શુભેચ્છાઓ અને અભિનંદન પાઠવવા દમયંતીબહેન ની સહેલીઓ આવી. " દમયંતી ! તું તો નસીબદાર છે . પૌત્ર અને પૌત્રી બેય સાથે ! નામ પણ બહુ સરસ પાડયા છે. "
" હા ! ભાઈ અને ભાભી બન્ને નાં નામ નાં એક - એક અક્ષર લઈને પાડયા છે. અમોલ ભાઈ નો ' મો ' અને આકાંક્ષા ભાભી નો ' ક્ષા ' . " કૃતિ એ ખુશ થઈ ને કહ્યું .
" વાહ ! સરસ ! પણ એમનાં પપ્પા ક્યાં છે ? " એમાં થી એક જણે પૂછ્યું .
" અહીં જ ક્યાંક હશે !! બીજા મહેમાનો સાથે હશે . " દમયંતી બહેને કહ્યું અને ડિનર તરફ દોરી ગયા.
સહેજ વાર રહી ને અમોલ આવ્યો ; સાથે તન્વી હતી . બન્ને સીધા આકાંક્ષા પાસે જ આવ્યા . " બાળકો માટે ગીફ્ટ લાવી છું " , કહી તન્વી એ આકાંક્ષા તરફ હાથ લંબાવ્યો. આકાંક્ષા એ સ્મિત આપી ને ગીફ્ટ લીધી. મોક્ષ ને હાથ માં લીધો અને કહ્યું , " ખૂબ સરસ લાગે છે ! "
" હા ! બધાં કહે છે અમોલ જેવો જ લાગે છે . તને શું કહી ને બોલાવે એ ? ફોઈ કે માસી ? માસી વધારે સારું રહેશે નહીં ? ફોઈ તો કેવીરીતે કહેવાય હવે નૈ ? " આકાંક્ષા નાં શબ્દો માં કટાક્ષ ભારોભાર હતી .
તન્વી નાં ચહેરા પર નો રંગ જાણે એકાએક ઉડી ગયો . શું બોલવું એ કાંઈ સમજાયું નહીં . " મારે નીકળવું જોઈએ , હવે ! " તન્વી એ વાત ને ટાળતા કહ્યું .
" હું આવું છું મૂકવા . " કહી અમોલ ઊભો થયો .
" કેમ ? તન્વી ને જાતે જતા નહીં આવડે ???? અહીંયા બધાં તમારા વિશે પૂછે છે ..…એમને શું જવાબ આપવાનો. ? એ મને કહી ને જજો…. પછી….. નહીં રોકું તમને !!!! " આકાંક્ષા એ સહેજ ટોકતા કહ્યું .
" હું જતી રહીશ . મળી જશે ટેક્સી !!! " તન્વી એ દયામણા ચહેરે કહ્યું અને ઊઠી ને ચાલી ગઈ. અમોલ ને શું બોલવું એ સમજાતું નહોતું . આકાંક્ષા પણ ખોટી નહોતી . મહેમાનો પૂછે એ સ્વાભાવિક હતું પરંતુ તન્વી ને એકલી મોકલવા ની પણ ઈચ્છા નહોતી . તન્વી એ અમોલ માટે પોતાના માતા-પિતા સાથે સંબંધ તોડી નાખ્યો હતો અને એ વાત થી અમોલ ને તન્વી પ્રત્યે નો લગાવ વધતો જ જતો હતો.
પ્રસંગ પત્યો અને બધાં ઘરે પહોંચ્યા . થાક્યા હતાં , સૂવા ની તૈયારી કરતા હતા . અમોલ બૅડરુમ માં જઈને તન્વી ને ફોન લગાવતો હતો પરંતુ તન્વી ફોન ઉપાડી રહી નહોતી . તન્વી ની એ હંમેશા ની આદત હતી, એ જ્યારે પણ અમોલ થી નારાજ હોય અમોલ નો ફોન ઉઠાવે નહીં . અમોલ પણ એની આ આદત જાણતો હતો . પરંતુ આ વખતે આકાંક્ષા નાં મહેણાં ના લીધે એ નારાજ હતી .
બાળકો સૂઈ ગયા હતાં અને આકાંક્ષા ને પણ આરામ ની જરૂર હતી . એ જરા સૂવા જ જતી હતી કે અમોલે ગુસ્સા માં કહ્યું , " શું જરૂર હતી તારે ડહાપણ કરવા ની ? તારા લીધે હવે એ મારો ફોન નથી ઉપાડતી ? " આકાંક્ષા નાં દિલ ને ધક્કો જ લાગી ગયો .
" હું શું ખોટું બોલી હતી ? બધાં મહેમાનો તમારા વિશે પૂછતાં હતાં. હજુ તો હું ક્યાં કશું બોલી જ છું એને કે તમને ??? અને એ ફોન નાં ઉપાડે એમાં ય મારી ભૂલ ? તમારા બન્ને ની તો કશી ભૂલ છે જ નહીં ને…. !!!!!! " આકાંક્ષા એ કહ્યું .
