कथेतील मुख्य पात्र विश्वासराव आपल्या मृत मुली सरला आणि तिच्या पतीच्या निधनाच्या दु:खात बुडलेले आहेत. रात्रीच्या काळात, विश्वासरावला सरला आणि तिची आई अशा भासांचे दर्शन होते, जे त्यांच्या अंतःकरणातील अपराधी भावनांना उकळी देतात. त्यांना वाटते की त्यांनी सरला, तिचा पती, आणि सरलेच्या गर्भातील बाळाचे प्राण घेतले आहेत. रमाबाई, विश्वासरावच्या पत्नी, त्यांना चहा घेण्यास सांगतात आणि विश्वासरावच्या रात्रभर झोप न येण्याचे कारण विचारतात. विश्वासराव आपल्या मनाच्या गोंधळात आहेत आणि त्यांच्यातील अपराधी भावना त्यांना झोप घेऊ देत नाहीत. आठवणीच्या झळा त्यांच्या मनात फिरत असताना, विश्वासराव बाहेर जाण्याची तयारी करतात, परंतु रमाबाई त्यांना झाडांना पाणी घालण्याची सूचना करतात. विश्वासराव आपल्या भावनांवर विचार करतात, जसे झाडे पाण्याशिवाय सुकत जातात, तसंच सरलाच प्रेमाचे पाणी मिळाले नाही, हे त्यांना जाणवते. कथा विश्वासरावच्या मनोव्यथांचे आणि त्याच्या आयुष्यातील दु:खद घटनांचे चित्रण करते, ज्या त्याच्या मनात सतत चालू असलेल्या संघर्षाचा भाग आहेत.

by Sane Guruji in Marathi Moral Stories

Writen by Sane Guruji

Category Moral Stories