નિતુ : ૭૬ (વાસ્તવ)
નિતુનું આ ઢળતું વલણ જોઈ વિદ્યાએ પૂછ્યું, "નિતુ! શું થયું? તું કેમ રડી રહી છે?"
"મને એ જ નથી સમજાતું કે હું શું કરું?"
"ભૂલી જા. ઇટ્સ ઓકે. જે થયું એ બધું જવા દે. હવે આગળનું પ્લાનિંગ શરૂ કરી દે." વિદ્યાના કહેવા છતાં તેના આંસુ રોકાવાનું નામ નહોતા લેતા. તેણે કેબિનની એકબાજુ પડેલા સોફા પર નિતુને બેસાડી અને ટેબલ પર રહેલ બેલ વગાડ્યો. ચપરાસી અંદર આવે એ પહેલા તે દરવાજા સુધી પહોંચી ગઈ.
ચપરાસીએ દરવાજો ખોલ્યો તો સામે જ વિદ્યા ઉભેલી. તેણે કહ્યું, "હું ના કહું ત્યાં સુધી કોઈને અંદર ના આવવા દેતો."
"જી!" કહીને ચપરાસી દરવાજાની બહાર જ દરવાન બનીને ઉભો રહ્યો.
વિદ્યાએ નિતુની બાજુમાં સ્થાન લીધું. તેને સાંત્વના આપતી તે કહેવા લાગી, "નીતિકા, આઈ નો વૉટ યુ આર ફીલ! બી કાલ્મ... પ્લીઝ."
અવઢવમાં પડેલી નીતિકા સંવાદીપણે તેના ખોળામાં માથું નાંખી સુઈ ગઈ. તેને વધારે કંઈ કહેવાનું ટાળીને વિદ્યા એના માથાને પ્રેમથી પંપાળી રહી. તેની આંખોમાંથી પડતા આંસુ વિદ્યાને પોતાનાં પગ પર અનુભવાઈ રહ્યા હતા. નિતુને પોતાની માના ખોળામાં સૂવાથી જે શાંતિ મળતી એવી જ શાંતિ વિદ્યાનાં ખોળામાં માથું રાખીને મળી રહી હતી. વિદ્યા ક્યાંય સુધી એના કપાળ અને કેશને પંપાળી રહી અને નિતુ બિડાયેલા નેત્રોથી એની હૂંફને માણતી રહી.
નિતુની યાદોમાં ખોવાયેલો નવીન પોતાની કેબિનમાં રહીને અચેત જેવો થઈ ગયેલો. પોતાની ખુરશી પર બેસીને તે ક્યારેક નિતુની ખાલી પડેલી ખુરશી તરફ જોયા કરતો, તો ક્યારેક ઉભો થઈને પોતે જાણે કોઈ વાંકથી સંડોવાયેલો છે, એમ સ્વ ને દોષી માની સ્વાત્માને ખિજાઈ જતો. નિતુ માટે શણગારેલા ફૂલો હજુ સુકાયા નહોતા. તે લટકતી વેણીઓ પાસે જઈને ઉભો રહ્યો.
તેને યાદ આવ્યું જયારે તેણે ટીબોચીના અને ફ્લોક્સનાં લાંબા સમય સુધી ન કરમાતા ફૂલોને જોઈને નિતુને કહ્યું હતું,"તમને ખબર છે આ ટીબોચીનાનું બીજું નામ શું છે?" "અંગ્રેજીમાં એને પ્રિન્સેસ ફ્લાવર કહે છે."
"તમને ખબર છે તમે આ કંપનીના પ્રિન્સેસ છો."
"પ્રિન્સેસ થઈને ઉદાસ રહે એ કેમ ચાલે! આ પ્રિન્સેસ ફ્લાવર લોન્ગ લાસ્ટીંગ છે અને એનું કારણ છે કે એ હંમેશા ખુશ રહે છે, ખીલેલું. તો એ ખીલેલા પ્રિન્સેસ ફ્લાવરને જોઈને આ કંપનીની પ્રિન્સેસ પણ હંમેશા હસતી રહેશે. એમાં વચ્ચે નાંખેલા ક્રેપ જેસ્મિન અને મોગરાના ફૂલોની સુંગંધ લોકોને મંત્રમુગ્ધ કરી દે છે. એમ તમે પણ એટલા જ ખુલીને જીવો કે તમને જોનારા લોકો મંત્રમુગ્ધ થઈ જાય."
