનમાં ગુંથાતો હોય. પ્રિયાનું શરીર—એક ઝગમગતું ઝરણું, એક ધગધગતી યજ્ઞવેદી—રોહન ને વિમિતની ચાહનાઓના દરિયામાં હિલોળે ચડ્યું હતું. નેહા ખૂણામાં ઊભી, એની નજર આ ત્રણેય પર થીજેલી—એનું શરીર હવે એક બેકાબૂ આગમાં ભડકતું હતું. એની જાંઘો એકબીજા સાથે ઘસાતી, એની હથેળીઓ એના પેટ પર સરકતી, એક ઝીણી ભીનાશ એની આંગળીઓ પર લાગતી—જાણે એ પોતાની ઝંખનાને શાંત કરવા મથતી હોય, પણ એ આગ એના રોમેરોમમાં ઝરતી હતી, એક ઝરણું બનીને એની યોનિમાં છલકાતી હતી.
રોહને પ્રિયાના જાંઘને હળવેથી ખુલ્લા કર્યા—એની નજર એની યોનિ પર ટકેલી, એક ઝગમગતા ઝરણાની જેમ ઝળકતી, જાણે એ એક દેવીની ધરતીને નિહાળતો હોય. એણે એક કોન્ડમ લગાવ્યું—એનો હાથ એના હિપ્સ પર ભીડાયો, એની ગરમીને પોતાનામાં ઝીલતો, જાણે એ એક નદીના કાંઠાને ગળે લગાવતો હોય. એનું શરીર પ્રિયા સાથે જોડાયું—એક ધીમું, ગરમ થ્રસ્ટ જે એ બંનેની શ્વાસને એક લયમાં ગુંથી દીધું, જાણે એક ગરબાનો તાલ શરૂ થયો હોય. એની હલનચલન ઝડપી થઈ—એના હાથ એના સ્તનો પર સરક્યા, એની આંગળીઓ એની નરમાઈને સહલાવતી, જાણે એ બે ઉન્નત ટેકરીઓની ગરમીને ચૂમતો હોય. એની લય એક જંગલી ઢોલની થાપમાં ફેરવાઈ—એનું શરીર એની સાથે એક થતું હતું, એક ગરમ, ધડકતું તોફાન જે પ્રિયાના રોમેરોમમાં વીજળીના કરંટની જેમ દોડતું હતું.
વિમિતે એ જ પળે પ્રિયાના ગળે હોઠ ફેરવ્યા—એની જીભ એની નરમ ચામડી પર ગરમ રેખાઓ દોરતી, એક ભીનું ચુંબન જે એના શરીરને ઝાંઝરની ધૂનમાં રણકાવતું હતું. એના હાથ એની પીઠ પર સરક્યા—એની આંગળીઓ એની કરોડરજ્જુની લહેરાતી રેખા પર નાચતી, જાણે એ એક નદીના પ્રવાહને સ્પર્શતો હોય. એની જીભ એના કાન પાસે સરકી—એક નરમ ચૂસણ, એની ગરમ શ્વાસ એના કાનમાં એક ઝીણી ગરમી રેલાવતી, જાણે એ એની ગરમીને ફરીથી જગાડતો હોય. એની નજર નેહા પર ફરી—એની આંખોમાં એક મિશ્ર ભાવ ઝળક્યો, જાણે એ એની ઈર્ષાના દરિયામાં એક નવું રોમાંચ શોધતો હોય, ને તે જ પળે એ પ્રિયાના સ્તનો પર ઝૂક્યો, એની જીભ એની કુચાગ્ર પર રમતી, એક ગરમ ચૂસણ જે એના શરીરને એક ધડકતા તારાની જેમ ઝગમગાવતું હતું.
પ્રિયાનું શરીર ધ્રૂજી ગયું—એની શ્વાસ એક ગરમ આહમાં બદલાઈ, જાણે એ રોહનની લયમાં, વિમિતની ગરમીમાં એક ચરમસીમાએ પહોંચી ગઈ હોય. રોહનની થ્રસ્ટ્સ ઝડપી થઈ—એનું શરીર એની સાથે એક થયું, એક જંગલી, ગરમ ચરમસીમા જે એ બંનેને એક સાથે ઓગાળી દીધા. એની શ્વાસ ઝડપી થઈ, એનો હાથ એના હિપ્સ પર ભીડાયો—જાણે એ એ રોમાંચને એક ઝરણાની જેમ ઝીલતો હોય, એની ગરમીમાં ડૂબતો હોય. એની ચરમસીમા એક ધડકતા ઢોલની જેમ ગુંજી—એનું શરીર હળવેથી ધ્રૂજ્યું, ને પ્રિયાની આંખો અડધી બંધ થઈ, એનું માથું પાછળ ઢળી ગયું, જાણે એ એક આકાશગંગામાં ખોવાઈ ગઈ હોય.
નેહા આ દ્રશ્યમાં એક ઝળુંબતા ઝરણામાં ડૂબી ગઈ હતી—એની હથેળીઓ એના પેટ પરથી નીચે સરકી, એની આંગળીઓ એની જાંઘની નાજુક ચામડી પર રમતી, એની ભીનાશને સ્પર્શતી, જાણે એ પોતાની ગરમીને એક બરફની જેમ પીગળવા માંગતી હોય. એની જાંઘો ધ્રૂજી ઉઠી—એની શ્વાસ ઝડપી થઈ, એની છાતી ઉન્નત થઈ, એની કુચાગ્ર એના ટોપની અંદર ચળકતી, જાણે એ એક ધગધગતી જ્વાળામાં ફફડતી હોય. એનું મન એક ગાંડપણની હદે તડપતું હતું—વિમિતના હોઠ પ્રિયાના ગળે સરકતા જોઈ, એની આંખોમાં એક ઈર્ષાની આગ ભડકી, એક ઝંખનાનો દરિયો હિલોળે ચડ્યો, જાણે એ એક રણની ધરતી હોય જે વરસાદને ઝંખતી હોય, પણ એ વરસાદ એની સામે પ્રિયાના શરીર પર ઝરતો હતો. એની આંગળીઓ એની યોનિની નજીક સરકી—એક ઝીણું કંપન એના રોમેરોમમાં દોડ્યું, જાણે એ પોતાની શરમના દરવાજાને તોડવા માંગતી હોય, પણ એના સંસ્કારનું તાળું એને રોકતું હતું, એક ગુપ્ત શૂન્યમાં ધકેલતું હતું.
