ती अमावस्येची रात होती, सर्वत्र शांतता होती. मलुकनगरी, जी कधी प्रसिद्ध होती, आता शांत होती. मंदिर, ज्याचा गाभारा कधी उघडला नव्हता, त्या रात्री एक व्यक्ती मंदिराकडे जात होता. मंदिराच्या पायऱ्या चढत असताना त्याच्या चेहऱ्यावर असुरी हावभाव होते. 13 पायऱ्या चढल्यानंतर त्याने मंदिराच्या प्रवेशद्वाराकडे पाहिले, जे अत्यंत सुंदर नक्षीकामाने सजलेले होते. त्याने आत प्रवेश केला आणि गाभ्यात एका स्त्रीच्या पुतळ्याकडे पाहिले, जो भगव्या वस्त्राने झाकलेला होता. त्याने त्या वस्त्राला बाजूला करण्याचा प्रयत्न केला, तेव्हा एक वृद्ध व्यक्ती त्याला थांबायला सांगितला. वृद्धाने त्याला सावध केले की त्याचे कृत्य पाप ठरू शकते. तथापि, त्या व्यक्तीने वृद्धावर हल्ला केला आणि पुतळ्यावर वस्त्र ओढले. पुतळा पूर्ण नग्न अवस्थेत होता आणि त्याच्या सौंदर्यावर तो मंत्रमुग्ध झाला. त्याने पुतळ्यावर वार करण्याचा प्रयत्न केला, पण तो तुटायचा नाही. त्याला एक वस्त्र आठवले, ज्याने त्याने पुतळ्यावर वार केला आणि भेग पडली. कथेत नाट्यमय वळण येते, जेथे पुतळा अचानक जीवन्त झाल्यासारखा दिसतो.

by Abhijeet Paithanpagare in Marathi Adventure Stories

Writen by Abhijeet Paithanpagare

Category Adventure Stories