લાંબા સમય સુધી ખીલેલા રહેનારા ટીબોચીનાનાં ફૂલોની વચ્ચે નાખેલા મોગરા તરફ તેનું ધ્યાન ગયું. વેણીઓમાં નાંખેલા જેસ્મિન અને મોગરાના ફૂલો કરમાઈ રહ્યા હતા. એક કરમાયેલા મોગરાના ફૂલને તોડી તેણે પોતાનાં હાથમાં લીધું અને મુઠ્ઠીમાં કસકાબંધ રીતે પકડી દિવાલ સાથે હાથ પટકતો તે આક્રંદ કરતો નીચે સરી પડ્યો.
ઓફિસનું વાતાવરણ આજની ઘટનાથી સ્તબ્ધ બની ગયું હતું. તંગદિલીની ખેલાયેલ આ રમતથી દરેક વ્યક્તિ ક્ષોભમાં સરેલી હતી. હતોત્સાહથી અનુરાધા એન્ડ ગ્રુપના સભ્યો પોતાનું કામ કરી રહ્યા હતા. સ્વાતિ અનુરાધાના ટેબલ પાસે આવી અને કહેવા લાગી, "અનુરાધા! સાંજનાં પાંચ વાગવા આવ્યા છે. મેડમની કેબિનમાંથી મેડમ કે નિતુ કોઈ જ બહાર નથી આવ્યું."
પાછળ બેઠેલા ભાર્ગવે કહ્યું, "હા... હંમેશા આપણે જેવું જોઈએ એ જ સત્ય હોય એવું થોડું છે."
"એટલે?" અનુરાધાએ પૂછ્યું.
ભાર્ગવ કહે, "નરી આંખે જોયેલું ખોટું હોય શકે. આપણે કદાચ નીતિકાને સમજવામાં ભૂલ કરી એ વાત બરાબર અને એનાથી એને માઠુ પણ લાગ્યું હોય. બની શકે મેડમેં એટલા માટે જ તેને પોતાની પાસે બેસાડી રાખી હોય."
કરુણા કમ્પ્યુટરમાં પોતાનું કામ કરતી કરતી તેઓનાં સંવાદને સાંભળી રહી હતી. જોકે તે પોતે પણ ઉદાસ હતી, પરંતુ નિતુ માટે. વિદ્યાની કેબીન તરફ જોઈ તેણે પોતાના કિબોર્ડને અંદર હડસેલ્યું અને લમણે હાથ દેતાં અસ્વસ્થ થઈ બેસી ગઈ.
"હું ચેક કરીને આવું છું." સ્વાતિએ કહ્યું. આશ્વર્યથી ભાર્ગવ બોલ્યો, "કઈ રીતે?"
સ્વાતિ તેને ઉત્તર આપવાને બદલે વિદ્યાની કેબીન તરફ ચાલી. દરવાજે પહોંચી એટલે ઉભેલા ચપરાસીએ હાથ આડો રાખ્યો અને બોલ્યો, "એક મિનિટ. તમે અંદર નહિ જઈ શકો."
"મારે વિદ્યા મેડમનું કામ છે. એને કહે કે હું અંદર આવવા માંગુ છું."
"જુઓ મેડમ. મોટા મેડમે કહ્યું છે કે એ ના ક્હે ત્યાં સુધી હું કોઈને અંદર જવા ન દઉં."
કતરાયને એની સામે જોતી સ્વાતિ પાછી આવી અને અનુરાધાના ટેબલ પાસે આવીને ઉભી રહી. અનુરાધા કહેવા લાગી, "છેલ્લા કેટલાંય કલાકથી બંને અંદર છે અને દરવાજો બંધ રાખ્યો છે. કોઈને પણ અંદર જવા દેવામાં નથી આવતાં. ઓફિસનું કામ હોય... તો પણ નહિ."
સાંજનો સમય થયો એટલે ઓફિસનો સમય પૂર્ણ થયો. સ્ટાફના લોકો પોતાનું કામ પતાવી જવા લાગ્યા. નવીને પોતાની બેગ પેક કરી અને ખુરશી પરથી હળવા પગે ઉભા થઈને જવાની તૈય્યારી કરતો હતો. બેગ ખભા પર લટકાવી કે નિતુ અંદર પ્રવેશી. નવીન અટક્યો અને લટકાવેલી બેગ સાથે સ્થિરતાથી તેની સામે તાકી રહ્યો. નિતુ નિઃશબ્દ બની તેના તરફ ધ્યાન આપ્યા વિના જ પોતાના ટેબલે પહોંચી અને પોતાનો સામાન પોતાની બેગમાં ભરવા લાગી. નવીન તેને જોયા કર્યો અને તે જતી રહી.