વિમિતે એ જ પળે પ્રિયાના હોઠ પર હોઠ ફેરવ્યા—એની જીભ એના હોઠોની નરમાઈ પર સરકતી, એક ગરમ, ભીનું ચુંબન જે એના શરીરને ફરીથી જગાડતું હતું, જાણે એ એક ઝાંઝરની ધૂનમાં નવી લય ઉમેરતો હોય. એના હાથ એના સ્તનો પર સરક્યા—એની આંગળીઓ એની નરમાઈ પર થોડી દબાઈ, એની કુચાગ્રને સહલાવતી, જાણે એ એક ચંદનની રેખા દોરતો હોય. પ્રિયાનું શરીર ફરીથી ધ્રૂજી ગયું—રોહનની ચરમસીમા પછી પણ એની ગરમી શાંત નહોતી થઈ, વિમિતના સ્પર્શથી એની ઝંખના ફરીથી ધગધગી ઉઠી, જાણે એક બરફની ઠંડક પછી ફરીથી આગ ભડકી હોય. એની શ્વાસ ઝડપી થઈ—એની જાંઘો હળવેથી ખુલી, એનું શરીર એક નવી તરસમાં તડપતું હતું, જાણે એ એક નદી હોય જે ફરીથી હિલોળે ચડવા માંગતી હોય.
નેહાનું મન હવે એક યુદ્ધનું મેદાન બની ગયું હતું—એક તરફ ઈર્ષાની જ્વાળાઓ ભડકતી, જે વિમિતના હોઠોને પ્રિયાના શરીર પર રમતા જોઈ એના હૃદયને ભેદતી હતી; બીજી તરફ એક ઝંખનાનો દરિયો, જે એના શરીરને એક બેકાબૂ તોફાનમાં ધકેલતો હતો. એની આંગળીઓ એની યોનિની ભીનાશમાં રમતી—એક ગરમ, ઝીણું કંપન એના રોમેરોમમાં દોડતું, જાણે એ વિમિતના સ્પર્શની કલ્પનામાં ડૂબતી હોય, પણ એનું મન એક ગુપ્ત શરમમાં બંધાયેલું હતું, જાણે એ પોતાની જાતને એક પૂતળાની જેમ જોતી હોય, જે ઝંખે છે પણ જોડાતી નથી. એની નજર પ્રિયાના ધ્રૂજતા શરીર પર, રોહનની શાંત ગરમી પર, વિમિતના જંગલી સ્પર્શ પર—જાણે એ એક ગરબાની નર્તકી હોય જે લયમાં જોડાવા તડપે છે, પણ એના પગ ખૂણામાં બંધાયેલા, એની ઝંખના એક ન સમાતી તરસ બની એના રગેરગમાં ગુંજતી. એનું શરીર એક જ્વાળામુખી બની ગયું—અંદરથી ધગધગતું, બહારથી ધ્રૂજતું—જાણે એ પોતાની અંદર એક સ્ત્રીને જીવવા માંગતી હોય, એક બેશરમ, આઝાદ નેહા જે વિમિતની ગરમીમાં ઝૂલે, પણ એનું મન એને એક શૂન્યમાં ધકેલતું, એક નાનું મૃત્યુ જે એની ઝંખનાને શાંત કરવાને બદલે વધુ ભડકાવતું.
વિમિતે એક કોન્ડમ લગાવ્યું—એની નજર નેહા પર ફરી, એની આંખોમાં એક ગરમી ઝળકી, જાણે એ એની હાજરીમાં એક નવું રોમાંચ શોધતો હોય, ને તે જ પળે એનું શરીર પ્રિયા સાથે જોડાયું. એક ધીમું, ગરમ થ્રસ્ટ—એ બંનેની શ્વાસ એક લયમાં ગુંથાઈ, જાણે એક નવો ગરબો શરૂ થયો હોય. એની લય ઝડપી થઈ—એના હાથ એના હિપ્સ પર ભીડાયા, એની ગરમીને ઝીલતા, જાણે એ એક ઝરણામાં ડૂબતો હોય. રોહને એ જ પળે પ્રિયાના ગળે હોઠ ફેરવ્યા—એની જીભ એની ચામડી પર ગરમ રેખાઓ દોરતી, એક નરમ ચૂસણ જે એના શરીરને ફરીથી જગાડતું હતું, જાણે એ એક ઝાંઝરની ધૂનમાં નવી ગરમી ઉમેરતો હોય. એના હાથ એના સ્તનો પર સરક્યા—એની આંગળીઓ એની નરમાઈને સહલાવતી, એની કુચાગ્રને ચૂંટતી, જાણે એ એક ચંદનની રંગોળી ચીતરતો હોય.
પ્રિયાનું શરીર ફરીથી ધ્રૂજી ગયું—એની શ્વાસ એક ગરમ આહમાં બદલાઈ, જાણે એ વિમિતની લયમાં, રોહનની ગરમીમાં એક નવી ચરમસીમાએ પહોંચી ગઈ હોય. વિમિતની થ્રસ્ટ્સ ઝડપી થઈ—એનું શરીર એની સાથે એક થયું, એક જંગલી, ગરમ ચરમસીમા જે એ બંનેને એક સાથે ઓગાળી દીધા. એની શ્વાસ ઝડપી થઈ, એનો હાથ એના હિપ્સ પર ભીડાયો—જાણે એ એ રોમાંચને એક ઝરણાની જેમ ઝીલતો હોય, એની ગરમીમાં ડૂબતો હોય. એની ચરમસીમા એક ધડકતા ઢોલની જેમ ગુંજી—એનું શરીર હળવેથી ધ્રૂજ્યું, ને પ્રિયાની જાંઘો એકબીજાને ઘેરી, એની આંખો બંધ થઈ, જાણે એ એક નવા બ્રહ્માંડમાં ખોવાઈ ગઈ હોય.
