या कथेत दोन प्रसंगांचा समावेश आहे, जे एकाग्रता आणि शिक्षणाच्या महत्त्वावर आधारित आहेत. पहिल्या प्रसंगात एक विद्यार्थी आपल्या संस्कृत शिक्षकाकडून व्याकरणाचे नियम न शिकल्याबद्दल फटकारला जातो. शिक्षक विचारतात की, अभ्यास करताना त्याचे लक्ष कुठे गेले होते, तेव्हा विद्यार्थी सांगतो की तो मुंग्यांची रांग पाहण्यात गुंतला होता. शिक्षक त्याला सांगतात की, त्याने मुंग्यांकडून एकाग्रता शिकावी, कारण एकाग्रतेने शिस्तबद्धपणे काम केल्यास अशक्य गोष्टी देखील शक्य होऊ शकतात. या क्षणामुळे विद्यार्थी, जो पुढे डॉ. सर्वपल्ली राधाकृष्णन बनतो, त्याच्या जीवनात एक महत्त्वाचा बदल घडतो. दुसऱ्या प्रसंगात, स्वामी विवेकानंद त्यांच्या अमेरिका दौऱ्यात काही तरुण मुलांना पाण्याच्या लाटांवर अंड्याची टरफले उडवण्यात असफल होताना पाहतात. एक तरुण स्वामींना चिडवतो आणि त्यांना प्रयत्न करण्यास सांगतो. स्वामी विवेकानंद बंदूक घेऊन सर्व टरफले उडवतात, ज्यामुळे त्या मुलांना एकाग्रतेचे महत्त्व समजते. कथांचा सारांश असा आहे की, एकाग्रता आणि ध्यासाने कोणतीही गोष्ट साधता येते, आणि योग्य मार्गदर्शनामुळे जीवनात मोठे बदल होऊ शकतात.

by मच्छिंद्र माळी in Marathi Moral Stories

Writen by मच्छिंद्र माळी

Category Moral Stories