ઓફિસના મેઈન ગેટ પર નિતુ આવી ઉભી રહી. પાર્કિંગમાંથી નવીન ગાડી લઈને બહાર આવ્યો. નિતુ સાથે જવું એ એની રોજની આદત બની ગયેલી. આજે પણ તે તેનાં તરફ ગાડી લઈને આવ્યો ખરો, છતાં તેની નજીક ના જઈ શક્યો. તેણે થોડે દૂર પોતાની ગાડી થોભાવી દીધી. નિતુ તેની સામે જ ઉભી હતી. વિદ્યાની ગાડી આવી અને નિતુની સામે ઉભી રહી. નિતુ વિદ્યા સાથે બેસી ગઈ અને અનિમેષ નજરે નવીન તેની ગાડીમાં તેને બેસીને જતા જોઈ રહ્યો.
વિદ્યાએ જોયું કે નિતુ હજુ ઉદાસ જ છે. તેણે વાતની શરૂઆત કરતા કહ્યું, "નિતુ!"
"હમ?"
"ક્યાં સુધી આમ સેડ મૂડ સાથે બેસીશ?"
"મેમ, આજે મને કશું નથી સુજતું કે હું શું કરું?"
"એક કામ કર. તું આજે મારી સાથે ચાલ."
"ક્યાં?"
"ડિનર પર. આપણે છેલ્લે મારા ફાર્મ પર સાથે લંચ કર્યું હતું. એ પછી તું મારી સાથે જ નથી આવી."
"મેમ એક રિકવેસ્ટ કરું?"
"હા બોલ."
"પ્લીઝ... આજે નહિ."
થોડું હસી તે બોલી, " કમોન નીતિકા. હું તને ખાલી ડિનરનું જ કહી રહી છું."
સ્વસ્થ થતા તે બોલી, "મેમ, કૃતિ આજે આવવાની હતી અને અમે સાથે ડિનર લેવાનું નક્કી કર્યું હતું. મમ્મી અને એ બંને મારી રાહ જોતા હશે."
"ઠીક છે. જેવી તારી ઈચ્છા. તું એટલીસ્ટ મારી સાથે કોફી પર તો આવી શકેને?"
"હમ." હકારમાં માથું હલાવતા તે બોલી.
"આગળ નેક્સ્ટજેન કાફે પર ગાડી લઈ લેજે." વિદ્યાએ ડ્રાઈવરને કહ્યું.
કોફીબારમાં પહોંચી બંને એક ટેબલ પર બેઠી એટલામાં એક વેઈટર ત્યાં આવ્યો અને બુકપેડ ખોલતાં કહ્યું, "મેમ ઓર્ડર?"
"અત્યારે નહિ, તમે થોડીવાર રહીને આવશો."
વેઈટરે કહ્યું, "સોરી ફોર યોર ઈન્કોનવિનયન્સ બટ... આજે સ્ટાફ થોડો ઓછો છે. થોડીવાર પછી તમારે ઓરર્ડર આપવા માટે જાતે કાઉન્ટર પર આવવું પડશે. જો પોસિબલ હોય તો અત્યારે જ..."
"કંઈ વાંધો નહિ. હું લઈ જઈશ."
"ઓકે." કહી તે જતો રહ્યો.
વિદ્યાએ ફરી નિતુ સામે જોયું. એક જ અવસ્થામાં અટવાયેલી એને જોઈને વિદ્યાએ એના બંને હાથ પોતાના હાથમાં લઈ લીધાં. તે કહેવા લાગી, "તમે મને વારંવાર કહેવાની કોશિશ કરી કે હું નવીનને વધારે પડતો આગળ આવવા દઉં છું. પણ હું સમજી જ ના શકી કે નવીન આટલો બધો આગળ પહોંચી જશે."
"ઇટ્સ ઓકે. હવે આ સાધારણ વાતને ક્યાં સુધી વાગોળ્યા કરીશ?"
"તમને આ સાધારણ વાત લાગે છે?"
મલકાતાં તેણે જવાબ આપ્યો, "જ્યારે નવીને તારી કેબિનમાં તારા માટે ફૂલથી ડેકોરેશન કરાવ્યું હતું અને મેં એના માટે રિએક્ટ કર્યું હતું. ત્યારે તું મારી વિરોધમાં બોલવા લાગી હતી. તે જ કહ્યું હતુને કે હું ખોટી હતી. આજે એણે તને પ્રપોઝ કર્યું અને હું કહું છું કે એણે એની લાગણી તારી સામે એક્સપ્રેસ કરી છે. તો પણ તું મને જ ખોટી કહી રહી છે!"