નેહાનું શરીર હવે એક બેકાબૂ તોફાનમાં ફેરવાયું હતું—એની આંગળીઓ એની યોનિની ભીનાશમાં રમતી, એની ભગાંકુર પર હળવેથી દબાતી, એક ઝીણી ધ્રૂજારી એના શરીરમાં દોડતી, જાણે એ એક ઝાંઝરની ધૂનમાં નાચતી હોય. એની શ્વાસ એક ગરમ આહમાં બદલાતી હતી—એની છાતી ઝડપથી ઉંચીનીચી થતી, એની નજર વિમિતની ગરમી પર, પ્રિયાના ધ્રૂજતા શરીર પર, રોહનના શાંત સ્પર્શ પર—જાણે એ આ ત્રણેયની લયમાં, આ ચરમસીમામાં એક અજાણ્યા ગરબામાં ઝૂલતી હોય. એનું મન એક ગહન શૂન્યમાં ખોવાયું—જાણે એ પોતાની અંદર એક નવી નેહાને જન્મ આપતી હોય, એક સ્ત્રી જે શરમના દરવાજાને તોડી, વિમિતની ગરમીમાં ડૂબવા તડપતી હોય, પણ એ તડપ એક ન સમાતી તરસ બની, એના શરીરને એક ધગધગતી આગમાં ફેરવતી, એક નાનું મૃત્યુ જે એની ઝંખનાને શાંત કરવાને બદલે એક નવું બ્રહ્માંડ જન્માવતું.
લિવિંગ રૂમમાં એક ગહન શાંતિ છવાઈ ગઈ હતી—જાણે તોફાન પછીની ઝાકળ ધીમે ધીમે ધરતી પર ઉતરતી હોય. પ્રિયાનું શરીર સોફા પર ઢળી પડ્યું—એની જાંઘો એકબીજાને ઘેરતી, એની શ્વાસ હજુ ઝડપી, એની આંખો અડધી બંધ, જાણે એ એક ઝરણામાંથી ઉગતી દેવી હોય, રોહન ને વિમિતની ગરમીના નશામાં ડૂબેલી. વિમિત એની બાજુમાં બેઠો—એની છાતી ઉંચીનીચી થતી, એની નજર પ્રિયા પર ટકેલી, પણ એક ક્ષણ માટે નેહા તરફ ફરી, એની આંખોમાં એક ગરમી ઝળકતી, જાણે એ એની ઝંખનાના ઝરણામાં ડૂબવા તડપતો હોય. રોહન પ્રિયાની બાજુમાંથી ધીમે ઉઠ્યો—એની આંગળીઓ હજુ પ્રિયાની ચામડી પરથી સરકતી, એની શ્વાસ શાંત, પણ એની નજર નેહા પર પડી, જે ખૂણામાં ઊભી હતી, એનું શરીર એક બેકાબૂ તોફાનમાં ધ્રૂજતું, એની આંગળીઓ એની ભીનાશમાં રમેલી, એની આંખોમાં એક ધગધગતી આગ.
નેહાએ એક ઊંડો શ્વાસ લીધો—એની છાતી ઉભરાઈ, એની નજર રોહન પર ટકેલી, જાણે એ એક નવા ઝરણામાં ડૂબવા તૈયાર હોય. એનું મન હજુ એ ગહન શૂન્યમાં ઝૂલતું હતું, પણ એનું શરીર એક નવી તરસમાં તડપતું હતું, એ ઝંખના જે વિમિતની ગરમીએ જગાડી હતી, ને હવે રોહનની નજરે ભડકાવી રહી હતી. પ્રિયાએ એક નજર નેહા પર નાખી, એના હોઠ પર એક હળવું સ્મિત રમ્યું, જાણે એ નેહાની તડપને સમજતી હોય.
પ્રિયા ધીમેથી બોલી, એનો અવાજ એક મધુર ઝાંઝરની જેમ ગુંજ્યો, “નેહા, તું રોકાઈ શા માટે? આગળ વધ, આ રાત તારી પણ છે.”
નેહાની શ્વાસ ઝડપી થઈ—એની આંખો પ્રિયા પર ફરી, એક ક્ષણ માટે ખચકાટ ઝળક્યો, પણ પછી એ ઝંખનાની આગે એ ખચકાટને ઓગાળી દીધો.
વિમિતે એક ગરમ હાસ્ય સાથે ઉમેર્યું, “હા, નેહા, તું જોઈ રહી હતી—હવે ફીલ કર. રોહન તને એ ગરમી આપશે જે તું ઝંખે છે.”
એની નજર નેહા પર ટકેલી, એક મિશ્ર ભાવથી ભરેલી—ઈર્ષા, રોમાંચ, ને એક ગુપ્ત આમંત્રણ.
રોહને એક પગલું આગળ વધ્યું, એનો હાથ નેહાની તરફ લંબાયો, “આવ, નેહા. તારી આંખોમાં એ આગ હું જોઉં છું—એને બહાર આવવા દે.”
નેહાએ એક ક્ષણ રોકાઈ—એનું મન હજુ એ સંસ્કારના તાળાને તોડવા મથતું હતું, પણ એનું શરીર એક બેકાબૂ ઝરણામાં ફેરવાયું હતું, એની ભીનાશ એની જાંઘો પર ઝરતી, એની છાતી ધડકતી, એની ઝંખના એક ધગધગતી આગ બની ભડકતી. એણે ધીમેથી કહ્યું, “હું... હું રોકાઈ નથી શકતી...”
