जंगलातील मैत्री आणि एकता
एका घनदाट जंगलात विविध प्रकारचे प्राणी आणि पक्षी आनंदाने राहत होते. जंगल हिरव्यागार वृक्षांनी भरलेले होते, आणि निसर्गाचा नितांत सुंदर नजारा सर्वत्र पसरला होता. त्या जंगलाचे सिंह राजा होते. तो अत्यंत न्यायप्रिय आणि कर्तव्यनिष्ठ होता. जंगलातील प्रत्येक प्राणी त्याचा सन्मान करत असे, परंतु जंगलातील प्राण्यांमध्ये काही प्रमाणात मतभेद होते. ते एकमेकांच्या समस्यांकडे दुर्लक्ष करत आणि आपआपल्या स्वार्थासाठी जगत असत.
जंगलात ससे, हरीण, कोल्हे, वानर, पक्षी, आणि इतर अनेक प्राणी राहत होते. प्रत्येक प्राणी आपापल्या विशेष गुणांमुळे ओळखला जाई. ससा वेगवान होता, हरीण चपळ होते, कोल्हा चतुर होता, तर वानर कुशल आणि हुशार होते. मात्र, त्यांच्यात एकत्रित काम करण्याचा भाव कमी होता.
एके दिवशी जंगलात एक क्रूर वाघ आला. तो फारच भयानक आणि आक्रमक होता. तो जंगलातील प्राण्यांना सतत मारून खात होता. त्यामुळे प्राणी घाबरले आणि पळून सुरक्षित ठिकाणी लपायला लागले. वाघाच्या भीतीमुळे जंगलातील शांतता संपुष्टात आली होती. प्राण्यांच्या मनात वाघाबद्दल प्रचंड दहशत निर्माण झाली.
जंगलातील संकट दिवसेंदिवस वाढत होते. वाघाच्या हल्ल्यामुळे जंगलातील वातावरण खूपच अस्थिर झाले होते. अशा परिस्थितीत सर्व प्राणी सिंह राजाकडे गेले आणि मदतीची विनंती केली. सिंहाने त्यांचे बोलणे शांतपणे ऐकले आणि विचार केला.
सिंह राजा म्हणाला, "आपण सर्वजण जर एकत्र आलो, तर या वाघाचा पराभव करू शकतो. पण जर आपण वेगळे राहिलो, तर तो आपल्याला एकामागून एक संपवेल. संकटाच्या वेळी एकता आणि सहकार्य हेच आपले सर्वात मोठे शस्त्र आहे." सिंह राजाचे हे शब्द ऐकून प्राण्यांना आशा वाटली.
सर्व प्राणी एकत्र आले आणि त्यांनी वाघाचा सामना करण्यासाठी एक योजना आखण्याचा निर्णय घेतला. कोल्हा, जो अत्यंत चतुर होता, त्याने युक्तीचा वापर करून वाघाला फसवायची कल्पना मांडली. ससाने त्याच्या वेगाचा उपयोग करून वाघाला थकवण्याची जबाबदारी घेतली, तर हरीणाने जंगलातील एका अंधाऱ्या गुहेचा वापर करून वाघाला जाळ्यात पकडायची योजना सुचवली.
योजना तयार झाली आणि सर्व प्राणी आपल्या-आपल्या जबाबदाऱ्या पार पाडण्यासाठी सज्ज झाले. ससा वाघाजवळ गेला आणि त्याला चिथावू लागला. "वाघ महाराज, तुम्ही खूप शक्तिशाली आहात, पण मला पकडायला तुमच्यात ताकद नाही," असे तो चिडवू लागला. वाघ ससाच्या मागे धावू लागला. ससा खूप वेगवान असल्यामुळे वाघ त्याला पकडू शकत नव्हता. वाघ थकल्यावर ससा त्याला गुहेकडे घेऊन गेला.
तेथून पुढे कोल्ह्याने आपले काम सुरू केले. त्याने वाघाला खोटे बोलून गुहेच्या आत जाण्यास प्रवृत्त केले. "या गुहेत खूप मासांढी प्राणी आहेत, जे तुझ्या स्वाधीन होतील," असे कोल्हा म्हणाला. वाघाने त्या शब्दांवर विश्वास ठेवला आणि गुहेत शिरला.
वाघ गुहेत शिरताच, वानरांनी झाडांवरून जाळे खाली सोडले आणि वाघाला जाळ्यात पकडले. वाघाला काहीही कळायच्या आत तो अडकला होता. त्याच्या अशा पराभवामुळे जंगलातील सर्व प्राणी आनंदाने नाचू लागले.
सर्व प्राणी सिंह राजाकडे गेले आणि त्यांचे आभार मानले. त्या दिवशी सर्वांनी एक गोष्ट शिकली – संकटाचा सामना करण्यासाठी एकता हीच सर्वात मोठी ताकद आहे.
त्या घटनेनंतर जंगलात पुन्हा शांती नांदू लागली. प्राण्यांनी ठरवले की, कोणतेही संकट आले तरी एकमेकांना मदत करायची. त्यांच्यातील मतभेद संपले आणि मैत्रीचे बंध अधिक घट्ट झाले.
तात्पर्य:एकतेतच शक्ती आहे. परस्पर सहकार्य आणि विश्वासाने कोणत्याही मोठ्या संकटाचा सामना करता येतो. संकटाच्या वेळी एकत्र येऊन काम केल्यास यश हमखास मिळते.
iii iii iii iii iii iii iiii iii iii iii iii iii iii iii iii iii ii ii iii ii i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i i ii