" બોલ !!! તું પણ બોલ…!!!!! એમ પણ તું જ બાકી રહી ગઈ હતી બોલવા માટે !!!! " અમોલે કહ્યું .
આકાંક્ષા મૌન થઈ ગઈ . અમોલ ને નિહાળી રહી . એનું દિલ જાણે બેસી ગયું .
' અમોલ ને આ શું થઈ ગયું છે ? હું ચૂપ હતી એનો અર્થ એવો નહોતો કે હું હંમેશા ચૂપ જ રહું ? અને કેમ ચૂપ રહું ? એ આ બાળકો નો પિતા છે એટલે હું એમને માફ કરી શકું ; પરંતુ એક પત્ની તરીકે શું મને કશું જ બોલવા નો હક નથી ? '
અમોલ નું ધ્યાન તન્વી તરફ જ હતું . તન્વી ઘરે સહી સલામત પહોંચી કે નહીં, ફક્ત એ જાણવા અમોલ ફોન કરે જ જતો હતો. પરંતુ તન્વી ફોન નહોતી ઉપાડી રહી અને તેથી અમોલ ચિંતિત થઈ રહ્યો હતો . આકાંક્ષા એ સૂઈ જવા ની તૈયારી કરી .અમોલ રુમ ની બહાર નીકળી ગયો. આકાંક્ષા એ બહાર જઈ ને જોયું તો અમોલ બહાર નહોતો . આકાંક્ષા ને અંદાજો આવી ગયો કે અમોલ તન્વી ના ઘરે ગયો હશે .
આકાંક્ષા રુમ માં જઈ ને સૂવા નો પ્રયત્ન કરતી રહી . વહેલી સવારે ઉઠી ને ચા બનાવી . બધાં વારાફરતી ઉઠી ને ચા પી રહ્યા હતા. આકાંક્ષા એ પણ ચા પીધી અને તૈયાર થવા રુમ માં ગઈ . એટલા માં બૅલ વાગ્યો . ભરતભાઈ એ બારણું ખોલ્યું અને પૂછ્યું ,
" અમોલ! ક્યાં ગયો હતો ? "
અમોલ કશું પણ બોલ્યા વગર રુમ માં ગયો . આકાંક્ષા જાણે કશી જ ખબર ના હોય તેમ મોક્ષ અને મોક્ષા નાં કપડાં વ્યવસ્થિત રીતે ગોઠવતી હતી . અમોલે હિંમત એકઠી કરી અને આકાંક્ષા ને કહ્યું , " આકાંક્ષા !!! તારી સાથે સહેજ વાત કરવી છે . "
આકાંક્ષા જાણે ધબકાર ચૂકી ગઈ કારણ કે અમોલ જે કાંઈ પણ કહેવા નો હતો એનો એને પૂરેપૂરો અંદાજો હતો , પરંતુ સાંભળવા ની હિંમત નહોતી . એનાં હાથ એકદમ ઠંડા પડી ગયા . છતાં સહેજ મન મક્કમ કર્યું અને કહ્યું , " હા ! બોલો ને ! આ બન્ને સૂવે છે ત્યાં સુધી વાત થશે . પછી તો મુશ્કેલ છે . " બાળકો તરફ ઈશારો કરતા કહ્યું .
" હું અને તન્વી લીવ ઈન રીલેશનશીપ માં રહેવા માંગીએ છીએ . " અમોલે એક જ શ્વાસે કહ્યું .
" મારા તરફ થી કોઈ કમી રહી ગઇ હતી ? " આકાંક્ષા નો અવાજ થોડો ભારે થઇ ગયો હતો .
" કોઇ કમી નો પ્રશ્ન નથી , આકાંક્ષા. ! પણ હું તન્વી ને મળ્યો , અને એની નજીક ક્યારે થતો ગયો , એની મને પણ જાણ ના રહી !!! કેમ થયું ? કેવી રીતે થયું ? એની ખબર નથી . તારા તરફ મને કોઈ ફરિયાદ નથી ?" અમોલે કહ્યું.
" જો હું આ લીવ ઈન રીલેશનશીપ માટે ના પાડું તો ?" આકાંક્ષા એ પૂછ્યું.
" આકાંક્ષા !! તન્વી ને અત્યારે મારી જરૂર છે . એના મમ્મી પપ્પા એ પણ એની સાથે સંબંધ તોડી નાખ્યો છે. એનું આ દુનિયા માં બીજું કોઈ નથી . " અમોલે કહ્યું .
" અને મને ???? મને તમારી જરૂર નથી ? આ બાળકો ને એમના પિતા ની જરૂર નથી ? " આકાંક્ષા એ પૂછ્યું .
" આકાંક્ષા ! તારી પાસે તો બધાં છે જ ને ? અને આ ઘર ... !!!! એ પણ તો તારું જ છે ને ! " અમોલે કહ્યું .