પ્રિયાએ હળવેથી હસીને નેહાને ખેંચી, એનો હાથ રોહનની હથેળીમાં મૂક્યો, “જા, નેહા. આ ગરમી તારી છે—એને ઝીલ.”
વિમિતે પ્રિયાને નજીક ખેંચી, એની નજર નેહા પર ટકેલી, “અમે જોઈશું—જેમ તેં જોયું.”
નેહાનું શરીર ધ્રૂજી ગયું—પ્રિયા ને વિમિતના શબ્દો એની ઝંખનાને એક નવી ઊંચાઈએ લઈ ગયા, એની શરમનો દરવાજો સંપૂર્ણ તૂટી ગયો, ને એ રોહનની ગરમી તરફ ખેંચાઈ ગઈ, જાણે એક નદી દરિયામાં ઓગળવા તડપતી હોય.
લિવિંગ રૂમની ગરમ હવા હવે એક નવા તોફાનમાં ફેરવાઈ ગઈ હતી—જાણે રાતનું આકાશ ઝળુંબતા તારાઓથી ફરી ભરાઈ ગયું હોય, ને દરેક શ્વાસ એક નવી ગરબાની ધૂનમાં ગુંથાતો હોય. નેહા રોહનની સામે ઊભી—એનું ટોપ હળવેથી ખભા પરથી સરકી ગયું, એની નગ્ન છાતી લાઈટની ઝાંયમાં ઝળકતી, જાણે બે ઉન્નત ટેકરીઓ પર ચાંદની લહેરાતી હોય. એની ત્વચા—એક ચંદનની રંગોળીની જેમ ગરમ, એની નાભિ એક ઊંડું ઝરણું, એની જાંઘો એક રહસ્યમય ખીણની જેમ ખુલતી—એક દેવીની જેમ ઊભી રહી, જેની ગરમી રોહનને બોલાવતી હતી. પ્રિયા સોફા પર ઢળી, એની નજર નેહા પર, એક હળવું સ્મિત એના હોઠ પર, જાણે એ એક નવી નર્તકીને ગરબાના તાલમાં જોડાતી જોતી હોય. વિમિત એની બાજુમાં—એનો હાથ પ્રિયાની કમર પર, એની આંખો નેહા પર ટકેલી, એક ગરમી ને ઈર્ષાના મિશ્રણથી ભરેલી.
રોહને નેહાનો હાથ પકડ્યો—એની આંગળીઓ એની હથેળીઓમાં ભીડાઈ, એક ગરમ સ્પર્શ જે નેહાના શરીરમાં વીજળીનો કરંટ દોડાવતો હતું, જાણે એ એક ઝાંઝરની ધૂનમાં નાચવા તૈયાર હોય. એણે એના હોઠ એના ગળે સરકાવ્યા—એક નરમ, ગરમ ચૂસણ જે એની ચામડી પર લાલ નિશાની છોડતું હતું, જાણે એ એક નદીની રેખા દોરતો હોય. એના હાથ એની છાતી પર સરક્યા—એની આંગળીઓ એના સ્તનોની નરમાઈ પર રમતી, એક ગોળાઈને સહલાવતી, જાણે એ બે ધડકતા તારાઓને ચૂમતો હોય. નેહાનું શરીર ધ્રૂજી ગયું—એની શ્વાસ ઝડપી, એની આંખોમાં એક નવી આઝાદી ઝળકતી, જાણે એ પોતાની ઝંખનાને આખરે મુક્ત કરતી હોય.
રોહને નેહાને ધીમે ધીમે સોફા પર બેસાડી—એની નજર એની આંખોમાં ડૂબેલી, એક ગરમ, જંગલી રોમાંચથી ભરેલી. એણે એના પેન્ટને નરમાશથી ખસેડ્યો—એની નગ્નતા હવે સંપૂર્ણ ખુલ્લી પડી, એની યોનિ એક ઝગમગતા ઝરણાની જેમ ઝળકતી, જેની ભીનાશ લાઈટમાં ચાંદનીની જેમ લહેરાતી હતી, એ ભીનાશ જે પહેલેથી જ એની જાંઘો પર ઝરતી હતી, વિમિતની ગરમીથી જન્મેલી, ને હવે રોહનના સ્પર્શથી છલકાતી. એની જીભ એના જાંઘની અંદરની બાજુએ સરકી—એક ગરમ, નરમ ચૂસણ જે નેહાના શરીરને ધ્રૂજાવતું હતું, જાણે એ એક ગરબાની લયમાં ઝૂલતી હોય. એના હાથ એના હિપ્સ પર ભીડાયા—એની ગરમીને પોતાનામાં ઝીલતા, જાણે એ એક ધગધગતી અગ્નિની જ્વાળાઓને ચૂમતો હોય. એની જીભ એની યોનિ પર પહોંચી—એક નરમ, ગરમ ચૂસણ જે એની ભગાંકુરને રણકાવતું હતું, જાણે એ એક ઝાંઝરની ધૂનમાં ગુંજતી હોય. એની જીભ એની નરમ ચામડી પર ગોળ ગોળ ફરતી—એની ભીનાશને ચાખતી, એક મધુર અમૃતની જેમ એના હોઠો પર ઝરતી, જાણે એ એક ઝરણામાં ડૂબતો હોય.
