जयवंतला एक आठवडा झाला होता लाड कारंजावरून परत आल्यानंतर. त्याला बाबांचा विचार सतावत होता, खासकरून आईच्या अचानक जाण्यामुळे नाईक कुटुंबात शोककाळ होता. आईच्या इच्छेनुसार तो नाशिकला परतला, पण बाबांना घेऊन येण्यासाठी त्याचा आग्रह निष्फळ ठरला. शर्वरी, जयवंतची पत्नी, त्याला चहा देताना बाबांच्या एकटेपणाच्या काळजीचा उल्लेख करते. जयवंत मात्र बाबांची काळजी करत असतो आणि त्यांच्या एकटेपणामुळे चिंतित असतो. जयवंतच्या मनात आई-बाबांचे सहजीवन आणि त्यांना त्यांच्या घराची ओढ जाणवते. आईच्या निधनामुळे जयवंत खचला आहे, तरी शर्वरी त्याला थोडा वेळ देण्याचा सल्ला देते. एक महिना उलटल्यावर बाबांचा मूड थोडा सुधारलेला दिसतो, पण जयवंतच्या मनात अजूनही मोठा प्रश्न आहे - पुढे काय करायचं? बाबा मुलांच्या ग्रॅंडपॅरंट्स डे साठी आले असताना, जयवंत त्यांचा उत्साह पाहून आनंदित होतो. बाबा अकोल्याला परत जाण्याची तयारी करत असताना, शर्वरी त्यांना थांबण्याचा आग्रह करते. या कथेच्या माध्यमातून कुटुंबातील नातेसंबंध, शोक, आणि एकटेपणाचा अनुभव व्यक्त करण्यात आलेला आहे.

by Vineeta Shingare Deshpande in Marathi Short Stories

Writen by Vineeta Shingare Deshpande

Category Short Stories