આ વાર્તામાં લેખક મનુષ્યની લાગણીઓ અને વ્યવહારિકતા વચ્ચેના સંઘર્ષ પર પ્રકાશ પાડે છે. તે પ્રશ્ન ઉઠાવે છે કે શું ઈશ્વરે માનવમાં લાગણી આપીને ભૂલ કરી છે. લેખક જણાવે છે કે લોકોના નિર્ણયો પરિસ્થિતિ અને સામેની વ્યક્તિ પર આધાર રાખે છે. જ્યારે મનની અવાજ સાંભળવાથી ચોક્કસ અને વ્યવહારિક નિર્ણય લેવાય છે, ત્યારે દિલના અહેસાસો પરથી લેવામાં આવેલા નિર્ણયોમાં ભૂલ થવાની શક્યતા વધુ હોય છે. લેખક દૃષ્ટાંત આપે છે કે માતા, જ્યારે બાળક બીમાર હોય છે, ત્યારે તે લાગણીથી દુખી થાય છે, ભલે તે જાણે કે દવા અસર કરશે. આથી, લાગણીઓ અને વ્યવહારિકતા વચ્ચેનો તફાવત સ્પષ્ટ થાય છે. લેખક કહે છે કે જીવનમાં કેટલીકવાર લાગણીશીલ બનવું નકારાત્મક હોય શકે છે, જેમ કે એક મિત્રનું ઉદાહરણ જોવામાં આવે છે, જે લાગણીશીલતાને છોડી દે છે અને પ્રેક્ટિકલ બનવા માટે પ્રયત્ન કરે છે. બીજું ઉદાહરણ આપે છે કે કઈ રીતે જુદાં તર્કો અને વિચારો હોય શકે છે, જેમ કે ઉપવાસ રાખવા અથવા ન રાખવા અંગે. આથી, લેખક જણાવી રહ્યો છે કે દરેક વ્યક્તિના વિચારો અને પસંદગીઓ અલગ હોય છે, અને એમાં સાચાઈ હોઈ શકે છે. અંતે, લેખકનું સારાંશ છે કે જીવનમાં લાગણીઓ અને વ્યાવહારિકતાનું સંતુલન જાળવવું મહત્વપૂર્ણ છે.

by ronak maheta in Gujarati Human Science

Writen by ronak maheta

Category Human Science