નેહાનું માથું પાછળ ઢળી ગયું—એની શ્વાસ ઝડપી, એની આંખો અડધી બંધ, જાણે એ એક નવા બ્રહ્માંડમાં ખોવાતી હોય. એની ઝંખનાની તરસ, જે પહેલેથી જ વિમિતની ગરમીએ ભડકાવી હતી, હવે રોહનના સ્પર્શમાં પીગળતી હતી, એનું શરીર એક નદી બની એ ગરમીમાં હિલોળે ચડતું હતું. એના હાથ ગાદીને ભીડતા—એની આંગળીઓ નરમાઈમાં ખૂંપતી, જાણે એ આ રોમાંચને ઝીલવા મથતી હોય. એનું મન એક ઝળુંબતા ઝરણામાં ડૂબતું હતું—એ શરમનો દરવાજો જે એણે તોડ્યો હતો, હવે સંપૂર્ણ ખુલ્લો પડ્યો, ને એની અંદરની નવી નેહા, બેશરમ ને આઝાદ, રોહનની ગરમીમાં ઝૂલતી, એક દેવીની જેમ ઝગમગતી.
પ્રિયાએ એક નજર નેહા પર નાખી—એનું સ્મિત ગાઢ થયું, એની શ્વાસ ઝડપી, જાણે એ રોહનની ગરમીને ફરીથી ફીલ કરતી હોય, પણ નેહાની હાજરી એક નવું તોફાન ઉભું કરતી હતી. એનું શરીર હળવેથી ધ્રૂજ્યું—એની જાંઘો એકબીજા સાથે ઘસાતી, એની હથેળીઓ ગાદી પર ભીડાઈ, એની આંગળીઓ નરમાઈમાં ખૂંપતી, જાણે એ પોતાની ગરમીને કાબૂમાં રાખવા મથતી હોય. એની નજર રોહનની જીભ પર ટકેલી—જે નેહાની યોનિ પર રમતી હતી, ને એના હૃદયમાં એક ઈર્ષાની આગ ભડકી, જાણે એ રોહનની ગરમીને ફરીથી ઝીલવા તડપતી હોય, પણ નેહાની ઝગમગતી હાજરી એ ઝંખનાને એક ગુપ્ત શૂન્યમાં ધકેલતી હતી. એનું મન એક યુદ્ધનું મેદાન બની ગયું—એક તરફ ઈર્ષા, જે રોહનના સ્પર્શને નેહા પર જોતી એના હૃદયને ભેદતી હતી; બીજી તરફ એક રોમાંચ, જે એના શરીરમાં એક નવી આગ લગાડતો હતો, જાણે એ આ દ્રશ્યમાં એક અજાણ્યા ગરબામાં જોડાતી હોય. એની આંખોમાં એક મિશ્ર ભાવ ઝળક્યો—એ નેહાની આઝાદીને ઈર્ષા કરતી હતી, પણ તે જ પળે એની ગરમી એના રોમેરોમમાં એક ઝરણું બની ઝરતી હતી, એક ઝંખના જે એને ફરીથી જગાડતી હતી.
વિમિતનો હાથ પ્રિયાની કમર પર થોડો દબાયો—એની શ્વાસ ઝડપી, એની નજર નેહા પર ટકેલી, જાણે એ એની ગરમીમાં ડૂબવા તડપતો હોય, પણ પ્રિયાની હાજરી એક ગુપ્ત રોકણ બની એને બાંધતી હતી. એની આંગળીઓ પ્રિયાની ચામડીમાં હળવેથી ખૂંપતી—એનું શરીર એક ઝંખનાના તોફાનમાં ધ્રૂજતું, એની છાતી ઉંચીનીચી થતી, જાણે એ પોતાની તડપને કાબૂમાં રાખવા મથતો હોય. એનું મન એક ગાંડપણની હદે તડપતું હતું—નેહા, જેની ગરમીએ એને પહેલેથી જ ભડકાવ્યો હતો, હવે રોહનના સ્પર્શમાં ઝગમગતી હતી, ને એ ઈર્ષાની આગ એના રોમેરોમમાં ભડકતી હતી, જાણે એ એક રણની ધરતી હોય જે વરસાદને ઝંખતી હોય, પણ એ વરસાદ નેહા પર ઝરતો હતો. એની નજર રોહનની જીભ પર ટકેલી—જે નેહાની ભીનાશને ચાખતી હતી, ને એના હૃદયમાં એક ઝંખનાનો દરિયો હિલોળે ચડ્યો, જાણે એ એની ગરમીમાં ડૂબવા તડપતો હોય, પણ પ્રિયાની હાજરી એને એક શૂન્યમાં ધકેલતી હતી, એક ગુપ્ત રોકણ જે એની તડપને વધુ ભડકાવતું હતું. એનું શરીર એક જ્વાળામુખી બની ગયું—અંદરથી ધગધગતું, બહારથી ધ્રૂજતું—જાણે એ પોતાની અંદર એક નવા વિમિતને જન્મ આપતો હોય, એક પુરુષ જે નેહાની ગરમીમાં ઝૂલવા તડપતો હોય, પણ પ્રિયાના સ્પર્શમાં બંધાયેલો, એક નાનું મૃત્યુ જે એની ઝંખનાને શાંત કરવાને બદલે એક નવું તોફાન જન્માવતું હતું.
રોહને નેહાના જાંઘને હળવેથી ખુલ્લા કર્યા—એની નજર એની યોનિ પર ટકેલી, એક ઝગમગતા ઝરણાની જેમ ઝળકતી, જેની ગરમી એના હોઠો પર હજુ ઝરતી હતી. એણે એક કોન્ડમ લગાવ્યું—એનો હાથ એના હિપ્સ પર ભીડાયો, એની ગરમીને પોતાનામાં ઝીલતો, જાણે એ એક નદીના કાંઠાને ગળે લગાવતો હોય. એનું શરીર નેહા સાથે જોડાયું—એક ધીમું, ગરમ થ્રસ્ટ જે એ બંનેની શ્વાસને એક લયમાં ગુંથી દીધું, જાણે એક નવો ગરબો શરૂ થયો હોય. એની લય ઝડપી થઈ—એના હાથ એના સ્તનો પર સરક્યા, એની આંગળીઓ એની નરમાઈને સહલાવતી, એની કુચાગ્રને ચૂંટતી, જાણે એ બે ઉન્નત ટેકરીઓની ગરમીને ચૂમતો હોય. નેહાનું શરીર ધ્રૂજી ગયું—એની શ્વાસ એક ગરમ આહમાં બદલાઈ, જાણે એ રોહનની લયમાં એક ચરમસીમાએ પહોંચી ગઈ હોય. એના હાથ રોહનના ખભા પર સરક્યા—એની આંગળીઓ એની ચામડીમાં ભીડાઈ, જાણે એ આ ગરમીને ઝીલવા મથતી હોય, એની ઝંખના એક ધગધગતી આગમાં ઓગળતી હતી.
