આ વાર્તામાં કહેવાયું છે કે જો આપણે ઈચ્છીએ છીએ કે અન્ય લોકો અમને સમજે, તો પહેલા આપણે તેમને સમજવું અને તેમની વાતો સાંભળવી જોઈએ. ઘણીવાર આપણે માનીએ છીએ કે આપણે જ સાચા છીએ અને અન્ય લોકોની અનુભવોને અવગણીએ છીએ, જે ખોટું છે. દરેક વ્યક્તિ પાસે પોતાના અનુભવના આધારે જ્ઞાન હોય છે, અને તેમને પોતાની રીતે જીવન જીવવા દઇવું જોઈએ. અમે ઘણીવાર અંદર-hidden લાગણીઓ રાખી રાખીએ છીએ, અને જ્યારે તે વ્યક્ત થાય છે, ત્યારે એક હળવાશ અનુભવાઈ છે. આજના સમયમાં, લોકો સામાજિક મીડિયાના દંભમાં ફસાઈ ગયા છે અને સામસામે વાત કરવાનો સમય નથી મળતો. વડીલો પણ તેમના સંતાનોની વ્યસ્તતા અને એમની વાતો ન સાંભળવા માટે થાકી ગયા છે. આ સંદર્ભમાં, આપણે એકબીજાની વાતો સાંભળવાની મહત્વતાને સમજવું જોઈએ. જેમ આપણે બાળકોની અવ્યવસ્થાઓને સમજીએ છીએ, તેમ જ વડીલો સાથે પણ સહાનુભૂતિપૂર્વક વર્તવું જોઈએ. આ વિચારણા ચાલુ રાખીને, આપણે એવા લોકોની શોધ કરવી જોઈએ જે અમારી ભાવનાઓને સમજી શકે અને સકારાત્મક ઊર્જા આપી શકે.

by Maitri Barbhaiya in Gujarati Philosophy

Writen by Maitri Barbhaiya

Category Philosophy