"હું સમજી નહિ!"
તેણે ફરી હસીને કહ્યું, "જ્યાં સુધી પોતાના ઘર પર ઘા ન પડેને, ત્યાં સુધી દુઃખનો અનુભવ ના થાય. આપણે આપણી લાગણી આસાનીથી સામેવાળી વ્યક્તિને જણાવી દઈએ છીએ. પણ સામેવાળી વ્યક્તિને એ ગમે છે કે પછી એની લાગણી દુભાય છે એ કોણ નક્કી કરશે?"
"પણ એટલી વિચારણા તો કરી શકાયને કે આપણે જે કરી રહ્યા છીએ એની સામેવાળી વ્યક્તિ પર કેવી અસર થાય છે?"
"તો તું કેમ ના સમજી શકી કે નવીનનાં મનમાં શું ચાલી રહ્યું છે?"
"હં....!"
"તું પણ તો સમજી શકતી હતીને કે નવીનનાં મનમાં તારા માટે ફ્રેન્ડશિપથી આગળ કંઈક છે."
"હા... તમારા બધાના કહ્યા છતાં હું ના સમજી શકી. એ મારી મિસ્ટેક હતી." તેણે ફરીથી મોં લટકાવ્યું.
"એમાં તું આટલી બધી શું સિરિયસ થઈ ગઈ! આજ કાલ આ બધું તો કોમન છે. આમેય, હવેથી તું શાહની કેબિનમાં ચાલી જવાની છે. થોડા દિવસમાં નવીન પણ બધું ભૂલી જશે અને એને કોઈ નવું મળી જશે. તમે બંને ફ્રેન્ડ છો. તારા જેવી સુંદર અને કામઢી સ્ત્રીને જોઈ એણે પ્રપોઝ કર્યું એમાં એનો શું વાંક? બધું લેટ ગો કર, નવીન સારો માણસ છે અને મેં એને સમજાવી દીધું છે. નવીન સાથે મોઢું બગાડીને વાત ના કરતી. આ બધું તો ચાલ્યા કરવાનું છે. એને ફરીથી એક મોકો આપ અને ફ્રેન્ડ તરીકે ટ્રીટ કર. પણ આ વખતે ધ્યાન રાખજે, કે તું એને ફ્રેન્ડથી આગળ નહિ વધવા દે."
વિદ્યાએ મોટી આંખો કરી થોડાં હસમુખા થઈ કહ્યું એટલે નિતુથી પણ હસી જવાયું. તે આગળ બોલી, "બસ, આમ જ હસતી રહેજે. તું ઉદાસ થઈ જાય છેને... એ મને નથી ગમતું. આપણા સંબંધ પર કોઈ અસર ના પડવી જોઈએ, ઓકે? હું કોફી લઈને આવું છું." તેનો હાથ છોડી વિદ્યા કાઉન્ટ પર ગઈ અને કટાક્ષમાં નિતુ બબડી, "અહીં મને મારું ભાન નથી અને આને આના વાહિયાત સંબંધની પડી છે. હૂહ... કોફી પર મને લાવી છે અને હું શું લઈશ એ મને જ ના પૂછ્યું!"
કાઉન્ટર પર ગયેલી વિદ્યાનો ફોન ટેબલ પર જ હતો. નિતુ મનમાં બબડી રહી હતી એટલામાં મેસેજ આવ્યો અને ફોનની સ્ક્રીન જાગી. તેનું ધ્યાન ફોન તરફ ગયું. એક નજર તેણે કાઉન્ટર પર કરી તો વિદ્યા ઓર્ડર આપી રહી હતી. કોનો મેસેજ છે એ જાણવા તેણે ફોન પોતાના તરફ કર્યો. "નિકુંજ...!" નામ વાંચતા જ તેની આંખો પહોળી થઈ ગઈ. તેણે સ્ક્રોલ ડાઉન કરી મેસેજ જોયો. તેનાં બે મેસેજ હતા, "ના." "આજે પણ નહિ."
તેના મનમાં વિચારોનું રમખાણ જાગ્યું, "જે નિકુંજને શોધવા માટે અમે આટલી બધી મહેનત કરી રહ્યા છીએ, એ આજે પણ વિદ્યાના કોન્ટેક્ટમાં છે! તે શેનો ઈન્કાર કરી રહ્યો છે? શું છે જેના માટે એ કહે છે કે આજે પણ નહિ?"