પ્રિયાનું શરીર હવે એક બેકાબૂ તોફાનમાં ફેરવાયું—એની હથેળીઓ ગાદી પર ભીડાતી, એની જાંઘો ધ્રૂજતી, એની યોનિમાં એક ઝીણી ભીનાશ રેલાતી, જાણે એ રોહનની લયમાં, નેહાના ધ્રૂજતા શરીરમાં એક અજાણ્યા ગરબામાં જોડાતી હોય. એનું મન એક ગહન શૂન્યમાં ખોવાયું—એ ઈર્ષાની આગ એના હૃદયને ભેદતી હતી, પણ તે જ પળે એક રોમાંચ એના શરીરમાં એક નવી નદી બની હિલોળે ચડતો હતો, જાણે એ પોતાની અંદર એક નવી પ્રિયાને જન્મ આપતી હોય, એક સ્ત્રી જે નેહાની આઝાદીને ઈર્ષા કરે છે, પણ તે જ પળે એની ગરમીમાં ઝૂલવા તડપે છે, એક નાનું મૃત્યુ જે એની ઝંખનાને શાંત કરવાને બદલે એક નવું બ્રહ્માંડ જન્માવતું. એની નજર નેહાના ચરમસીમા પર થીજી ગઈ—એની શ્વાસ એક ગરમ આહમાં બદલાતી, જાણે એ રોહનની ગરમીને ફરીથી ઝીલવા તૈયાર હોય, ને એની ગરમી એક નવી તરસમાં ફેરવાતી હતી.
વિમિતનું શરીર એક ઝળુંબતા જ્વાળામુખીમાં ફેરવાયું—એનો હાથ પ્રિયાની કમર પર દબાતો, એની આંગળીઓ એની ચામડીમાં ખૂંપતી, એની શ્વાસ ઝડપી, એની નજર નેહાના ધ્રૂજતા શરીર પર, રોહનની લય પર, જાણે એ એક ઝરણામાં ડૂબવા તડપતો હોય, પણ પ્રિયાની હાજરી એને રોકતી હતી. એનું મન એક ગાંડપણની હદે ધ્રૂજતું—ઈર્ષા એના હૃદયને ભેદતી, જાણે એ નેહાની ગરમીને રોહનના હાથમાં જતી જોતો એક નાનું મૃત્યુ અનુભવતો હોય, પણ તે જ પળે એક ઝંખનાનો દરિયો એના શરીરમાં હિલોળે ચડતો, જાણે એ નેહાના ચરમસીમામાં એક અજાણ્યા રોમાંચમાં ખોવાતો હોય. એની આંખોમાં એક તરસ ઝળકતી—એ નેહાની આઝાદીને ઝંખતો હતો, એની ગરમીમાં ડૂબવા તડપતો હતો, પણ પ્રિયાનો સ્પર્શ એને બાંધતો હતો, એક ગુપ્ત શરમ જે એની તડપને વધુ ભડકાવતી હતી, ને એનું શરીર એક નવા વિમિતના જન્મમાં ધ્રૂજતું, જે આ ગરમીમાં ઝૂલવા તૈયાર હતું, પણ હજુ અધૂરું હતુ.
રોહનની થ્રસ્ટ્સ ઝડપી થઈ—એની લય એક જંગલી ઢોલની થાપમાં ફેરવાઈ, એનું શરીર એની સાથે એક થયું, એક જંગલી, ગરમ ચરમસીમા જે એ બંનેને એક સાથે ઓગાળી દીધા. એની શ્વાસ ઝડપી થઈ, એનો હાથ એના હિપ્સ પર ભીડાયો—જાણે એ એ રોમાંચને એક ઝરણાની જેમ ઝીલતો હોય, એની ગરમીમાં ડૂબતો હોય. એની ચરમસીમા એક ધડકતા ઢોલની જેમ ગુંજી—એનું શરીર હળવેથી ધ્રૂજ્યું, ને નેહાની જાંઘો એકબીજાને ઘેરી, એની આંખો બંધ થઈ, જાણે એ એક નવા બ્રહ્માંડમાં ખોવાઈ ગઈ હોય, એની અંદરની નવી નેહા હવે સંપૂર્ણ આઝાદ, એક દેવીની જેમ ઝગમગતી. એની શ્વાસ એક ગરમ આહમાં બદલાતી—એની છાતી ઝડપથી ઉંચીનીચી થતી, એનું શરીર એક ઝળુંબતા ઝરણામાં ફેરવાયું, જાણે એ પોતાની ઝંખનાને આખરે શાંત કરતી હોય, ને તે જ પળે એક નવી તરસ જન્મતી હોય.
નેહા સોફા પર ઢળી પડી—એની જાંઘો એકબીજાને ઘેરતી, એની શ્વાસ ઝડપી, એની આંખો બંધ, જાણે એ રોહનની ગરમીમાં એક નવા બ્રહ્માંડમાં ખોવાઈ ગઈ હોય, એની નવી, આઝાદ નેહા એક દેવીની જેમ ઝગમગતી. રોહન એની બાજુમાં—એની શ્વાસ શાંત થતી, એની નજર નેહા પર, પણ એક ક્ષણ માટે પ્રિયા ને વિમિત તરફ ફરી, જાણે એ એક નવા તોફાનની રાહ જોતો હોય. પ્રિયા ને વિમિત સોફાની બીજી બાજુએ—એમની નજર નેહા ને રોહન પર થીજેલી, એમના શરીરમાં એક ઝંખનાની આગ ભડકતી, ઈર્ષા ને રોમાંચનો દરિયો એમના રોમેરોમમાં હિલોળે ચડતો, એમની તડપ હવે એક બેકાબૂ તોફાનમાં ફેરવાતી હતી.