" હા! સાચી વાત કહી તમે ! બધું જ મારું છે . સિવાય કે પતિ !!!! " આકાંક્ષા એ નિઃસાસો નાખ્યો .
" હું ક્યાં દૂર છું. વચ્ચે વચ્ચે આવતો રહીશ તમને બધાં ને મળવા . બસ મને તારા તરફ થી પરવાનગી જોઈએ છે . " અમોલે આશ્વાસન આપતાં કહ્યું.
" પરવાનગી !!! "આકાંક્ષા ની આંખો માં આંસુ ભરાઈ તો આવ્યા પણ જાણે અટકી ગયા .
" હા ! તારી પરવાનગી મળશે પછી જ હું કોઈ પણ કાર્યવાહી કરીશ . " અમોલે કહ્યું.
" ફક્ત એક પ્રશ્ન છે. !!! જો મારો આવો સંબંધ હોય તો તમે પરવાનગી આપો ???? " આકાંક્ષા એ પૂછ્યું.
અમોલ સહેજ વાર ચૂપ રહ્યો અને પછી જવાબ આપ્યો " ના " !
" તો તમે એ કેવીરીતે વિચારી લીધું કે હું આ સંબંધ ને સ્વીકારીશ અને તમને તન્વી સાથે લીવ ઈન રીલેશનશીપ માં રહેવા માટે પરવાનગી આપીશ ???? સ્ત્રી - પુરુષ સમાન છે એ ફકત ભદ્ર સમાજ ની પોકળ વાતો છે . છતાં પણ….. હું આપું છું પરવાનગી ….. કેમ ખબર છે ? કેમ કે તમને કોઈ પણ સંજોગો માં ખુશ રાખવા નું વચન મેં આપ્યું હતું . ભલે તમે તમારા વચનો ભૂલ્યા હો ! પરંતુ હું કેમ ભૂલું !!! પરંતુ એક વાત ની પરવાનગી હું નથી આપી શકતી !!! આકાંક્ષા એ કહ્યું .
" કંઈ વાત ની ? " અમોલે આશ્વર્ય થી પૂછ્યું.
" આ રુમ માં આવવા ની ? આ ઘર તમારું છે . તમે જ્યારે ચાહો આવી શકો છો . બાળકો પણ તમારા છે . જ્યારે ચાહો મળી શકો છો . પરંતુ આ રુમ માં તમને પ્રવેશવા ની પરવાનગી નહીં મળે . આજ થી આપણે ફક્ત મોક્ષ અને મોક્ષા નાં માતા પિતા બની ને રહીશું . પરંતુ આપણા વચ્ચે પતિ પત્ની નો સંબંધ નહીં રહે . જો મંજૂર હોય તો તમારા લીવ ઈન રીલેશનશીપ માટે કાર્યવાહી બેજીજક કરી લેજો . " આકાંક્ષા એ મક્કમ સૂર થી પોતાની વાત મૂકી .
અમોલ અવાક્ બની ને આકાંક્ષા નાં આ નવીન રુપ ને જોઈ રહ્યો . તન્વી ને વચન આપી ચૂક્યો હતો. ' જિંદગી ભર સાથ નિભાવવા નો !' અગ્નિ ની સાક્ષી એ આપેલા વચન , દિલ થી આપેલા વચન આગળ નર્યા પોકળ સાબિત થયા . બે માં થી જો એક જ સાથે રહેવા નું હોય તો … દિલ આગળ ઝુકવા નો નિર્ણય કરી , અમોલે બૅગ પૅક કરી . અને રુમ ની બહાર નીકળ્યો . દમયંતી બહેને પૂછ્યું , " ક્યાં જાય છે ? " અમોલ ને કોઈ જ જવાબ સુઝી નહોતો રહ્યો, એણે કહ્યું ,. " મમ્મી ! હું કહેવા નું ભૂલી ગયો હતો. મારે થોડા દિવસ બહાર જવાનું છે . હમણાં મેસેજ ચેક કર્યો તો યાદ આવ્યું એક અઠવાડિયા માટે જવું પડશે . "
આકાંક્ષા બહાર આવી અને બોલી , " એ ખોટું બોલે છે ! એ કોઈ ટૂર પર નથી જતાં. એ તન્વી સાથે રહેવા જાય છે . "
" અને તું જવા દઉં છું…. ??? કેમ ? આકાંક્ષા આવું અનર્થ ના થવા દઈશ . રોકી લે એને ? " દમયંતી બહેન નાં અવાજ માં આજીજી હતી.
" જેણે જવાનું નક્કી કરી જ લીધું હોય ! … એને બળજબરી થી રોકી ને શું કરી લઈશું ? જવા દો એમને !!! મારે વહેંચાયેલો પતિ નથી જોઈતો !!!! અને જે મારું છે જ નહીં !!! એને ક્યા હક થી રોકું ??? " આકાંક્ષા એ ભીની આંખે કહ્યું .
( ક્રમશઃ )