પ્રિયાએ એક ઊંડો શ્વાસ લીધો—એની નજર નેહા પરથી સરકી રોહન પર પડી, ને પછી વિમિત તરફ ફરી, એના હોઠ પર એક ગરમ, થોડું તોફાની સ્મિત રમ્યું. એણે ધીમેથી, ઝંખનાથી ભરેલા સ્વરમાં કહ્યું, “કોઈને જોવામાં પણ આટલી મજા આવે એ આજે અનુભવ્યું. રાત હજુ પૂરી નથી થઈ, આપણે ચારેય એક ગ્રુપ ડાન્સ નહીં કરીએ?” એનો અવાજ નરમ હતો, પણ એમાં એક બેફિકર આમંત્રણ ઝળકતું હતું, જાણે એ પોતાની ઈર્ષાને રોમાંચમાં ઓગાળી રહી હોય.
વિમિતની આંખોમાં ઝગમગાટ ઝળક્યો—એનો હાથ પ્રિયાની કમર પરથી સરકી એના હિપ્સ પર ગયો, એની આંગળીઓ એની ચામડીમાં હળવેથી ભીડાઈ, એની શ્વાસ ઝડપી થઈ. એણે ગરમ, ધ્રૂજતા સ્વરમાં કહ્યું, “હા, આપણે બધા હવે ગિલ્ટી, શરમ, સંકોચ, ખોટા આદર્શોના બંધનમાંથી આઝાદ થઈ ગયા છીએ... હવે ગ્રુપ ડાન્સમાં શેની શરમ?” એના શબ્દોમાં કાચી ઉત્તેજના ગુંજતી હતી, જાણે એ પોતાની ઝંખનાને આખરે મુક્ત કરવા તૈયાર હોય.
નેહાએ આંખો ખોલી—એની નજર પ્રિયા ને વિમિત પર પડી, એના રોમેરોમમાં એક નવી તરસ ગુંજી, જાણે એ રોહનની ગરમી પછી હવે નવા દરિયામાં ડૂબવા તડપતી હોય. એણે ધીમેથી, પણ નિશ્ચય સાથે કહ્યું, “હું... હું તૈયાર છું.”
રોહને એક ગરમ હાસ્ય સાથે નેહાને નજીક ખેંચી, એની નજર પ્રિયા ને વિમિત પર ફરી, “ચાલો તો પછી, આ બધું એક સાથે પૂરું કરીએ.” એનો સ્વર રમૂજી પણ જંગલી ઉત્તેજનાથી ભરેલો હતો, જાણે એ આ રાતને એક નવી ઊંચાઈએ લઈ જવા માંગતો હોય.
પ્રિયા સોફા પરથી ઉઠી—એનું શરીર ગરમ, એની નગ્નતા લાઈટમાં ઝળકતી, જાણે એ એક ઝગમગતી નદી હોય, ફરીથી હિલોળે ચડવા તૈયાર. એણે વિમિતનો હાથ પકડ્યો, ને બંને નેહા ને રોહન તરફ ખેંચાયા, જાણે ચાર લહેરો એક દરિયામાં ભળવા તડપતા હોય. રોહને નેહાને નજીક રાખી, એની જીભ એના ગળે સરકી, એક નરમ ચૂસણ જે એની ચામડી પર ગરમ રેખાઓ દોરતું હતું, જ્યારે એનો હાથ પ્રિયાની કમર પર સરક્યો, એની આંગળીઓ એની નરમાઈમાં ભીડાઈ, એક સ્પર્શ જે એના શરીરને ફરીથી જગાડતો હતો. વિમિતે નેહા તરફ ઝૂકી—એના હોઠ એના ખભા પર સરક્યા, એક ચૂસણ જે લાલ નિશાની છોડતું હતું, જાણે એ એની ઝંખનાના ઝરણામાં ડૂબતો હોય, એની શ્વાસ એના કાનમાં ઝીણી ગરમી રેલાવતી.
ચારેયની ગરમી એક ધડકતા તોફાનમાં ભળી ગઈ—પ્રિયાનું શરીર રોહનની લયમાં ઝૂલતું, એના હાથ એના સ્તનો પર સરક્યા, આંગળીઓ એની નરમાઈને સહલાવતી, જ્યારે વિમિતની જીભ નેહાની યોનિ પર સરકી, એની ભીનાશને ચાખતી, એક ગરમ ચૂસણ જે એના શરીરને ધ્રૂજાવતું હતું, જાણે એ એની ઝંખનાને મધુર અમૃતની જેમ ઝીલતો હોય. નેહાએ ગરમ આહ ભરી—એના હાથ વિમિતના વાળમાં ફસાયા, આંગળીઓ એના માથામાં ખૂંપતી, જાણે એ એની ગરમીને ઝીલવા મથતી હોય, જ્યારે રોહનની આંગળીઓ એના હિપ્સ પર રમતી, એક નવી લયમાં ગુંથતી. પ્રિયાએ રોહનના હોઠ પર હોઠ ફેરવ્યા—એક ગરમ, ભીનું ચુંબન જે બંનેને જંગલી રોમાંચમાં ઓગાળતું હતું, જ્યારે એનો હાથ વિમિતની છાતી પર સરક્યો, એની ધડકનને સહલાવતો.
વિમિતે કોન્ડમ લગાવ્યું—એની નજર નેહા પર ટકેલી, ગરમી ને નિશ્ચયથી ભરેલી, ને એનું શરીર નેહા સાથે જોડાયું, એક ધીમું, ગરમ થ્રસ્ટ જે બંનેની શ્વાસને એક લયમાં ગુંથતું હતું. રોહને પ્રિયા સાથે લય પકડી—કોન્ડમ સાથે એનું શરીર એની સાથે એક થયું, થ્રસ્ટ્સ ઝડપી, હાથ એના હિપ્સ પર ભીડાયા, જાણે એ એક નર્તકીની જેમ ઝૂલતો હોય. ચારેયની શ્વાસ એક સાથે ગુંજી—એક ધડકતા ઢોલની થાપમાં ભળી, એક જંગલી, ગરમ ચરમસીમા જે બધાને એક સાથે ઓગાળી દીધા. નેહાની જાંઘો વિમિતને ઘેરી—આંખો બંધ, શ્વાસ આહમાં, શરીર ધ્રૂજતું, જાણે એ નવા બ્રહ્માંડમાં ખોવાઈ ગઈ હોય. પ્રિયાનું શરીર રોહનની ગરમીમાં ધ્રૂજ્યું—હાથ એના ખભામાં ખૂંપતા, જાંઘો એકબીજાને ઘેરતી, જાણે એ આ રોમાંચને ઝીલતી હોય. વિમિત ને રોહનની શ્વાસ ઝડપી થઈ—શરીર હળવેથી ધ્રૂજ્યા, ચરમસીમા ગુંજતા ઢોલની જેમ રણકી, જાણે ચારેય એક ઝળુંબતા ઝરણામાં ડૂબી ગયા હોય, એક ગરમી જે બધાને ઝગમગાવતી હતી.
રાત ધીમે ધીમે શાંત થઈ—લિવિંગ રૂમમાં હવે ફક્ત ઝીણી શ્વાસની ગુંજ સંભળાતી, જાણે ચાર ઝગમગતા તારાઓ એકબીજામાં ઓગળીને શાંત આકાશમાં વિસરાઈ ગયા હોય. નેહા સોફા પર ઢળેલી, એનું શરીર હજુ ગરમ, એની આંખો અડધી ખુલ્લી, જાણે એ પોતાની નવી આઝાદીને શાંતિથી અનુભવતી હોય. એની જાંઘો પર રહેલી ઝીણી ભીનાશ હવે સૂકાતી હતી, એની છાતી ધીમે ધીમે ઉંચીનીચી થતી, ને એનું મન એક શાંત ઝરણામાં ડૂબેલું, જ્યાં શરમના દરવાજા તૂટી ગયા હતા, ને એક નવી નેહા જન્મી હતી—બેફિકર, ઝગમગતી, ને હજુ પણ થોડી તરસી. રોહન એની બાજુમાં, એક હાથ નેહાના ખભા પર હળવેથી ટેકેલો, એની નજર શૂન્યમાં ખોવાયેલી, જાણે એ આ રાતના રોમાંચને યાદ કરતો હોય—પ્રિયાની ગરમી, નેહાની નરમાઈ, વિમિતની હાજરી—એક જંગલી રાત જે એના રોમેરોમમાં કોતરાઈ ગઈ હતી, એક આગ જે શાંત થઈ, પણ એની રાખ હજુ ગરમ હતી.
પ્રિયા વિમિતની છાતી પર માથું ટેકવી બેઠી, એની આંગળીઓ એની ચામડી પર હળવેથી ફરતી, એક શાંત સ્મિત એના હોઠ પર રમતું, જાણે એ ઈર્ષા ને ઝંખનાના તોફાન પછી શાંતિના કિનારે પહોંચી હોય. એના શ્વાસ ધીમા થઈ ગયા હતા, એની નજર વિમિતના ચહેરા પર ટકેલી, પણ એનું મન થોડું પાછળ ફર્યું—નેહાની ગરમી, રોહનની લય, એ બધું જે એણે જોયું ને અનુભવ્યું, એક રાત જે એની ઈર્ષાને ઓગાળી એક નવી પ્રિયાને જન્મ આપી, જે હવે શાંત હતી, પણ એના હૃદયમાં એક ઝીણી ગુંજન રહી, એક નવી ઝંખના જે શાંતિમાં પણ ઝળકતી હતી. વિમિતના શ્વાસ ધીમા થઇ ગયા, એની નજર પ્રિયા પર ટકેલી, પછી નેહા તરફ સરકી, એક ગહન શૂન્યમાં ખોવાયેલી. એનો હાથ પ્રિયાની કમર પર હળવેથી રહ્યો, પણ એનું મન નેહાની ગરમીમાં ડૂબેલું, એ ઝંખના જે આખરે શાંત થઈ, પણ એના રોમેરોમમાં એક નવી તરસ જન્મી—એક પુરુષ જે આઝાદ થયો, પણ હજુ અધૂરો લાગતો, જાણે આ રાતે એને શાંતિ આપી, ને તે જ પળે એક નવું સપનું જગાડ્યું.
બહાર રાતનું અંધારું હળવું થયું—એક ઝીણી ઉજાસ બારીમાંથી ઝરતી, જાણે આ ચારેયની ઝંખનાને શાંત કરી નવો દિવસ લાવતી હોય. રૂમમાં એક મૌન છવાયું—શબ્દો વિનાનું, પણ ભાવનાઓથી ભરેલું. ગાદી પર થોડી કરચલીઓ, ટેબલ પર ખાલી ગ્લાસ, ને હવામાં એક હળવી ગરમી—આ બધું આ રાતની ગવાહી આપતું હતું. એમની વચ્ચે કશુંક નવું જન્મ્યું હતું—એક સંબંધ, એક આઝાદી, જે એમના રોમેરોમમાં ઝગમગતી રહે, ને આવતી રાતોમાં એક ઝીણી ગુંજનની જેમ પાછી યાદ આવે.
